จอมมารที่รักโปรดกักขังข้าไว้นานๆ #ผู้กล้าภัยสังคม

ลำดับตอนที่ #5 : ผู้กล้าขัดขืนคำสั่ง!?

บทที่ 4

โครม!

จอมมารเปลี่ยนพื้นที่อีกแล้ว

ตอนนี้ผู้กล้าถูกเหวี่ยงโยนเป็นรอบที่สามของวัน เขาตกลงบนเตียงใหญ่ของจอมมารและทั้งข้อมือก็ยังถูกมัดอยู่ด้วยเสื้อของเขาเองที่โดนจอมมารฉีกทิ้งไปแล้ว

ผู้กล้าลองขยับตัวดู เขาพบว่ามันเคลื่อนไหวยากนิดหน่อยแต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหามากสำหรับเขา

กับคนที่ชอบแล้วเขาพร้อมที่จะโดนลากถูไปทุกที่ที่อีกฝ่ายต้องการ แถมยังจะยอมโดนมัดไว้เพื่อตามใจอีกฝ่ายด้วย

อเล็กซ์เหลือบมองไปด้านบนที่จอมมารเองก็ตามลงมาติดๆ สะโพกกลมกลึงได้รูปนั้นทาบทามลงมาบนเอวเขา บดเบียดและทิ้งน้ำหนักลงมาเต็มที่ทำเอาผู้กล้ามีความสุขสุดๆที่โดนสะโพกดินระเบิดนั่นบดขยี้

ผู้กล้า : อ๊า~ (¯ ▽ ¯) สัมผัสดีจริงๆ เอาอีก! ทิ้งน้ำหนักลงมาอีก!!!!

ตอนที่เขาฟินจนไม่รู้จะฟินยังไงดีอีกฝ่ายเองก็พูดออกมา

"หือ ผู้กล้า ข้ายังสัมผัสถึงสติของเจ้าได้อยู่นี่"

ผู้กล้า : ฮะ? นี่ข้ายังมีสิ่งนั้นอยู่เรอะ (⊙_⊙)!?

อ้อ ใช่สิ สติที่เรียกว่าพรผู้กล้าไง ส่วนที่ยั้บยั้งชั่งใจไม่ให้เขากระโจนใส่จอมมารอย่างบ้าคลั่งคือสิ่งนี้ไง! แม่งเอ้ย! เขาโยนมันให้สุนัขกินเลยได้รึเปล่า

ระบบ : [...] ระบบเปลี่ยนผู้กล้าได้ไหม? (–_–) 

จอมมารยังพูดต่อไปอีก

"หึ ถึงสติส่วนน้อยของเจ้าจะพยายามฝืนมนต์สะกดของข้าอยู่ แต่ขัดขืนไปก็เสียแรงเปล่า"

ผู้กล้า : ฮะ? (o_O)!? มีตรงไหนของข้ากันที่ขัดขืนท่านอยู่!?

เอ้ย! ไอ้ร่างกายบ้านี่ บอกมาซิ! 凸 ('ロ ‘) 凸  ส่วนไหนที่บังอาจขัดขืนการปรนเปรอ แค่ก การโดนจอมมารใช้บำเรอกายกัน?

อเล็กซ์น้อยของเขาตั้งโด่เป็นเสากระโจมแทบทะลุผ้าออกมาแล้ว!

ที่ผู้กล้ายังอดทนอยู่ส่วนหนึ่งเพราะพรผู้กล้า แต่ส่วนใหญ่เพราะเขาอยากตามใจจอมมารซะมากกว่าและคิดว่าการอดทนมันก็เร้าใจไปอีกแบบดี ถ้าอีกฝ่ายต้องการเขาจะยอมทนต่อไป เขาอยากรู้ว่าจอมมารจะทำอย่างไรต่อ

อเล็กซ์เหล่มองลงไปด้านล่างตัว ต้นขาสีแทนได้รูปกับเศษผ้าวับๆแวมๆก็สะท้อนเข้าสู่สายตา

ผ้าน้อยชิ้นนั้นปกปิดอยู่บนสะโพกกลมกลึงของจอมมาร มันผ่าแหวกขึ้นมาสูงและตัดกับเส้นสายเส้นสีทองที่ผูกรัดอยู่บนเอวอย่างเข้ากัน เมื่อมองขึ้นไปก็เห็นมัดกล้ามนหน้าท้องและส่วนเว้าที่อีกฝ่ายจงใจเว้นไว้อย่างงดงาม มันเรียงตัวสวยและเข้ากับผิวสีแทนของอีกฝ่ายจนผู้กล้าที่ได้ชื่นชมมันในระยะประชิดอยากจะจุ๊ปากชม

จุๆๆ

เขาอยากไล่ลิ้นลงไปและชิมมันทีละจุด ประทับรอยร่องไว้และครอบครองมันซ้ำๆเหลือเกิน

จอมมารเริ่มขยับกาย ลำแขนสีแทนเงางามยกขึ้นเหนือหัว โชว์ส่วนเอวแอ่นโค้งเล็กน้อยเมื่อถอดเสื้อส่วนบนออก สัดส่วนที่เว้าลงเป็นรูปตัวเอส(S)ตั้งแต่เนินข้างล่างอกและนูนเด่นขึ้นที่บนสะโพก ผ้าน้อยชิ้นนั้นปกปิดเพียงต้นขาและเว้าขึ้นมาบนเอวขนาดที่ถ้าล้วงมือเข้าไปก็จะสัมผัสที่ผิวเรียบลื่นแน่นตึงมือนั่นได้แล้ว

ผู้กล้าจินตนาการฉากนี้ซ้ำๆตั้งแต่เจอจอมมารในชุดวาบหวิว เขาไม่เคยสัมผัสพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ใต้ร่มผ้าเหล่านั้น แต่แค่คิดก็อดใจไม่ไหว

ถ้ามือเขาไม่ถูกมัดอยู่ แน่นอนว่าผ้านั่นจะได้กลายเป็นของประดับพื้นไปแล้ว!

พอพูดถึงของประดับ มีสิ่งหนึ่งที่เขาชอบมากจริงๆ มันคือตุ้มมุกบนหน้าอกคู่นั้น ลูกปัดมุกที่ไล่เรียงกันไปมาบนร่องอกและผูกยาวขึ้นไปถึงบนโชคเกอร์บนคอแล้ว มันเคลื่อนไว้ไปตามแรงขยับ และพันธนาการหน้าอกคู่โตของจอมมารไว้ราวกับหน้าเค้กที่ชวนให้คนโลมเลียลงไป ยิ่งเย้ายวนมากขึ้นจริงๆ

อเล็กซ์เหม่อมองมันและดันตัวขึ้นหมายจะสัมผัสเรือนร่างด้านบนอย่างที่ใจฝันหา เขาเคลื่อนตัวเข้าใกล้ราวกับมีมนต์สะกด (ก็มีจริงๆนั่นแหละ แต่ผู้กล้ามันหื่นเองล้วนๆ)

ตุ๊บ

แต่จอมมารยกฝ่ามือรั้งแผ่นอกนั่นไว้และพลักผู้กล้าให้ล้มลงไปบนเตียงอีกครั้ง

"..." ผู้กล้านอนงงในดงเตียง

นี่จอมมารห้ามเขา? ห้ามเขาในสถานการณ์นี้เนี่ยนะ!? หรือเป็นเขาที่เข้าใจเจตนาจอมมารผิดไป!?

ไม่นะ!

พรผู้กล้าเองก็ไม่แจ้งเตือนลงโทษนี่นา นี่มันการยินยอมชัดๆไม่ใช่เรอะ? 

ระบบ : [...] ไม่อยากยอมรับแต่ก็จริง

ผู้กล้าแตกตื่นอย่างมาก

จอมมารยั่วยวนเขาเองนี่ ต้องยินยอมให้เขาสัมผัสแน่ๆแล้วปะ? และถ้าถามตัวเขาเอง ผู้กล้าก็ยอมรับ เขาไม่ได้คิดดีกับจอมมารตั้งแต่แรกอยู่แล้ว! ตัวเขาเองก็ยอมซะยิ่งกว่ายอม!

ในตอนที่กำลังสงสัยเจตนาของจอมมารอยู่นั่นเอง จอมมารก็ก้มลงมา กระซิบลงมาที่ข้างหูเขา

"ข้าบอกแล้ว ขัดขืดไปก็เปล่าประโยชน์"

ผู้กล้า : อ๊าก! (╯°Д°) ╯ข้าไม่ได้ดันตัวขึ้นเพราะขัดขืนสักหน่อย! สถานการณ์บ้านี่มันอะไร้!

[☆ปิ๊งป่อง~ ระบบผู้กล้าสวัสดี☆]

ระบบกลับมาออนไลน์เพราะอยากสมน้ำหน้า

[สำหรับการตอบข้อสงสัยของผู้กล้า ระบบขอแนะนำ คู่มือการสร้างสถานการณ์ระหว่างผู้กล้ากับจอมมาร]

What the ...คู่มือการสร้างสถานการณ์?

[คู่มือเขียนไว้หลายข้อ หนึ่งในนั้นเขียนไว้ว่า ไม่ว่าผู้กล้าจะแสดงออกแบบไหน จอมมารก็จะรับรู้ว่าผู้กล้ามีอิทธิพลต่อตัวเองเสมอ]

ขอภาษาคนไม่ใช่ภาษาคู่มือ

[ผลบัฟเอฟเฟกภาพลักษณ์ผู้กล้าให้ดูสมกับเป็นผู้กล้าแม้ผู้กล้าจะต่ำตมแค่ไหน]

นั่นหลอกด่าใช่มั้ยน่ะ แต่เขาไม่เจ็บเลยสักนิด ผู้กล้าชิวๆยอมรับทุกข้อกล่าวหา

เพราะนอกจากเรื่องจอมมารที่เขาควบคุมตัวเองให้อยู่ในศีลธรรมอันดีไม่ค่อยได้แล้ว กับคนอื่นเขาไม่มีความคิดชั่วร้ายเกินเลยอะไรเลยสักนิด เขาออกจะปฏิบัติหน้าที่ได้ดีสมฐานะผู้กล้า

[บัฟเอกเฟกภาพลักษณ์ มีผลต่อผู้อื่น10% ผลกับจอมมารเพิ่มขึ้น 30%]

นั่นหมายความว่าจอมมารจะมองเขาเป็นผู้กล้าที่สมกับเป็นผู้กล้ากว่าขึ้นกว่าคนอื่นสามเท่า?

มีไว้เพื่ออะไรกัน?

[เพื่อสร้างความน่าเกรงขามของผู้กล้าให้จอมมารยำเกรงมากกว่าคนอื่น]

"..." แบบนั้นแล้วก็เท่ากับว่าจอมมารจะมองเขาเป็นผู้กล้าสุดๆ เป็นศัตรูที่น่ากำจัดมากกว่าคนอื่นสามเท่าน่ะสิ?

[ใช่แล้ว ระบบบัฟสามเท่า!]

ผลเอฟเฟก be like

เอฟเฟก : อะ! นั่นจอมมารนี่ เพิ่มความเปล่งประกายของผู้กล้าสามเท่าาา

จอมมาร : อ๊า! ผู้กล้าเจิดจ้าซะเหลือเกิน ไม่นะ คนดีๆอย่างผู้กล้าคงไม่ชอบเราหรอก ต้องตัดใจซะแล้วล่ะ

ผู้กล้า : ไม่นะที่รัก! ข้ามันคนเลว! ผู้กล้าที่แอบมองหน้าอกจอมมารทุกครั้งที่ต่อสู้กันหรือคิดเอาท่านถ้ามีโอกาสน่ะ ไม่มีทางเป็นคนดีได้หรอก!

ระบบ : ก็รู้นี่

ผู้กล้า : นี่มันเอฟเฟกบ้าอะไรกัน! (╯°□°)╯︵ ┻━┻

จอมมารที่มองรัศมีผู้กล้าเปล่งประกายคูณสามเท่าจากตัวเขาต้องคิดว่าผู้กล้าเป็นศัตรูแน่ๆสิ แบบนี้มันเลยไม่มีโอกาสคุยไงเล่า!

แต่เขารักจอมมารมากนะ! ตอนแรกเขายังจะทนเก็บมันไว้และค่อยๆมาพบจอมมารทุกวัน ให้อีกฝ่ายเห็นเขาในสายตาก่อนค่อยเริ่มคุยให้อีกฝ่ายเห็นใจและเริ่มจีบอย่างเนียนๆ

ตอนนี้แม้จะตกใจที่อีกฝ่ายจับเขามาขังไว้และเข้ามายั่วยวนเพราะอยากได้ร่างกายเขาบ้างแต่เขาก็ยังคิดว่าจะมีโอกาสตะล่อมจอมมารอย่างเนียนๆได้อยู่

แต่ถ้ามีไอ้คู่มือนี่การอ้อมโลกต่อไปก็ไม่มีผลเถอะ!

อ๊าก! พอกันที!

ผู้กล้าจะตัดสินใจเปิดเผยตัวตนและรักจอมมารหนักๆสักยกสองยก

เขาดันตัวเองขึ้นก่อนจะบอกออกไป

"ที่รัก ข้าไม่ได้...อ๊า!" ในท่อนหลังผู้จอมมารกดเขาลงกับเตียงอีกครั้งแล้ว

รอบนี้ไม่ได้มาแค่มือ แต่เจ้าของร่างนั้นยังตามมาติดๆ

"อื้อ" ผู้กล้ารู้สึกถึงความเจ็บเล็กๆบนลำคอ จอมมารกัดเขาด้วยเขี้ยวเล็กๆนั่น!? อา กัดได้เสียวสุดๆไปเลย!

แถมหลังการกัดเป็นการจูบย้ำลงไปราวกับออดอ้อนเขาอีก!?

อเล็กซ์ใจสั่นไหว เขาโดนจอมมารจู่โจมด้วยความน่ารักอย่างคาดไม่ถึง หัวใจเต้นตึกตักและตัวอ่อนยวบลงไปทันที

เขาถามออกไปด้วยเสียงที่แหบพร่า

"เมทิส ท่านอยากให้ข้าทำอะไร" ผู้กล้าอยากถามความยินยอมของจอมมาร ถึงแม้ว่ามันจะเห็นชัดแล้ว แต่เขาก็อยากฟังจากปากนั่น

จอมมารที่สติพร่ามัวนั้นไม่ได้เอะใจเรื่องคำเรียกขานของตัวเอง ทั้งยังไม่รู้ตัวด้วยว่าผู้กล้าไม่ได้ตกอยู่ในมนต์สะกดสักนิด ตนเองซะอีกที่หลงเสน่ห์เรือนร่างของผู้กล้า

เขายังเข้าใจว่าผู้กล้ามองตนเป็นคนอื่น และตัวเองก็กำลังมอมสติน้อยนิดของผู้กล้าให้หมดสิ้นไปอยู่จึงสั่งออกไป

"ทำตัวว่าง่ายและเชื่อฟังข้า" เพราะนี่ไม่ได้อยู่ในฝันของผู้กล้าที่มนต์เสน่ห์จะเป็นนิรันดร์ จอมมารจะต้องส่งมนต์เสน่ห์เข้าไปเรื่อยๆ ล่อลวงผู้กล้าอย่างไม่มีทางให้ฝ่ายนั้นตื่นขึ้นกลางคันได้

"เจ้าต้องอยู่นิ่งๆ" จอมมารต้องสบตาผู้กล้าไว้เท่านั้น เขาถึงจะประทับตัวเองบนร่างผู้กล้าและส่งมนต์สะกดทำให้ผู้กล้าจะเชื่อฟังเขา

ผู้กล้าที่เงียบไปนานถามออกมา

"ทำไมท่านถึงต้องให้ข้าอยู่นิ่งๆ"

"เพราะข้าจะสามารถสั่งเจ้าได้ตลอดเวลา"

"ท่านจะสั่งให้ข้าทำอะไร"

จอมมารกดรอยยิ้มลึกขึ้นเขาโอบแขนรอคอผู้กล้า กระซิบออกมาด้วยเสียงยั่วยวน

"เอา ข้า"

"..."

พึ่ง

นั่นคือเสียงเส้นด้ายสติของผู้กล้าขาดออกจากกัน

จอมมารมองภาพนั้นราวกับเห็นภาพซ้อนของเหตุการณ์ในคุกใต้ดินย้อนกลับมา

เพราะพันธนาการบนข้อมือของผู้กล้าถูกทำลายลงง่ายๆด้วยการขยับผ่ามือ

"นั่น..." จอมมารเหมือนจะอยากพูดออะไรออกมาหน่อยแต่เขาก็นึกคำไม่ออกซะดื้อๆ

ผู้กล้าเพียงยิ้มออกมา

"ที่รัก ข้าจะเอาท่านให้หนักเลย"

"..."

หลังประโยคนั้นทั้งผู้กล้าและจอมมารก็สูญสิ้นสติไปโดยสมบูรณ์

Talk : ไอ้ผู้กล้าไอ้ตัวสูญสิ้นความเป็นคน 555555555

ฮะ อะไรนะ ยังไม่ได้กันสักทีเหรอ?

ไม่มีไรมาก ก็ว่าจะเขียนให้ผู้กล้าได้กับจอมมารสักทีอยู่หรอก แต่ก็หมั่นไส้อยากแกล้งผู้กล้ามันอะ 55555 

เผื่อใครอยากเห็นหุ่นจอมมารในมโนผู้กล้า ดูหุ่นพี่เฮนรี่ คาวิลนะคะ ดูเอวที่เว้าลงมานั่นสิ อ๊ากกๆๆๆ

ว่าจะตั้งแท็คเรื่องนี้ ตั้งไรดี #ผู้กล้าภัยสังคม  55555555555555555