ลำดับตอนที่ #5
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
ันทร์ิราเินามทาเท้าที่มีแสพระันทร์สาส่อ และมีแสาพลอไฟประับ้าทานมาหยุยืนมอันทร์ใล้ับศาลา
เสียถอนหายใหนั ๆ ัึ้นทำลายบรรยาาศเียบสบ นที่นั่ระับอารม์เือในร่าายหันมอ้วยวามสสัย แสาพระันทร์สะท้อนไหล่เปลือยเปล่าลิ่นหอมาร่าเธอพัมาามสายลมยิ่ระุ้นอารม์ร้อนแรในร่าายนปวร้าว
ันทร์ิราที่ำลัหมุนัว้าวเ้าไปนั่็พบว่ามีนอยู่่อนหน้าแล้ว และอีฝ่ายยัลุึ้นเินมาหา
“อโทษ่ะไม่ิว่าะมีนอยู่รนี้” เธอโ้หน้าลเล็น้อยแล้วหมุนายลับแ่ถูับไว้่อน
“เี๋ยว”
ราวับมีระแสไฟฟ้าแล่นผ่านรที่เาสัมผัสนทั้ายรู้สึแปลประหลา้อปล่อยมือออ
“ะ”
“เธอเอาอะไรให้ันิน”
“ันไม่เ้าใ ุพูเรื่ออะไร”
ันทร์ิรามอผ่านหน้าานัยน์าสสัย เธอยับถอยห่าเล็น้อยเมื่ออีฝ่าย้าวเ้ามา ลิ่นน้ำหอมอบุรุษหอมนทำให้หัวใวเล็เ้นไม่เป็นัหวะ าที่มออีฝ่ายลายเป็นเธอที่้อ้มหน้าหลบาเอ
ร่าายที่ร้อนั่ไฟ อารม์ปรารถนายิ่เพิ่มมาึ้นเมื่อไ้ลิ่นหอมาร่าายหิสาวรหน้านทนไม่ไหวว้าเอวอึประิ
“ปล่อยันนะ”
ันทร์ิราออแรัืนแ่สู้แรไม่ไหว ถูเาอรัายพร้อมปล้นูบร้อนแร สอลิ้นเ้าวาเี่ยววามหวานในโพลปา สูบเรี่ยวแร่อ้าน้วยูบนั้นลืนินนหม นอ่อนลุู่อบรับสัมผัสาปลายลิ้น และนิ้วที่ำลัรุรานร่าายเธอ ทัู้บและสัมผัสทำให้เธอนไม่ประสาเรื่อพวนี้ไร้ารัืน
ทศั์าารวบุมัวเอ ระทำามวามปรารถนาร้อนรุ่มบยีู้บอยู่นานสอนานให้เธอเลิ้มาม่อนะเปลี่ยนำแหนุ่ไ้ออหอม ยิ่ไ้สูมลิ่นายเธอยิ่ระุ้นให้อารม์รุนแรอย่าน่าประหลา ปวร้าวไปทั้ลำาย
“อื้อ อย่า”
ันทร์ิราร้อห้ามเสียาห้วเมื่ออยู่ ๆ เา็สอปลายนิ้วผ่านายระโปรแะเนื้อแท้เธอผ่านผ้าบา ๆ ระุ้นอารม์เสียววาบหวาม ปาพยายามร้อห้ามแ่พละำลัไม่มีเหลือให้ัืน หอบหายใรุนแรรีบอบโยอาาศเ้าปอเมื่อเายอมปล่อยูบแ่ปลุเร้าอารม์ที่อื่นแทน
ฝ่ามือหนาลูบไล้ามสะโพลมลึบีบย้ำามอารม์่อนะเลื่อนลูบแผ่นหลัอรัให้ายสาวแนบิส่วนมืออี้ายัปลุเร้าอารม์เบื้อล่าไม่หยุ แวั้นในเ้าสัมผัสร่อสวาท พร้อมายหอมรุ่นในอ้อมแนสั่นระริยิ่ทำให้เาไ้ใรุหนัว่าเิม
“หอม หวาน”
ันทร์ิราที่หลุมหลในอารม์วาบหวามที่ถูเาปลุเร้าสมอมึน นไม่รู้ว่าถูอุ้มมานั่้าในศาลาั้แ่เมื่อไหร่
่อนะถูเานัวเนียรุรานร่าายนอารม์เลิ เรียวาามถูยึ้นให้เี่ยวเอวสอบะที่ร่าเธอถูผลัให้ล้มลนอนราบุ
เรที่สวมอยู่ล่นสูนเห็นาาวและมือที่ำลัปลุเร้าอารม์เบื้อ
ล่า
เสียหายใรุนแรพร้อมับเสียรวราแผ่วเบาหลุมาให้ไ้ยินเป็นระยะ ยิ่อนเาส่เธอ้ามวามรู้สึทรมานพบพานวามเสียว่านยิ่ัน้อูบปิปาเอาไว้
หน้าาที่สวมอยู่หลุลุ่ยไปั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้แ่สายาเธอปรือมอหน้าเาผ่านแสันทร์สะท้อนเห็นให้นัยน์าร้อนแรที่ับ้อมา แ่่อนทุอย่าะถูำเนิน่อเสียฝีเท้าและเรียานอื่นทำให้เธอไ้สิผลัายายออห่า
“บ้าิบ”
สอมือผลัายออห่าวาเบิว้าเพราะอีฝ่ายปลระุมาเและเอาเ้าสิ่นั้นออมา มันพร้อมรบและี้หน้าเธออย่าท้าทาย หัวใวน้อยเ้นระส่ำ่อนะรวบรวมแรายทั้หมันร่าหนัแน่นเไป้านหลัแล้วรีบวิ่ออารนั้น
ทศั์ยื่นมือว้าร่าหิสาวไว้แ่ไม่ทัน รามแร่ทั้สอบเ้าหาันร่าายผิปิอย่าัเน่อนะลุึ้นแ่ายให้เรียบร้อยมอหน้านยับเท้าเ้ามา้าในศาลา สายาเปลี่ยนเป็นโรธอย่าัเน
“หายไปไหนอเา ว้าย”
ันทร์ิราที่วิ่นใรบาน่อนะรีบ้มหน้าอโทษแล้วรีบออารนั้นไปทันที
“เิน็ูทาบ้าสิ”
แอนนาวาไล่อย่าหัวเสีย แล้วเินมาหยุศาลาหันมอรอบ ๆ ไม่พบทศั์ แ่ยัไม่ทัน้าวเท้าเินไปไหน็ถูาร์อานสอนายเินเ้ามาวา่อนะรวบัวไป ทั้ยัถูปิปาไม่ให้ส่เสีย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น