คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : คุณผู้หญิง
เรือนไม้โบราณแห่งนี้ตั้งแยกเป็นเอกเทศอยู่ใจกลางคฤหาสน์ตระกูลจ้าว มันถูกห้อมล้อมด้วยสวนขนาดใหญ่บอกอาณาเขต ต้องเดินผ่านทางเดินที่ปูด้วยหินก่อนจะถึงตัวเรือน ที่ได้ยินเสียงพูดคุยเจี๊ยวจ๊าวมาดังมาได้ยินบอกให้มาสฟ้ารู้ได้ว่า คำว่าเยอะที่เหมือนฝันบอกไว้ก่อนหน้านี้อาจจะมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ในหัว
“คุณผู้หญิงต้องเข้าไปก่อนค่ะ...คุณชายใหญ่” ซูเจินยืนกำกับถึงลำดับการเดินเข้าในห้องโถงตรงขอบประตู ทำให้เหมือนฝันต้องปล่อยมือจากพี่สาวอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่อาจฝืนคำสั่งของแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลจ้าวได้ อู่อี้เทียนเองแม้จะไม่พอใจกับธรรมเนียมโบราณนี้แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เช่นเดียวกัน เพราะที่นี้เป็นบ้านตระกูลจ้าว พวกเขาทำกันอย่างไรเขาก็ย่อมต้องทำตาม ชายหนุ่มรอให้เหมือนฝันเดินนำหน้าไปก่อนเขาจึงเดินตาม แต่ก็ยังหันมามองคนรักที่ยืนนิ่งรอให้ซูเจินจัดการทุกอย่างตามความเหมาะสม
สีหน้าของมาสฟ้ายังเรียบเฉยได้ผิดกับเขาที่พะวงห่วงเธอ ร้อนใจว่าหากเขาห่างมาสฟ้าแล้วหญิงสาวจะถูกเล่นงานโดยพวกเขี้ยวลากดินตระกูลจ้าว อู่อี้เทียนนึกกลัวทุกอย่างจนฟุ้งซ่านกระทั่งซูเจินเอ่ยขึ้นมา ชายหนุ่มจึงได้สติแล้วหันไปมองหญิงชราด้วยสายตาคมกริบอย่างข่มขวัญ
“คุณหนูใส่แหวนทองขึ้นนะคะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” อู่อี้เทียนเอ่ยลอดไรฟัน รู้สึกเหมือนถูกซูเจินคุกคาม “ไม่ต้องยุ่ง”
“คุณเหมือนคุณนายจ้าวมาก” ซูเจินไม่สนใจน้ำเสียงและสีหน้าดุดันของอู่อี้เทียน เจ้าหล่อนมองหน้ามาสฟ้าด้วยสายตาชื่นชม ไม่มีความรู้สึกอื่นเจือปนแม้แต่นิด “มีใครเคยบอกไหมคะ”
“คุณลี่หยางเคยบอกฉันอยู่ครั้งหนึ่งค่ะ” มาสฟ้าเหลือบมองหน้าแม่บ้านของตระกูลจ้าวเพียงเสี้ยวสินาที ก่อนจะหันกลับไปมองคนรักของเธอ ท่าทางแน่วแน่ของมาสฟ้านั้นทำให้อู่อี้เทียนพลอยวางใจไปด้วย ว่าต่อให้ใครจะมาพูดว่าเธอเหมือนคุณนายตระกูลจ้าวคนก่อนเพียงไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจของเธอได้ “ฉันบอกท่านไปแล้วเหมือนกัน ว่าฉันไม่ได้เหมือนภรรยาของท่านสักนิด คุณนายจ้าวท่านมีเมตตา แต่ฉันไม่”
“คุณนายจ้าวท่านมีเมตตามากจริงๆ ค่ะ” ซูเจินผงกศีรษะ จำนนให้คำพูดนั้นของเด็กสาวอย่างง่ายดาย จากนั้นหล่อนจึงผายมือเปิดทางให้อู่อี้เทียนและมาสฟ้า เชิงบอกให้พวกเขาก้าวตามหลังเหมือนฝันที่ล่วงหน้าเขาไปก่อนแล้วเสียที เมื่อซูเจินไม่พูดอะไรไม่เข้าท่าต่ออู่อี้เทียนก็วางใจ ยอมผละไปจากตรงนั้นโดยไม่ลืมที่จะฉวยมือเล็กที่มีสวมแหวนทองต้นเรื่องของมาสฟ้าให้เดินตามเขาไปติดๆ ไม่สนว่าการะกระทำนั้นของเขาจะถูกมองว่าไม่เหมาะสมในสายตาของบรรดาผู้ใหญ่ตระกูลจ้าว
ทันทีที่อู่อี้เทียนและมาสฟ้าเหยียบเท้าเข้าไปในห้อง ความเงียบก็ปกคลุมในห้องโถงอย่างเฉียบพลัน พร้อมกับสายตาทุกคู่ในห้องต่างตวัดมองมายังพวกเขาเป็นตาเดียว เล่นเอามาสฟ้าที่มั่นใจว่าตนนั้นเตรียมใจมาล่วงหน้าแล้วถึงกับเหงื่อตก...จากที่กวาดตามองนั้นมาสฟ้ามั่นใจว่าจำนวนคนภายในห้องอย่างน้อยๆ ก็ต้องมีครึ่งร้อย มีแค่ไม่กี่คนที่มาสฟ้ารู้จักนั่นคือจ้าวเฟยหรงที่อยู่ท่ามกลางทุกคนโดยมีอู่เมิ่งหลิวสามีของท่านเคียงข้าง ทั้งจ้าวซ่งเยี่ยนที่มาสฟ้าเคยร่วมโต๊ะอาหารด้วยก็อยู่ นอกนั้นก็มีจ้าวเวยหลงและเหมือนฝัน และผู้ชายที่ชื่อจ้าวโจวเหวินผู้ที่น้องสาวของเธอเตือนให้ระวัง
“อี้เทียน มาสฟ้า ทางนี้” เป็นจ้าวเฟยหรงที่เอ่ยเรียกบุตรชายและเผื่อแผ่ความเมตตานั้นมาถึงตัวมาสฟ้าด้วยอย่างใจกว้าง ไม่เหมือนแม่สามีในละครหลังข่าวทำให้มาสฟ้ารู้สึกขอบคุณท่านอยูลึกๆ ในใจ หากเรื่องกลับกลายเป็นอีกแบบแล้วจ้าวเฟยหรงเมินเธอไปเสีย มาสฟ้าคงไม่รู้ว่าเธอจะวางหน้าอย่างไรท่ามกลางสายตาสอดรู้สอดเห็นของคนในห้องนี้เหมือนกัน
ฝ่ายอู่อี้เทียนนั้นสามารถรักษาสีหน้าเมินเฉยต่อโลกใบนี้-องเขาได้อย่างมั่นคงระหว่างที่จูงมือมาสฟ้า มุ่งหน้าไปหาแม่ของเขาตามคำสั่ง ซึ่งการกระทำนั้นของทั้งคู่ทำให้ดวงตาคมกริบของจ้าวโจวเหวิน ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่จัดไว้สำหรับผู้อาวุโสในบ้านกระตุกถี่ๆ อย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
เมื่อสมาชิกคนสุดท้ายของครอบครัวมาถึงเรียบร้อยแล้ว บรรดาคนในห้องโถงก็ค่อยๆ เคลื่อนกลับไปประจำตำแหน่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งเดิมที่พวกเขายืนทุกครั้งที่มายังห้องบรรพบุรุษแห่งนี้ เหมือนฝันเองที่มาครั้งแรกก็ยังมีตำแหน่งของตัวเองนั่นก็คือเยื้องไปด้านหลังจ้าวเวยหลง จะมีมีเพียงครอบครัวของอู่อี้เทียนเท่านั้นที่ถูกแทรกเข้ามา ฐานะลูกสาวคนโตของครอบครัวที่แต่งงานออกไปแล้วนั้น ทำให้จ้าวเฟยหรงและครอบครัวของต้องยืนอยู่ท้ายสุดหากยึดตามธรรมเนียม
“คุณมาสฟ้า ตรงนี้ค่ะ” น้ำเสียงนั้นแทรกความวุ่นวายของบรรดาญาติๆ ที่ถกเถียงกันว่าที่ยืนตรงไหนเป็นของใคร ทำให้เจ้าของชื่อเงยหน้ามองซูเจินด้วยแววตาสับสน ไม่เข้าใจว่าตำแหน่งที่ซูเจินชี้ให้เธอไปยืนนั้นหมายความว่าอย่างไร พอเหลือบมองหน้าอู่อี้เทียนอย่างขอความช่วยเหลือเขาก็ทำเพียงหน้าบึ้งตึง ไม่ทันได้เอ่ยอะไรแม่บ้านชราก็เอ่ยย้ำอีกครั้ง “เชิญค่ะ เราจะเริ่มพิธีไหว้แล้ว”
“ให้ยืนตรงนั้นไม่ได้ เธอยังไม่ได้แต่งเข้ามา” น้ำเสียงทรงอำนาจของจ้าวโจวเหวินทำให้ทั้งห้องกลับมาอยู่ในความเงียบอีกครั้ง และทำให้ทั้งจ้าวเฟยหรงและจ้าวซ่งเหยี่ยนต่างมองหน้าเขาด้วยสายตาซับซ้อน แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาด้วยพวกเขานั้นไม่แม่นยำเรื่องพิธีการทำนองนี้เท่าไหร่ “ต่อให้แต่ง ก็คงแต่งให้บ้านอู่...ไม่ใช่พวกเรา”
“แค่ครั้งนี้เท่านั่นค่ะคุณเหวิน นายท่านสั่งไว้ถ้าคุณมาสฟ้ามาต้องให้เธอมาไหว้ท่านก่อน” ซูเจินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่สะทกสะท้านแม้จะโดนจ้าวโจวเหวินจ้องแขม็ง “เดิมทีควรจะไหว้เงียบๆ แต่ครั้งนี้มันสุดวิสัยจริงๆ”
“ถ้าเป็นคำสั่งพี่ใหญ่ก็ทำตามนั้น”
และนั่นเป็นการยอมจำนนของผู้ที่อาวุโสสูงสุดของตระกูล แม้ฐานะจะเป็นรองจ้าวเวยหลง แต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดแย้งกับจ้าวโจวเหวิน ทำให้แม้หลายคนจะกังขากับคำสั่งเสียนั้นของจ้าวลี่หยางก็ไม่กล้าพูดอะไร เพียงก้มหน้าก้มตาแล้วปล่อยให้เรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่จัดการไป กล้ำกลืนความประดักประเดิดนั้นไว้ในลำคอ มีเพียงเหมือนฝันเท่านั้นที่ยิ้มออกในใจก็ชื่นชมจ้าวลี่หยางที่มองการไกลสมกับเป็นผู้นำตระกูล จัดการทุกอย่างไว้ล่วงหน้าเหมือนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
มาสฟ้าเองก็รู้สึกแบบเดียวกันกับน้องสาว เธอทำเคารพจ้าวลี่หยางตามธรรมเนียมที่เธอพอจะรู้ และเคยเห็นมาอย่างผิวเผินให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในใจก็ภาวนาว่าหากดวงวิญญาณของเขายังอยู่ ก็ขอให้เขาคอยคุ้มครองลูกหลานของเขา ทั้งจ้าวเฟยหรงกับจ้าวซ่งเหยี่ยนตลอดจนมาจนถึงจ้าวเวยหลงและอู่อี้เทียน ให้ทุกคนอยู่ลอดปลอดภัย ผ่านความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้นเพราะพินัยกรรมของเขา
“พี่ใหญ่คงชอบเธอมากจริงๆ สินะ” จ้าวโจวเหวินที่ก้าวเข้ามาทำเคารพบรรพบุรุษต่อจากมาสฟ้านั้นเอ่ย ทำให้ผู้ที่กำลังก้มหน้าก้มตาภวานาอย่างแน่วแน่อยู่นั้นผงกศีรษะขึ้นมองเขา ยิ่งเห็นสีหน้าและแววตาเย้ยหยันของเขา มาสฟ้าก็พลอยรู้สึกต่อต้านอีกฝ่ายขึ้นมาทันที “เพราะว่าเธอเหมือนแม่ใหญ่ของพวกเราหรือเปล่า พี่ใหญ่ที่โปรดเธอนัก”
“ท่านชอบฉันเพราะว่าฉันเลือกทายาทตระกูลจ้าวคนใหม่ถูกใจท่านเท่านั้นค่ะ” มาสฟ้ายิ้มพราย ตอบกลับชายชราอย่างไม่ไว้หน้า เล่นเอาคิ้วของจ้าวโจวเหวินกระตุกอีกรอบ “เรื่องอื่นท่านก็ไม่ค่อยถูกใจฉันเท่าไหร่หรอก”
การไหว้บรรพบุรุษนั้นดำเนินต่อไปอย่างอึดอัดเพราะจ้าวโจวเหวินไม่ต่อปากต่อคำกับมาสฟ้าอีก ซึ่งทุกคนที่รู้จักเขาล้วนรู้ดีว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีเลย จะมีก็แต่เหมือนฝันเท่านั้นที่สามารถลอยหน้าลอยตา เยาะเย้ยชายฝ่ายนั้นอย่างย่ามใจโดยไม่รู้เลยสักนิดว่าจ้าวโจวเหวินสามารถทำอะไรกับคนที่เขาไม่ชอบหน้าได้บ้าง
ตอนนี้อีบุ๊ค ปรากฏว่าเป็นรัก ได้อัพลงที่ Meb เรียบร้อยแล้วค่ะ ท่านใดอยากอ่านยาวๆเชิญกดได้เลยค่ะ
ความคิดเห็น