คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Alcohol
Chapter 5
Alcohol doesn’t solve problem. But neither does water.
(เหล้าไม่เคยช่วยแก้ปัญหาใดๆ น้ำเปล่าก็เหมือนกัน)
ใบหน้าเล็กที่ซีดลงจากความกลัว เธอค่อยๆหันไปทางขวาเพื่อมองตามที่มาของเสียง หัวใจที่เต้นถี่ระรัวด้วยความตื่นกลัว ภาพของชายหนุ่มผมสีดำนั่งอยู่บนเก้าอี้หันหลังให้กับเธอ
‘ซันซัส’
เป็นใครไปไม่ได้นอกจากชายเจ้าของแววตาสีแดงเพลิงคู่นั้น โต๊ะที่อยู่เบื้องหน้าเขามีขวดแก้วบรรจุของเหลวสีอำพันวางอยู่ สีเดียวกับนัยน์ตาของเธอ
สาวน้อยวัยยี่สิบปีลังเลว่าเธอควรจะตอบคำถามของเขาไหม หรือจะรีบเดินกลับเข้าไปในห้องสมุดแล้วหนีไปเลยดี
“ฉันถามว่าใคร!”
เสียงแข็งกร้าวกว่าเมื่อครู่ดังขึ้น นั่นทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัวด้วยความกลัว ขนาดเขาไม่ได้หันมาจ้องมองเธอเลยด้วยซ้ำ เธอยังรู้สึกเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลังแบบนี้ ดูท่าเธอคงต้องตอบอะไรสักอย่างไปหน่อยแล้วล่ะ
“ฉันเองค่ะ ขอโทษที่รบกวนนะคะ”
น้ำเสียงหวานดังขึ้นทำให้บอสหนุ่มแห่งวาเรียหันกลับไปมองผู้พูด เขารู้ดีว่าในปราสาทนี้มีผู้หญิงอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ แววตาสีแดงเพลิงจ้องมาที่ร่างเล็กที่สั่นนิดๆด้วยความกลัวก่อนจะหันกลับไป พอรู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นใคร ซันซัสก็ไม่สนใจอีกต่อไป
เคียวโกะมองชายที่อยู่ห่างกับเธอประมาณสิบเมตร มือใหญ่ของเขาหยิบแก้วที่มีของเหลวสีอำพันตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะกระดกลงไปทั้งหมดอย่างง่ายดาย คำพูดของเขาเมื่อช่วงเย็นที่แล่นเข้ามาในความคิดของเธอทันที
/“ฉันไม่กินน้ำเปล่า…”/
คำพูดของเขาในตอนที่พ่อบ้านกำลังจะรินน้ำเปล่าให้ แสดงว่าในขวดแก้วนั้นคงจะเป็นเหล้าสินะ เหมือนซันซัสรู้ทันว่าเธอกำลังจ้องมองมาทางเขา ยังไม่ยอมเดินออกไปจากตรงนั้น เขาจึงพูดขึ้น
“ไม่เคยเห็นเหล้ารึไง?”
น้ำเสียงที่เธอได้ยินทีไรก็รู้สึกขนลุกทุกครั้ง ความมืดมิดของท้องฟ้ายิ่งทำให้บรรยากาศในตอนนี้น่าหวั่นเกรงเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว มือใหญ่ของเขาหยิบขวดแก้วขึ้นมาก่อนจะรินเหล้าลงไปเพิ่ม ชายหนุ่มกระดกของเหลวนั้นลงไปอย่างง่ายดายอีกครั้ง สาวน้อยกลืนน้ำลายอึกหนึ่งลงไปในลำคอ คำถามของเขาเธอคงต้องตอบสินะ
“ไม่เคยค่ะ…”
เสียงใสตอบออกไปเบาๆตามความจริง เธอไม่เคยเห็นจริงๆแหละนะ พี่ชายเธอเองก็เป็นคนรักษาสุขภาพจึงไม่เคยแตะของพวกนี้ คู่หมั้นเธอเองก็ไม่กินเหมือนกัน
เจ้าของคำถามเหมือนไม่ได้สนใจคำตอบของเธอเลยด้วยซ้ำ
เคียวโกะได้ยินเขาสบถออกมาเบาๆ
“เหอะ พวกสวะนั่น...”
เคียวโกะไม่รู้ว่าคำพูดของซันซัสหมายถึงใคร เอาจริงแล้วตั้งแต่มาถึงที่นี่ก็มีแต่เรื่องที่เธอตามไม่ทันเต็มไปหมด ทุกคนมักจะพูดจาเหมือนมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้นอยู่ เรื่องราวที่เธอน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแต่ไม่มีใครบอก
สาวน้อยไม่มั่นใจว่าเธอสามารถเดินออกไปจากตรงนั้นได้เลยไหม หรือควรจะเดินเข้าไปคุยกับชายตรงหน้า หรือควรจะทำตัวแบบไหน เธอเลยยืนอยู่นิ่งๆรอดูสถานการณ์ตรงหน้าอีกหน่อย
“อยากลองไหมล่ะ?”
คำถามจากชายตรงหน้าทำเอาเคียวโกะไปไม่เป็นเลยทีเดียว เธอลังเลใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม สถานการณ์ในตอนนี้ถูกชายคนนี้ควบคุมไว้หมดแล้ว จะให้เธอหนีออกไปดื้อๆคงจะทำไม่ได้หรอกนะ
ซันซัสรินเหล้าลงไปในแก้วตรงหน้าเธอครึ่งหนึ่ง แก้วเดียวกันกับที่เขาดื่มเมื่อสักครู่ เคียวโกะมองแก้วตรงหน้าอย่างลังเล กลิ่นของมันแรงจนทำให้เธอรู้สึกวิงเวียนนิดๆ ดวงตาสีอำพันจ้องมองของเหลวสีเดียวกับดวงตาของเธอ
“ฉันรินให้แล้ว จะกินไม่กินก็เรื่องของเธอ”
น้ำเสียงของเขาที่ไม่ได้ให้อิสระเธอตามคำพูดเลยสักนิด สาวน้อยลังเลครู่หนึ่งก่อนจะยื่นมือไปหยิบแก้วเบื้องหน้า เธอฝืนกระดกของเหลวนั้นลงไปในลำคอทั้งหมด ความร้อนแผดเผาทรวงอกทันที รสขมที่เธอรับรู้ได้กระจายไปทั่วทั้งปาก ถึงแบบนั้นเธอก็พยายามเก็บสีหน้าไว้ ไม่แสดงออกมา
แววตาสีแดงเพลิงมองภาพตรงหน้า ภาพของหญิงสาวที่พยายามฝืนเก็บความทรมานที่ถูกความร้อนแผดเผาลำคอนั้น
อ่อนต่อโลกละเกิน โดนเลี้ยงมายังไง...
เขายกขวดวิสกี้ขึ้น ก่อนจะเทของเหลวเพิ่มลงไปในแก้วเบื้องหน้า เคียวโกะรีบปฏิเสธออกมาทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ”
น้ำเสียงหวานที่ท้วงออกมา แต่ถึงแบบนั้นซันซัสก็ไม่ได้หยุดเทเหล้าลงไปในแก้ว
“ไม่ชอบรึไง…”
คำพูดถากถางเธออีกครั้ง เคียวโกะสบตาเขาทันที แววตาสีแดงนั้นเปลี่ยนไป ไม่ได้แข็งกร้าวเหมือนก่อนหน้า ในแววตานั้นดูเหมือนกำลังสนุกที่ได้แกล้งเธอ ราวกับนักล่าที่มองเห็นเหยื่อดิ้นทุรนทุรายอย่างชอบใจ
ความขมในคอเมื่อสักครู่กำลังแปรเปลี่ยนเป็นความหวานประหลาด ความร้อนที่แผดเผาจางหายไปแล้ว สาวน้อยแปลกใจถึงประสาทรับรสที่เปลี่ยนไปทันที แววตาสีอำพันเบิกกว้างนิดๆจนชายตรงหน้าสังเกตได้
“เริ่มรู้แล้วละสิ... ของดีใช่ไหมล่ะ”
น้ำเสียงเย้ยหยันจากชายตรงหน้า เขาดูการกระทำของผู้หญิงคนนี้ก็รู้แล้วว่าเธอไม่เคยกินเหล้ามาก่อน เล่นกระดกทีเดียวครึ่งแก้วแบบนั้นไม่มีสาวน้อยที่ไหนเขาทำกันหรอกนะ ต่อให้เป็นวิสกี้อย่างดีก็เถอะ
แววตาสีแดงเพลิงมองเหยื่อตรงหน้า นั่นทำให้สาวน้อยตื่นตกใจนิดๆ แต่ดูเหมือนว่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จะเริ่มส่งผลแล้ว ใบหน้าเล็กเริ่มฝาดสีแดงจางๆ แววตาเริ่มเคลิ้มลอยนิดๆ
เคียวโกะพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะปฏิเสธออกไปอีกครั้ง
“กินเยอะๆ มันไม่ดีนิคะ”
น้ำเสียงหวานพูดออกมา ความมึนงงในหัวเริ่มหนักขึ้น
“สวะตัวไหนบอกเธอ”
คำถากถางที่เธอฟังอย่างมึนงง ดูเหมือนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จะเริ่มกดสติสัมปชัญญะแล้ว
“พี่ชายบอกว่ามันไม่ดี สึนะคุงเองก็บอกว่าไม่ดี…”
เธอลากเสียงยาวนิดๆจากความพร่าเลือนในสมอง ปกติแล้วเวลาคุยกับคนอื่นเธอจะแทนสึนะโยชิด้วย ‘สึนะคุง’ ไม่ใช่ ‘ซือคุง’ แบบที่เธอไว้เรียกกับเขาแค่สองคน
แววตาสีแดงราวกับโลหิตจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เดาอารมณ์ไม่ออก แววตาสีอำพันพยายามจ้องกลับด้วยสติที่พยายามประคองไว้ ความกลัวในตอนแรกหายไปแล้ว เพราะว่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์รึเปล่านะ ที่ทำให้เธอกล้าสบตาชายตรงหน้าตรงๆ
“ชีวิตเป็นของเธอไม่ใช่รึไง… จะไปฟังสวะพวกนั้นทำไม”
เสียงแข็งกร้าวกล่าวประโยคที่ปลุกอะไรบางอย่างในใจเธอขึ้นมา ความหวานในปากจากรสชาติของเหล้าทำให้เธออยากลองลิ้มรสมันอีกสักครั้ง
ลิ้มรสเพื่อให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้คิดไปเอง
ความหวานประหลาดในลำคอนั้น...
มือเล็กหยิบแก้วตรงหน้าขึ้นมาก่อนจะกระดกลงไปทั้งหมด ครั้งนี้มันไม่แผดเผาทรวงอกเธอเหมือนครั้งแรก ความขมที่เปลี่ยนเป็นความหวานประหลาดทำให้เธอเริ่มหลงใหล มือเล็กวางแก้วลงก่อนจะหันไปมองทะเลเบื้องหน้า สมองของเธอถูกกดการรับรู้ ลืมไปแล้วว่ามีชายตรงหน้านั่งอยู่ด้วย
ดวงตาสีอำพันจ้องมองทะเลที่มืดมิดตรงหน้า แสงสะท้อนจากดาวบนฟากฟ้าสะกดให้เธอมองภาพนั้นอย่างเนิ่นนาน เธอไม่รู้ว่าซันซัสเดินออกไปตอนไหน รู้อีกทีเธอก็นั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียวจ้องมองไปที่ทะเลกว้างเบื้องหน้าแล้ว
------------------------------------------
------------------------------------------
30 ก.ย. 2564
เขียนด้วยความเสี้ยนล้วนๆเลยค่ะ เด็กๆอย่าเอาเป็นแบบอย่างนะคะ 555 ถามว่าตอนมึนฟีลประมาณไหนลองฟังเพลงนี้ได้ค่ะ
Youtube :: Lana Del Rey - High By The Beach
Spotify :: Lana Del Rey - High By The Beach
แก้ไขคำผิด จัดหน้านิยาย 3 ต.ค. 2564
ความคิดเห็น