คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ดื้อ
บทที่ 5
ื้อ
สเฟานไ้อุ้มแพรไหมออาร้านอาหารในทันที มีสายาับ้อมาที่เามามายแ่เ้าไม่สนใเินไปึ้นลิฟ์ เพื่อไปที่อรถโยเร็ว พอเินถึรถสเฟานไ้สั่ลูน้อ
"โนอาเปิรถแล้วรออยู่้านอรอันเรีย"
"รับนาย" เปิรถแล้วเินไปยืนรอห่าๆรถ
สเฟาน่อยๆวาแพรไหมเบาๆแล้วหยิบยามในระเป๋าแพรไหม มาให้แพรไหมม เพื่ออาาระีึ้น สัพัแพรไหม็ัวเียื่นแ่ยัเวียนหัว ลืมา็เห็นสเฟานนอนหลับอยู่้าๆ ใเอามือปิปา แล้วนัู่สเฟานที่หลับอยู่็รู้สึูีว่าอนื่นั้เยอะ แพรไหมมอไปมอมา็หล่อมาอยู่นะเนี้ย แพรไหมเอาหน้าัวเอเ้าไปใล้ ับหน้าอสเฟาน แล้ว็ใ เมื่ออยู่ๆเา็ลืมา
"อุ๊ย!!..."
สเฟานเห็นหน้าอแพรไหมใล้ับเามาเลยว้า้นออแพรไหมไว้แล้วเอาปาประบัน อย่าูื่ม แล้วแพรไหม็ีแนสเฟาน แ่เาไม่รู้สึเลยสันิ
"โอ้ย..ุะทำบ้าอะไร"
สเฟานับเอวและยแพรไหมมานั่ที่ัหันหน้าเ้าหาันนั่อ้าาออสเฟานอยู่ระหว่าลาพอี
"ุทำบ้าอะไร ปล่อย"ิ้นไม่หลุเลยสันิ
"ุสเฟาน ปล่อยนะ"
"ุ้ออบำถามอผม่อน" ้อหน้า
"ถ้าันไม่อบะทำไม" มอหน้า
เพี้ยะ!
"โอ้ย ุี้นันทำไม"ทำหน้าโธร สเฟานเอาฝ่ามือบไปที่้นอแพรไหมแบบไม่แรมา
"็ุื้อทำไม ถ้าไม่อบผมะูหน้าอุให้เป็นรอยแ" ทำหน้าริั
"ุ็ถามมาสิ้" ทำหน้าหุหิ
"ุไม่สบายเป็นอะไร"
"แ่อาหารมันเลียนเยๆ"
"แล้วทำไมอ้วนหน้ามืนานั้น"
"ันแพ้อาหารเป็นบ่อยนะ" เริ่มัวน
"ไปหาหมอมาแล้วหรอ"
"ใ่ ไปมาแล้ว"
" นั้นเอายามาูสิ"
"ือ..ันไม่ไ้เอามานะ"
"ผมเห็นยาในระเป๋า อนหยิบยาม"
"นั้นไม่ใ่ยาันสัหน่อย"ทำหน้าเิไปทาอื่น
เพี้ยะ!
"โอ๊ยย..เ็บนะ"
สเฟานีแรว่าเิม ้นเ้สู้มือมาเาหมั่นเี้ยวเลยบีบ้นแรๆ
"็ีให้เ็บไ บอมา"ทำหน้าุแ่แพรไหม็เียบใส่
"เียบหรอ ไู้สิะเียบไปไ้นานแ่ไหน"
สเฟาน้มหน้าลที่เนินอาวเเล้วปลระุมเสื้อแพรไหมออสอเม็แพรไหมพยายามเอามือเาออแ่สู้แรเาไม่ไ้
"ุะทำอะไร"
"อ้าว พูไ้แล้วหรอ แ่ไม่ทันแล้วแหละ" พูบสเฟาน็้มลไปูเนินอาว
๊วบ ๊วบ ๊อบๆๆๆ
"อ่าา....ี้...อื้มมม.."
"พออ่าา..เถอะ...อื้มม.." รานพูไม่เป็นำ แล้วสเฟาน็ไ้ถามอีรอบ
"แล้วที่นี้ะยอมพูไ้ยั" แล้ว็้มลไปูอี
๊วบ ๊วบ ๊วบๆๆ
"ยอม..อ่าแล้วอื้มม.."
สเฟานยิ้มมุมปาและเยหน้าึ้นมอหน้าแพรไหม
"ัน...ท้อเยๆ" พูแล้วหันหน้าหนี
"ทำไมไม่ินยาุมุเิน
"ันินแล้ว แ่ไม่รู้ท้อไ้ไ"
"ผมแในใสุ่หลายรอบไม่ท้อสิแปล"
สเฟานำ5555
"ทำไมุไม่ป้อันบาเลยห้ะ" โมโห
"ผมไม่ไ้ั้ใผมเมาเหมือนุแหละ"
"ท้อี่เือนแล้ว"
"ท้อ 2 เือนว่าแล้ว"
"ไปฝาท้อมายั"ถาม
"ไปมาแล้ว"พูนิ่ๆ
ุไม่รู้ัื่อผม แล้วใส่ื่อใรเป็นพ่อ"
"ยัพอีท้อไม่มีพ่อ"
"ไอที่นั่อยู่เนี้ย ทำนเียวท้อไม่ไ้หรอนะ"
"ุไม่ำเป็น้อมารับผิอบ็ไ้ "
"ไ้ไนี้็ลูผม เหมือนัน"
"ันี้เลียเถียับุแหละ"
"ันอยาลับบ้านแล้ว เพลีย่ว" ทำหน้าสะลึมสะลือ เหมือนะหลับ
"ยัุยไม่บเลย "
"วันอื่น็ุยไ้ไม่ไ้หนีไปไหนสัหน่อย" พูเสร็็หลับาอเลย ฝืน่อไปไม่ไหวแล้ว
"ี้เาั หน้าะเพราะว่าท้อ" สเฟานเปิระเรียโนอา
"รับนาย"
"โทรไปบอเพื่อนแพรไหม้วย บอว่าเพื่อนแพรไหมเพลียหลับไปแล้ว หน้าะลับพรุ้นี้"
"รับนาย"
"ลับฤหาสน์"
"รับนาย" โนอา็เินมาึ้นรถเพื่อับไปทีุ่หมายปลายทาามที่นายสั่
ฤหาสน์ โนาธาน
เป็นฤหาสน์หลัให่อลัาร ั้เ่นส่าอยู่บนเนินเาริมานเมือ ล้อมรอบไป้วยเทือเาสูับทะเลสาบ ไร้หมู่บ้าน ไร้เสียรบวนทำให้สัมผัสถึวามเียบสบ ภายในอบรั้วสนามห้าลานว้ามีสะว่ายน้ำนาให่ และมีสวนที่มีอไม้ที่ำลัเบ่บานสวยสเ็มสวย และรถหรู็ไ้ับมาอรหน้าประูฤหาสน์ที่มีารแ่แบบหรูหรา
"มึเินไปเปิประูเบาๆ" สเฟานพูเบามาเพราะร่าบายัหลับอยู่ โนอาเินมาเปิประูรถเบาๆ และสเฟานับแพรไหมยันั่อยู่ในท่าเิม สเฟานัท่าให้แพรไหมยแนล้ออ เาับาและประอศีรษะออมาารถ เหมือนอุ้มเ็น้อ
ลูน้อะเินมา่วย แ่สเฟานโบมือไล่แล้วเินเ้าไปในฤหาสน์ เินแปปเียว็ถึห้ออสเฟานเปิประูเ้าไป เป็นห้อนาให่มาหรูหรา ุมโทนสีเทา เาวาแพรไหมเบาๆที่เียนอน และถอรอเท้าให้ะไ้นอนแบบสบาย
"อืออ...อืออ" เสียัวเียสะลึมสะลือ เอานิ้วมือยี้า ่อยๆลืมามอไปรอบๆ นี้ไม่ใ่ห้ออัวเอ ำลัะลาเียแ่มีนเินออมาาห้อน้ำ มีแ่ผ้าเ็ัวผืนเียวที่ปิ่วล่าอเา ับผ้าที่ำลัเ็ผมอยู่ ูเ็ี่มา ล้ามเนื้อบนหน้าท้อมีิแพแน่นๆ ผิวาวั้ว น้อหันหน้าหนี
" ทำไมุไม่พาันไปส่บ้าน"
"ยัุยไม่เสร็ ุหลับไป่อน" สเฟานเินมาใล้เียนอนแล้วนั่ล้าๆแพรไหม
"ุไปใส่เสื้อผ้าไ้แล้ว" เิล ทำหน้าหุหิ
"เ็ผมให้หน่อย" เายื่นผ้าให้เธอ
"เ็เอสิุ" เสียั
"เร็วๆ อย่าให้พูอี" เา้อหน้าเธอ ้วยสายาุ น่าลัว เธอเลยหยิบผ้ามาเ็หัวเา
แล้วเห็นแผ่นหลัอเามีแ่เเผลเป็นเ็มไปหมนเธอเอามือไปสัมผัส
"ทำไมแผลเป็นเยอะแบบนี้แหละ"
"ำไม่ไ้แล้ว ว่าไปโนอะไรมาบา" เาพูนิ่ๆ แล้ว้มหน้า
"เ็บไหม" เธอสัมผัสที่แผลเป็นแล้วถามเาไม่มีใรเยถามเาเลยว่าเ็บไหม เธอเป็นนแรที่ถามเาว่า เ็บไหม แล้วเา็ยิ้มออมา
"ไม่เ็บแล้ว" เา็ลุเินไปใส่เสื้อผ้าแล้วมานั่ลับที่เิม
"หิวไหม"
"ันไม่อยาินไรเลย"
"ผมโทรบอเพื่อนุแล้วว่าุนอนนี้"
"ุนี้มันเอาแ่ใ อายุเท่าไหร่แหละเนี้ย"
"ทำไม 34 " แพรไหมหัวเราะ5555
"อายุห่าหนูั้12 ปี ้อเรียลุแล้วมั้"5555
"พี่็พอไม่้อถึลุหรอ" ิ้วมวเป็นปม
"ะีหรอลุ " ้อหน้าุ
"อะๆเรียพี่็ไ้ พี่สเฟาน"
"มันยาวเรียพี่เ็พอ" แพรไหมพยัหน้า
"แพรไหมอยาินนมืพี่เ"
"แทนัวเอว่าหนู "
"ทำไม้อแทนัวเอว่าหนู้วย"
"ทำไม่้อื้อ้วย รึอยาโนอี" เาับแนเธอบีบอย่าแรและ้อหน้า เพราะไม่เยมีใรล้าัใไ้นานี้เลย
"หนูเ็บ... ปล่อย! "พยายามเ็บมือหนาแ่ไม่เป็นผลเลยสันิเียว
"เ็บอะ ีะไ้ำ"เาพูเสียเยือเย็น และปล่อยมือแพรไหมออ แพรไหมทำหน้าหิหันหลัให้สเฟาน
"โนอา ไอ้โนอา" เสียระโน
"รับนาย" วิ่เ้าห้อมาอย่ารวเร็ว
"ไปเอานมืมาเเ้วนึ่"
"รับนาย" รีบเินออไป ผ่านไปไม่นานโนอา็มาพร้อมับนมื เอามาวาแล้วเินออไป
"ินเ้าไป"สเฟานหยิส่ให้แพรไหมแพรไหมรับมาื่มนหม
"พี่เออไปไ้แล้ว หนูะนอน'
"ล้ามานะมาไล่เ้าอห้อ"
"เเล้วุไม่มีห้ออื่นอีหรอ"สสัย
"มี แ่ะนอนห้อนี้"
ความคิดเห็น