Kurapika ~เจ้าชายจะไรหว่า?!~ ฟิคHunter

ลำดับตอนที่ #5 : ลอบสังหารมาแล้ววววว

วันนั้นคุโรโร่ก็แอบเข้าไปในห้องของคุราปิก้า แล้ววางกระดาษโน๊ตย่อๆไว้แผ่นนึงซึ่งใจความว่า.............' รักนะนายนะ.....แล้วนายรักชั้นรึป่าว ' เมื่อวางเสร็จก็คิดจะออกไปทันทีแต่......คุราปิก้าเดินเข้ามาในห้องทำให้ต้องรีบไปซ่อนทันที


" ......... " คุราปิก้าหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาจ้องมองแล้วพับเก็บเอาไว้ แต่เพราะวันนี้อาจจะเป็นวัรโชคร้านของคุโรโร่ก็ได้เพราะ.........คุราปิก้าเหลือบไปเห็นชายเสื้อสีดำที่โผล่ออกมาจากใต้เตียง ทำให้คุโรโร่โดนดึงตัวออกมาทันที


" ง่า.....ชั้นสาบานได้เลยนะว่าไม่ได้คิดจะจูบนายตอนหลับหรือ...หรือ.....หรือหอมแก้มนาย " เหอ! ร้อนตัว!!


" .........ออกไปได้แล้ว "


" .......งั้นชั้นไปล่ะ...............แต่...ขอจูบราตรีสวัสดิทีนึงได้ป่าว " ว่าแล้วความอดทนก็ขาดผึง คุราปิก้าโยนแจกันดอกไม้ใกล้ๆใส่ทันที ซึ่งคุโรโร่ก็หนีไปได้เรียบร้อยแล้ว


หลังจากคุโรโร่ได้เดินออกไปแล้ว(รึจะเรียกว่าไล่)เค้าก็นั่งคิดทบทวนเรื่องราวไปเรื่อยๆ...........ความจริงอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วนิ..............เอือก!!! นี่ข้าคิดอะไรน่ะ......นี้ข้า..........ทำไมกัน?...................ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน..........เจ็บ.................เจ็บมาก.......แล้วก็..อบอุ่น?.............เกิดอะไรขึ้นกับข้ากันแน่.............หรือว่า....................


แต่แล้วก็มีเสียงใคบางคนมาขัดจังหวะความคิดของคุราปิก้า เมื่อคุราปิก้ามองไปยังผู้บุกรุกที่เปิดหน้าต่างเข้ามาก็ต้องเบิกตากว้าง.........นักลอบสังหาร!!!


" ต้องขออภัยด้วยนะขอรับองค์ชาย........แต่ช่วยอยู่นิ่งๆแล้วยอมให้ข้าฆ่าท่านเสียเถอะขอรับ " คนร้ายพูดด้วยวาจาสุภาพ....แต่คำพูดนั้นกลับทำให้เจ้าของห้องเริ่มคิ้วขมวด


" เสียใจด้วย......ข้าคงทำเช่นนั้นไม่..........หากจะฆ่า.................ก็เชิญเข้ามาเลยเถิด..... " ว่าแล้วคนร้ายก็พุ่งกระโจนเข้ามาอย่างรวดเร็วมือขวาเผยอาวุธชิ้นงาม........ดาบเงินส่องกระกายแวววับพุ่งตรงมาที่คุราปิก้าที่ยืนนิ่งอย่างมั่นคง...........


" .........ยุ่งจริงๆเลยแฮะ " คุราปิก้าพึมพำเบาๆแล้วตวัดดาบที่เอวใส่ผู้บุกรุก ผู้บุกรุกไหวตัวทันจึงกระโดดถีบตัวถอยหลัง


" อ้าว......ไม่เข้ามาแล้วหรอ " พูดจบความอดทนของคนร้ายก็ขาดผึง แล้วกระโจนเข้าไปอีกครั้ง แต่เมื่อพันลงไปบริเวณที่คุราปิก้ายืนอยู่ เป้าหมายก็หายไปแล้ว! คนร้ายรีบมองไปรอบๆ อย่างลนลาน


" หาอะไรอยู่หรอ........ช่วยหาไหม " เสียงมาจากทางด้านหลัง คนร้ายตวัดดาบไปข้างหลังทันทีแต่ก็ว่างป่าว


" ข้าดูถูกท่านไปจริงๆ............เห็นอายุน้อยแบบนี่ฝีมือไม่ใช่เล่น.... " คนร้ายพูดและหอบหายใจตามใยหน้ามีเหงื่ออยู่เต็มไปหมด


" เห.........จะยอมให้จับแต่โดยดีแล้วหรอ " เป้าหมายเอ่ยอย่างสบายๆไร้กังวล แต่เค้าก็ไม่รอช้า รีบเข้าไปฟันอย่างต่อเนื่อง......แต่เป้าหมานนี่สิ! หลบได้ทุกกระบวนท่า!!


" ไม่ยอมงั้นสิ............ช่วยไม่ได้..... " ทันทีที่ได้ยินคำสุดท้ายเฝ้าหมายก็หายวับไป และรู้สึกเหมือนโดนตีไปหลังอย่างแรง


" .......จับได้แล้ว....เดี๋ยวค่อยเอาสอบสวนดีกว่า " คุราปิก้ามองร่างนั้นแล้วเอ่ยกับตัวเองเบาๆ ขณะที่เค้ากำลังยกร่างนั้นขึ้นพาดบ่าประตูก็เปิดออก


*-*-*---*--*--*-*-------------------------------------------*--*--*--*------------------------------------------*-*-*-


จบไปอีกตอน555555555+