[FIC NARUTO]เมื่อยัยสตอเบอรี่มาพบกับ! เพื่อนแสบ! รุ่นพี่สุดซ่าส์! คูณ 999+!!!

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 ยึด! ยึด! ยึด!And ยึด! 100%

“ยึด! - -”

หมับ

“กรี๊ดด!!! นายทำอะไรหน่ะ นั่นมันชุดว่ายน้ำสุดโปรดเลยนะยะ!!!>O<”

ซากุระโวยเพราะว่า คุณเพนที่กำลังหยิบชุดว่ายน้ำบิกินี่สีฉูดฉาด ลงในกล่องที่เขียนว่า ของผิดระเบียบ  และดูเหมือนว่าซากุระจะไม่ได้ใส่ชุดนร. แต่ใส่เสื้อยืดสีขาวยาวถึงเข่า

“ไม่ต้องห่วง ทางโรงเรียนของเรานั้น มีชุดว่ายน้ำโรงเรียนอยู่แล้ว- -+”เพนพูดจบแล้วตรวจกระเป๋าใบแรกต่อไป(มันยังไม่ได้ตรวจอีก 4 ใบ)

“เยอะ(สาดดดด)เลยว่ะ…เฮ้! โคนัน เดอิดาระ อิทาจิ และซาโซริ มาช่วยตรวจดูของที่เด็กใหม่ขนมาหน่อย..-0-”

“……”

“เฮ้ย เงียบอะไรกันล่ะ มาช่วยตรวจของหน่อย -*-”เพนเริ่มขมวดคิ้ว

“นายลืมไปแล้วหรอ?.....”เดอิดาระถาม

“หา……?”เพนงง

เอาย้อนๆ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”

เพลี้ยะ!!!

ซากุระตบซาโซริจน เฮียแกล้มกลิ้งเป็นสามตลบ จนไปชนกำแพง แล้วซากุระวิ่งมาชักคอเสื้อและ เขย่า!

กึกๆๆๆๆๆๆๆ!!!

“แง่ะๆๆๆๆ!......@[  ]@”

“เฮ้ย หยุดๆๆ!!”อิทาจิสั่ง

แล้วเซ็ทซึกับคาคุซึไปจับซากุระคนละข้างไว้! แต่ว่า…

พลั่ววว!!!

พลั่วววว!!!

“อุ๊ก!!!!/ยัยนี่เป็นนักมวยทีมชาติรึไงวะ!?...”เซ็ทซึและคาคุซึ กำท้องตัวเองและสลบลงไป ทำให้ซากุระหลุดมือไปได้ แล้วเธอก็วิ่งแล้วเตรียมกำป้ำล๊อคเป้าที่จะเล็งซาโซริ

“ตายซะ!!!....ไอโอตาคุ!!!>[ ]<”ซากุระ

หมับบ!!!!!!

“อาเร๊ะ?…ไหงชั้นตัวเลยได้อ่ะ?”ซากุระที่ตอนนี้ ขาไม่ได้ติดกับบนพื้นและแขนทั้งสองข้างโดนล๊อคโดยอิทาจิ

“อยู่นิ่งๆสิยัยบ้า แล้วที่สำคัญตัวเธอตอนนี้น่ะ…”อิทาจิปล่อยตัวซากุระ แล้วชี้ตัวเธอ

“หา……!!!”ซากุระ

ตอนนี้ซากุระอายเป็นลำตึงมากกว่าลูกตำลึง(เอ๊ะยังไงกันแน่- -)เพราะ

1.อยู่ในชุดเครื่อง แบบโรงเรียนโคโนฮะ(เฮ้ยเมื่อกี้ก็พูดไปแล้วนะนั่น!=[]=)

2.อยู่ไม่กึ่งเปลี่อยเพราะเสื้อหลุดหลุ่ย กระดุมเสื้อเปิดหมด เห็นเสื้อในเต็มๆ

3.เสื้อในเป็นลูกไม้สีชมพู

4.หน้าอกใหญ่ทะลัก เห็นเต็มๆ

พรวดดดด!!!

“!!!!!”

ซากุระหันไปมองเจ้าของเสียงเมื่อกี้นี้ แล้วเห็นโศกนาฎกรรมน้ำพุเลือด!!!

ฮิดัน กับ เดอิดาระ เลือดกำดำไหล และแอบอยู่หลังโซฟา(ดูมานนนน-*-)

อะ….อึ้มหว่ะ!O;;O<<<ฮิดัน

นะ….โนตม…อืม=;;=<<<เดอิดาระ

มีอะไรหรอมองไม่เห็น!<<<<<<คิซาเมะ(เอ๋งปิดตานิฟะ?!)

……<<<<<เพน (อึ๋มกว่าโคนันอีกฮึๆๆๆ-เพน/เฮ้ยนี่แก!?=[]= - ไรเตอร์)

=/ \=;;<<<<<อิทาจิ (มองไปทางอื่น..)

“….”โคนัน

โคนันทนไม่ไหวจูงมือซากุระแล้วหยิบเสื้อใครไม่รู้ไปแล้วไปห้องของตนเอง

ปึง!!!.....

เหล่าตัวผู้ที่มองกันอย่างงๆ ว่าชีเค้าจะทำอะไรกับหนูน้อยคนนี้

“แง่ะๆๆ…”ซาโซริที่กำลังแง่ะๆอยู่ตรงกำแพงส่งเสียงก่อนสุดท้าย

“เฮ้ย!....ท่านพี่ซาโซริ!!! อืม!”เดอิดาระรีบวิ่งมาหาซาโซริ

“เดอิดาระ…ชั้นมีคำขอร้องสุดท้าย…..นายทำได้ไหม?”ซาโซริ

“ได้ๆ!..ได้อยู่แล้ว! อะไรก็ได้ทำทุกอย่างเลย!!! อืม!!”เดอิดาระร้อง

“เอ่ออ………ไอสองเกลอนี่…”เพน อิทาจิ ฮิดันที่ดูดราม่าห่างๆนี่

“ฝาก……”ซาโซริลูบแก้มเดอิดาระ

“ฝากไรครับ!? อืม!”เดอิดาระจับมือซาโซริที่ลูกแก้มไว้

“ฝาก….ดูเนตรเพลิงชานะซีซั่น 3 ที่ช่องแอนนิแมสเวลา 5 ทุ่มด้วยนะแง่ะ!.... ”

เพล้งงงงงง!!!!!

เดอิดาระตัวแข็งเป็นหินและสภาพหน้าตาที่อินมาก โดยมีสามคนข้างหลังที่แอบมอง เปลี่ยนโฉมหน้าใหม่  แล้วพูดว่า

“ฝันไปเถอะ…อืม…”

วี๋หว่อๆ………..  แล้วรถพยาบาลส่งหาม ซาโซริ เซ็ทซึ และคาคุซึ ลงพยาบาล

กลับมาปัจจุบัน

“อ๋อ จำได้ละ…”เพนชกพื้น

“เจ็บไปนั่น…- -?”อิทาจิถาม

“เจ็บ….-*-”เพนร้องแล้วแบมือให้เห็นผิวแดงๆออกมา

“แล้วจะชกพื้น ทำหาพระแสงทำไม? - -”อิทาจิ

“ชกให้รู้ว่า ฉันรู้แล้วไงล่ะ-*- ”เพนเริ่มเส้นประสาทขึ้น

“บอกด้วยปากก็ได้ไม่เห็นต้องใช้กำลังเลยนิ - -*”แล้วอิทาจิก็เส้นประสาทขึ้นเหมือนกัน

“เฮ้ย!!! เถียงอยู่นั่นแหละและเมื่อไหร่จะตรวจดูกระเป๋าของยัยเด็กใหม่เสร็จซะทีวะ ตูง่วง!!!-[]-*”ฮิดันแว้

“ใช่! มัวเถียงกันอยู่นี่ก็สี่ทุ่มแล้วนะ! ”โคนันหันไปมองนาฬิกา

“ฮ้าววววว-0-”ซากุระห้าวววว

“เออๆ! งั้นแต่ละคนตรวจกันคนละมั้ยนะ”เพนชี้กระเป๋าซากุระสี่ใบที่เหลือ เหลือแต่ซากุระที่เฝ้ามอง และระแวดระแวง

“ยึด….ยึด….ยึดและยึด! - -”เพน โยนลงใส่ในกล่องชองผิดระเบียบ

“เดี๋ยวก่อนซิ! นั่น เสื้อสายเดี่ยวตัวเก่ง อ๊ะกางเกงขาสั้นของฉันด้วยT[]T หง่ะ”ซากุระร้อง

“เป็นเด็กเป็นเล็กมาทำเป็นสาวเปรี้ยว รักนวลสงวน หน่อยสิ  - -+ ”เพน

“อะไรเล่า!..มันเรื่องส่วนตัวนะ อย่ามา-”ซากุระ

เพล้ง!!!

“อะไรวะเนี่ย กระเป๋าใบนี้?...”อิทาจิโวย

“อะไรๆ!!!”ซากุระวิ่งไปหาอิทาจิเพื่อดูกระเป๋าตัวเอง

“ยาตรึมเลยว่ะ….”อิทาจิ โชว์สรรพสิ่งที่อยู่ในกระเป๋า

“อ๋อ…อันนั้นน่ะชั้นไม่ต้องการหรอก ทิ้งไปได้เลย!^^”ซากุระ

“เธอ จะบ้าเหรอ?! ยาพวกนี้เป็นของหายากมากเลนะ รู้คุณค่าของประโยชย์มันหน่อยสิ!”อิทาจิ

“อะไรเล่า?! แต่มันไม่มีประโยชน์สำหรับฉันนี่นา”ซากุระเส้นประสาทขึ้น

“ถึงมันจะไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ แต่มันสามารถช่วยชีวิตคนเราได้…”เพน

“……แล้วไงล่ะ…แต่มันสามารถรักษาคนเราได้ แต่มันก็ไม่อาจสามารถรักษาหัวใจได้”ซากุระกอดอก

“เธอเนี่ยน้า…..เพน งั้นชั้นเอายาพวกนี้บริจาคไว้ห้องพยาบาลนะ”อิทาจิ

“เออ ได้ๆ”เพน

อิทาจิหยิบขวดทั้งหมดใส่ลงกล่องแล้วถือลงออกไปข้างล่าง(มันลงข้างล่างทำไมฟะ?!)

“พรวดดดดดดดดดด!!!!!”ฮิดัน

“ฮิดันเป็นอะ- พรวดดดดดดดดดดด!!!! อืม!”เดอิดาระที่วิ่งมาหาฮิดันที่ตรวจกระเป๋าซากุระก็ต้องอึ้ง ต้องเลือดกำเดาไหลตามฮิดันล้มลงไปในกองเลือด

“เฮ้ เกิดอะไร…..”โคนันวิ่งไปหาเจ้าสองคนที่มันเผลอไปเปิด……

“กะๆๆ…..โคนัน มาตรวจกระเป๋าใบนี้แทนหน่อยดิก่อนที่…”ฮิดัน

“เลือดฉันจะหมดก่อน อืม…”เดอิดาระ

ชุดชั้นใน……

“=__=; ซากุระจัง ขอโทษนะจ้ะ แต่ว่า ชุดชั้นในพวกนี้น่ะ…ยึด นะจ๊ะ!^^

”โคนันยิ้มหวาน แล้วหยิบบรา ลูกไม้สีดำ และกกน.ที่เข้ากันแปลกตา และอีกหลายเวอร์ชั่น ลงในกล่อง ของผิดระเบียบ

“=[ ]=!!! ไหงงั้นอ่ะ พี่โคนัน! มันเป็นของส่วนตัวบุคคลนะ ยึดไว้ทำไม!!! ”ซากุระโวย

“เด็กผู้หญิงในมัธยมน่ะ ต้องไร้เดียงสา เรียบร้อย ใสสะอาด ใสซื่อและบริสุทธิ์ อย่างตัวนี้”โคนันโชว์ กกน.และเสื้อในสีขาวสะอาดและไม่ประดับอะไรเลย

“…พะๆ….พี่โคนัน งั้นหนูก็มีเสื้อในตัวนั้นตัวเดียวน่ะสิ”ซากุระชี้

“แหมๆ….ไม่ต้องกัลวลหรอกจ้า พี่มีเสื้อในไว้สำหรับซากุระจังแล้วจร้า^^”โคนัน

“จริงหรอ! งั้น-*0*”ซากุระ

“แต่เป็น….ชุดชั้นในรัดรูปนะจ๊ะ ^^”โคนัน

เพล้งงงงงงง!!!!!!(เสียงแอ๊ฟเฟคค่าทุกคน)

ซากุระในตอนนี้แข็งเป็นรูปปั้นหินและทำสีหน้าว่า

พระเจ้าขา!!!! ทำไมคนในโลกนี้มันช่างโหดร้ายอย่างนี้!!!T^T

“อุ๊บ….นี่อะไรหว่า?”

ฮิดันที่ตรวจดูกระเป๋าอีกใบหนึ่ง ข้างในเป็นกองหนังสือที่ป็น…

“เห้ย?! นี่เธอเรียนยังไงของเธอน่ะ เรียนของปี ม.5 แล้วหรอ=[]=”

ฮิดันโชว์หนังสือที่หนาปึก ที่เขียนว่า หลักสูตรการเรียนม.5

“อาฮะใช่แล้ว และทุกวิชาเกรด A+ หมดด้วย=w=”

ซากุระยิ้มอย่างภาคภูมิใจ และชูกระดาษที่น่าจะเป็นข้อสอบ แล้วตรงกลางเขียนข้อความตัวใหญ่ๆว่า A+

“ดูท่า….เธอจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย..”เพนจับคางตัวเอง

“แล้วอะไรเนี่ย….อืม?”เดอิดาระที่ตรวจกระเป๋าอีกใบ(สุดท้าย)เปิดมาเป็น

“ตุ๊กตา….เหรอ? อืม..”เดอิดาระชูตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ๆผูกโบว์สีขาวขึ้นมาและพูดขึ้นมาว่า

“ยึด-”

หมับบ!

ไม่ทันที่เดอิดาระจะโยนใส่ลงกล่อง ก็มีมือหนึ่งมาแย่งไว้ก่อน คือ ซากุระ!

“เฮ้!....ยัยซากุระส่งมานะ อืม”เดอิดาระเริ่มหัวเสีย

“ไม่-มี-มี-ทาง!!! และห้ามยึดตุ๊กตาในกระเป๋าทุกตัวด้วย!”สีหน้าซากุระดูโกรธเกี้ยวมากขึ้น

“เฮ้…. ยัยหนูไม่รู้เหรอว่า ตุ๊กตาหน่ะสามารถแพร่เชื้อได้นะถ้าไม่ดูแลจะมีฝุ่นติดตัวมัน และเป็นโรคภูมิแพ้ได้…”เพนเริ่มสีหน้าเคร่งเครียด

“ฉันรู้! แต่ขอร้อง อย่ายึดตุ๊กตาพวกนี้ได้ไหม มันมีความหมายกับฉันมากๆ และมันมีเจ้าของด้วยนะ!!!”ซากุระยัดตุ๊กตาหมีใส่กระเป๋าแล้วจับไว้แน่น

“อย่า เอาแต่ใจตัวเองได้ไหม อืม!”เดอิดาระว่าและพยายามเอากระเป๋าออกจากตัวซากุระไว้

“ไม่อาว!!!!!!”

“เอามานี่!!!”

“ฉันไม่ปล่อย!!!!!”

“บอกให้ปล่อย!!!”

“ไม่ปล่อยให่โง่หรอก!!!”

“ยัยนี่ แรงXXX ชะมัด!!! อืม!”

“พอเหอะ เดอิดาระ…”โคนันสั่งห้ามทั้งเดอิดาระเอามือปล่อยจากกระเป๋า

“แต่ ว่า…เจ๋โคนัน แต่มันผิด-”

“ฉันรู้….”โคนันตัดพูดก่อนแล้วถือกระเป๋ามาให้ซากุระ

“แต่ เมื่อมันมีของสำคัญสำหรับตัวเด็กคนนี้จริงๆ อย่าไปห้ามเธอดีกว่า”โคนัน ยกกระเป๋าให้ซากุระ

“จริงไหมจ๊ะ?”

“ฮ้า…..อื้อ!!!”ซากุระที่สีหน้าโกรธเกี้ยวเมื่อกี้นี้ ก็เริ่มเป็นรอยยิ้มนางฟ้าซะกระทันหัน(เห้นเด๋วดีเด๋วร้าย=[ ]=!)

“ว่าไงเพน…จะว่าอะไรไหม?”โคนันเหล่หันไปหาเพน

“อะแฮ่ม! ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ อนุญาตเป็นกรณีพิเศษลงกัน…”

เพนเริ่มระเอือมระอา เพราะเจ๋โคนันชีแกเค้าส่งออโรร่ารอบตัวไปหมด

“ว้าวววว!!! ขอบคุณมากนะคะ พี่ชายหน้าพรุน!!^O^”

หมับ!!!!

ซากุระวิ่งเข้าไปกอดเพน โดยกระโดดจากหลังเดอิดาระและฮิดันเข้าไป ทำเอาเจ้าสองคนนี้หลังหักเลยทีเดียว

“อ่ะๆๆๆ….อือ…=///=”เพน

“วิ้วๆๆๆๆๆๆ ว่าที่ประธานเพน หน้าแดงใหญ่เลยว่ะ!!!”ฮิดัน

“ฮ่าๆๆๆๆๆ..อืม”เดอิดาระ

“พวกนายเนี่ย! เดี๋ยวปั๊ด-”เพนกำลังจะที่จะชูกำปั้นจะไปเคกหัวเจ้าสองคนนี้ แต่มีบางอย่างหยุดเขาก่อน เพราะเขาได้รู้สึกลงหายใจอุ่นๆ

“.............”ซากุระที่กอดเพนอยู่นั้นสลบไปเรียบร้อยซะแล้ว..

“เฮ้อ หลับซะแล้ว…”เพนเปลี่ยนเป็นการอุ้มนั้นเอง

“จะว่าไป ยัยเด็กนี้ เหมือนเด็กประถมยังไงไม่รู้นะเนี่ย ว่าไหมวะ?”ฮิดันไปจิ้มแก้มซากุระ

“เอาเถอะตอนนี้ ก็ได้เวลา นอนแล้วนิพาเธอไปนอนเถอะ ฮ้าววว-0-”โคนัน ตัดบทแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง

“ฉันก็เหมือนกัน…”แล้วเพน ฝากตัวซากุระให้เดอิดาระแบกเอง..

“อ้าวหัวหน้าไหงงั้นล่ะ”เดอิดาระงง

“ฝันดี….พรุ่งนี้เจอกัน…” สิ้นสุดเสียงเพนและ...

ปึง!!!(ปิดประตูเบาๆก็ได้เฮีย!)

“ฉันก็เหมือนกัน พรุ่งนี้มีนัดเดทด้วย! ฝันดีนะ เดอิดาระจัง!...”แล้วฮิดันวิ่งเข้าไปห้องปิดประตูเรียบร้อย

ปึง!!(เจ้านี่อีกคนนิยมความรุนแรงรึไงกันวะ?!)

“เฮ้อ…….”แล้วเดอิดาระก็เดินไปแบกซากุระปิดไฟและเข้าห้องตัวเอง….

3 ชม. ต่อมา…

“กลับมาแล้ว…..”อิทาจิที่เข้ามาบนหออะคาซึกิมาหยกๆก็เห็นว่า

“อ่าว…ปกติมันนอนกัน ตี 3 กว่า แล้วไหงมันนอนเร็วกว่าปกติวะ?”อิทาจิบ่น กับสภาพห้องที่เงียบสนิทและมืดสนิท

“เอาเถอะไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้ ก็เปิดภาคเรียนแรกด้วย ต้องมายืน้มื่อยขาอีก เห้อ….”แล้วอิทาจิก็กลับเข้าห้องตัวเองจนปิดประตูสนิท

..........................................................................................................

...................................................................................................

.......................................................................................

................................................................................

.........................................................................

...................................................................

..............................................................

........................................................

..............................................

.....................................

..............................

.......................

................

......

..

ฟุป!!!!

“อ่าวไหงมืดกันหมดเลยอ่ะครับ!?”โทบิ พูด

“หลับกันหมดแล้วมั้งเนี่ยครับ…”คิซามะ

“ฮือๆๆๆ…..ไหงทุกคนลืมผมกันหมดเลยครับเนี่ยT^T”โทบิ

“นั่นซิครับTWT”คิซาเมะ

ก็พวกแกแอบกันอยู่ ในกล่องนี่หว่า!!!

ณ โรงพยาบาลเอกชน ห้องผู้ป่วยรวม 706

“เดอิดาระ…..อย่าลืมดูชานะนะเว้ย-…….Zzzzzzzzzzzz”ซาโซริ




--------------------------------------------------------------------------------------------------------
100 แล้วโว้ยยย เม้นหน่อยนะเว้ยเฮ้ย- -+ 
และขอบคุณที่สละมาอ่านฟิคของข้าน้อยนะเว้ยเฮ้ย^O^