คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : END Marvel
6เือน่อมา
ภายในบ้านมิิเอเทศ
อัมและแนทนัู่หนัอยู่ที่ห้อนั่เล่น โยรอบโฟาที่พวเรานัู่หนัอยู่ ่ามีเสือ หมี หมาป่า และสัว์อีสอสามัวนอนอยู่้าๆโฟา
รั้แรที่เาเห็นสัว์ภายในมิิเอเทศ เาใอย่ามา ไม่ใ่ใเพราะเรื่อที่มีสัว์มามาย
แ่เาใที่สัว์ทุัวภายในมิิเอเทศ มันไม่ไ้มีวามุร้ายอะไรเลย เื่ออย่าับหมาบ้านแหนะ และที่น่าใที่สุ็ือ สัว์ินเนื้อมันลับไม่ินเนื้อะั้น ้อบอว่ามันไม่ินอะไรเลยมาว่า อาเป็นเพราะที่นี่มันเป็นทิพย์ทั้หม เลยทำให้สัว์่าๆมันอิ่มทิพย์ไป้วย
“นายะไปโลอื่นหรือเปล่า”แนทหันมาถามแล้วลูบหัวอหมาป่าสีาวที่นอนัเธออยู่
“็ไป เพราะันอยาลอไปเที่ยวโลอื่นูบ้า แล้วเธออยาไป้วยันหรือเปล่า”อัมอบและถามลับไป
“ไม่เอา ันี้เีย อยู่ที่นี่สบายี้วย”แนท
เพราะมิิเอเทศแห่นี้ วิวทิวทัศมันสวยามอย่ามา ไม่ว่าเป็นลาวัน หรือลาืน็าม และลิ่นอายธรรมาิอที่นี่็หนาแน่น เลยทำให้รู้สึสื่นและรู้สึผ่อนลาย
อัมพยัหน้าอบรับ ่อนเาะใ้มือโอบไหล่แนท เธอเอนหัวมาพิไหล่อเา และนัู่หนั้วยันสอน ับสัว์ป่าที่มานอนเล่นและมาู้วย
“ว่าแ่…เบาสเียน มันะมีวาม่าอเวลาอะไรหรือเปล่า แบบว่า ถ้าันไปอยู่อีโล เวลาที่นี่ะเิน้าว่าหรืออะไรทำนอนี้”อัมถามอย่าสสัย
“มีแน่นอนอยู่แล้วรับเ้านาย แ่ไม่้อเป็นัวลไปหรอรับ ถ้าเ้านายไปที่โลอื่นเป็นเวลาสิบปี เวลาในโลอุแนท ะผ่านไปเพียแ่หนึ่เือนเท่านั้น”เบาสเียน
อัมพยัหน้าอบรับ
หลัาเรานัู่หนับ
“แนท ันะลับไปที่โลสัหน่อย ะไป้วยันหรือเปล่า”อัมหันไปถามเธอ
เธอส่ายหัวไปมาให้แทนเป็นำอบ
อัมพยัหน้า่อนะออามิิเอเทศไปทันที
“เบาสเียน…บ้านอแมมันอยู่ที่ไหนนะ”อัมถามอย่าสสัย เพราะเาพึ่ะมารู้าเบาสเียนว่าหลัาบเรื่อเอนเมส์ ีวิอแมแม่โรอนาถ
“รัXXX ถนนXXX รับเ้านาย”เบาสเียน
อัมลอยัวึ้นแล้วบินพุ่ไปที่ธนาารแห่หนึ่ทันที เพื่อเอาอะไรบาอย่าไปให้เป็นอวัับแม
1ั่วโม่อมา
อัมบินลมาที่หน้าบ้านอแม
โยมีแมที่ำลัฝึปาโล่ัปันอเมริา และบัี้ยืนูแมฝึปาโล่อยู่้าๆ
ทั้สอหันมาหาอัมที่บินลมา ่อนที่ทั้สอะเินมาหาเาทันที
“มาไ้ไเนี่ย”แมถาม้วยรอยยิ้มแล้วเินมาออัมเป็นเิทัทาย
“มาเยี่ยมเยๆน่ะ”อัมอบ้วยรอยยิ้ม แล้วผละออาแม เาหันไปับมืออบัี้ที่ยื่นมาทัทายเา้วยรอยยิ้ม ่อนเาะัมือลับ
“เป็นยัไบ้าีวิใหม่ ินหรือยั”อัมถามบัี้
“แปลๆไปหน่อย อีไม่นาน็ิน”บัี้
อัมพยัหน้าอบรับแล้วหันไปหาแม
“ันมีอวัะให้”อัมบอแล้วเอาเอสารบาอย่าออมาาแหวนมิิ และยื่นให้ับแม้วยรอยยิ้ม
แมรับมาอย่าุน ่อนะเปิอ่านรายละเอียภายในเอสารนั้น เมื่อแมอ่านบ็เยหน้าึ้นมามออัม
“นายเอาบ้านันออาธนาาร?”แม
“ใ่…มันูอนาถใเินไป นาย่วยู้โลมาไม่รู้ี่รั้่อี่รั้ แ่ไปู้เินธนาารเพื่อ่าย่าำนอบ้านไม่ไ้เนี่ยนะ”อัมบอแล้วส่ายหัว
“นายเอาบ้านอันออมาาธนาารไ้ไ”แม
“ันื้อธนาารเลย”อัมอบแล้วยยิ้ม ่อนะบอลาทั้สอน แล้วบินพุ่ไปที่บ้านอโทนี่้วยวามเร็ว
แมและบัี้หันมามอหน้าัน
“ีวินรวย”บัี้
แมพยัหน้าเห็น้วย
อัมบินไปบ้านโทนี่้วยวามเร็วสูสุ
ผ่านไปไม่นานเา็มาถึบ้านอโทนี่ เาบินลมาหน้าบ้านแล้วเินรเ้าไปภายในบ้านทันที
“อ้าวไอัม”เพพเพอร์ที่นั่อยู่บนโฟาหันมาทัทายเา้วยรอยยิ้ม
“ไพี่เพพเพอร์”อัมยิ้มทัทายอบรับแล้วเินไปนั่ลโฟา้าๆเธอ
“นายมาทำไมั้นเหรอ”เพพเพอร์
“แ่อยาะมาบอลาน่ะ”อัม
“นายะไปไหน”เพพเพอร์
“เินทาหาวามสนุับแนท พวเราทำอะไรมามาพอแล้ว สีฟเษียัวเอ มันอาะถึเวลาที่พวเราสอน ้อเษียและออไปพัผ่อนันบ้า”อัมบอแล้วยิ้ม
เพพเพอร์ยิ้มอบรับ
“มอร์แนนอนอยู่บนห้อนะ เผื่อนายอาะอยาไปบอลาเธอ”เพพเพอร์
“ไม่ล่ะ ไม่มีำว่าลา่อนสำหรับรอบรัว”อัม
เพพเพอร์ยยิ้ม
“นี่ถือเป็นอวัสำหรับมอร์แน เ็บเอาไว้ ถึเวลาเธออา้อใ้มันภายในอนา”อัมแล้วเอาหลอไวเบรเนียมออมาาแหวนมิิและยื่นให้ับเพพเพอร์
เพพเพอร์รับหลอไวเบรเนียมมาาเา และำลัะเอ่ยปาพู แ่็พบว่าเาไ้หายไปแล้ว
“มามี๊…หนูไ้ยินเสียออา อาอยู่ไหนั้นเหรอะ”มอร์แนเินลมาาบันไและถามเพพเพอร์้วยน้ำเสียัวเีย
“เาลับไปแล้วน่ะ…เี๋ยวอาเาะมาเยี่ยมหนูใหม่”เพพเพอร์บอับมอร์แน้วยรอยยิ้ม
มิิเอเทศ
อัมลับมาโผล่ภายในบ้านมิิเอเทศเหมือนเิม เาหันไปมอแนทที่นอนหลับอยู่บนโฟา และมีหมาป่าสีาวที่นอนอยู่้าๆเธอไม่ห่า
เาเินไปหาเธอและ้อนัวเธอึ้น ่อนะเินอุ้มเธอรไปที่ห้อนอนบนั้นสอ มีหมาป่าสีาวที่เินามเาึ้นไปไม่ห่า
อัมวาเธอนอนลบนเียอย่าเบามือ ่อนะนั่ลบนเียแล้วใ้มือปัเส้นผมที่บบัใบหน้าอเธอออ เามอเธอ้วยรอยยิ้มอย่าอ่อนโยน ่อนะโน้มัวลไปูบที่หน้าผาอเธออย่าแผ่วเบา
“ฝาูแลเธอ้วยล่ะ”อัมหันไปบอหมาป่าสีาวเพศเมีย
เธอส่ายหาไปมาเป็นารอบรับ
อัมพยัหน้า้วยรอยยิ้ม แล้วลุึ้นาเียเินออไปาห้อ เามอไปทามุมวามือ ที่มีประูสีาวอยู่สุทาเิน เาเินไปที่ประูสีาวทันที
“เอาล่ะ...เินทาโล-”
ความคิดเห็น