This news ขอบอกว่า เรารักกัน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4

“พี่คิตตี้ค่ะ เดี๋ยวกิลงไปซื้อของกินก่อนนะค่ะ”ฉันบอกพี่คิตตี้พร้อมหยิบหยิบกระเป๋าสตางค์

“จ้าๆ รีบมานะ”

“ค่ะ”ฉันตอบรับพี่คิตตี้แค่คำเดียวแล้วเปิดประตูออกจากห้อง

   ระหว่างที่ฉันกำลังออกจากลิฟต์ไปห้องอาหาร จู่ๆก็มีคนเดินชนไหล่ฉันจนฉันล้ม แรงเขาเยอะมาก ฉันมองหน้าเขา เขาเป็นผู้ชายหน้าตาดีอยู่ ^^ เขายื่นมามาช่วยฉัน และเขาก็ยิ้มพร้อมพูดขอโทษฉันแล้วก็เดินจากไป ท่าทางของเขาเร่งรีบมาก ฉันยังไม่ทันได้ขอบใจเขาที่มาช่วยฉัน แต่ฉันคิดในใจว่า จะเจอเขาอีก ฉันเดินต่อไปที่ห้องอาหาร ฉันมุ่งตรงไปมุมร้านข้าวมันไก่ ฉันสั่งข้าวมันไก่สองห่อ

Pretty please, I know it's a drag
Wipe your eyes and put up your head

เสียงเพลงโทรศัพท์ BlackBerry ของฉันดังขึ้น ฉันหยิบโทรศัพท์ฉันขึ้นมาและดูสายที่โทรเข้ามาหาฉัน

‘Dragon’

คนที่โทรมาหาฉน ดราก้อน และเขามีธุระอะไรถึงโทรมาฉันกดรับสาย

“ฮัลโหล มีอะไรถึงโทรมา”

(เฮ้! พรุ่งนี้เธอว่างหรือป่าว)

“ไม่รู้สิน่ะ…ถ้ามีธุระก็ว่าง ถ้าไม่มีธุระก็ไม่ว่าง”

(พรุ่งนี้ เธอแต่งตัวสวยๆนะ สิบโมงตรง ฉันจะไปรับที่คอนโด…แค่นี้ละ)

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

สายปลายทางถูกตัดทิ้งไป เฮ้!อะไรของเขาเนี่ย ยังไม่ทันบอกเหตุผลก็สั่งซะงั้น อะไรของเขา ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าและข้าวที่สั่งก็เสร็จพอดี

“ทั้งหมดกี่บาทค่ะ”

“100 บาทค่ะ”

-0-^ แพงจัง ได้นิดเดียว ห่อละ 50 เอิ่มรู้งี้น่าดูราคาก่อน ฉันหยิบเงินแบงค์100ให้แม่ค้า พร้อมแม่ค้ายื่นข้าวมาให้ฉันรับจากมือแม่ค้าแล้วเดินไปซื้อขนมปังกับโอวัลติน ฉันซื้อเสร็จก็เดินไปกดลิฟต์เพื่อขึ้นไปข้างบน และเป็นบุญที่ฉันสร้างมา ฉันได้เจอกับเขาอีก ผู้ชายที่เดินชนฉัน ช่วยฉันและขอโทษฉัน ฉันจึงเดินไปขอบคุณที่เขาช่วยฉันไว้ แต่ยังงไม่ทันเดินเขาก็คุยโทรศัพท์เสียแล้ว -_-^ ดีนะที่ยังเปิดปากไม่งั้นมีหวังหน้าแตกได้เข้าหมอแน่

 พอถึงชั้น 5 ห้องลีโอ ฉันเดินไปเปิดประตูและก็เห็นผู้ชายรูปร่างสูง ขาว หล่อ แต่งตัวดูมีฐานะ พอฉันเดินไปเพื่อที่จะเหร่ตาไปมองผู้ชายคนนั้น…ใชแล้ว…ดราก้อน เฮ้ย!!!!เขามาทำไรที่นี้ แล้วรู้ได้ไงอยู่ชั้นนี่ ใช่แล้ว พี่คิตตี้เป็นคนบอกเขาแน่นอน ฉันทำท่าทีไมม่สนใจเดินต่อไปแล้วแล้วเอาของกิน ไปวางที่โต๊ะ

“มาแล้วค่ะพี่คิตตี้ อ่าว ดราก้อนมาอยู่ที่ได้ไง”

เสแสร้งชะมัดฉัน  -_-

“บินมานะ ฮ่าๆๆ”

“ -_- ” ฉัน

“ ^0^ ” พี่คิตตี้

“ฮ่าๆๆ นั่งรถมาสิถามได้”

“โอเค ฉันไม่คุยกับนายละ พี่คิตตี้ค่ะเดี๋ยวกิมานะค่ะ”

“ไปไหนละ พึ่งมาเอง”

“สักที่ค่ะ”

“ -0-^ ”

“โอเค ไปเถอะ”

ฉันเดินออกจากประตูห้องเดินไปที่สวนใกล้ที่มีสำหรับผู้ป่วยมาพักผ่อนใจในชั้น 5 นี่ละ ฉันนั่งคิดเรื่องการส่งตัวลีโอไปรักษา เอ่อ…มันก็ไม่ใช่ปัญหานะ ปัญหาอยู่ที่ว่า ‘ตังค์’ จะเอามาจากไหนละ เฮ้อ!!คิดแล้วกลุ้มใจเว้ยยย เอ่อ…ใช่สิ ดราก้อนไง ฮ่าๆๆ ยืมดรากก้อนก็ได้ วะฮู้ๆ ฮ่าๆๆ แต่เดี๋ยวสำหรับถ้าจะขอความช่วยเหลือจากเขาละก็นะ มันต้องมีอยู่แล้วละ ข้อแลกเปลี่ยนนะ

ฟิ๊ว!!!

เห้ย!!!เสียงอะไรวะนั้น ผีรึป่าว ไม่น่า นะโม นะโม นะโม นะโม โอ้ย!!!อย่าหลอกหลอนฉันเลยฉันจะอุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตาไปให้ มันยังไม่ถึงเวลาตายก่อนฉัน ในตอนนี้ฉันนึกอย่างเดียว บทสวดแผ่เมตตาและหลับตาปี๋ ( _ _ )

“แบร่!!!”

“เฮ้ย!!!  อิทัง เม มาตาปิตูนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ มาตาปิตะโร อิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย อิทัง เม…”ฉันยังท่องไม่จบก็ถูกมือผีหรือคนไม่รู้ปิดปาก

“อ่อยอั้น เอียวอั้นอะอำอุนไอไอ้” พูดไม่เป็นปกติ แต่แปลกแหะ มือกลิ่นหอมนี้ แปลกเหมือนมือใคร หรือว่า ดราก้อน O_o ฉันตาโตมาทันทีจากหลับตาปี๋

“จะบ้าหรอ ฉันเอง ดราก้อน กลัวเป็นเด็กๆไปได้”เขาพูดและเอามืออกจากปากฉัน

“มาไม่ให้สุ่มให้เสียง เป็นใครใครก็กลัวยะ ยิ่งมืดๆแบบนี้ วังเวง ด้วย”

“หึๆ กลัวแล้วจะมาทำไม”

เอ่อวะ!!ลืมคิด -_-^

“เรื่องของฉัน นายอย่ายุ่ง”

“ยุ่งไม่ได้เราเป็นคู่หมั้นกันนะ”

“ -_-^ ไม่ต้องการเฟ้ย พ่อกับแม่ฉันไม่รู้ ท่านไม่อนุญาต แน่นอน ฮ่าๆๆ”

มันก็ไม่แน่นะ ท่าอาจจะนุญาตก็ได้ เพราะพวกท่านเคยพูดว่าจะจับฉันกับดราก้อนหมั้นกัน -_-^

“ฮ่าๆๆ มันก็ไม่แน่นะที่รัก”

แหน่ะๆ ลับลมคมในวะเห้ย สงสัยสิ่งที่ฉันคาดมันจะเป็นจริง

“แสดงว่าทานรู้และอนุญาต”

“ฮ่าๆๆรู้นิ เก่งจังที่รักของผม ^^” ยิ้มหว่านเสน่ห์ให้ฉัน แหมะ! ถ้าฉันเก่งเมื่อไร แม่จะเขกหัวให้ รู้มั้ย ยิ้มแบบนี้อยากจะสลบคาหน้าอก เขาจริงๆ

“ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง -_-”

“ตามที่เห็น” เขาตอบเสร็จก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้และก็มองไปทั่วรอบๆบริเวณนี้

ฉันจึงเดินไปนั่งที่เขาตาม และก็จ้องหน้าเขาอย่างนิ่งๆ และก็สบตากับเขา ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่น่ารักและขโมยใจฉันไปได้ถายในไม่กี่วินาที ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันรู้สึกเศร้ามากและอยากร้องไห้มาก ในเวลานี้อยากจะปลดปล่อยทุกสิ่งที่กลั้นออกมา อยากจะทำให้ลีโอต่นขึ้นมาคุยกับฉันอีกครั้ง เขาเท่านั้นเป็นที่พึ่งของฉันในตอนนี้ ฉันหันหน้าหนีและหยิบโทรศัพท์ของฉันออกมาเปิดรูปที่ฉันกับลีโอถ่ายคู่กัน และน้ำคาของฉันเริ่มไหลรินอย่างไม่หยุด ดรากก้อนหันมามองฉัน

“เฮ้!!เธอเป็นรึป่าว ร้องไห้ทำไม”

“ดราก้อน ฮือๆ ฉันอยาก ฮือๆ…….”ฉันพูดยังไม่ทันจบเขาก็ปาดน้ำตาให้ฉัน

“ค่อยๆพูดสิ หยุดร้องก่อน”

“ฉันอยากให้นาย...”ฉันหยุดชะงักไปมองที่สายตาของเขาและเฝ้าคอยถามใจตัวเองว่า ฉันชอบเขาจริงหรือป่าว หรือเป็นเพราเขารวยเขาหล่อแค่นั้น แค่วันนี้มันผ่านมาหลายเหตุการณ์และมันทำให้ฉันรู้ว่า ฉันชอบเขาจริง และเขาจะสามารถดูและฉันได้ วันนี้เป็นวันที่ฉันจะบอกความในใจไปให้หมด “ฉันอยากให้นายฟังที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ พอฉันพูดออกไปนั้น ฉันจะขอนายแค่สอง

อย่างเท่านั้น และจากนั้นฉันจะไม่ขออะไรนายอีกเลย”

“…”

“ฉันรักนายมาตั้งแต่วันที่เราเจอกันตั้งแต่วันแรกแล้ว แต่ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ใจตัวเองว่าฉันชอบนายที่นายหล่อ หรือ ชอบนายที่เป็นแบบของนาย แต่ตอนนี้มันทำให้ฉันรู้ว่า ฉันชอบนายที่เป็นแบบของนาย ทุกๆครั้งที่ฉันกับนายสบตากันมันทำให้ฉันเขินและ ต้องหลบหน้าจากนายเพราะไม่อยากให้นายรู้ ฉันรู้สึกหึงนายเวลานายอยู่กับผู้หญิงจกจิกคนอื่นมันทำให้ฉันรู้สุกอารมณ์เสียมากๆฉันจึงโกรธนายและเสียงสูงเวลานายถามฉัน ฉันชอบนาย ฉันรักนาย” ฉันพูดยาวๆอธิบายความในใจให้เขารับรู้

“…”

“และสิ่งที่ฉันจะขอนายสองอย่างคือ ฉันจะขอยืมตังค์นายไปรักษาลีโอได้มั้ย พอฉันมีฉันจะเอามาคืนให้ และอย่างที่สองคือ…”

“…”

แหม่ะๆ เงียบจังเลยทำหน้าตาหน่อยก็ได้นะ

“…” ฉันเงียบเหมือนกันเพราะอย่างที่สองฉันไม่กล้าพูด

“…” เงียบตอบ

เอาละเว้ย เป็นไงเป็นกัน

“นายจูบฉันหน่อยได้ไหม และฉันสัญญาฉันจะไม่…”ฉันพูดไม่ทันจบ เขาก็ประทับริมฝีปากอันแสนหวานและนุ่มจนน่าชวนชิม มาที่ริมฝีปากของฉัน เขาบดขยี้มันอย่างอ่อนหวาน จูบนี้เป็นจูบแรกและเป็นจูบสุดท้ายของฉัน จูบของเขาทำให้ฉันเคลิ้มและไม่อยากให้มันจบไปเลย ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาเกลียดฉันมากแน่ๆ ถึงจะเป็นจูบที่ทำให้เคลิ้มก็จริงแต่เขามีคนที่แอบรักอยู่แล้วเขาเคยบอกฉันไว้ ฉันหลับตาปี๋และสนใจอะไรฉันขอแค่ให้เขาจูบฉัน ฉันก็พอใจแล้ว เขาเริ่มถอนริมฝีปากของเขาออกไป

“ฉันรู้ตั้งแต่วันนั้นแล้วละ วันที่เธอพูดเสียงสูงและโกรธใส่ฉัน ฉันก็รู้ใจตัวเองมาตั้งนานแล้วละว่าเธอคือคนที่ใช่สำหรับฉัน ที่ฉันไปจุกจิกกับผู้หญิงคนอื่นฉันแค่อยากจะรู้ว่าเธอหึงฉันบ้างไหม และวันนี้มันทำห็ฉันรู้ว่า เธอก็รักฉันเหมือนกัน ฉันก็รักเธอ ส่วนขอตกลงนะโอเค ฉันจะให้เธอ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน”

น่านไง ฉันว่าละ

“…”

“คบกับฉัน หมั้นกับฉันและเราแต่งงานกันนะ” เขาพูดเสร็จก็หยิบกล่อองใส่แหวนจากกระเป๋ากางเกงของเขา แหวนเพชรประมาณ สามสิบล้านได้ O_o สะ…สามสิบล้าน เห้ย!!ไม่ใช่ถูกๆนะเว้ย อย่างนี้ต้องรักษาให้ดี

“โอเค ฉันตกลง^^”

“รักเธอที่สู๊ดดด จูบนั้นเป็นไงบ้าง คงจะเป็นจูบแรกของเธอ และจูบแรกของฉัน ^^”

“จูบแรกของนาย มะ...ไม่เชื่อเด็ดขาด”

“ถึงฉันจะยุ่งกับผู้หญิงเยอะก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่เคยจูบผู้หญิงคนไหนเลยจริงๆ ฉันเก็บจูบนี้ไว้เพื่อเธอเลยนะ”

“จริงดิ เชื่อดีกว่า เข้าไปกันเถอะเริ่มเย็นละ”ฉันกำลังเดินเข้าไปในข้างในแต่ก็ถูกมือที่อุ่นมาจับที่ข้อมือฉันไว้

ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจของฉันอยากจะทำลุออกจากอก ได้เป็นแฟนกับเขาแล้วจะเขินไรอีกละเนอะ ฉันหันขวับไปหาเขาเพราะเขาจับข้อมือฉันออกแรงให้ฉันหันกลับมาหาเขา

ขวับ

“เหวอ!!นายจะ…จะทำอะไร ดะ…เดี๋ยวมีคนมาเห็น”ฉันพูดติดๆขัดๆ

“เราเป็นแฟนกันแล้วจะเขินทำไม กอดเธอหน่อยสิอยากกอดเธอมานานแล้ว”

เขาพูดเสร็จก็กอดฉันอย่างแน่น ท่าทีของฉันไม่ปฎิเสธเลยเพราะฉันก็อยากให้เขากอดฉันอย่างนี้มานานแล้ว มีแต่ความฝันของฉันเท่านั้นและที่ฝันว่าเขากอดฉัน แต่นี้ไม่ใช่ความฝันแต่เป็นความจริง ตอนนี้หน้าของฉันเริ่มแดงแล้ว หัวใจเต้นแรงอย่างกับจะออกมาจากอกของฉันให้ได้

พริ้ว

เสียงลมสุดโรแมนตก ฉันก็ยังถูกเขาก็อยู่เหมือนเดิม จะกอดไรนานขนาดนี้ ขณะที่เรายังกอดกันอยู่ก็มีเสียงคนเดินมาจาดข้างไหน

“อะแห่มๆ มารบกวนหรือป่าว”

ฉันกับดราก้อนรีบผละออกจากกันและมองพี่ที่พูดคนนั้นเป็นตาเดียว เหมือนดังเลยแฮะ ฉันมองอย่างตั้งใจเพราะตาตอนนี้ของฉันเริ่มมัวเพราะง่วงมาก ฉันดูดีๆ ใช่เลย เป๊ะเลย พะ…พี่คิตตี้ เฮ้ย!!มาได้ไงวะเนี่ย(คงบินมามั้งเดินมาสิยะ)สมองข้างนึงของฉันคิดออกมา

“มะ...ไม่หรอกค่ะ มะ...มีอะไรรึป่าวค่ะ”ฉันถามพี่คิตตี้

“อ่อ หมอมานะพี่เลยตามให้กิไปดูลีโอหน่อย”

“อ่อค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

B B B B