ปรากฏว่าเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #42 : โกหก

อู่อี้เทียนเป็นจอมโกหกที่แสนตลบตะแลงและไร้สำนึก....มาสฟ้าสรุปกับตัวเองหลังจากที่ถูกเขาเอาเปรียบไปหลายครั้งหลายคราแล้ว เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอลงจากเตียงจนเธอสลบพับไปเขาจึงยอมหยุดมือ เป็นเหตุให้เธอนั้นต้องอาบน้ำสระหัวผมอีกครั้งทั้งที่เพิ่งสระไปหมาดๆ นั้นก็เพราะเหงื่อไคลที่เกิดจากการร่วมรักกับเขาล้วนๆ ตอนนี้เขาทำหน้าที่ขัดตัวเป่าผมให้เธอก็สมน้ำหน้าเขาแล้ว

“คุณอยู่ตรงนี้นะ ผมจะไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอน” อู่อี้เทียนที่ใบหน้าสดใสไม่เหมือนคนที่เพิ่งออกกำลังกายอย่างหนักมานั้นบอกกับคนรัก ผิดกับฝ่ายหญิงที่นั่งคอพับอยู่กับเก้าอี้ ลำพังแค่นั่งนิ่งๆ โดยไม่หลับพับไปนั้นก็นบว่าเป็นเรื่องยากสำหรับมาสฟ้าในตอนนี้ แต่เพราะว่าเตียงของพวกเขานั้นเละเทะทั้งผ้าปูที่นอนยังสกปรกเกินกว่าที่มาสฟ้าจะทิ้งตัวนอนได้ หญิงสาวจึงต้องมานั่งรอให้อู่อี้เทียนจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนอยู่ตรงนี้

“อื้อ”

“น่ารักจัง” อู่อี้เทียนชื่นชมคนรักของเขา ก่อนหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง มุมปากแทบจรดใบหูซึ่งเห็นสีหน้าแบบนั้นของเขาแล้วมาสฟ้าก็ได้แต่แยกเขี้ยว หมั่นไส้คนที่สดชื่นเหมือนเพิ่งนอนเต็มอิ่มมาหมาดๆ ขึ้นมาทันทีแต่เธอก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะหาเรื่องทะเลาะกับเขา มาสฟ้าจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย นั่งรอให้เขาปูเตียงโดยระหว่างนั้นก็หันไปหาเจ้าขนมที่ถูกลืมไว้บนโต๊ะมาบรรเทาความหิว

เสียงกรอบแกรบของถุงขนมนั้นทำให้อู่อี้เทียนชะเง้อคอมองมา แล้วอมยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะหันกลับไปสนใจงานตรงหน้าต่อ แต่ในใจก็ยังนึกห่วงคนรักจึงตะโกนออกมา เป็นเชิงเสนอความคิด

“ถ้าคุณหิวผมสั่งอาหารให้ดีไหม”

“ไม่ค่ะ ฉันอยากนอนมากกว่า” มาสฟ้าไม่สนใจที่จะกินอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เธอคิดแค่จัดการขนมในมือให้หมดเพื่อที่เธอจะได้สามารถหลับไปโดยไม่ต้องตื่นขึ้นมาเพราะท้องหิว “แค่นี้ก็พอ”

“นี่ก็จวนค่ำแล้วนะ คุณอยากกินอะไรผมจะได้ให้คนไปซื้อ” อู่อี้เทียนมองออกไปด้านนอกแล้วเห็นว่าเริ่มจะมืดแล้วนั้นนิ่วหน้า เข้าใจว่ามาสฟ้าเหนื่อยแต่เขาก็ไม่อยากให้เธออดข้าวอดน้ำ “ตื่นมาจะได้ทานเลย”

“อะไรก็ได้ค่ะ” มาสฟ้าตอบเหนื่อยๆ หันไปมองอู่อี้เทียนแล้วก็เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขา เธอจึงได้แต่กะพริบตาปริบๆ ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้เขาโมโห ถึงได้มีสีหน้าแบบนี้

“คุณอยากทานอะไรครับ” อู่อี้เทียนถามย้ำคำถามเดิม ที่มาสฟ้าฟังแล้วก็ได้แต่กะพริบตาปริบๆ ก่อนเอ่ยตอบด้วยคำตอบเดิม

“อะไรก็ได้ค่ะ”

“โอเค งั้นผมเลือกเอง” อู่อี้เทียนหลับตาลงอย่างคนกำลังสะกดอารมณ์ของตัวเอง พร้อมบอกตัวเองว่าแม้มาสฟ้าจะเป็นคนรักของเขา แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ และการที่เธอจะไม่รู้ว่าตัวเองอยากกินอะไรก็เป็นเรื่องปกติ เพราะฉะนั้นเขาจะไม่หงุดหงิดใส่เธอเพราะเรื่องเท่านี้ ยิ่งพวกเขาเพิ่งมีเวลาดีๆ ด้วยกันไปหมาดๆ เขาก็ยิ่งไม่ควรจะใช้อารมณ์กับเธอ เขาต้องเอาอกเอาใจมาสฟ้าสิถึงจะถูก “มาครับ เตียงเสร็จแล้ว”

“ทำไมคุณถึงเปลี่ยนมาเป็นอารมณ์ดีได้เร็วจังคะ” มาสฟ้าตั้งข้อสงสัยระหว่างที่โอบแขนรอบต้นคอหนา ให้อู่อี้เทียนอุ้มเธอเดินไปที่เตียงโดยไม่รู้สึกละอายใจ

“ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะครับ มีอะไรที่ทำให้ผมต้องอารมณ์เสียกัน” อู่อี้เทียนนิ่วหน้า ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอแสดงออกให้มาสฟ้ารู้สึกว่าเขาหงุดหงิดกับเธอตั้งแต่ตอนไหน

“ก็เมื่อกี้ไงคะ คุณโกรธที่ฉันตอบว่าอะไรก็ได้”

“ผมไม่ได้โกรธครับ ผมแค่นึกไม่ออกว่าจะสั่งอาหารแบบไหนให้ถูกใจคุณเฉยๆ” ชายหนุ่มแก้ตัว “ผมจะหงุดหงิดได้ยังไง ในเมื่อผมได้ทุกอย่างที่ผมต้องการแล้ว”

“คุณหมายถึงเรื่องที่เรานอนด้วยกันเหรอคะ” มาสฟ้าใคร่รู้

“ใช่”

“แต่ฉันยังไม่ตกลงแต่งงานกับคุณเลยนะ คุณจะได้ทุกอย่างที่คุกณต้องการได้ยังไง” เธอยังสงสัยพอดีกับที่อู่อี้เทียนพาเธอมาถึงเตียง เขาวางเธอลงบนฟูกอย่างอ่อนโยนผิดกับก่อนหน้านี้ลิบลับ แต่มาสฟ้าไม่ได้อยากทำ ‘อะไรๆ’ เหมือนกันก่อนหน้านี้เธอจึงไม่ได้ท้วง

“เรื่องแต่งงานนับว่าเป็นโบนัสครับ ได้ก็ดีไม่ได้ก็ไม่เป็นไร” อู่อีเทียนเอ่ยด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะก้มลงไปจูบมาสฟ้าเร็วๆ ที่ปากจากนั้นจึงค่อยจัดท่านอนให้คนรักด้วยสีหน้าขมักเขม้น ในใจก็พยายามบอกตัวเองให้ห้ามใจ อย่าเผลอไผลให้ความรู้สึกต้องการที่ยังไม่ถูกเติมเต็มของตัวเอง เขาคอยบอกตัวว่ามาสฟ้านั้นยังใหม่กับเรื่องนี้ และเขาก็เอาเปรียบเธอไปพอแล้วตอนนี้ต้องปล่อยให้คนรักของเขาได้พักผ่อนจึงจะถูก ส่วนเรื่องจะได้ชิมเนื้อหวานๆ ของคนบนเตียงอีกสักหลายๆ รอบไหมนั้น คงต้องรอให้มาสฟ้าได้พักเต็มอิ่มเสียก่อน

“เพราะยังไงคุณก็เป็นของผมอยู่ดี”

“กู๊ดไนท์ค่ะอี้เทียน” มาสฟ้าซบศีรษะลงกับหมอน หลับตานิ่งด้วยไม่อยากเห็นสายตาพราวระยับของอู่อี้เทียนอีกต่อไป

“กู๊ดไนท์ครับมาสฟ้า” เสียงทุ้มนั้นลอยอยู่เหนือกายของมาสฟ้า ก่อนจุมพิตแผ่วเบาเหมือนผีเสื้อจะแตะลงที่กลีบบางของเธอเบาๆ อย่างทะนุถนอม ราวกับว่าเธอนั้นเป็นแก้วบอบบางที่หากเขาแตะต้องเธอแรงกว่านี้เธอจะปริแตกเอาได้ “คุณตื่นมา คุณก็เจอเจอผม”

“อื้อ”

“รัก รัก รัก” อู่อี้เทียนกระซิบเบาๆ ชิดขมับคนรัก กล่อมมาสฟ้าให้หลับด้วยความพูดที่ไม่สามารถเป็นจริงไปกว่านี้ได้แล้ว “ผมรักคุณครับ”

คุณมาสอย่าไปเชื่อลมปากพวกผู้ชายนะคะ คุณมาสก็รู้ว่าผู้ชายมันเชื่อไม่ได้ มันไม่เหมือนศรีที่รักคุณมาสที่สุดคนนี้ // และอย่างที่เรียนให้ทราบนะคะ ว่าอิชั้นจะอัพนิยายอีก 3 ตอน หากท่านใดประสงค์จะรวบตึงเรียนเชิญพรีออเดอร์กับทาง สนพ ได้เลยค่ะ เพราะอีบุ๊คน่าจะมาปลายเดือน