ลำดับตอนที่ #5
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ♟EP 04:Plan Secret Rewrite[0 %](100 %)♟
♟EP 04:แผนลับ♟
Rewrite[0 %]
(100 %)

"อาคาชิจจิ!!/อาคาจิน!!/อาคาชิ!!(นาโนะดาโยะ!!)"เสียงของทุกคนดังขึ้นเรียกกัปตันทีมของตนที่ได้กำลังจูบเงามายาอย่างคุโรโกะ เท็ตสึยะผู้บอบบางคนนี้นั้นเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากสำหรับความหน้าด้านและสถานที่ที่เกิดเหตุแม้แต่คนที่เดินผ่านไปมายังอึ่งตามๆกัน
"อืออมมมม...."ร่างบางพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดและจูบรสหวานที่คนตรงหน้ามอบให้หัวใจดวงน้อยๆเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะอาคาชิที่รู้สึกตัวก็ผละริบฝีปากออกก่อนที่จะเอ่ยคำพูดอย่างติดขัดจากการกระทำของตนเองที่เกิดเมื่อกี้นี้
"ทะ...เท็ตสึยะคือว่า.....ฉัน...."ร่างสูงที่พึ่งได้สตินั้นเอ่ยขึ้นอย่างผิดหวังเค้าทำอะไรคนตรงหน้าลงไปคุโรโกะจะโกรธคนอย่างอาคาชิไหมเนี้ยให้ตายสิ
"ค...คือว่า...ผม....คือ......"ร่างบางอ่ำอึ่งตาสีอคามารีนเบิกกว้างตกใจกับสถานะการที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวอาคาชิจูบเค้า อาคาชิจูบเค้า อาคาชิจูบเค้า อาคาชิจูบเค้า!!
"นายยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น...ฉะ...ฉะ..ฉันผิดเองฉันขอโทษ!!"อาคาชิเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ขึ้นสีหน่อยๆไม่ต่างจากร่างบางที่แดงยิ่งกว่าคนร่างสูงตรงหน้าสะอีก
"ค...ครับผะ...ผะ...ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร...อาคาชิคุงหรอกครับ!!><"คุโรโกะเอ่ยขึ้นอย่างเขินอายนั่นมันจูบแรกของเค้าด้วยแล้วอาคาชิก็เอาไปแล้วเค้าไม่รู้จะมองคนตรงหน้ายังไงแล้วววววววว
"เท็ตสึยะฉัน...."อาคาชิพยายามหาคำแก้ตัวเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กกว่านั้นเข้าใจผิดเค้าอยากจะค่อยๆสร้างความสัมพันธ์ช้าๆไม่ใช่ได้เขาก่อนแล้วคบ(?)
"เอ่อ...คือว----"
"นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นเท็ตสึยะฉันขอโทษแต่ว่าฉัน...."อาคาชิเอ่ยขึ้นแทรกก่อนที่ร่างบางจะพูดขึ้นร่างสูงเว้นช่วงไปนิดก่อนที่จะยิ้มบางๆพร้อมกับโน้มตัวไปกระซิบหูขาวๆที่ตอนนี้แดงเทือกอย่างไม่ต้องสงสัย
"เขินแบบนี้ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ"
"อ้ะ!!"ร่างบางตกใจกับคำพูดของอาคาชิที่เอ่ยข้างๆหูเสียงที่แหบพร่านั้นดังวนซ้ำไปมาจนใบหน้าหวานขึ้นสีมากกว่าเดิมจนเหมือนลูกมะเขือเทศยักษ์วางอยู่บนคอคนยังไงอย่างงั้น
"หวานกันไม่เลือกที่เลยนะเซย์จัง"เสียงของเรย์โอะดังขึ้นข้างหลังของอาคาชิร่างสูงหันไปพร้อมกับทำปากจิเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์สะเท่าไหร่
"ผมหวานได้ก็ต่อเมื่อมี 'นางฟ้า' เท่านั้นแหละครับเรย์โอะ"อาคาชิเอ่ยขึ้นพูดให้รุ่นพี่หน้าสวยโดยที่รู้ความหมายกันเพียงแค่สองคน
"แหม่ๆเซย์จังละก็...นางฟ้าสีฟ้าสมชื่อเลยนะหุๆO*O"เรย์โอะเอ่ยขึ้นก่อนที่จะแอบชำเลืองมองสิ่งที่เป็นความหมายโดยนัยที่พวกเค้ารู้กันอยู่
"เอ่อ...อาคาชิ"เสียงของคนผมสีเขียวดังขึ้นเรียกสติคนที่กำลังเพ้อถึงนางฟ้าของเขา(?)อยู่คนเดียว
"มีไรหรอชินทาโร่^^"อาคาชิเอ่ยอย่างเย็นชาอย่างเห็นได้ชัดจนรุ่นปฎิหาริย์ที่ยืนอยู่ถึงกับถอยหนีกัปตันผมแดงเลยทีเดียว
"ทุกๆคนเดี๋ยวใกล้ได้เวลาจุดพลุรอบสุดท้ายแล้วไปดูกันเถอะฮะ!!"เสียงของคิเสะดังขึ้นจากอีกทางพร้อมกับอาโอมิเนะที่เดินตามหลังมาอีกคนสองคนนี้หายไปกันสองคนคงไม่ต้องบอกเลยว่าไม่ทำอะไรกัน
"นั้นสินะ!!...เซย์จังเท็ตจังไปจุดชมพลุกัน^O^"เรย์โอะพูดขึ้นพร้อมกับถือวิสาสะจับมือของคุโรโกะและอาคาชิพลางจูงไปยังจุดชมพลุของเทศกาลโดยมีรุ่นปฎิหาริย์และทีมของราคุซันเดินตามมาติดๆ
"เท็ตจังนี่น่ารักจังนะ"ร่างสูงผมดำเงาเอ่ยขึ้นพลางดึงใบหน้าหวานอย่างสนุกก็แหมผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หน้านี่นิ้มนิ่มแถมยังขาวอีก
"อมเอ็บอะอับ(ผมเจ็บนะครับ)"คุโรโกะพูดอย่างยากลำบากจากการโดนดึงหน้าก่อนที่มิบุจิจะปล่อยมือจากหน้าหวานเพราะกลัวว่าคนแถวนี้จะจ้วงท้องเค้าตายสะก่อน
ฟิ้ววววว...พลัก!!พลัก!!
"ไม่ได้พร้อมหน้าพร้อมตากันนานแล้วนะฮะ!!"คิเสะเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงพลุที่ดังสนั่นมันก็จริงตั้งแต่เรื่องวันนั้นพวกเค้าก็ไม่ได้ติดต่อกันไม่ได้คุยกันแบบเพื่อนมานานจนทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างจนตอนนี้นั่นเป็นเพราะ คุโรโกะ เท็ตสึยะ คนนี้ที่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ
"นั้นสิเนอะไม่ได้เห็นแบบนี้มานานแล้ว"อาโอมิเนะเอ่ย
"ถึงจะดีใจแต่ก็ไม่น่ายินดีหรอกนะนาโนะดาโยะ"มิโดริมะพูดพลางขยับแว่นขึ้น
"น่าเบื่อออ"ร่างสูงผมม่วงเอ่ยขึ้น
"ผมเองก็คิดถึงวันแบบนี้เหมือนกันครับ"คุโรโกะเอ่ยขึ้นนัยตาสีฟ้าฉายแววสดใสพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนจนคนที่ยืนในบริเวณนั้นถึงกับเข่าอ่อนจนแทบจะนั่งกันเลย
"นะ...นั้นสินะเท็ตสึยะ"อาคาชิตอบอย่างตะกุกตะกักเพราะรอยยิ้มเมื่อกี้นั้นทำให้เค้าหน้าแดงจนรุ่นพี่ที่ยืนกันอยู่มองหน้ากันและกันและขำเบาๆอย่างเข้าใจกัน
"อ้าวเจอกันอีกแล้วนะราคุซัน..."เสียงทุ้มเข้นดังขึ้นก่อนที่สายตาจะหันไปเห็นรุ่นปฏิหาริย์ที่ยืนกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเรียงรายอยู่
"รุ่นปฏิหาริย์!!"เสียงของทุกคนในทีมพูดขึ้นอย่างตกใจก็แหมมาครบทีมกันขนาดนี้มันแปลกสุดๆเลยนะ
"กัปตัน...ทุกคนเจอกันในรอบเย็นนะครับ"ร่างบางเอ่ยทักทีมของตนคนผมสีไฟได้ยินก็รีบเดินตรงดิ่งไปยังคุโรโกะที่ยืนหน้านิ่งอยู่อย่างโมโห
"แกหายไปไม่บอกไม่กล่าวเลยนะไอบ้าคุโรโกะ!!"คากามิเอ่ยขึ้นพร้อมกับขยี้กลุ่มก้อนสีฟ้าครามอย่างหมั่นไส้
"ผมเจ็บนะครับคากามิคุง"
"สมควรทีหลังไปไหนก็บอกกันหน่อยดิวะ...พวกฉันเป็นห่วงนะเว้ย!!"คนตัวสูงเอ่ยขึ้นก่อนที่จะปล่อยมือจากผมของคุโรโกะกลายมาเป็นกอดคอแทน
"นี่ก็เย็นแล้วนะพวกเรากลับที่พักกันเถอะ"ริโกะที่เห็นรังศีดำทมิฬที่ออกมาจากจักรพรรดินั้นเอ่ยขึ้นบอกทุกคนในทีมไม่นานทีมเซย์รินก็ทยอยกันกลับที่พัก
"เท็ตสึยะ!!"เสียงของอาคาชิดังขึ้นเรียกคนตัวเล็กคุโรโกะที่ได้ยินก็หันกลับมาพร้อมกับเอียงคอสงสัยว่าอาคาชิเรียกเค้าทำไม
"ราตรีสวัสดิ์นะ"อาคาชิเอ่ยพลางยิ้มบางๆที่หาได้ยากก่อนที่ร่างบางจะยิ้มตอบกลับเป็นคำตอบพร้อมกับหันหลังเดินกลับไปพร้อมกับทีมของตน
"เซย์จังยังหวานจนถึงสุดท้ายเลยนะ"เรย์โอะกระซิบเบาให้ร่างสูงผมแดงคนเดียว...อาคาชิที่ได้ยินก็หน้าขึ้นสีน้อยๆก่อนที่จะเดินไปอีกทางโดยมีสายตาของรุ่นพี่มองอย่างยิ้มๆและเดินตามไปอีก
"อาคาชิจจิเนี้ยไม่เป็นตัวของตัวเองเลยนะฮะ"คิเสะเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มหวาน
"ยังไงสะอาคาชิก็เป็นแค่แต่กับคุโรโกะนั่นแหละนาโนะดาโยะ"คนผมเขียวเอ่ยพร้อมกับขยับแว่นรัวเบาๆก็แหมอาคาชินะเป็นตั้งแต่ตอนม.ต้นแล้วทำไมเค้าจะไม่รู้
เช้าวันอาทิตย์ 5:45 น.
"คุโรโกะอยู่ไหนน่ะพวกนายนี่!!ทีหลังหัดมองบ้างสิยะ!!"โค้ชสาวตะโกนขึ้นดังทั่วออนเซ็นตอนนี้มันได้เวลากลับบ้านแล้วแต่กลับหายไปแบบนี้
"เจ้าคุโรโกะเอ้ย!!...ถ้างั้นเดียวผมไปตามหาให้นะครับ"คากามิเอ่ยขึ้นก่อนที่จะออกเดินหาร่างเล็กผมฟ้าที่สร้างความวุ่นวายให้แต่เช้าตรู่นี้
"เท็ตสึยะแล้วเจอกันอีกนะ"อาคาชิพูดให้คนตรงหน้าพลางกุมมือทั้งสองข้างที่นุ่มเหมือนหญิงสาวของคุโรโฏะก่อนที่จะมองใบหน้าหวานพร้อมกับสายตาที่จริงจัง
"ค...ครับอาคาชิคุง..."คุโรโกะเอ่ยขึ้นตอบคนตรงหน้าอย่างมีความสุขอาคาชิกลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้วให้จะไม่ดีใจบ้างละ
"ไว้เจอกันนะเท็ตสึยะ"ร่างสูงเอ่ยก่อนที่จะปล่อยมือบางขาวออกจากการกอบกุม
"ครับ...ไว้เจอกันนะครับอาคาชิคุง^^"คุโรโกะพูดจบก็โบกมือลาพร้อมกับหันหลังเดินกลับไปยังทางที่ทีมของเค้าอยู่อาคาชิได้แต่ยืมมองแผ่นหลังพลางยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ได้เห็นคุโรโกะก็น่ารักในสายตาของเค้ามากที่สุดถ้าไม่นับ 'คนๆนั้น'
โรงเรียน เซย์ริน
"เอ้าละทุกคนกลับมากันเหนื่อยๆไปพักผ่อนให้มากๆและวันพรุ้งนี้มาโรงเรียนด้วยละเข้าใจไหม"โค้ชสาวเอ่ยขึ้นบอกคนในทีมหลังจากลงจากรถตู้แล้วทุกๆคนที่ได้ยินก็ต่างบิดขี้เกียจบ้างหาวบ้างไม่ก็คอตกกันใครจะไม่เหนื่อยละเล่นนั่งรถกลับสะใช้เวลาถึงแปดชั่วโมงจนตอนนี้ เที่ยงแล้วเนี้ย!!
"ครับบบบบบบ"เสียงของทุกๆคนเอ่ยขึ้นตอบโค้ชสาวก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านเกิดเมืองนอน(?)ของตน
"กลับมาแล้วครับ"คุโรโกะพูดขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาในบ้านของตนในหัวของร่างบางตอนนี้มีแต่คำว่าอยากจะนอนโต้รุ้งถึงเย็นเลย
"กลับมาแล้วหรอเท็ตจัง"ชิณญาพัตร์เอ่ยขึ้นดังออกมาจากห้องครัวก่อนที่ร่างกายเล็กจะวิ่งมาหยุดที่หน้าลูกชายของตนเพื่อต้อนรับการกลับมาจากค่าย(เที่ยว)ฝึกของโรงเรียน
"กลับมาแล้วครับแม่วันนี้มีอะไรกินหรอครับ"ร่างบางพูดขึ้นถามแม่ของตนหญิงสาวยิ้มบางๆก่อนที่จะตอบคำถามของลูกชาย
"ซุปเห็ดของโปรดต้อนรับกลับบ้านจะ^^"แม่พูดขึ้นก่อนที่ร่างของทั้งสองจะพากันเดินไปรับประทานอาหารกันอย่างอบอุ่นหัวใจ
โรงเรียนเซย์ริน 8:42 น.
ร่างเล็กวิ่งหน้าตั้งจากบ้านจนมาถึงโรงเรียนสำหรับเค้าถือเป็นเรื่องน่ากลัวมากเพราะมาโรงเรียนสายในวันแรกของสัปดาห์ที่โค้ชอุตส่าบอกว่าให้มาซ้อมเช้าแต่ดันตื่นสายเพราะนอนเพลินสะงั้น
'ให้ตายเถอะชีวิต'
คุโรโกะคิดในใจก่อนที่จะตั้งสติใช้มิสไดร์เร็กชั่นเข้ามาในห้องเรียนอย่างเนี้ยๆก่อนที่จะเอ่ยทักแสงสว่างของตนอย่างทุกวัน
"อรุณสวัสดิ์ครับคากามิคุง"
"เฮ้ย!!"เสียงตกใจดังลั่นห้องเรียนจนทุกคนในห้องต่างพากันหันมามองเจ้าของเสียงคากามิยิ้มแห้งๆก่อนที่จะหันมาค้อนใส่ตัวต้นเหตุที่ทำให้เค้าโดนคนทั้งห้องมอง
"แกฉันตกใจหมดมาแบบคนธรรมดาบ้างสิวะฉันไม่ใช่นักปราชญ์นะเว้ยจะได้มองเห็นแกทุกครั้งน่ะ"ร่างสูงผมไฟบ่นใส่คุโรโกะร่างบางที่ได้ยินก็ทำหน้านิ่งก่อนจะตอบกลับคำพูดที่คากามิเอ่ยออกมา
"หู....คากามิคุงรู้จักคำว่านักปราชญ์ด้วยหรอครับผมนึกว่าจะไม่มีสมองจนไม่รู้คำที่มีความยากขนาดนี้นะครับ"ร่างบางเอ่ยพร้อมกับทำหน้านิ่งตามฉบับเจ้าตัวโดยที่ใช้ตัวตนที่ปกปิดเอาไว้พูดใส่คากามิ...ก็แหม่พอมีอะไรที่จะแทงใจดำได้มันก็น่าสุขนี่น่าาาาา^^
"ไอคุโรโกะแกหาว่าฉันโง่หรอห้ะ!!"คนผมไฟเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือที่กำลังจะตะคุบหัวผมสีฟ้าแต่ร่างเล็กๆกับเหวี่ยงตัวหลบได้เสียก่อนที่คากามิจะจับได้
"ผมยังไม่ได้บอกชื่อคากามิคุงเลยนะครับ"คุโรโกะพูดอย่างนิ่งๆจนคากามิถอนหายใจก่อนที่จะกลับมาสู่สภาพเดิม
"นายนี่ชอบพูดแทงคนอื่นเล่นได้ดีจริงๆ"
"คุณนี่พูดอะไรเข้าใจยากน่ะครับคากามิคุง"
"แกก็ไม่ต่างกันหรอกคุโรโกะ"
ติ๊งงงงง ต่องงงงงง
"เฮออออออ...เมื่อยจังเว้ย!!"คากามิเอ่ยขึ้นก่อนจะบิดขี้เกียจจากการ(นอน)นั่งในห้องทั้งวัน
"คุณเมื่อยด้วยหรอครับคากามิคุงผมเห็นคุณนอนอย่างเดียวเลยนะครับ"คุโรโกะเสริมขึ้นหลังจากแสงของตนบ่นเสร็จคากามิได้ยินก็หันมาค้อนอีกครั้งก่อนจะจับกลุ่มก้อนสีฟ้านุ่มจนยุ่งพลางง้างมือเพื่อเตรียมตัวต่อยหน้าที่นิ่งได้นิ่งดีไม่ตรงกับความกวนส้นของปากเลยแม้แต่น้อย
"แกน่ะแก...อยากโดนดีใช่ไหมคุโรโกะ!!"
ครื่นนนนน ครื่นนนนน
คากามิเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงของเครื่องบางอย่างมันดังขึ้นมาจากตัวของร่างบางที่กำลังจะโดนขย่ำ(?)
"อาคาชิคุง??"คุโรโกะเอ่ยขึ้นก่อนที่จะกดเข้าไปดูในไลน์ที่กัปตันคนเก่าส่งมาอย่างงงๆ
@Seijuuro♥ :
[เท็ตสึยะวันเสาร์นี้ว่างไหม...พอดีฉันอยากจะชวนไปเที่ยวน่ะ]
ชวนไปเที่ยวอีกแล้วหรอให้ตายสินี่เค้าเป็นที่ระบายอะไรของกัปตันจอมหื่น(?)หรือป่าวเนี้ย
KRK Tetsuya :
[ครับผมว่างอยู่แล้ว...ถ้าไม่นับว่าจะไปเล่นบาสนะครับ]
@Seijuuro♥ :
[อ้องั้นหรอ...แล้วคำตอบละ]
KRK Tetsuya :
[ไปแน่นอนครับอาคาชิคุง]
ร่างบางกดตอบกลับก่อนที่ทางฝั่งอาคาชิจะตอบกลับมาอย่างไวราวกับเดอะแฟรช(?)
@Seijuuro♥ :
[งั้นหรอไว้เจอกันน่ะเดี๋ยวฉันจะไปรับ]
ร่างบางที่เห็นก็ค่อยๆยิ้มบางๆก่อนตัดสินใจตอบกลับไปอย่างดีใจ
KRK Tetsuya :
[ครับไว้เจอกันนะครับ]
คุโรโกะตอบกลับไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่าใบหน้าหวานนั้นมีรอยยิ้มที่มีความสุขยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดที่เคยมีความสุขมาก่อน
"คุโรโกะรีบไปกันได้แล้วเดี๋ยวก็โดนโค้ชเฉิงเอาหรอก!!"คากามิเอ่ยขึ้นจบร่างบางก็รีบวิ่งไปสมทบก่อนที่จะรีบเดินไปยังโรงยิมเพื่อเตรียมตัวกันซ้อมบาสต่อ
18:45 น.
เอี๊ยด อ๊าด เอี๊ยด
เสียงรองเท้าบาสกับลูกบาสดังขึ้นในโรงยิมอย่างไม่ขาดสายจนมีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจนทุกคนในยิมถึงกับต้องรีบทำตามโดยไว
"พักได้วันนี้จะพาไปกินเลี้ยงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวได้แล้ว!!"ริโกะตะโกนให้ทุกคนได้ยินก่อนที่ทุกนคจะเดินไปยังร้านสเต็กเนื้อก่อนที่ทุกคนจะตั้งหน้าตั้งตากินกันอย่างสบายใจไม่นานอาหารภายในจานก็หมดลงเรื่อยๆจนบรรยากาศเริ่มเปลี่ยนจากการกินเป็นพูดคุยแทน
"งั้นวันนี้เรามาคุยเปิดใจกันดีกว่านะ"ฮิวงะเอ่ยขึ้นพลางกวาดมองลูกทีมของตนอย่างมีเล่ห์ร้ายก่อนที่จะพูดต่อจากเรื่องที่เอ่ยเมื่อกี้นี้
"คุโรโกะฉันขอถามนายคนแรกเลยแล้วกัน"กัปตันเซย์รินเอ่ยพร้อมกับหันไปยังร่างบางผมฟ้าที่นั่งดื่มวนิลาเชคที่วาปมาจากไหนก็ไม่รู้ใส่มือของคุโรโกะอย่างเอร็ดอร่อย
"ครับ...."คุโรโกะตอบรับก่อนที่เสียงของฮิวงะหม่าม้าของเซย์รินและคิโยชิปะป้าของเซย์ริน(?)ดังขึ้นพร้อมกันอย่างกับเตี้ยมกันมาอย่างไงอย่างงั้น
"คุโรโกะนายกับอาคาชิเป็นอะไรกัน!!"
พรวดดดดดดดดดด
"แค่กๆ...อึกแค่กๆๆ"น้ำสีขาวขุ่น(?)พุ่งออกจากปากของร่างบางอย่างไวพร้อมกับไอออกมาใบหน้าแดงก่ำก่อนที่เสียงของทุกคนจะตะโกนออกมาอย่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"คุโรโกะะะะะะะะะะะะะะะ!! x10"
"อาคาชิจจิเรียกพวกเรามาทำไมหรอฮะ!!"คิเสะเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหาง(?)อย่างมีความสุขก็แหม่เรียกมารวมตัวกันขนาดนี้ต้องมีอะไรแน่ๆสำหรับอาคาชิ เซย์จูโร่คนนี้
"นั่นสิหรือว่าจะเป็น....เรื่องของคุโรโกะล่ะนาโนะดาโยะ"มิโดริมะเอ่ยขึ้นพูดกับคนผมสีแดงชบาพลางขยับแว่นตามฉบับของตนเอง
"ใช่....มันเป็นเรื่องที่ฉันอย่างจะทำมานานแล้วน่ะ...ชินทาโร่"อาคาชิพูดพร้อมกับยิ้มบางๆออกมาจนรุ่นปฏิหาริย์ที่อยู่ในตอนนี้ถึงกับตกใจกับท่าทีของกัปตันเก่าอย่างอาคาชิคนนี้
"เอ่อ....ถ้าเป็นเรื่องของเท็ตสึละก็...ฉันร่วมด้วยแล้วกัน"อาโอมิเนะเอ่ยพลางทำท่าหาวอย่างเหนื่อยๆก็โดนเรียกมาตอนเวลาเกือบๆจะ 2 ทุ่มอยู่แล้วคนมันจะนอนนิ
"คุโรจินหรอ.....ฉันเอาด้วย...อาคาจินจะทำอารายหรอ....."มุราซากิเอ่ยขึ้นพร้อมกับกินขนมป๊อกกี้ไปพลางๆ
"ฉันอยากให้พวกนายช่วยน่ะ"ร่างสูงพูดพร้อมกับคิดอะไรบางอย่างอยู่
"ช่วยอะไรล่ะนาโนะดาโยะ"คนผมเขียวเอ่ยถามก่อนที่อาคาชิจะเงยหน้าขึ้นมาก่อนที่จะบอกจุดประสงค์กับทุกคนเพื่อที่จะเตรียมการบางอย่างให้กับคนสำคัญของตน
"ช่วยร่วมมือกับการทำคะแนนของฉันกับเท็ตสึยะได้-หรือ-ไม่^^"อาคาชิเอ่ยเสียงเย็นยะเยือกจนบรรยากาศที่รู้สึกสงบสุขกลายเป็นน่าขนลุกหวาดกลัวจนในใจทุกๆคนถึงกับดังเป็นเสียงเดียวกันจนแทบอยากจะรีบหนีไปจากตรงนี้ก็ว่าได้
'น่ากลัว!!'

[decidedly]
"หู....คากามิคุงรู้จักคำว่านักปราชญ์ด้วยหรอครับผมนึกว่าจะไม่มีสมองจนไม่รู้คำที่มีความยากขนาดนี้นะครับ"
[26/2/60]
20:53 p.m.
[EP 04:Plan Secret]
Story 100 % By Phantom
Example Stroy By Phantom ft.TheThird
Story By Phantom
[Free Talk 1(10 %)]
[มาวันละนิดจิตแจ่มใส...ลืมบอกหลายๆคนเลยว่าอัพทุกอาทิตย์ละ 1 ครั้งเท่านั้นนะคะนิยายเรื่องนี้...แหม่นางฟ้าของนายน้อยนี่ใครไม่ทราบคะ5555+เรารู้นะคะ(รีดก็รู้)เดี๋ยวมาต่อกันอีกนะวันเสาร์ๆ รอหน่อยนะ]
[Free Talk 2(35 %)]
[มาน้อยอีกเช่นเคยเค้าขอโทษนะเดี๋ยวจะรีบเขียนให้ถึง 100% เลยรอแปปนึงนะเค้าพยายามคิดและต่อข้อความอยู่ดังนั้นรอหน่อยยังไม่หายไปแน่นอน งั้นไว้เจอกันนะ]
[Free Talk 3(100 %)]
[มาแล้วครบร้อยเปอร์เซ็นก่อนสอบปลายภาค 55555+ วันที่ 1 2 3 มีนาคม 60 ไรด์มีสอบแต่ก็ยังจะมาลงก่อนสอบไม่เป็นไร...ไรด์มั่นใจในความสามารถของตนดี555555+ โครตหลงตัวเอง555+ตอนนี้น้องก็เริ่มออกลายหน่อยๆในนิสัยที่เก็บเอาไว้นะ แล้วอาคาชิจะทำอะไรน่ะอยากรู้จริมๆ ฮิฮิๆ งั้นไรด์ไปก่อนนะ
บ่ายบ้ายบี.....]
[Are You Ready??]
[Plz Wait For Story]
[Next Time]
English : Bye Bye!!
Japanese : それでは、また会いましょう!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น