รักได้ไหมพ่อคนไฮโซ?

ลำดับตอนที่ #5 : ฝืน

นายปกป้อง เกียรติก้องธรานนท์ นักธุรกิจใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์ ที่มีธุรกิจมากมายหลายอย่างครอบคลุมทั่วในจังหวัดทางภาคเหนือของประเทศ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจด้านโรงแรม ที่พัก ร้านอาหาร ธุรกิจนำเที่ยว หรืออื่นอีกมากมาย

เขามีเชื้อสายจีน เป็นพี่ชายคนโตและมีพี่น้องที่คลานตามกันมาอีกสี่คน คนที่สองกับสามเป็นชายและอีกสองคนที่เหลือเป็นผู้หญิง ด้วยความที่เป็นพี่คนโตจึงต้องเป็นเสาหลักให้กับครอบครัว ต้องทำงานตั้งแต่ยังเด็กมาก ผ่านความยากลำบากมามากมายจนร่ำรวยอย่างทุกวันนี้ได้ ไม่ง่ายเลย ธุรกิจในเครือทั้งหมดอยู่ในความดูแลของพี่น้องทั้งห้าคน เขาโชคดีที่พี่น้องทุกคนรักใคร่กลมเกลียวกันดี ทุกคนเป็นเรี่ยวแรงสำคัญที่ช่วยกันนำพา อาณาจักรเกียรติก้องธรานนท์ ให้ยิ่งใหญ่อย่างทุกวันนี้ได้ แต่คนทุกคนไม่มีใครโชคดีไปหมดในทุกเรื่องของชีวิต ด้านธุรกิจเขาประสบความสำเร็จเป็นอันดับต้นๆของประเทศ แต่ด้านชีวิตครอบครัว เขาล้มเหลว เขาหย่าร้างกับภรรยาคนแรกตั้งแต่ลูกสองคนยังเด็กมาก ลูกทั้งสองไม่ชอบการทำธุรกิจ ทางด้านลูกสาวคนโตเรียนจบทางด้านแฟชั่นดีไซด์และรักที่จะทำงานในทางสายนั้นส่วนลูกชายยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้ายทางด้านบริหารถึงจะไม่ชอบสาขาที่เรียนแต่ชายหนุ่มก็จำต้องทำตามคำแนะนำของคนในครอบครัว เพราะเขาจะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญในการสืบทอดกิจการของครอบครัวต่อไปในอนาคต ด้วยความเป็นพ่อ ทุกอย่างที่สร้างขึ้นมาด้วยความเหนื่อยยากหากไม่มีคนสานต่อ แล้วเขาจะสร้างมันเพื่ออะไร?เพราะไม่มีใครชอบ ดังนั้นจึงต้องมีการบังคับ เพื่อฝึกให้ลูกทั้งสองต้องเรียนรู้เพื่อรับช่วงต่องานไว้ วันนี้เขาจึงพาเจ้าลูกชายจอมเสเพลมาออกงานด้วย ให้มาทำความรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ไว้ ภายหน้าจะได้ร่วมงานกันง่ายขึ้น

“แกทำหน้าให้มันดีๆหน่อย เดี๋ยวใครเขาจะหาว่าฉันบังคับให้แกมางานนี้” นายปกป้องเอ่ยปากเตือนบุตรชายเบาๆ ระหว่างกำลังนั่งรับประทานอาหารร่วมกับท่านนายอำเภอประจำจังหวัด เพราะเห็นท่าทาง เบื่อหน่ายของเจ้าลูกชายที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน

“ก็ผมไม่อยากมา ป๊าก็รู้ ผมนัดกับไอ้ขั้นเทพไว้ นี่ก็เลยเวลานัดมามากแล้ว” ชายหนุ่มไม่อยากพูดออกมาอย่างเต็มปากว่าโดนบังคับมา ถึงแม้ความจริงมันจะเป็นอย่างนั้น

“แกยังไปตอนนี้ไม่ได้ ฉันยังคุยธุระกับท่านนายอำเภอไม่เสร็จ รอก่อน! แล้วก็ทำหน้าให้มันดีๆด้วย” ชายสูงวัยกล่าวเสียงเฉียบขาด ถึงแม้หน้าตายังคงอยู่ในอารมณ์ปกติตอนพูดกับเขา แต่น้ำเสียงนั้นเด็ดขาด และเอาจริงมาก ไม่มีแววล้อเล่นอยู่เลย ไม่ต้องพูดให้มากความไปกว่านั้น เขาก็รู้ตัวดีว่า คงต้องนั่งฟังผู้ใหญ่คุยกันไปอีกนานนับชั่วโมง ป๊ามีวิธีจัดการเขาได้เสมอ! ก็ลองขัดใจสิ ป๊าได้ริบบัตรเครดิตหมดปะไร เขาเคยโดนมาแล้ว ตัดทุกช่องทางการดำรงชีวิตของเขาแบบไร้เยื่อใย เด็ดขาด เลือดเย็น นี่แหละป๊าของเขา

“ตื๊ด…..” เสียงโทรศัพท์เคลื่อนที่รุ่นใหม่ล่าสุด และแสนแพงสุดๆ ส่งเสียงออกมาเบาๆ แต่ก็ได้ยินกันทั้งโต๊ะ ร่างสูงล้วงมันออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทด้านใน ก่อนจะกดรับ และขอตัวอย่างมีมารยาทกับผู้หลักผู้ใหญ่ทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะ

“ต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะครับ พอดีผมมีธุระด่วนต้องไปจัดการ ผมต้องขอตัวก่อน ไว้วันหน้าหากมีโอกาสผมจะไปกราบเยี่ยมท่านถึงที่ว่าการอำเภอเลยครับ” เขากล่าวอย่างรู้กาลเทศะ ก่อนขอตัวออกมาอย่างสุภาพ ทางด้านนายปกป้องมีหรือที่จะไม่รู้ลูกไ้ม้นี้ของเจ้าลูกชายตัวดี ที่คงหาโอกาสนี้อยู่ตลอดแน่ๆ แต่ทำไงได้ ได้แต่ฝืนยิ้มรับและปล่อยให้เจ้าตัวปัญหานั่นออกมาจากโต๊ะสนทนาโดยไม่อาจกล่าวคำใดได้

เดินออกจากร้านอาหารสุดหรูประจำจังหวัดมาได้ ชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขาต้องนั่งตัวเกร็งตั้งนาน หายใจแทบไม่ออก เพราะต้องวางท่าให้ดูเหมือนสนใจในหัวข้อสนทนาที่ผู้หลักผู้ใหญ่คุยกัน ทั้งๆที่เรื่องราวเหล่านั้นแทบไม่เข้าไปอยู่ในหัวเขาเลยด้วยซ้ำ ต้องขอบคุณเจ้าขั้นเทพเพื่อนรักของเขาที่โทรมาได้จังหวะพอดี จึงหาข้ออ้างออกมาได้แบบแนบเนียน

“กำลังจะออกไป..ได้..ได้” เขากรอกเสียงตอบเพื่อนกลับไป เมื่อนัดแนะสถานที่กันเรียบร้อยแล้ว จึงเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง ถอดเสื้อสูทสีเข้มจากห้องเสื้อชื่อดังอย่างลวกๆ ก่อนจะพาดไว้กับบ่าและพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในขึ้นถึงข้อศอก เชิ้ตทรงพอดีตัวเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแผงอกและทรวดทรงงดงามสมชายชาตรี

ลุงสุชาติชายสูงวัยร่างเล็ก คนขับรถเก่าแก่ที่ทำงานให้ครอบครัวของเขามานานตั้งแต่สมัยพ่อของเขายังเป็นหนุ่มรีบวิ่งเหยาะๆมาหา ค้อมตัวลงอย่างนอบน้อย“นายน้อยจะกลับแล้วเหรอครับ รอตรงนี้ก่อนเดี๋ยวลุงจะไปถอยรถมารับนะครับ” พูดจบทำท่าจะวิ่งกลับไป ร่างสูงเรียกไว้ซะก่อน

“ไม่ต้องลุงชาติ เดี๋ยวไอ้เทพจะมารับ ลุงรอป๊าที่นี่แหละ ผมไปเอง” ชายหนุ่มยื่นสูทส่งให้ชายสูงวัยรับไว้ ก่อนจะเดินไปด้านหน้าร้านอาหารตรงโคมไฟตกแต่งส่องสว่างดวงใหญ่ เพียงไม่นานรถยนต์ยุโรปสีดำของเพื่อนก็ขับมาจอดตรงหน้า ก่อนร่างสูงจะเปิดประตูขึ้นไปนั่ง แล้วพาหนะคันหรูก็แล่นทะยานออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

“ว่าแต่…เราจะไปไหนกันดี?” ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดี แถมอารมณ์ดีมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าอยู่เป็นนิตย์ ถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักทำหน้าเหมือนคนเซ็งโลก

“ไปไหนก็ได้ ที่ทำให้ชีวิตมันหายเบื่อ หายเซ็ง ตอนนี้ในหัวฉัน มันยังได้ยินเสียงของท่านนายอำเภอกับเสียงของป๊าตีกันในหัวเต็มไปหมด”

“ที่ๆทำให้หายเบื่อ ก็ต้องไม่ซ้ำซากจำเจ แปลกใหม่ ได้เลย! รับรองว่านายจะต้องไม่เคยสัมผัสมาก่อน! เตรียมตัวพบกับความตื่นตาตื่นใจ ภายใต้การนำทางของนายขั้นเทพ ณ บัดนี้เลยคร้าบ!” ว่าแล้วคนขับก็ควบทะยานพาหนะคู่ใจไปด้วยความเร็วสูง เส้นทางเริ่มออกนอกตัวเมืองไปเรื่อยๆ จุดหมายปลายทางนั้นอยู่ในใจเขาแล้ว