ไป๋เตี๋ย ผีเสื้อน้อยผจญภัย

ลำดับตอนที่ #5 : หีบสมบัติ

หีบสมบัติ

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย (เชื้อพระวงศ์) เลเวล : 5

ค่าพลังโจมตี : 50 ค่าพลังเวท : 5

ค่าความว่องไว : 10 ค่าพลังป้องกัน : 10

ไป๋เตี๋ยเดินตามลูกศรนำทางของระบบเกมไปอย่างระมัดระวัง ในมือถือมีดสั้นคู่ที่ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะสึกหรอไปมาก แต่อย่างน้อยมันก็เป็นอาวุธที่ดี ระหว่างเส้นทางไป๋เตี๋ยได้มองสำรวจรอบๆ ไปด้วย นางค้นพบว่ายิ่งเดินลึกเข้าไปภายในปราสาทมากเพียงใด ก็ยิ่งมีสมุนไพรปรากฏขึ้นมาให้เห็นมากเท่านั้น

โชคดีที่เพราะนี่เป็นประสาทที่ผุพัง ทำให้แสงสามารถสาดส่องผ่านรอยแตกแยกของกำแพงเข้ามาได้ ภายในปราสาทหินจึงไม่ได้มืดมิดจนมองสิ่งใดไม่เห็น

ระหว่างเส้นทางเมื่อพบเจอสมุนไพรใดไป๋เตี๋ยก็มักจะจัดเก็บเอาไว้ แม้กระทั่งพืชพรรณที่ไม่รู้จักนางก็เก็บเอาไว้ทั้งหมด

[ได้รับ ดอกหยาดน้ำค้าง]

[ได้รับ หญ้านิทรา] 

[ได้รับ หญ้าน้ำค้าง] 

[ภารกิจประจำวัน สำเร็จ]

[ได้รับ 5 เหรียญทอง]

หืม?

เป็นครั้งแรกที่ของรางวัลเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจประจำวันเป็นเงิน แน่นอนว่าไป๋เตี๋ยรู้สึกพอใจแม้ว่าจะได้รับเพียงแค่ห้าเหรียญทองก็ตาม ยามนี้นางจนมาก ต่อให้เป็นหนึ่งเหรียญทองไป๋เตี๋ยก็ไม่เกี่ยงที่จะรับมา นางระบายยิ้มบางเบา สามวันสองคืนบนดินแดนบรรพตที่แสนจะประหลาดแห่งนี้ นี่เป็นครั้งแรกเช่นกันที่ไป๋เตี๋ยสามารถยิ้มออกมาได้

กึกๆ

ในตอนที่กำลังเป็นสุขเพราะของรางวัลที่ได้รับ ไป๋เตี๋ยก็รับรู้ได้ว่าปราสาทหินกำลังสั่นสะเทือนและเริ่มมีเศษหินร่วงกราวลงมา นี่ทำให้ไป๋เตี๋ยรีบเดินตามลูกศรนำทางให้เร็วยิ่งขึ้น ตอนนี้นางไม่สนใจจะเก็บสมุนไพรหรือพืชพรรณแปลกตาอีกแล้ว

ไป๋เตี๋ยเดินตรงมาจนสุดทางเดิน จนถึงเส้นทางที่มีลักษณะคล้ายประตูที่ไม่มีประตู ทางเดินมีสามเส้นทาง หากแต่เพราะลูกศรนำทางของระบบ ทำให้ไป๋เตี๋ยรู้ว่าหีบสมบัตินั้นอยู่ที่เส้นทางใด

และนางก็ไม่ลังเลที่จะเดินเข้าไปในเส้นทางนั้นทันที

ตึกตึก

ความเงียบทำให้ได้ยินเสียงฝีเท้าของตนเองอย่างชัดเจน แต่ไป๋เตี๋ยก็ไม่นึกกลัว นางรู้สึกว่าตอนที่เดินอยู่กลางป่านั้นยังให้ความรู้สึกที่น่ากลัวมากกว่านี้ นางยังคงใช้สายตากวาดมองไปรอบด้าน แต่ยิ่งเดินก็ยิ่งมืดมิดมองเห็นได้ยากมากยิ่งขึ้น ตอนนี้คบเพลิงไป๋เตี๋ยใช้การไม่ได้แล้ว โชคยังดีที่ปลายทางเดินนั้นมีแสงสว่างรออยู่

และเมื่อผ่านเส้นทางที่มืดมิดเข้ามาได้ ไป๋เตี๋ยก็ได้พบกับห้องโถงที่เปิดกว้าง ลักษณะคล้ายตำหนักร้าง รอบด้านมีต้นไม้ใบหญ้าและสมุนไพรขึ้นอยู่พอสมควร แต่โชคดีที่พืชพรรณพวกนี้ไม่ได้บดบังหีบสมบัติที่นางต้องการจนมองไม่เห็น

ไป๋เตี๋ยมองเห็นหีบสมบัติขนาดใหญ่ที่วางนิ่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้ นางพอจะมองออกว่าที่ตรงนั้นเป็นแท่นหินที่ถูกสร้างขึ้นมา แต่ต้นไม้ที่เติบใหญ่ทำให้แท่นหินพังทลาย

ยามนี้หีบใบนั้นจึงคล้ายกับว่าถูกต้นไม้โอบอุ้มอยู่ ไป๋เตี๋ยเดินตรงเข้าไปหาหีบสมบัติที่ดูเก่าแก่มาก แต่เพราะว่ามันเป็นหีบสมบัติ ไป๋เตี๋ยจึงไม่ละความพยายาม

นางเริ่มใช้มีดสั้นของตนฟันลงบนต้นไม้บริเวณที่โอบรอบหีบสมบัติ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลยเพราะหีบน่าจะอยู่ติดกับต้นไม้นี้มาอย่างยาวนาน ไป๋เตี๋ยเสียเวลาขุดเอาหีบสมบัติออกมาจากต้นไม้จนมือของนางเริ่มแดงก่ำ ความจริงเพราะเป็นทหาร ทำให้มือของไป๋เตี๋ยก็ไม่ได้นุ่มนิ่มตั้งแต่แรก

แต่เมื่อมาที่ดินแดนแห่งนี้ มือของนางก็ถูกใช้งานอย่างหนัก ตอนนี้มันเริ่มด้านจนแข็ง โดยเฉพาะบริเวณที่ไป๋เตี๋ยใช้จับอาวุธ นางเจ็บไม่ใช่ไม่เจ็บ เพียงแต่รู้ดีว่าไม่อาจจะทำสิ่งใดได้

ความหวังเดียวคือกลับดาวนิรันดร์กาล แล้วตอนนี้นางกลับได้ที่ไหนกัน…

ฉับๆ ฉึบ!

ใช้เวลาค่อนข้างนาน ในที่สุดหีบสมบัติก็เป็นอิสระจากต้นไม้ที่พันธนาการ ไป๋เตี๋ยรีบดึงหีบใบใหญ่ออกมา ก่อนจะพบว่าหีบนี้มีน้ำหนักค่อนข้างมาก นางยกหีบสมบัติขึ้นและนำไปวางลงตรงบริเวณที่มีแสงสว่างจ้า เพราะไป๋เตี๋ยต้องการจะมองเห็นสิ่งที่ในหีบอย่างชัดเจน และเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วไป๋เตี๋ยก็เปิดหีบออก

[ค้นพบ หินศิลาสีทอง/เงินแลกเปลี่ยน จัดเก็บ/ยกเลิก]

[ค้นพบ ไข่มุกราตรี/ให้แสงสว่างในที่มืด จัดเก็บ/ยกเลิก]

[ค้นพบ ตำราเรียนขั้นสูง/ตำราของชาวบรรพต จัดเก็บ/ยกเลิก]

[ค้นพบ แผนที่กระบี่โบราณ(หายาก) จัดเก็บ/ยกเลิก]

[ค้นพบ อาภรณ์สตรีผ้าไหมรัตติกาล จัดเก็บ/ยกเลิก]

ไป๋เตี๋ยหน้ามุ่ยลงเมื่อตรวจสอบดูในหีบแล้วเจอแต่ของที่ดูจะใช้การไม่ได้เท่าใด แต่ถึงอย่างนั้นนางก็จัดเก็บของที่พบเจอในหีบสมบัติมาทั้งหมด จากนั้นก็กดเชื่อมต่อกับแผนที่และบันทึกตำราเรียนขั้นสูงของชาวดินแดนนี้ แม้ว่านางจะไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสได้พบเจอกับผู้คนบนดินแดนนี้หรือไม่

เพราะหากว่าระบบนำทางซ่อมแซมเสร็จสิ้น นางก็คงจะเดินทางกลับที่ดาวนิรันดร์กาลทันที

การเชื่อมต่อแผนที่กับบันทึกตำรานั้นใช้เวลานาน ไป๋เตี๋ยจึงหันมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สวมใส่เป็นอาภรณ์ที่ได้พบเจอจากในหีบ มันน่าแปลกมาก ทั้งๆ ที่หีบใบนี้ทั้งเก่าและมีสภาพผุพังแต่ของภายในกลับยังคงสภาพเดิมเอาไว้ได้ ไม่เป็นอันใดเลยแม้แต่น้อย

และอย่างน้อยๆ การเปิดหีบสมบัตินี้ก็ทำให้ไป๋เตี๋ยได้รู้ว่า ผู้คนที่ดินแดนบรรพตนั้นแต่งตัวกันเช่นไร อาภรณ์เช่นนี้เป็นแบบเดียวกับอารยธรรมจีนโบราณที่เคยสำรวจมาก่อน แต่ผ้าไหมนี้…กลับรู้สึกว่ามันพิเศษกว่ามาก ผ้าไหมรัตติกาล…ชื่อเรียกนี้ยังไม่เคยได้ยิน

พรึ่บ…

ระหว่างที่รอให้ระบบเชื่อมต่อกับข้อมูลไป๋เตี๋ยก็หยิบน้ำทิพย์ขึ้นมาดื่มพร้อมไล่อ่านคุณสมบัติของสมุนไพรและสิ่งของที่นางเก็บมาได้ทั้งหมด แต่เมื่ออ่านมาถึงหินศิลาสีทอง เงินตราของชาวดินแดนนี้ น้ำทิพย์ที่กำลังดื่มกินอยู่ก็ถูกสำลักออกมาจากปากของนางในทันที

‘หินศิลาสีทองสามารถนำมาแลกเป็นเหรียญทองได้’

จริงรึ?

หินศิลาสีทองมีลักษณะเป็นก้อนหินสีเหลี่ยมขนาดเล็กที่ค่อนข้างหนักและมีสีทอง หากบอกว่าเป็นทองคำก็ได้และก้อนหนึ่งก็มีขนาดใหญ่กว่านิ้วโป้งของไป๋เตี๋ยเล็กน้อย ตอนแรกไป๋เตี๋ยคิดว่าเป็นทองคำธรรมดา ทองในสายตาของนางไม่ได้มีค่ามากนัก เพราะที่ตำหนักมีอยู่มากมาย ด้วยเหตุนี้ในตอนแรกที่เห็นทองในหีบ ไป๋เตี๋ยจึงไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าที่ควร

แต่พอระบบบอกว่ามันสามารถนำมาแลกเป็นเหรียญทองในเกมได้ ไป๋เตี๋ยก็ตาลุกวาว!

นางได้หินศิลาสีทองมาทั้งสิ้นห้าสิบก้อน ไป๋เตี๋ยรีบเปิดดูว่าหนึ่งก้อนสามารถแลกเป็นเหรียญทองได้กี่เหรียญ และแน่นอนเมื่อไป๋เตี๋ยเปิดอ่านข้อความจากระบบโดยละเอียด ดวงตาของไป๋เตี๋ยก็เบิกกว้างขึ้นโดยพลัน และมันก็เปี่ยมไปด้วยความยินดีที่แทบล้นทะลัก

[1 หินศิลาสีทอง แลกเปลี่ยนได้ 100 เหรียญทอง]

นางมีหินศิลาสีทองห้าสิบก้อน นี่ก็เท่ากับว่าถ้าแลกเป็นเงินในเกมทั้งหมด ไป๋เตี๋ยก็จะมีเหรียญทองทั้งสิ้นห้าพันเหรียญทอง สวรรค์! เทพเซียนเข้าข้างนางแล้ว!

เอาล่ะ...อย่างไรก็คงจะไม่ได้ออกไปจากป่าแห่งนี้ เงินจริงๆ คงไม่จำเป็นต้องใช้ ไป๋เตี๋ยตัดสินใจอย่างรวดเร็ว นางกดเปลี่ยนหินศิลาสีทองที่ได้มาทั้งหมดเป็นเงินในเกม เพราะของในเกมช่วยให้นางดำรงชีวิตอยู่ได้ ไป๋เตี๋ยจึงไม่รู้สึกลังเลเลยแม้เพียงสักเสี้ยวจิบชาเดียว

(แลกเปลี่ยน ยืนยัน)

[ได้รับ 5000 เหรียญทอง]

รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นมาบนใบหน้างาม ไป๋เตี๋ยรวยแล้วและสิ่งแรกที่นางซื้อเก็บไว้ก็คือโอสถฟื้นฟู ตอนนี้เลเวลของไป๋เตี๋ยไม่ได้สูง อย่างน้อยก็ต้องรอให้เลเวลสิบก่อนจึงจะมีของให้เลือกซื้อมากกว่านี้ และเมื่อรวมกับของเก่าที่ซื้อมาตอนนี้ไป๋เตี๋ยก็มีโอสถฟื้นฟูระดับต่ำกว่ายี่สิบเม็ดแล้ว

จากนั้นเป้าหมายต่อไปของไป๋เตี๋ยที่จะเสียเหรียญทองออกไป ก็คือการเปิดใช้งานระบบฟาร์ม!

[เปิดใช้งานระบบฟาร์ม 1000 เหรียญทอง ยืนยัน/ยกเลิก]

(ยืนยัน)

[กำลังเปิดใช้งาน]

ติ้ง!

ระหว่างที่รอระบบฟาร์ม แผนที่กับตำราเรียนของชาวบรรพตก็เชื่อมต่อเข้ากับระบบเสร็จสิ้น ไป๋เตี๋ยรีบเปิดเข้าไปดูและพบว่าแผนที่ที่นางได้มานั้นบอกไปยังพื้นที่สีทองหนึ่งที่มีระบุเอาไว้ในแผนที่ที่ซื้อมาจากร้านค้าเสมือนจริงอยู่แล้ว เพียงแต่นี่ช่วยให้นางได้รู้ว่า ที่ตรงนั้นมีของล้ำค่าอะไรซุกซ่อนอยู่

ซึ่งความจริงแล้ว ก่อนหน้านี้ไป๋เตี๋ยก็หมายจะเป็นเยือนที่แห่งนั้น แต่นางเจอกับมนุษย์กลายพันธุ์และฝูงสัตว์ร้ายเสียก่อน นี่ทำให้นางจำเป็นต้องล่าถอยและบังเอิญมาพบกับที่แห่งนี้เข้าพอดี

ดูคล้ายกับว่านางต้องไปเอากระบี่โบราณเล่มนั้นมาครอบครองให้ได้…แต่นางไม่เคยใช้กระบี่มาก่อน ไป๋เตี๋ยใช้เพียงมีดคู่ แต่มีดคู่ตอนนี้ก็กำลังสึกหรอเต็มที่ คิดจะซ่อมแซมก็ทำไม่ได้เพราะนางทำไม่เป็น ไป๋เตี๋ยถอนหายใจเปิดดูร้านค้าเสมือนจริงอีกครา ในนั้นมีมีดสั้นเล็กกับดาบไม้อยู่

ดาบไม้ใช้การได้ไม่นานก็คงจะพัง เพราะหนังของพวกกลายพันธุ์นั้นหนาพอสมควร ส่วนมีดสั้นก็เล็กเกินไป…แต่พอใช้เป็นมีดบินได้ อืม น่าสนใจ เพียงแต่ถ้าต้องการจัดการกับมนุษย์กลายพันธุ์ การต่อสู้ในระยะประชิด ดูจะมีโอกาสในการเอาชนะมากกว่า

พอคิดมาถึงตรงนี้ไป๋เตี๋ยก็ถอนหายใจ นางไม่ชอบอาวุธโจมตีระยะไกล ปืนหรือธนูก็เคยฝึกใช้ แต่ก็ไม่ได้ชอบ ถึงตอนนี้กลับต้องใช้งานความสามารถที่เคยกลบฝังเอาไว้เช่นนั้นหรือ?

‘…ลองสำรวจปราสาทแห่งนี้เพิ่มดีกว่า ไม่แน่ว่าอาจจะมีอาวุธหลงเหลืออยู่’

ครืนๆ

แต่ยังไม่ทันได้เดินสำรวจตามที่ใจต้องการ ปราสาทหินก็เริ่มสั่นสะเทือนอีกคราและครั้งนี้ดูจะหนักหนามากกว่าที่เคยเป็น มันคล้ายกับว่าพร้อมที่จะถล่มลงมาแล้ว สุดท้ายที่ตั้งใจว่าจะเดินสำรวจต่อก็ต้องละทิ้ง ไป๋เตี๋ยตัดสินใจกลับออกมาจากปราสาทหิน และเมื่อนางพ้นจากตัวปราสาทแล้ว ปราสาทหินเบื้องหน้าก็ถล่มลงมาโดยเร็ว

ไม่แน่ว่าการตัดทำลายต้นไม้เพื่อนำหีบสมบัติออกมาของนาง อาจจะส่งผลต่อโครงสร้างของปราสาทหินที่ผุพังอยู่แล้วนี้ก็เป็นได้

“ถ้าผ่านเขตสีแดงต้องเดินทางสิบลี้จึงจะถึงพื้นที่สีทอง แต่ถ้าผ่านเขตสีดำจะเดินทางเพียงสองลี้เท่านั้น” แต่มัน…อันตรายเกินไป ถึงอย่างไรไป๋เตี๋ยก็ไม่พร้อมเสี่ยงตาย เขตสีแดงนางยังเอาตัวไม่รอด ไป๋เตี๋ยไม่กล้าเข้าไปในเขตสีดำ นางยอมรับอย่างทหารกล้า! ไม่ไหวก็คือไม่ไหว นางไม่จำเป็นต้องหลอกลวงตัวเอง

ไป๋เตี๋ยตัดสินใจเปิดแผนที่ขึ้นมาดูอีกครั้งบางทีนางอาจจะตั้งหลักที่นี่ก่อนแล้วรอให้ถึงพรุ่งนี้ เพราะถ้าออกเดินทางยามนี้ อีกไม่นานดวงตะวันก็จะลาลับแล้ว ในป่านั้นมืดเร็วมาก เพียงไม่นานก็มองสิ่งใดไม่เห็น เป็นเวลาที่เหล่าผู้ล่าทั้งหลายราวกับเป็นมังกรติดปีก!

หากแต่เมื่อไป๋เตี๋ยเปิดแผนที่ขึ้นมาดูนางกลับพบว่าตอนนี้ที่ที่นางยืนอยู่ไม่ใช่พื้นที่สีเขียวอีกต่อไป แต่มันได้กลายเป็นสีแดงที่อันตราย สาเหตุคงเป็นเพราะปราสาทหินที่พังทลายนั่น

พอเห็นแบบนี้ไป๋เตี๋ยก็ถอนหายใจ ดูเหมือนว่านางจะต้องออกเดินทางอย่างไม่มีทางเลือกอีกแล้ว…

###

ช่วยนี้น้องกำลังโซโล่อยู่นะคะ เก็บเวลแปป