[Fic sj*snsd] OH BOY !! กลุ้มใจนัก..สะดุดรักนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #4 : Oh boy !! chapter 2 .. เปิดศึก !!!

ตอนที่ 2   เปิดศึก

 

Hankyug mode :

หลังจากที่ผมต้องทนคุณพยาบาลแต๋วแตกคนนั้นปฐมพยาบาลอย่างใกล้ชิด (T^T) เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็อดแค้นยัยตัวแสบนั่นไม่ได้ นอกจากจะเตะเจ้าน้องชายสุดหล่อที่ผมเฝ้าทะนุถนอมแล้ว ยังทิ้งให้ผมต้องอยู่กับพยาบาลสองต่อสองอีก นี่อย่าให้เจออีกนะ จะจับจูบซะให้เข็ด 5555   ก็แบบนี้เนี่ยสเปกเลย ถ้าไม่ติดที่ปากหมา นิสัยเสีย กวนประสาทแล้วเนี่ย ผมคงจะจีบแล้วหล่ะ   ผมเดินออกมาจากห้องพยาบาลได้ไม่ไกลมากนักก็เจอผู้หญิงคนเดิมที่ทำร้ายน้องชายผม  ไม่รู้ว่ายัยนั้นจะดักลอบทำร้ายอวัยวะส่วนอื่นของผมอีกรึป่าว

 

“อ้าวเสร็จแล้วหรอ” เธอหันหน้ามาถามเมื่อเห็นผมเดินเข้าไปหา

 

“แหม ถ้าไม่เสร็จ คงเดินไม่ไหวหรอก ล่อซะจุดสำคัญเลยนะ” ผมตอบยัยนั่นอย่างประชด แต่ดูท่าทางจะไม่ค่อยดีแล้วหล่ะ พอผมพูดจบ ยัยนั่นก็ชักสีหน้าขึ้นมาทันที

 

“เฮ้ย ถามดีดีอ่ะ ตอบดีดีหน่อยไม่ได้หรอวะนาย” นั่นไง คิดไว้ไม่มีผิด โดนด่าอีกแล้วกุ TT

 

“คร๊าบบบบ ..คุณแม่” นี่ถ้าผมไม่เห็นว่าผมเพิ่งย้ายมาใหม่ คงเรียกยัยตัวแสบนี่ว่าคุณยายแล้วหล่ะ เพราะคุณแม่มันไม่พอหรอกสำหรับผู้หญิงคนนี้น่ะ

 

“ใครแม่นาย พูดให้มันดีดีนะ นาย.. เอ่อ แล้วนายชื่อไรวะ” แน่ะๆ ที่แท้ก็อยากรู้จักนี่เอง

 

“อยากรู้จักหล่ะสิ .. ชั้นชื่อ ฮันกยอง” พอผมพูดชื่อไป ยัยตัวแสบก็เอาแต่ทำหน้างง งงไรของเค้าวะนั่น

 

“ชื่อนายไม่เหมือนคนเกาหลีเลยนะ ” 

 

“เอ้าก็เป็นคนจีนอ่ะ” 

 

“เฮ้ยจริงดิ !!! ” ยัยตัวแสบพูดออกมาเสียงดัง ตานี่เป็นมันวาวเลย สงสัยคงอยากไปเที่ยวบ้านผม หึหึ

 

“อยากไปอ่ะดิ ไว้เธอเลิกปากเสียแล้วเรียกชั้นดีดี ชั้นจะพาไปเที่ยวละกันนะ .. ว่าแต่เธอชื่อไรหล่ะ กะจะรู้ชื่อชั้นแค่คนเดียวเลยรึไง”

 

“อ่อ ชั้นชื่อยูริ   เฮ้ย แล้วทำไมชั้นต้องบอกนายด้วยวะเนี่ย”

 

“อ้าว ก็เป็นแม่ผมไม่ใช่หรอ  ฮ่าฮ่า” 

 

“หุบปากไปเลย นายฮันกยอง ไอ้ผีบ้า   แบร่~” พูดจบยัยยูริก็แลบลิ้นใส่ผมแล้ววิ่งหนีไปที่โรงอาหารทันที นี่ถ้าไม่โดนเตะน้องชาย คงวิ่งทันแล้วหล่ะ

 

“คราวนี้ฝากไว้ก่อนเหอะยูริ ศึกของเราสองคนไม่จบง่ายๆหรอก” เนื่องจากสภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวยเลยทำได้แค่ตะโกนตามไป ซึ่งยูริก็ตะโกนกลับมา

 

“โอเค .. นายศัตรูหมายเลขหนึ่ง !!!!!”   เอาหล่ะวะ ย้ายมาเรียนเกาหลีวันแรกก็เปิดศึกกับลิงซะแล้ว

 

.

.

.

.

NORMAL   MODE :

 

ที่โรงอาหาร

 

“แฮ่ก ๆ ๆ ~ ”   ยูริที่วิ่งหนีมา พอถึงโต๊ะก็หอบอย่างแรง จนซอฮยอนที่นั่งอยู่ต้องยื่นน้ำให้

 

“ขอบใจนะซอ” แล้วสาวหน้าสวยก็กระดกน้ำหมดแก้วภายในพริบตาเดียว

 

“ไปทำไรมา วิ่งหนีมาแบบนี้เนี่ย” แทยอนถาม

 

“วิ่งหนีไอ้ผีบ้ามา .. นู้นไง มันมาแล้ววววว !!” พูดจบยูริก็วิ่งมาหลบหลังเจสสิก้า พลางแลบลิ้นปลิ้นตากวนโมโห

 

“อ้าวเฮ้ยไอ้ฮัน หายแล้วหรอวะมึง” คิบอมเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนชาวจีนเดินหน้ามุ่ยมาแต่ไกล

 

“เออก็ดีขึ้นแล้วแหละ .. แม่งซวยชิบเลย มาเรียนวันแรกก็โดนลิงลอบทำร้าย” ฮันกยองพูดพลางมองยูริด้วยหางตา

 

“โห พูดจาให้มันดีดีหน่อยดิ ใครลิงฟะ !!!!!!!!” ยูริเลิกหลบหลังเจสสิก้าก่อนจะเดินออกมาชี้หน้าคู่ปรับคนใหม่

 

“พูดลอยๆ” แล้วหนุ่มหน้าตี๋ก็เดินลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป จนอีกคนทำได้เพียงมองหน้าอย่างหมั่นไส้สุดๆ

 

“เฮ้อ~ แกนะยัยยูล เค้ามาวันแรกก็โชว์หนุมานแผลงฤทธิ์ซะแล้ว” ยุนอาเอ่ย ทำให้คนที่โดนพาดพิงหันขวับมองตาขวาง

 

“นี่ยุน ถ้าชั้นเป็นหนุมาน แกก็เป็นสุครีพหล่ะวะ”  ยูริสวนกลับ จนพวกเพื่อนๆหัวเราะกันยกใหญ่

 

“เออใช่ พวกเธอเป็นแฝดกันหรอ ชั้นเห็นตั้งแต่พวกเธอสองคนเดินเข้าโรงเรียนมา ก็มีแต่สาวๆมากรี๊ด -.-” ดงเฮถาม ยูริกัยยุนอาหันมามองหน้ากันเอือมๆเพราะโดนถามแบบนี้บ่อยมาก

 

“แล้วนายจะรู้ไปทำไม”  ดงเฮแทบหงายหลังเมื่อได้ยินคำตอบจากยุนอา

 

“จะเอาไปทำสารคดีไงหะ” ยูริเสริม ทำเอาดงเฮเกือยหงายหลังอีกรอบ

 

“เอ่อ .. นี่พวกเธอจะตอบดีดีไม่ได้หรอครับ” ดงเฮพูด ซอฮยอนเห็นสองแฝดไม่ค่อยมีอารมณ์เท่าไหร่ เลยตอบแทน

 

“ป่าวหรอก มันเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่บังเอิญหน้าเหมือนกัน ชื่อคล้ายกันแค่นั้นแหละ”

 

“อ่อ ไม่น่าหล่ะกวนเหมือนกันไม่มีผิด” ฮันกยองพูดแทรกขึ้นมา ทำให้คู่ปรับของเค้าหันขวับ

 

“ว่าไงนะ ??”

 

“บอกว่าไม่น่าหล่ะสวยเหมือนกันเลย”

 

“เออแล้วไป”

 

“ว่าแต่พวกนายอ่ะ เพิ่งย้ายมาใหม่หรอ” แทยอนเป็นฝ่ายถามบ้าง

 

“ใช่ พวกเราเพิ่งย้ายมาเรียนที่เกาหลี” คยูฮยอนตอบ

 

“อืมๆ ว่าแต่พวกนายอยู่ปีไหนอ่ะ” ซอฮยอนถามบ้าง

 

“ปีสุดท้ายแล้วแหละ ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมแม่พวกเราถึงไม่ย้ายมาตอนมหาวิทลัยทีเดียวเลย” 

 

“นั่นสินะ .. แต่พวกนายอยู่ปีเดียวกับพวกเราเลยหล่ะ”  แทยอนบอก ทำให้ซีวอน ดงเฮและคยูฮยอนยิ้มออกมาอย่างมีความหวัง ผิดกับคิบอมที่ทำหน้านิ่งและฮันกยองที่ได้แต่เซ็ง

 

“ทำไมอยู่ปีเดียวกับชั้นแล้วมันเป็นไงวะนายฮันกยอง ทำหน้าแบบนี้ไปตายเหอะ” ยูริแขวะคนที่เอาแต่ทำหน้าเซ็งที่มองมาที่เธอ

 

“ก็ไม่ได้เป็นไรหร๊อกกกกกกกกกกกกกก” ฮันกยองตอบเสียงสูง เลยโดนยูริด่าต่ออีก

 

“เสียงสูงแปลว่าโกหก”

 

“ไม่เป็นอะไรหร่อก (เสียงต่ำ)” 

 

“นี่ประชดหรอวะ”

 

“อ้าว ไรวะ เสียงสูงก็หาว่าโกหก เสียงต่ำก็ด่าว่าประชด จะเอาไงเนี่ยยัยลิง”

 

“ก็ตอบปกติไม่เป็นรึไงไอ้บ้า”

 

“มันไม่ได้อารมณ์เว้ยยย เข้าใจป่ะลิง”

 

“ไม่เข้าใจ !!”

 

เมื่อเห็นว่าศึกครั้งนี้ดูท่าจะไม่มีใครยอมใคร จึงเป็นหน้าที่ของเพื่อนรักอย่างยุนอาต้องมาดึงฝ่ายหญิงให้นั่งลง

 

“หยุดทะเลาะกันได้แล้วเว้ยยยยย !!  พวกเราไปดูบอร์ดจัดห้องกันดีกว่า .. แล้วหวังว่าบุพเพจะไม่อาละวาดให้ยัยยูลกับนายฮันอะไรเนี่ยมาเจอกันหรอกนะ ชั้นรำคาญโว้ยยย” ยุนอาพูดจบก็จับมือเพื่อนๆของเธอลุกออกไปทันที

 

“กุว่าพวกเราก็ไปดูชื่อกันเหอะวะ จะได้รีบไปจองโต๊ะ” ดงเฮชักชวน

 

“มึงจะกลับใจเป็นเด็กเรียนนั่งหน้าห้องหรอวะ” ฮันกยองถามอย่างสงสัย

 

“ใครว่ากุจะรีบไปจองข้างหน้าหล่ะ กุรีบไปจองข้างหลังต่างหาก ฮ่าฮ่าฮ่า ไปเหอะ” ว่าแล้วหนุ่มๆก็ลุกตามไป ท่ามกลางสายตาของสาวๆที่มองมาอย่างหลงใหล -.-

 

.

.

.

.

 

ที่บอร์ดประกาศห้องเรียน ตอนนี้นักเรียนเริ่มซาแล้ว เพราะส่วนใหญ่ตอนนี้จะไปรวมกันอยู่ที่โรงอาหารมากกว่า ทั้งห้าสาวที่มาถึงก่อนก็ตรงไปที่บอร์ดชั้นของตน ก่อนจะไล่ดูชื่ออย่างช้าๆ

 

“เอ๊ย เจอแล้วๆ ห้องบี คนแรกเลย” เจสสิก้าเป็นคนเอ่ยขึ้นคนแรก ก่อนที่แทยอนจะตามมาติดๆ

 

“เจส~ ชั้นก็อยู่ห้องบี เลขที่เจ็ด โฮะๆ”  

 

“นี่ไงๆ ซอจูฮยอน เลขที่ห้า … แกเจอยังอ่ะยัยแฝด” ทั้งสามคนที่หาชื่อตนเจอแล้วก็ออกมายืนรออยู่ไม่ไกลนัก เพราะไม่อยากขวางคนอื่น 

 

“เป็นไงบ้างแก” เจสสิก้าถาม เมื่อเห็นยูริกับยุนอาเดินกอดคอหน้านิ่งกันออกมา

 

“ไม่ได้อยู่กับพวกเราหรอ T^T” ซอฮยอนถาม ในขณะที่หน้าเริ่มเสียแล้ว

 

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก .. พวกเราอยู่ห้องบี !!!!!!!!!!!” สองลิงตะโกนใส่หน้าเพื่อนรักทั้งสามก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาที่แกล้งเพื่อนได้

 

“เอ่อ อีบ้า  -.-” เจสสิก้าด่าสั้นๆ แต่ก็ทำให้สองแสบเงียบไปในทันที

 

“ยูลเลขที่สาม ชั้นเลขที่เก้า ~” ยุนอาบอกอย่างอารมณ์ดี

 

“ในที่สุด พวกเราก็ไม่พรากจากกัน ~”  แทยอนพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจสุดๆ แต่ก็ต้องหมดอารมณ์เมื่อมีเสียงนิ่งๆของใครบางคนดังขัดขึ้นมา

 

“โตเป็นควายแล้วยังทำตัวปัญญาอ่อนอีก”

 

 

“นายเป็นใครวะ มาด่าชั้นเนี่ย” แทยอนหันหน้าไปตามเสียงด่า

 

“ชั้นเองแหละ ทำไมอ่ะ” ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เย็นชาราวกับน้ำแข็งทำให้แทยอนไม่พูดอะไรต่อ แต่บ่นกับเพื่อนอย่างหมั่นไส้แทน

 

 

“พวกนายอยู่ห้องไหนอ่ะ” เจสสิก้าถามซีวอนด้วยหน้านิ่งๆ

 

“อ่อ เพิ่งเดินมาเนี่ยยังไม่ได้ดูเลย”

 

“ก็ไปดูซะสิ ใครห้ามไว้หล่ะ” เจสสิก้าบอก ซีวอนได้แต่เกาหัวงงๆ ..แล้วใครมันเรียกตูไว้ฟะ -.-

 

 

“เฮ้ยไอ้ด๊อง มึงดูชื่อให้กูด้วยนะ ขี้เกียจเข้าไปอ่ะ” ฮันกยองตะโกนบอกเพื่อนรักที่เดินฝ่าผู้คนเข้าไปหน้าบอร์ดได้สำเร็จแล้ว

 

“เออได้ๆ เดี๋ยวกูดูให้หมดเลยก็ได้ รออยู่นั่นแหละ” ดงเฮตะโกนออกมา หนุ่มหล่อทั้งสี่เลยยืนรออยู่หน้าบอร์ด ซึ่งระหว่างนั้นก็มีสาวๆเข้ามาหาไม่น้อย

 

“เพิ่งย้ายมาใหม่หรอคะ” หญิงสาวหน้าตาดีกลุ่มนึงเดินเข้ามาทักทายพวกหนุ่มๆ

 

“เอ่อ .. ครับ” ฮันกยองตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ เพราะถึงสาวคนนี้จะสวยใช้ได้ แต่เค้าก็ไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนแบบสาวๆกลุ่มนี้ (ต่างจากอีกกลุ่มรึป่าวคะ << ไรเตอร์)

 

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ชั้นกยูริ นี่นิโคล จียอง ฮารา และก็ซึงฮยอนค่ะ” สาวคนเดิมแนะนำกลุ่มเธอ โดยที่ไม่ได้มองเลยว่าคนฟังนั้นอยากรู้รึป่าว

 

“ครับ” ซีวอนตอบสั้นๆ เหมือนฮันกยอง แต่เป็นนิโคลที่ยื่นมือมา

 

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ซีวอนลังเลนิดหน่อย ก่อนจะเอื้อมมือไปจับเป็นพิธีแล้วดึงกลับมา

 

“ว่าแต่อยู่ห้องไหนคะเนี่ย” สาวหุ่นดีนามว่าฮาราเอ่ยถามขึ้น

 

“อ่อ ยังไม่รู้เลยครับ รอเพื่อนไปดูให้อยู่” คยูฮยอนตอบ แล้วเสียงดงเฮก็ดังต่อทันที

 

“อยู่ห้องบี ทั้งห้าคนเลย ” ดงเฮตะโกนออกเพื่อนอย่างอารมณ์ดีที่ทั้งหมดได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่กลับมีอีกหลายๆคนที่มีสีหน้าค่อนข้างจะตกใจ โดยเฉพาะ ...

 

“เฮ้ย พวกนายอยู่ห้องบีหรอ !!!!!!!!!” ยูริเดินมาแทรกเข้าข้างหน้ากยูริเพื่อประจันหน้ากับฮันกยอง

 

“อ๊ายยยยยยย นังยูริ ไร้มารยาท เดินมาแทรกแบบนี้ได้ไงยะ” กยูริโวยวาย

 

“หุบปากไปเหอะ ปัญญาอยู่ได้แค่ห้องอีอีกหล่ะสินะ แล้วยังมาทำซ่า หน้าตาก็งั้นๆ ขาก็สั้น” ยูริหันไปด่า เล่นเอาทั้งพวกของกยูริกับฮันกยองเหวอไปเลย

 

“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย ~ แก !! นังยูริ นังทอม นังปากเสีย” กยูริกรี๊ดออกมา จนคนแถวนั้นรำคาญกันหมด

 

“ทำไมหล่ะ ยังไงชั้นก็มีคนมาจีบเยอะแยะ ไม่ต้องเดินไปอ่อยใคร ... ” 

 

“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย !!!!”

 

“.... เหมือนเธอ กยูริ” พอยูริพูดจบกยูริก็กรี๊ดออกมาอีกครั้งก่อนจะพาเพื่อนเดินสะบัดตูดแฟ่บๆหนีไปทันที

 

“เจ๋งว่ะยูล 555 ไว้ครั้งหน้าชั้นขอประจันหน้ากับยัยฮาราบ้าง หมั่นไส้ว่ะ” ยุนอาเดินมาแทคมือกับยูริก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ในขณะที่แทยอน เจสสิก้าและซอฮยอนยกนิ้วโป้งชมเพื่อนที่เล่นเอาพวกนั้นหน้าหงาย

 

“ *0* ” สีหน้าฮันกยอง

 

“เออว่าไง อยู่ห้องบีหรอ” ยูริหันหลับมาถาม

 

“อืมใช่” ฮันกยองตอบ ก่อนจะมีเสียงดงเฮแทรกขึ้นมา

 

“ไอ้ฮัน ไอ้วอน ไอ้บอม ไอ้คยู .. รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ได้แถวหลังนะเว้ย” เมื่อพวกสาวๆได้ยินที่ดงเฮพูดก็ตาโต มองหน้ากัน ก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง

 

“ฝันไปเถอะ !!!!!!!! แถวหลังของพวกช้านนนนนนนน ~” พูดจบหนุ่มสาวหน้าตาดีทั้งสิบคนก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียนเพื่อชิงที่นั่งแถวหลังสุด ท่ามกลางความสนใจของนักเรียนคนอื่นๆ (เพราะหน้าตาดีนั่นเอง)

 

 

 

ที่ห้อง 139

 

ยุนอากับยูริที่โดนกลุ่มรุ่นน้องที่ชอบตามมากรี๊ดเลยทำให้วิ่งไม่ทันคนอื่นๆ ฮันกยองกับซีวอนเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งติดจรวดไป จนพวกหนุ่มๆวิ่งขึ้นบันไดมาแล้วกำลังจะเลี้ยวเข้าห้อง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ

 

“อ้าว .. มากันแล้วหรอคะ พวกเราเพิ่งมารอได้ไม่นานเองนะเนี่ย” นิโคลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นซีวอนวิ่งมา

 

“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกเรารออยู่แล้วหล่ะ ไม่ต้องรีบ” กยูริพูด ก่อนจะโปรยยิ้มอย่างเต็มที่ แต่สายตาคนรอบข้างที่มองมากลับรู้สึกหมั่นไส้มากๆ เพราะกลุ่มของกยูริใครๆก็รู้ว่าไม่ถูกกับกลุ่มของยูริที่เป็นที่ชื่นชอบของนักเรียนส่วนใหญ่

 

“เอ่อ .. พวกผมไม่ได้รีบขึ้นมาหาพวกคุณหรอกนะครับ” ฮันกยองตอบกลับไปอย่างสุภาพ แต่ก็ทำให้คนรอบข้างที่ได้ยิน หัวเราะสมน้ำหน้ากยูริกันหมด

 

“เอ่อ .. แหม ไม่ต้องพูดก็ได้ค่ะ เรารู้เรื่องนี้กันอยู่สองคน ไม่เกี่ยวกับคนอื่นหรอกนะคะ” กยูริพูดในขณะที่แขนสั้นๆเลื้อยมาเกี่ยวแขนของฮันกยองไว้ แต่ก็โดนฝ่ายชายแกะมือออกแทบจะทันที

 

“พวกแกอีกแล้วหรอ !!” ยูริเอ่ยขัดขึ้นมา นั่นทำให้คู่ปรับอย่างฮันกยองแอบถอนหายใจ

 

“แกจะทำไมยะยัยยูริ” กยูริหันขวับมาทันที แต่เธอก็ต้องแอบหวั่นๆเพราะนักเรียนที่หัวเราะสมน้ำหน้าเธอเมื่อกี้ เดินไปอยู่หลังยูริ พร้อมกับมองเธอด้วยสายตารังเกียจ

 

“พี่ยูริคะ .. เอาให้จ๋อยไปเลยนะคะ” เด็กผู้หญิงคนนึงกระซิบบอกยูริ ซึ่งสาวร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าสุดพยักหน้าตอบรับ

 

“งั้นเธอก็คอยดูละกันว่าระหว่าง ยูริ กับ นังกยูริ ฮันกยองจะเลือกใคร !!!!” สิ้นคำของยูริ ทุกคนก็พากันตาค้างอย่างตกใจ ไม่เว้นแม้กระทั่งฮันกยอง ..

 

“อ่ะ เอ่อ .. เธอพูดอะไรอ่ะยัยลิง” ฮันกยองเอ่ยถามอย่างอึ้งๆ พูดไม่ค่อยออกเพราะตกใจ

 

“เอ่อ.. คือ” ยูริที่เพิ่งรู้สึกตัวว่าตนได้พูดอะไรออกไปก็ได้แต่อ้ำอึ้ง ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน (แต่ไม่จริงจัง)

 

“แล้วเธอคอยดูแล้วกันว่า ชั้น ยูริ กับเธอ กยูริ ..นายฮันกยองจะเลือกใคร !!!!!” พอยูริพูดจบ ทั้งชั้นก็เงียบอีกครั้งก่อนยุนอาจะตะโกนออกมาคนแรก

 

“ควอนยูริ !!!!”   สิ้นเสียงยุนอา นักเรียนทั้งชั้นก็ตะโกนตามยุนอาออกมาเสียงดัง จนกยูริแทบออกแทรกแผ่นดินหนีซะตอนนั้น แต่ก็ต้องทนเพราะไม่อยากโดนยูริหยาม

 

“ยูริ ออนนี สู้ๆค่า !!!!”

“โอปป้าต้องเลือกยูริออนนีนะคะ”

“ควอนยูริ ฟอเรเวอร์ !!!!!!!!!!!!!!!”

 

ยูริหันไปยิ้มๆให้เหล่าแฟนคลับของเธอ ก่อนจะหยักคิ้วให้กยูริที่เดินหนีออกไปหลังจากนั้น

 

พอพวกกยูริเดินหนีไป ทุกคนก็เริ่มแยกย้ายกันไป เหลือแต่กลุ่มของยูริและฮันกยองเท่านั้น

 

“เออนาย .. ตะกี้อ่ะ ชั้นก็แค่เล่นๆอ่ะ พอดีหมั่นไส้ยัยนั่น ยังไงชั้นก็ไม่คิดพิศวาสอะไรนายหรอกนะ ไอ้ผีบ้า” ยูริบอก ฮันกยองยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ยูริ

 

“แน่ใจหรอว่าล้อเล่น”

 

“แน่น๊อนนนนน ” ยูริตอบ

 

“เสียงสูงแปลว่าโกหก”

 

“นายเพิ่งมานายไม่รู้หรอกว่าชั้นกับยัยกยูริไม่ถูกกันอ่ะ”

 

“อืม แล้วไงอ่ะ ถ้าเธอมัวแต่ทะเลาะกับชั้น ชั้นคงไม่เลือกเธอหรอกนะ ยูริ !! ฮ่าฮ่า   ในที่สุดเธอก็เสร็จชั้น โฮะๆๆๆๆ” ฮันกยองหัวเราะอย่างเหนือกว่า

 

“ชั้นจะทำทุกอย่างที่ทำให้นายเลือกชั้น โดยที่ชั้นไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้นาย !! ฮันกยอง” 

--------------------------------------------------------------------

หายไปสองวัน .. ไรเตอร์โผล่หัวออกมาแล้ว

ตอนนี้ก็ยังอยู่ที่หัวหินเหมือนเดิม

ตอนแรกเหมือนจะเล่นเน็ตไม่ได้ แต่พอเอามาเล่นที่ล๊อบบี้ก็เล่นได้

เลยรีบอัพให้โดยทันที   ^0^

พรุ่งนี้ไม่แน่ใจว่าจะได้อัพรึป่าว ยังไงก็ติดตามกันด้วยนะคะ ~

** อย่าลืมคอมเมนท์เป็นกำลังใจบ้างอะไรบ้างเน้อ  -..- 

ปล.  *49983 โหวตพี่กันเป็นเดอะสตาร์ ~   (ไม่เกี่ยวเลย 555)