ลำดับตอนที่ #5
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~~เด็กใหม่Xเด็กเก่าXพบแล้วคริสตัลทองคำ~~~
หลังจากที่คารินสลบไปหลายวันแล้ว วันต่อมาทุกคนก็ไปโรงเรียนกันตามปกติ เพียงแต่วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาด้วย
\"นี่ เธอว่าใครอ่าที่เปงนักเรียนใหม่ ฉันว่าคุโรโร่\"โคจิพูดลอยๆออกมา
\"อาจจะเป็นคนอื่นก็ได้นะ ก็คุโรโร่น่ะคงจะไม่มาเข้าโรงเรียนนี้หรอกน่า\"คารินพูดบ้าง
\"เมื่อ-กี้-เธอ-พูด-ว่า-คุโรโร่-จะมา-เรียน-ที่นี่-เหรอ\"คุราที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับพวกคารินได้ยินเรื่องคุโรโร่ถึงกับแสดงอาการโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด(มีจิตสังหารแผ่ออกมาด้วย) ดวงตาสีมรกตเริ่มกลายเป็นสีแดงเพลิงด้วยความแค้นและความโกรธที่สั่งสมมานาน
\"อ่า...ก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าจะใช่\"คารินมองคุราอย่างหวาดๆ ท่าทางตอนนี้ของคุรา เรียกได้ว่าสามารถฆ่าคนได้โดยไม่ต้องคิดเลยทีเดียว
\"นี่คุราปิก้า นายก็อย่าไปใส่ใจเลยน่ากะอีแค่คนๆเดียว\"เสียงของคีร่าดังขึ้นข้างหลัง หารู้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตน
\"ก็ไม่ใช่เธอนี่คีร่า พ่อชั้น!! แม่ชั้น!! พี่น้องร่วมเผ่าของชั้น ถูกเจ้าบ้านั่นฆ่าตายหมด ไม่มีเหลือสักคนเดียว เธอไม่เข้าใจความรู้สึกที่ต้องสูญเสียคนที่รักไปหรอก!!!!!\"คุราตวาดใส่หน้าเธอ คีร่าถึงกับเลือดขึ้นหน้า
\"ใครว่านายคนเดียวล่ะที่รู้จักความรู้สึกนั้นน่ะ พวกชั้นด้วย พวกชั้นก็เหมือนกันกับนายน่ะแหละ!! ชั้นก็รู้จักเหมือนกัน ความรู้สึกที่เรียกว่าโดดเดี่ยว ชั้นเคยสัมผัสกับมันมาแล้ว ทำไมชั้นจะไม่รู้!!!\"คีร่าตวาดกลับไป คุราถึงกับอึ้งก่อนจะทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อที่ตัวเองได้ยิน ด้านคาริน โคจิ และโคอิจิที่ตอนแรกทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกลับมีสีหน้าเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด
\"เธอ?? ก็โดนเหมือนกันกับชั้นเหรอ\"คุราถามเสียงเบา
\"ใช่ พวกชั้นเคยโดนเหมือนกับนาย\"โคจิตอบด้วยท่าทางเศร้าๆ เสียงที่เมื่อก่อนฟังดูรื่นเริง บัดนี้กลับฟังแล้วปวดร้าวใจ
\"พวกนาย?? ครอบครัวของพวกนายถูกฆ่าเหรอ\"คุราถามอีกครั้ง
\"อือ\" คราวนี้เป็นเสียงของโคอิจิ
และแล้วในอีก5นาทีข้างหน้า ทุกคนในห้องก็จะได้รู้ว่าผู้มาใหม่คือใคร
ปัง!!บิสเก็ตที่ท่าทางอารมณ์เสียมากๆเดินเข้ามาในห้องเรียน
\"เอ้าทุกคน วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา แล้วก็มีไอ้เด็กเสเพลที่ไม่ยอมมาโรงเรียนมาด้วย!!!\"บิสเก็ตตะโกนออกมา
\"เข้ามาได้แล้ว!!!\"บิสเก็ตตะโกนเรียกผู้มาใหม่ดังๆ
เด็กหนุ่มสองคนเดินเข้ามาในยห้อง คนแรกเป็นเด็กที่มีเรือนผมสีน้ำตาลออกดำยาวถึงข้อเท้า ดวงตาสีดำสนิทดูน่าเกรงขาม แต่มันกลับทำให้สาวๆในชั้นม.5 ห้องA กรี๊ดกร๊าดได้ไม่น้อยทีเดียว คนที่สองเป็นคนที่โคจิเดาไว้ คุโรโร่น่ะเอง คารินอึ้งด้วยความตกใจ คุโรโร่โบกมือให้คาริน คีร่า โคจิ โคอิจิ และคุราปิก้า พอถึงคุราเท่านั้นล่ะ ดวงตาของคุราก็เปลี่ยนสีอีกครั้งหนึ่ง
\"ยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะยะ แนะนำตัวซะทีสิ\"บิสเก็ตตวาดใส่ทั้งสอง
\"คุโรโร่ ลูซิเฟอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"คุโรโร่ยิ้มให้กับทุกคนในห้อง
\"ส่วนชั้น อาซากุระ ฮาโอ เป็นซาแมนที่เก่งที่สุดในโลก หึๆๆ แล้วก็เป็นเด็กเสเพลไม่ยอมมาโรงเรียนตามที่อาจารย์ป้าบิสบอกมาด้วย\" เด็กหนุ่มผมยาวแนะนำตัวพร้อมกับเสียงหัวเราะที่เรียกความสยองได้ดีทีเดียว
\"จ้ะ คุโรโร่คุงไปนั่งข้างๆคารุโอมิคุงคนน้องนะจ๊ะ รู้จักกันแล้วใช่มั้ยจ๊ะ\"บิสเก็ตบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คุโรโร่พยักหน้ารับเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆโคจิ
\"ส่วนไอ้นี่ ไปนั่งข้างนิคารุมิซะไปเร็วๆด้วย ตรงที่นั่งเก่าของนายน่ะแหละ\"บิสเก็ตบอก น้ำเสียงช่างแตกต่างกับตอนที่บอกคุโรโร่เสียนี่กระไร
\"คร้าบๆ นี่อย่าอาละวาดมาหกนักนะ เดี๋ยวก็ได้แก่กว่าเดิมหรอก\" ฮาโอพูดกวนๆ ก่อนที่ร่างของตนจะกระเด็นไปตกที่ข้างโต๊ะของคาริน
\"แม่นเหมือนกันแฮะ\"คีร่าคิดในใจ ก่อนจะหันไปมองคุโรโร่อย่างหนักใจ
ตอนเที่ยง
\"เย้ เที่ยงแล้ว เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะคิลัว\"เสียงใสๆที่ดูร่าเริงเหมือนเด็กของกอร์นพูดกับเพื่อนชายที่สุดแสนจะสนิทของตน
\"เดี๋ยวนะ กอร์นนายมาดูนี่สิ สวยมากเลยว่ะ ทองแท้รึป่าวเนี่ย\"คิลัวเรียกกอร์นมาดูสิ่งที่อยู่ในมือ ดูเหมือนมันจะเป็นทองคำที่รูปร่างเหมือนคริสตัลก้อนเล็กๆ
\"ไหนๆ ว้าว สวยมากเลยแฮะ\"กอร์นยิ้มก่อนจะรีบหยิบออกไปจากมือของคิลัว คิลัวมองอย่างตะลึง
\"เฮ้ กอร์น เอาไปได้ไง ชั้นเป็นคนหาเจอนะ\"คิลัวโวย
\"ก็ถ้าเอาไว้กะนาย นายจะได้เอามันไปขายน่ะสิ ชั้นริบไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยเอาไปให้คุราปิก้าดู\"กอร์นตอบอย่างเยือกเย็น
\"คุราปิก้า คุราปิก้า ดูนี่สิ\"กอร์นวิ่งไปหาคุราพร้อมกับทองคำก้อนนั้น
\"หืม หวัดดีกอร์น\"คุราหันมาทักทาย
\"ดูนี่สิ คิลัวเก็บเจออ่ะ มันคืออะไรเหรอ\"กอร์นพูดพลางหยิบสิ่งที่(คิลัว)เก็บได้ให้คุราดู
\"อืม....\"คุราใช้เวลาเพ่งพิจารณาอยู่นาน
\"คริสตัลทองคำสินะนั่นน่ะ\"เสียงหนึ่งดังขึ้น คุราหันไปมอง คุโรโร่น่ะเอง เขาเดินมาหยิบสิ่งนั้นไปจากมือของคุราปิก้า ก่อนจะยืนดูมันราวกับว่าเป็นสิ่งที่ไม่ได้พบเจอกันมานาน
\"เมื่อตะกี้ ชั้นได้ยินว่าคริสตัลทองคำใช่มะ งั้นก็เป็นของที่พวกคีร่ากะลังล่ะสิ\"คิล(ที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน)พูดขึ้นก่อนจะดึงคริสตัลทองคำคืนมาจากมือของคุโรโร่
P.S.
เหล่าสาวกท่านฮาโอทั้งหลายเราต้องขออภัยที่เอาท่านฮาโอมาแสดงโดยมิได้บอกพวกสาวกนะคะ แล้วเรายังให้ท่านฮาโอแสดงบทเด็กเสเพลผู้แสนสุดจะเท่อีกตะหาก ยังไงๆก็ขอโทดนะคะ
\"นี่ เธอว่าใครอ่าที่เปงนักเรียนใหม่ ฉันว่าคุโรโร่\"โคจิพูดลอยๆออกมา
\"อาจจะเป็นคนอื่นก็ได้นะ ก็คุโรโร่น่ะคงจะไม่มาเข้าโรงเรียนนี้หรอกน่า\"คารินพูดบ้าง
\"เมื่อ-กี้-เธอ-พูด-ว่า-คุโรโร่-จะมา-เรียน-ที่นี่-เหรอ\"คุราที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับพวกคารินได้ยินเรื่องคุโรโร่ถึงกับแสดงอาการโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด(มีจิตสังหารแผ่ออกมาด้วย) ดวงตาสีมรกตเริ่มกลายเป็นสีแดงเพลิงด้วยความแค้นและความโกรธที่สั่งสมมานาน
\"อ่า...ก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าจะใช่\"คารินมองคุราอย่างหวาดๆ ท่าทางตอนนี้ของคุรา เรียกได้ว่าสามารถฆ่าคนได้โดยไม่ต้องคิดเลยทีเดียว
\"นี่คุราปิก้า นายก็อย่าไปใส่ใจเลยน่ากะอีแค่คนๆเดียว\"เสียงของคีร่าดังขึ้นข้างหลัง หารู้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตน
\"ก็ไม่ใช่เธอนี่คีร่า พ่อชั้น!! แม่ชั้น!! พี่น้องร่วมเผ่าของชั้น ถูกเจ้าบ้านั่นฆ่าตายหมด ไม่มีเหลือสักคนเดียว เธอไม่เข้าใจความรู้สึกที่ต้องสูญเสียคนที่รักไปหรอก!!!!!\"คุราตวาดใส่หน้าเธอ คีร่าถึงกับเลือดขึ้นหน้า
\"ใครว่านายคนเดียวล่ะที่รู้จักความรู้สึกนั้นน่ะ พวกชั้นด้วย พวกชั้นก็เหมือนกันกับนายน่ะแหละ!! ชั้นก็รู้จักเหมือนกัน ความรู้สึกที่เรียกว่าโดดเดี่ยว ชั้นเคยสัมผัสกับมันมาแล้ว ทำไมชั้นจะไม่รู้!!!\"คีร่าตวาดกลับไป คุราถึงกับอึ้งก่อนจะทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อที่ตัวเองได้ยิน ด้านคาริน โคจิ และโคอิจิที่ตอนแรกทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกลับมีสีหน้าเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด
\"เธอ?? ก็โดนเหมือนกันกับชั้นเหรอ\"คุราถามเสียงเบา
\"ใช่ พวกชั้นเคยโดนเหมือนกับนาย\"โคจิตอบด้วยท่าทางเศร้าๆ เสียงที่เมื่อก่อนฟังดูรื่นเริง บัดนี้กลับฟังแล้วปวดร้าวใจ
\"พวกนาย?? ครอบครัวของพวกนายถูกฆ่าเหรอ\"คุราถามอีกครั้ง
\"อือ\" คราวนี้เป็นเสียงของโคอิจิ
และแล้วในอีก5นาทีข้างหน้า ทุกคนในห้องก็จะได้รู้ว่าผู้มาใหม่คือใคร
ปัง!!บิสเก็ตที่ท่าทางอารมณ์เสียมากๆเดินเข้ามาในห้องเรียน
\"เอ้าทุกคน วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา แล้วก็มีไอ้เด็กเสเพลที่ไม่ยอมมาโรงเรียนมาด้วย!!!\"บิสเก็ตตะโกนออกมา
\"เข้ามาได้แล้ว!!!\"บิสเก็ตตะโกนเรียกผู้มาใหม่ดังๆ
เด็กหนุ่มสองคนเดินเข้ามาในยห้อง คนแรกเป็นเด็กที่มีเรือนผมสีน้ำตาลออกดำยาวถึงข้อเท้า ดวงตาสีดำสนิทดูน่าเกรงขาม แต่มันกลับทำให้สาวๆในชั้นม.5 ห้องA กรี๊ดกร๊าดได้ไม่น้อยทีเดียว คนที่สองเป็นคนที่โคจิเดาไว้ คุโรโร่น่ะเอง คารินอึ้งด้วยความตกใจ คุโรโร่โบกมือให้คาริน คีร่า โคจิ โคอิจิ และคุราปิก้า พอถึงคุราเท่านั้นล่ะ ดวงตาของคุราก็เปลี่ยนสีอีกครั้งหนึ่ง
\"ยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะยะ แนะนำตัวซะทีสิ\"บิสเก็ตตวาดใส่ทั้งสอง
\"คุโรโร่ ลูซิเฟอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"คุโรโร่ยิ้มให้กับทุกคนในห้อง
\"ส่วนชั้น อาซากุระ ฮาโอ เป็นซาแมนที่เก่งที่สุดในโลก หึๆๆ แล้วก็เป็นเด็กเสเพลไม่ยอมมาโรงเรียนตามที่อาจารย์ป้าบิสบอกมาด้วย\" เด็กหนุ่มผมยาวแนะนำตัวพร้อมกับเสียงหัวเราะที่เรียกความสยองได้ดีทีเดียว
\"จ้ะ คุโรโร่คุงไปนั่งข้างๆคารุโอมิคุงคนน้องนะจ๊ะ รู้จักกันแล้วใช่มั้ยจ๊ะ\"บิสเก็ตบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คุโรโร่พยักหน้ารับเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆโคจิ
\"ส่วนไอ้นี่ ไปนั่งข้างนิคารุมิซะไปเร็วๆด้วย ตรงที่นั่งเก่าของนายน่ะแหละ\"บิสเก็ตบอก น้ำเสียงช่างแตกต่างกับตอนที่บอกคุโรโร่เสียนี่กระไร
\"คร้าบๆ นี่อย่าอาละวาดมาหกนักนะ เดี๋ยวก็ได้แก่กว่าเดิมหรอก\" ฮาโอพูดกวนๆ ก่อนที่ร่างของตนจะกระเด็นไปตกที่ข้างโต๊ะของคาริน
\"แม่นเหมือนกันแฮะ\"คีร่าคิดในใจ ก่อนจะหันไปมองคุโรโร่อย่างหนักใจ
ตอนเที่ยง
\"เย้ เที่ยงแล้ว เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะคิลัว\"เสียงใสๆที่ดูร่าเริงเหมือนเด็กของกอร์นพูดกับเพื่อนชายที่สุดแสนจะสนิทของตน
\"เดี๋ยวนะ กอร์นนายมาดูนี่สิ สวยมากเลยว่ะ ทองแท้รึป่าวเนี่ย\"คิลัวเรียกกอร์นมาดูสิ่งที่อยู่ในมือ ดูเหมือนมันจะเป็นทองคำที่รูปร่างเหมือนคริสตัลก้อนเล็กๆ
\"ไหนๆ ว้าว สวยมากเลยแฮะ\"กอร์นยิ้มก่อนจะรีบหยิบออกไปจากมือของคิลัว คิลัวมองอย่างตะลึง
\"เฮ้ กอร์น เอาไปได้ไง ชั้นเป็นคนหาเจอนะ\"คิลัวโวย
\"ก็ถ้าเอาไว้กะนาย นายจะได้เอามันไปขายน่ะสิ ชั้นริบไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยเอาไปให้คุราปิก้าดู\"กอร์นตอบอย่างเยือกเย็น
\"คุราปิก้า คุราปิก้า ดูนี่สิ\"กอร์นวิ่งไปหาคุราพร้อมกับทองคำก้อนนั้น
\"หืม หวัดดีกอร์น\"คุราหันมาทักทาย
\"ดูนี่สิ คิลัวเก็บเจออ่ะ มันคืออะไรเหรอ\"กอร์นพูดพลางหยิบสิ่งที่(คิลัว)เก็บได้ให้คุราดู
\"อืม....\"คุราใช้เวลาเพ่งพิจารณาอยู่นาน
\"คริสตัลทองคำสินะนั่นน่ะ\"เสียงหนึ่งดังขึ้น คุราหันไปมอง คุโรโร่น่ะเอง เขาเดินมาหยิบสิ่งนั้นไปจากมือของคุราปิก้า ก่อนจะยืนดูมันราวกับว่าเป็นสิ่งที่ไม่ได้พบเจอกันมานาน
\"เมื่อตะกี้ ชั้นได้ยินว่าคริสตัลทองคำใช่มะ งั้นก็เป็นของที่พวกคีร่ากะลังล่ะสิ\"คิล(ที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน)พูดขึ้นก่อนจะดึงคริสตัลทองคำคืนมาจากมือของคุโรโร่
P.S.
เหล่าสาวกท่านฮาโอทั้งหลายเราต้องขออภัยที่เอาท่านฮาโอมาแสดงโดยมิได้บอกพวกสาวกนะคะ แล้วเรายังให้ท่านฮาโอแสดงบทเด็กเสเพลผู้แสนสุดจะเท่อีกตะหาก ยังไงๆก็ขอโทดนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น