คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 2 เด็ดดอกหญ้า สะเทือนถึงดวงดาว 1/3
เที่ยงนี้ฝนหลงฤดูตกหนัก หลังท้องฟ้าปลอดโปร่งเนื่องจากเข้าสู่ฤดูร้อนมาเป็นอาทิตย์ เก้าโมงกว่าๆ ธรณ์ขับรถมาส่งเธอกับเปรี้ยวหวานที่บ้านใหญ่ คุยกับพ่ออยู่พักหนึ่งก่อนขอตัวไปทำงานโดยไม่ลืมหอมแก้มลูกหลายฟอดและสัญญาว่าเย็นนี้จะมารับ ยายหนูออดอ้อนตายายอีกเป็นชั่วโมงก็โอดครวญว่าคิดถึงสาวน้อยไข่ตุ๋น เธอจึงปั่นจักรยานญี่ปุ่นประจำบ้านมาบ้านตุ๊กตาของทะเลจันทร์โดยให้ลูกนั่งซ้อนท้าย
เปรี้ยวหวานกล่อมไข่ตุ๋นจนหลับไปพร้อมกันทั้งพี่ทั้งน้อง ทรายรุ้งลูบแก้มสีชมพูอ่อนของลูกสาว ก่อนเปลี่ยนมาเป็นตบก้นหลานสาวเบาๆ เมื่อเจ้าตัวเล็กสะดุ้งตื่นเพราะเสียงฟ้าร้อง เมื่อรู้ว่ามีผู้ใหญ่อยู่ด้วย นายน้อยคนที่สองของฟาร์มหมูการุณย์กาญจ์ก็หลับปุ๋ยไปอีกรอบ
‘ถ้าพ่อกับแม่อยู่คนละที่ เปรี้ยวหวานต้องอยู่กับอายงไหมคะ’
คำถามที่ทรายรุ้งไม่คิดว่าลูกจะถามยังไหลวนเวียนเป็นกระแสน้ำอยู่ในสมองแล้วซอกซอนสู่หัวใจ หากความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธรณ์ต้องจบลงจริงๆ คนที่หญิงสาวห่วงมากที่สุดคือเปรี้ยวหวาน กระนั้นก็ยังไม่พร้อมที่จะอธิบายเรื่องละเอียดอ่อนให้เด็กวัยสี่ขวบฟัง อีกนัยหนึ่งคือไม่รู้จะอธิบายลูกว่าอย่างไร
‘บ้านของเรา พ่อกับแม่สร้างไว้ให้เปรี้ยวหวาน ถ้าเปรี้ยวหวานไปอยู่กับอายงแล้วใครจะดูแลบ้านล่ะลูก’
เมื่อเช้าธรณ์ตอบลูกไปเช่นนั้น เขามีวุฒิภาวะด้านการตัดสินใจที่เหนือกว่าและควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าเธอหลายขั้นนัก ทรายรุ้งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเผลอแสดงสีหน้าไม่สบายใจให้เปรี้ยวหวานเห็นหรือเปล่า สถานการณ์เมื่อเช้าธรณ์กอบกู้มันได้เป็นอย่างดี เด็กวัยนี้ต้องค่อยๆ บอก ค่อยๆ สอน และเขาก็มีวิธีตะล่อมสอนลูกในแบบของเขา
คำว่า ‘บ้านของเรา’ ฟังดูอบอุ่นนัก คงดีไม่น้อยหาก ‘บ้าน’ มีครบทั้ง พ่อ แม่ และลูก
ทรายรุ้งพร่ำถามตัวเองมานานนับตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับธรณ์เปลี่ยนไป จะทำใจได้ไหมหากบ้านเรือนหอเหลือเพียงเธอกับเปรี้ยวหวาน ส่วนเขาย้ายไปอยู่บ้านท้ายฟาร์ม ใบทะเบียนสมรสจะกลายเป็นเพียงกระดาษไร้ค่าไร้ราคา แม้แต่นามสกุลที่เธอยืมมาใช้ก็ต้องส่งคืนเจ้าของ จะยอมให้ทุกอย่างจบลงในทิศทางที่ไม่อยากให้เป็นโดยที่เธอไม่ทำอะไรเลยอย่างนั้นหรือ...
ขนาดเธอผ่านโลกมาสามสิบกว่าปียังยอกแสยงทุกครั้งที่กระหวัดถึงการจากลา แล้วดาวดวงน้อยที่หลับปุ๋ยอยู่ตอนนี้เล่า จะเข้าใจสักกี่มากน้อย
“พี่แซน” คุณแม่ลูกอ่อนเรียกพี่สาวด้วยเสียงหวานก็แล้ว ทุ้มก็แล้ว ละมุนก็แล้ว แต่เจ้าตัวยังนั่งนิ่งจนต้องเขย่าแขน “พี่แซน”
“หืม”
“เหม่ออะไร ซีถามถึงไม่ตอบสักที”
“โทษที ซีถามพี่ว่ายังไงนะ” นี่เธอเหม่อลอยถึงขนาดหูดับ ไม่ได้ยินน้องสาวเรียกชื่อเลยอย่างนั้นหรือ
“ซีถามว่าพี่แซนจะกินข้าวเที่ยงที่นี่ก่อนไหม ฝนตกหนักแบบนี้คงอีกนานเลยกว่าจะหยุดตก ดีไม่ดีก็เย็นๆ โน่นแหละ” ทะเลจันทร์พับผ้าอ้อมลูกทีละผืน สำหรับเตรียมไว้ให้พร้อมใช้งาน แล้ววางอย่างบรรจงลงในตะกร้าหวายทรงสี่เหลี่ยม ลบภาพสาวห้าวแก่นเซี้ยวในวันวานไปจนหมดสิ้น
“พี่ไม่ค่อยหิวเท่าไร รอเปรี้ยวหวานตื่นก่อนก็ได้ ซีทำกับข้าวเองหรือ”
“ประเมินซีสูงไปแล้ว อย่างซีน่ะหรือจะทำกับข้าว”
เกริ่นมาแค่นั้นทรายรุ้งก็เดาทางต่อได้ ทะเลจันทร์กับความเป็นแม่บ้านแม่เรือนห่างกันราวระยะทางเบตงกับแม่สาย แม้พักหลังทำเมนูง่ายๆ ได้บ้าง ทว่ากลับอร่อยสู้ฝีมือปราบศึกไม่ได้ แต่เหตุผลจริงๆ ที่น้องเขยไม่อยากให้น้องสาวเธอเข้าครัวทำอาหารเองน่าจะเพราะไม่อยากให้เหนื่อยหลายต่อมากกว่า ทะเลจันทร์เลี้ยงเด็กหญิงลัดฟ้าด้วยตัวเอง แถมบางวันยังแอบเข้าไปดูงานในคอกหมู แอบช่วยคนงานทำเขตกรรมไร่แก้วมังกร พอถูกจับได้ก็ยกเหตุผลมากมายขึ้นมาอ้าง เป็นต้นว่าห่วงหมูบ้างละ คิดถึงงานไร่งานฟาร์มบ้างละ
“ซีกินหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้ว กินวันนึงตั้งหลายมื้อแน่ะ พอต้องให้นมไข่ตุ๋นซีกินจุมาก หิวไวด้วย” อีกหน่อยเธอต้องอ้วนพอๆ กับหมูแม่พันธุ์ในฟาร์มแน่ๆ “ไข่ตุ๋นกินนมเก่ง สต็อกน้ำนมซีแทบไม่มีเหลือ”
“กินเก่ง จะได้โตไวๆ”
“ไปฉีดวัคซีนเดือนหน้าคุณหมอบ่นเรื่องน้ำหนักเกินแน่ๆ ซีต้องซ้อมสำนึกผิดไว้ก่อนหรือเปล่าเนี่ย”
“ไม่ต้องห่วงหรอก สาวๆ การุณย์กาญจ์น้ำหนักตัวเกินทุกคน” พอได้พูดคุยกับน้องสาว ทรายรุ้งค่อยมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย “ถุงเก็บน้ำนมพอหรือเปล่า”
“เหลือแหล่ ที่พี่แซนซื้อมาให้วันก่อนยังใช้ไม่ถึงครึ่งเลย แล้วอีกอย่างไข่ตุ๋นก็ชอบกินนมจากเต้าด้วย”
“เวลาที่ลูกอยู่ในอ้อมแขนแล้วดูดนม เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก” เธอโชคดีที่มีน้ำนมให้เปรี้ยวหวานดื่มอยู่เกือบสองปี ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะให้น้ำนมหมดไปเองตามธรรมชาติ
“ฮั่นแน่ !” ทะเลจันทร์พักจากการพับผ้าอ้อมชั่วคราวแล้วหันมากระเซ้าเย้าแหย่ นิ้วเรียวเขี่ยแก้มพี่สาวเล่น
ความคิดเห็น