fic reborn รักไม่ร้าย ของยัยซึนเดเระ!!!!!!!!!!!!

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 แมวตัวนั้น

ตอนที่ 2 แมวตัวนั้น

“เมี๊ยว~” ฉันเดินไปที่ห้องของสึเคะ (= = ;;;) แต่ต้องเจอกับปัญหาที่ว่า….ประตูปิดอยู่ หึ! แค่นี้ไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว ชั้นมีพลังที่สามารถหายตัวได้ มันคือพลังธาตุสายหมอก แต่ขณะที่ชั้นกำลังจะใช้พลัง ก็มีเด็กทารกคนนึง เดินเข้ามาหาและพูดว่า

“เธอน่ะ ไม่ใช่แมวธรรมดาสินะ”

“ (- -) (_ _) (- -) ” ฉันพยักหน้าแบบไร้อารม ให้ทำไงได้ล่ะก็เจ้าเด็กนี่มาขัดเวลาที่ฉันกำลังจะใช้พลังอยู่น่ะเส่ะ ชิ! เสียเวลาจริง แต่เดี๊ยวก่อนนะ นี่ใช่คนที่ชื่อรีบอร์นที่ฉันตามหาอยู่ใช่ไหม oh~ จริงๆด้วย ในที่สุดก็เจอซะที งั้นคุยเรื่องธุระของฉันก่อนแล้วกัน

“เธอมีพลังธาติสายหมอกใช่ไหม”

“อืมใช่ แล้วนายใช่คนที่ชื่อรีบอร์นรึเปล่า” (เสียงหวานมาก~)

“อ้าว พูดได้ด้วยเหรอ”

“จะให้ฉันเป็น ใบ้อยู่ตลอดเวลารึไง ฉันก็เป็นคน(หรือแมว ?)นะ”

“อืมๆ ฉัน รีบอร์นเอง”

“งั้นเข้าประเด็นเลยนะ คือว่า ฉันต้องการเข้าเป็นผู้พิทักษ์ธาติสายหมอก นายจะรับไหม”

“มันก็อยู่ที่ พลังและความสามารถ ฉันก็กำลังตามหาคนที่มีธาติสายหมอกอยู่เหมือนกัน(เนื่องมาจาก มุคุโร่ได้ตายไป//นังไรท์ - -)แต่จะต้องทดสอบก่อน แต่ก่อนที่เธอจะได้ทดสอบน่ะ ฉันจำเป็นจะต้องรู้ประวัติของเธอก่อนนะ ”

“ได้เลย คือว่าฉันเป็น…..”

สึนะบรรยาย~~~

ปัง!!!!!!

“อะไรน่ะรีบอร์น!!!!!อย่าเอาคนอื่นมาเป็นผู้พิทักษ์มั่วสิ! อะ…เอ๋ นี่นายกำลังคุยกับใครน่ะ”

ผมเปิดประตูด้วยความใจร้อน เพราะเมื่อกี้แอบฟังมานานเลยได้ยินรีบอร์นพูดอยู่กับอะ…เอ่อ ผู้หญิง แต่พอเปิดประตูมากับเจอรีบอร์นยืนอยู่กับแมวนั่น แล้วเสียงผู้หญิงมาจากไหนล่ะ

“คุยกับฉันเองแหละ”อยู่ๆแมวนั่นก็เดินเข้ามาอย่างชิวๆตรงหน้าผม มะ….เมื่อกี้ผมไม่ได้ตาฝาดไปหรือหูหนวกใช่มั้ย อยู่ๆแมวตัวนั้นก็พูดน่ะ ตอนนี้ผมตาโต พูดอะไรไม่ถูกเลย

“แกเป็นใคร!!!!ออกไปห่างๆรุ่นที่ 10 เดี๊ยวนี้เลยนะ!!!!!!!!!!” โกคุเดระรีบควักระเบิดออกมาขู่

“ก็เป็นแมวตัวเมื่อกี้ไงล่ะที่โดนจับออกไป แล้วก็ไม่ต้องกลัวหรอกนะฉันไม่ทำอะไรสึเคะหรอก”

“ฉันชื่อสึนะต่างหาก (¬_ ¬") “

“นี่น่ะเหรอ วองโกเล่รุ่นที่ 10 ก็พอเคยได้ยินชื่อเสียงอยู่แล้วล่ะนะ”

“ถ้าได้ยินชื่อเสียงวองโกเล่มาก่อนแล้ว ก็แปลว่าไม่ใช่คนแถวนี้สินะ แกเป็นใครกันแน่”โกคุเดระถาม แล้วเก็บระเบิดในมือ

“ฉันชื่อ เดม่อน เป็นลูกของ นักฆ่า (ทำไมต้องเน้นคำนั้นด้วยนะ = =;;//สึนะ) และรวมถึงฉันด้วยที่เป็นนักฆ่า (แบบนี้ยิ่งห้ามเข้าใกล้ = =;;;;;//สึนะ) ที่ตอนนี้พวกเค้าตายแล้วล่ะ….เหลือแต่ฉันที่เป็นลูกคนเดียว…(เศร้าจัง//สึนะ)แล้วก็นะ ฉันมีร่างคนจริงๆอยู่ ”

“แล้วทำไมไม่เป็นร่างคนเลยล่ะ เราจะได้เห็นหน้านายชัดๆ” ยามาโมโตะถาม ผมก็ว่ากำลังจะถามอยู่พอดีเลย

“ตอนนี้ฉันกำลังโดนไล่ล่าอยู่ เลยไม่ค่อยปลอดภัยต้องมาเป็นแมวอยู่นี่แหละ - -

และเป็นอีกเหตุผลนึง ที่ทำให้พ่อแม่ฉันตาย ”

“แล้วทำไมต้องมาอยู่ที่บ้านของรุ่นที่ 10 ด้วย ˋ︿ˊ ”

“ก็เพราะว่า แม่ของสึนะเป็นคนที่ใจดีเธอคงไม่ปฏิเสธการรับเลี้ยงฉันอย่างแน่นอน และอีกอย่าง ฉันต้องการที่จะมาเป็นผู้พิทักษ์ วองโกเล่ ธาติสายหมอก นายจะรับมั้ย มันก็ขึ้นอยู่กับนาย”

ผมเงียบไปพักนึงพลางทำหน้าครุ่นคิด(หนัก)

“รับก็ได้ แต่ต้องได้รับการทดสอบก่อนนะ แต่ก่อนที่จะได้รับ เราต้องหาใครคนนึงในวองโกเล่มาเป็นคนที่จะทดสอบนายก่อน”ผมพูดออกไป (นักอ่านเห็นความผิดปกติหรือไม่ จากสรรพนามที่สึเคะพูด//นังไรท์)

“ผมเองครับ รุ่นที่ 10 ผมจะเป็นคนทดสอบให้เจ้านี่เอง ”

“แล้วทดสอบวันไหน (￣▽￣)" ”อยู่ๆเจ้านั่นก็ทำหน้าดีใจขึ้นมาเฉยเลยอ่ะ

“พรุ่งนี้เลย การทดสอบจะเริ่มวันพรุ่งนี้ตอนเย็นหลังพวกสึนะเลิกเรียน” รีบอร์นพูดขึ้น

“แจ๋ว เร็วใช้ได้ˋ(′~‵)ˊ ” อยู่ๆเจ้านั่นก็เดินลงบันไดไป…. เฮ้อ~ คุยกันนานจน 1 ทุ่มแล้วเนี่ย ให้โกคุเดระกับยามาโมโตะกับบ้านก่อนดีกว่า ไว้ไปทำรายงานต่อที่โรงเรียนก็แล้วกัน (︶︿︶)

…………………………………………………………………………………….

จบไปอีกตอนแว้ว~~~แว้ว แว้ว แว้ว (เสียงเอคโค่) วันนี้อัพสั้นไปหน่อย พอดีเมื่อวานไรท์เตอร์ ต้องไปงานศพ   ˋ(′~‵)ˊ