[EXO]The Vow..ขอแค่ฉันได้รักนาย (HunHan)

ลำดับตอนที่ #4 : The Vow..3

“ครับ..ผมลู่ฮาน”

“สวัสดีครับผมเลย์”

“เลย์วันนี้ข้างนอกได้ข่าวว่าฝนกำลังตกอยู่นะครับ”

“จริงหรอ? ผมไม่รู้เลยนะเนี้ย ยังไงก็ขอให้ทุกคนขับรถกันด้วยความระมัดระวังกันนะครับ”

“สำหรับในวันนี้พวกผม2คนจะอยู่เป็นเพื่อนท่านผู้ฟังไปจนถึง3ทุ่มนะครับผมจะขอเข้าเพลงแรกของวันนี้เลยนะครับ..”

  เสียงเล็กๆทั้ง 2 เสียงที่กำลังพูดออกอากาศสดอยู่นั้นทำเอาคนฟังอดไม่ได้ที่จะเคลิ้มไปกับเสียงที่ฟังดูช่วยผ่อนคลายได้มาก ไม่วายแม้แต่กับคนที่จิตใจบอกช้ำมาโดยตลอดอย่างผู้ชายที่ชื่อ โอ เซฮุนคนนี้ ที่กำลังนั่งฟังอยู่เงียบๆในห้องตรวจโรคส่วนตัว รอคนไข้ที่เขารอมาทั้งวันแล้วในวันนี้ ในตอนแรกก็ว่าจะให้บอดี้การ์ดตามไปดูถึงที่ แต่ไปๆมาๆกลับกลัวว่าจะเป็นเรื่องใหญ่เข้าไปอีก

 

  เซฮุนได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเอนหลังลงกับผนักเก้าอี้ มือหนาหยิบรูปใบเล็กๆที่สอดอยู่ในกระเป๋าสตางค์ออกมาดู รูปใบเล็กๆเพียง2-3รูปที่คุณน้าส่งมาให้ระหว่างที่เรียนอยู่ที่อเมริกาคล้ายเป็นเครื่องเตือนใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำลงไปนั้น เขาทำเพื่อใคร..แล้วทำไมเขาถึงต้องอดทนอยู่อย่างนี้...

“เสี่ยวลู่...” เพียงแค่เรียกชื่อเบาๆ ภาพความทรงจำตั้งแต่สมัยยังเยาว์ก็ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัว..

ทำไมถึงต้องเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น...

ทำไมเขาถึงต้องเป็นคนเดียวที่หายไปจากความทรงจำของ เสี่ยว ลู่ฮาน...

 



  หยาดน้ำตาที่ราวกับว่าจะไหลออกมาจากขอบตาที่ร้อนผ่าวมันกลับไม่ไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว...เป็นเพราะว่าเขาชินชาไปแล้ว หรือว่าเขาไม่มีน้ำตาจะให้ไหลออกมาอีกแล้วกันแน่...

    “ขอโทษนะครับวันนี้มาซะดึกเลย” ลู่ฮานกล่าวกับนางพยาบาลเวรที่นั่งอยู่ตรงเคาท์เตอร์ ดูเธอจะตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่พูดคือนักร้องที่กำลังมาแรงสุดๆในเกาหลีตอนนี้ “อ๊ะ..ไม่เป็นไรค่ะ..ดิฉันรู้ว่างานคุณลู่ฮานเยอะ”เธอรีบตอบทันที

   “อ่อ..ยังมีคุณหมออยู่ไหมครับ?” สายตาคู่กลมสอดส่องเข้าไปในห้องตรวจหมายเลข1ที่มีเพียงไฟสลัวๆปิดอยู่เท่านั้น เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันใดเมื่อตัวเองเป็นคนโทรมาเลื่อนนัดเป็นเวลาสามทุ่มครึ่งแทนก็แล้วแต่เขากลับมาถึงเกือบๆ 5ทุ่มแบบนี้ แค่ไม่โดนนางพยาบาลเวรโวยก็เป็นบุญมากแล้ว

 

   “อ๋อ คุณหมอยังรออยู่ค่ะ แต่ไม่ต้องมองไปที่ห้อง1 หรอกค่ะ หมอเขาอยู่ห้องตรวจ9 นู้นค่ะ” นางพยาบาลสาวพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะกดโทรศัพท์โทรเช็คว่าคุณหมออยู่ที่ห้องและว่างที่จะให้การตรวจกับคนไข้ได้ ลู่ฮานอดสงสัยไม่ได้ เวลาขนาดนี้แล้วแถมเขายังมาสายกว่าเวลาที่โทรมานัดอีกตั้งนาน ยังมีหมอรอตรวจเขาอยู่อีกหรอ

   “เชิญด้านในเลยค่ะ คุณหมอรออยู่ค่ะ” นางพยาบาลสาวโผล่ออกมาจากห้องตรวจพร้อมรอยยิ้มหวานก่อนที่ร่างบางๆจะเดินเข้าไปในห้องตรวจที่ยังสว่างอยู่  “ขอโทษนะครับที่มา...สาย”

   ผลันคำพูดของเขากลับถูกกลืนหายไปในลำคอแทบทั้งหมดยามเมื่อสบตากับคนที่นั่งอยู่ ดวงตาคู่คมที่น้ำตาลที่กำลังมองมาอยู่นั้นทำให่ลู่ฮานอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้..

 ตึกตัก...ตึกตัก...

   ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านอย่างเกินการควบคุม มือขาวซีดยกขึ้นขย้ำเสื้อนอกของตัวเองบริเวณหัวในที่กำลังเต้นถี่รัวอยู่จนแน่น ร่างสูงที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบยันตัวเองลุกจากเก้าอี้ออกมาประคองร่างบางๆที่อยู่ดีๆก็มีอาการประหลาดแบบนี้เกิดขึ้น

มันเกิดอะไรขึ้น...

ร่างกายของเขา..มันเป็นอะไรไปแล้ว....

 ////////////////////////////////////////////////////

เสี่ยวลู่เป็นอะไรอ่ะ?!!!!!!!!!
แล้วเซฮุนจะทำยังไงต่อไป???

มาอัพเต็ม100แล้วนะค่ะ เลยเวลานัดมาตั้งนานขอโทษจริงๆค่ะ พอดีมีหลายๆอย่างทำให้ไม่สะดวก
ช่วงนี้มีสอบแล้วก็ต้องทำผลงานยื่นเข้าโคต้าของมหาลัยด้วยน่ะค่ะ ต้องขอโทษจริงๆ><
ต้องขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่คอมเม้นให้กันนะค่ะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ หวังว่าความงงของหลายๆคนคงจะจางหายกันไปสักนิดก็ยังดีนะค่ะ ^^"
ขอเม้นให้กำลังใจและติชมกันด้วยนะค่ะ