ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 จิโอลูกขุนนางอันธพาล
บทที่4 ิโอลูุนนาอันธพาล
ยิ่แวนทำสูว์ระ่ายาย แวน็ยิ่ล่ำำ ภายในสี่วันแวน็ทำเวสายสูว์ระ่ายให้รบร้อยามสำเร็
(ราวัลประำเวสือเินำนวนหนึ่พันเหรีย)
แวนหัวเราะหึหึ อนแรเาลัวว่าารย้ายมาอยู่่าโละทำให้เาลำบา แ่ปราว่าไม่เลย ทุวันนี้เาไ้ินอาหารอร่อย มีบ้านหลัเล็ๆ อัวเอ
อะไระีแบบนี้เนี่ย วันนี้หลัายเสร็ แวน็ว่าะไปล่าระ่ายแห่วันทร์อี แ่ทว่า
….
ิโอเป็นลูายนเียวอบารอน อนเนอร์ ลอย ระูลุนนานี้นอามีอำนาในารปรออาาเอเมือ ยัเป็นเ้าอเหมือแร่ที่มอริสทำานอยู่อี้วย
สอสามมาแล้วที่ิโอลูายอมเเรอบารอน อนเนอร์ ลอย ไ้รับำสั่ให้ไปรวูธุริอรอบรัวบ้า
ิโอเป็นเ็วัยรุ่นที่่อน้าเเร เาอายุสิบแปปีแล้ว แ่ยัไม่เป็นโล้เป็นพายพอที่ะสืบทอำแหน่บารอนไ้
สามสี่วันนี้ิโอรู้สึว่านานในเหมือแปลๆ ไป พวเาทำานไ้มาว่าทุรั้ แถมทุนเฮโลันไปทานอาหารารถเ็นายอาหารแปลหน้า
เพราะั้นิโอึเยี่ยมหน้าไปูร้านอแวน พอไ้เห็นหน้าแวน เา็ถึับนิ่ัน
น่ารั นน่ารัแบบนี้้อมาาแทำานรารำ แบบนี้สู้มาเป็นนายบำเรออเาไม่ีว่าเหรอ
อนนี้พวมอริสำลันึสสารแวนที่ถูิโอมออย่าเป็นเป้าหมาย
พวเารู้ีว่าิโอถูใผู้หิหรือผู้ายนไหน็มัะุร่าไป่ายๆ
“นสวย มาเป็นพ่อรัวส่วนัวอ้าีไหม”
ไม่พูเปล่ายัพยายามเอื้อมมือมาับแ้มแวน แ่ถูแวนปัออ
ารระทำอแวนทำให้ิโอโมโห เาไม่เยถูใรปิเสธหรือ่อ้านแบบนี้ าวามรู้สึอบลายเป็นอยารัแ
“ไ้่าวว่าเ้าอ้าว่าทำสูว์ระ่าย้วยเนื้ออระ่ายวันทร์ โหสินะ”
“ไม่เื่อ็ลอทานู” แวนยืนออแล้วเิาน้อยๆ ึ้นมา
ไอ้หมอนี่ั้ใะมาหาเรื่อเา อนนี้แวนึใ้ทัษะสำรวูสถานะ รวสอบ่าวามสามารถอิโอ
ิโอ ลอย
อาีพ : อันธพาล ลูุนนา
่าวามแ็แร่ : เลเวล 1
่าวามเร็ว : เลเวล1
่าพลัเวท : เลเวล1
่าารโมี : เลเวล1
ระอว่าเาหลายุม ถ้าะ่อยีัน็ไม่ลัวเลย
“อย่าโหเลยน่า รูปร่าบอบบาแน่น้อยอย่าเ้าเนี่ยนะ ะล่าระ่ายแห่วันทร์ไ้”
“ั้นะามมาูอนล่าไหมล่ะ” แวนถาม
ส่วนิโอแ่นหัวเราะ นสวยอมโห “เอาสิ ะไปล่าระ่ายแห่วันทร์เมื่อไหร่ล่ะ”
“พรุ่นี้ีมะ” แวนอบ เพราะวันนี้แวน็ายอาหารนเย็นมาแล้ว เาอยาลับไปพัผ่อนัหน่อย
“ิะหนีล่ะี้”
แวนมวิ้ว หนีบ้านป้าแสิ “ั้นวันนี้เลยไหมล่ะ” แวนีหน้าบึ้
“หึหึ ยัพยายามะหลออะไรอี เอ้าั้นไปล่าันเลยีไหมล่ะ”
ิโอยัเรียให้พวนานเหมือไป้วยัน
ถึแม้ว่าะมาพร้อมทหารอรัษ์ั้นเลิศหนึ่น แ่ิโอ็ยัลัวว่านะไม่ปลอภัย
และถึะิว่าแวนโห แ่ไป้วยันหลายนย่อมอุ่นใว่า ันั้นึพานานเหมือไปสิบว่าน ในนั้นมีมอริสรวมอยู่้วย
้วยเหุนี้แวนึเ็บรถเ็นเอาไว้ในมิิ นั่นทำให้ิโอใ
“ร่ำรวยไม่น้อยเลยนี่ ถึับมีเินื้อำไลมิิมาเ็บอไ้
ที่ริมันล้ำหน้าว่าำไลหรือระเป๋ามิิเ็บอไปมาทีเียว
ำไลที่แวนสวมนั้นือำไลแห่ห้วเวลาัรพรริ และแวนยัเป็นนเียวที่สามารถใ้มันไ้ ไม่สามารถแลเปลี่ยนหรือายไ้เ่นัน
ในเวลา่อมาแวนพานยี่สิบนเ้าไปในป่า ในป่านั้นนอามีสัว์ป่ามามาย แ่ที่มีำนวนเยอะที่สุเป็นเ้าระ่ายป่า
ความคิดเห็น