My Brother Lover พี่ชายแท้จอมเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter - - 3 น้องสาว vs แฟน : 1

Chapter - - 3

          “นักเรียนทุกคนฟังเพื่อนพูดหน่อย!”

เสียงอาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้องพูดขึ้นอย่างเสียงดังแต่ฉันไม่สนใจหรอก ตอนนี้ฉันเอาแต่คิดว่าแฟนของพี่เนย์จะทำอะไรพี่ฉันเปล่า

          “เนริด์ เป็นอะไรน่ะ”  ลิลีพูดขึ้นข้างๆฉันอย่างเบาๆเพื่อไม่ให้อาจารย์จับได้

          “เปล่า”                                                                                           

ฉันตอบอย่างเบื่อหน่าย ลิลีมองฉันอย่างสงสัยว่าฉันคิดอะไรอยู่แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันเอาแต่มองหน้าห้องแต่ฉันไม่ได้ฟังเพื่อนพูดหรอกนะ หัวฉันตอนนี้ไม่อยากรับรู้อะไรแล้วนอกจากเรื่อง...พี่เนย์

          “เอาล่ะนักเรียนทุกคนวันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วพรุ่งนี้ครูจะเรียกนักเรียนอีกคนนะ”

          “โฮ่ๆๆ”

เสียงของเพื่อนดังขึ้นทั่วห้องเมื่อครูบอกว่าพรุ่งนี้จะเรียกนักเรียนมาพูดอีกคนแต่ฉัน...ไม่สนใจ ฉันลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อเข้าห้องน้ำ

          “จะไปไหนน่ะ!”

ลิลีตะโกนเรียกฉัน ฉันจึงหันหลังไปมองลิลีเห็นเธอเดินตามฉันมาอย่างเร็ว

          “จะไปไหนน่ะ”

          “ไปห้องน้ำ จะไปด้วยหรอ”

          “อืม”

ฉันกับลิลีเดินเข้าห้องน้ำแต่เมื่อเดินเข้าไปก็ต้องหยุดเดินลง คนเยอะจัง ฉันมองหน้าลิลีก่อนจะถอนหายใจ

          “จะขึ้นอีกชั้นมั้ย?”   ลิลีถามฉันขึ้น

          “ไม่อะ”

          “แต่อาจารย์จะเข้าแล้วนะ”

          “.....”

          “ว่าไง”

          “ก็ได้”

ฉันกับลิลีขึ้นตึกเรียนอีกชั้น ฉันเดินเข้ามาในห้องน้ำก็พบว่าไม่มีคนเลย แปลกจังทำไมไม่มีคนเลยล่ะ

          “ทำไมไม่มีคนอะ”

          “ก็รุ่นพี่ม.เขาไปต่อมหา’ลัยกันแล้วไง”

ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ ฉันรีบเข้าห้องน้ำและรีบเข้าห้องเรียน มันจริงอย่างที่ลิลีพูดด้วยอาจารย์เข้ามาพอดีตอนที่ฉันกับลิลีเดินเข้ามาในห้อง

เวลาเรียนฉันไม่ได้ฟังที่อาจารย์พูดเลย ฉันเอาแต่ก้มหน้าและขีดเขียนในสมุด ฉันเบื่อจัง ฉันอยากกลับบ้าน!

     กริ๊ง!

เสียงกริ๊งของโรงเรียนได้บอกฉันว่าเลิกเรียนแล้ว ฉันจึงลุกขึ้นก่อนจะรีบเก็บกระเป๋า  ลิลีเห็นท่าทางของฉันจึงลุกขึ้นตามพร้อมมองสิ่งที่ฉันทำอยู่อย่างสงสัย

          “แกจะรีบไปไหน”

          “กลับบ้าน”

          “กลับบ้าน? ตอนนี้เนี่ยนะ”

          “ใช่!”   ฉันตอบอย่างหนักแน่น

          “แกจะรีบกลับทำไม มันพึ่งสามโมงครึ่งนะ”

          “แฟนพี่เนย์อยู่ที่บ้านฉันน่ะสิ”

          “แฟนพี่เนย์!!”

ฉันรีบปิดปากลิลีทันที ยัยนี่พูดเสียงดังจริงๆ เธอส่งเสียงในลำคอเพื่อบอกฉันว่าให้เอามืออกสักที  ฉันค่อยๆเอามือออกเมื่อเพื่อนในห้องเริ่มไม่สนใจ

          “พูดเบาๆได้ไหม”

          “ขอโทษ...”

ฉันเดินสวนลิลีก่อนที่ฉันจะรีบเดินออกจากห้อง ฉันลงจากตึกเรียนมาเรื่อยๆแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังฉัน

          “รอฉันด้วย!”   ฉันหันไปมองก็เห็นลิลีกำลังวิ่งลงตามฉันมาติดๆ นึกว่าใคร ฉันยืนรอลิลีที่วิ่งลงมาตามฉัน เธอหยุดลงข้างๆฉันและจับไหล่ฉันไว้เป็นที่ทรงตัวก่อนจะฝืนยิ้มให้เล็กน้อย

          “ตามฉันมาทำไม?”

          “ฉันจะไปด้วย”

     ณ.คอนโดในเมือง

ฉันกับลิลียืนอยู่หน้าคอนโด ฉันยืนมองคอนโดด้วยสายตาที่สั่นๆเล็กน้อยและตอนนี้หัวใจฉันกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ โอ้ย! ทำไมฉันต้องคิดหนักกะอีกแค่แฟนพี่เนย์มาอยู่ที่คอนโดและในห้องฉัน

           “เป็นอะไรเปล่า”

          “เปล่า”

          “ในห้องเธอมีอะไรหรอ?” 

          “ฉันก็ไม่รู้”

ฉันกับลิลีอยู่หน้าห้องพี่เนย์แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่เนย์กับแฟนเขาจะอยู่ในห้องรึเปล่า ฉันทำท่าจะเปิดประตูแต่คนที่อยู่ข้างๆฉันกลับเดินไปเปิดประตูก่อนและผลักประตูเพื่อให้ฉันมองเห็นข้างในห้อง

          “เดินเข้าไปเลย”   ลิลีเอ่ยขึ้น

ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องแต่เมื่อหันไปมองโซฟาก็เห็นพี่เนย์กำลังจูบกับแฟนเขาอยู่ ฉันที่เห็นภาพบาดตาจึงยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

   ตุ้บ!

ฉันเผลอทำกระเป๋าตกลงบนพื้นทำให้ วินาทีนั้น...พี่เนย์ถอนจูบออกจากแฟนของเขาก่อนจะหันหน้ามาทางต้นเสียงแต่เมื่อเห็นฉันเข้าก็ต้องเบิกตาโพลง

          “เนริด์...”

          “...!!”

ตายแล้ว! ฉันมันไร้ยางอายจริงๆอยู่ๆก็เดินเข้ามาโดยไม่กดออดแถมมาเห็นภาพที่ไม่ควรเห็นอีก   ฉันมองหน้าพี่เนย์ก่อนจะรีบหมุนตัวเดินออกจากห้อง ฉันควรรีบออกจากห้องสิ ฉันไม่ควรมายืนทำท่าหุ่นไล่กาแบบนี้  ที่จริงฉันยังตกใจอยู่แต่ก็ต้องฝืนร่างกายให้เดินออกจากห้องให้ได้

          “เดี๋ยวเนริด์”

ฉันได้ยินเสียงพี่เนย์เรียกฉัน ฉันจึงหยุดเดินลงก่อนจะหมุนตัวไปประจันหน้ากับพี่เนย์พร้อมส่งรอยยิ้มฝืนๆให้

          “มะ...มีอะไรหรอ?”

          “เอ่อ...เรื่องเมื่อกี้”

          “เนย์คะ!”

ฉันกับพี่เนย์หันไปมองตามต้นเสียงก็พบผู้หญิงที่จูบพี่เนย์เมื่อกี้เดินออกมาจากห้องก่อนจะหยุดอยู่ข้างๆพี่เนย์แล้วควงแขนพี่เนย์เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

          “เอ่อ...ฉันขอตัวก่อนนะพี่เนย์”   ฉันเอ่ยออกมาอย่างสั่นๆ

ฉันหันหลังให้พี่เนย์ก่อนจะส่งสัญญาณให้ลิลีว่าไปกันเถอะและเธอก็รู้ด้วยว่าฉันสื่อถึงอะไร เธอเดินมาพยุงฉันแล้วพาฉันออกจากที่นี่

ฉันพยายามเดินออกจากคอนโดให้เร็วที่สุด ความรู้สึกของฉันตอนนี้ตกใจจนอธิบายไม่ถูก  อยู่ๆเดินเข้าไปแล้วเห็นพี่ชายกำลังจูบกับผู้หญิงที่ฉันไม่รู้จัก มันรู้สึก...เจ็บ!

          “เดี๋ยวก่อนเนริด์!”

ฉันกำลังจะก้าวออกจากคอนโดอยู่แล้วแต่กลับมีเสียงผู้ชายเรียกฉันไว้  ก่อนจะจับต้นแขนฉันและกระชากฉันให้ประจันหน้ากับเขา

          “เนริด์ ฟังพี่ก่อน”

          “.....”

          “เนริด์...”

          “พี่เนย์คะ ฉันคิดว่าเนริด์ยังตกใจอยู่น่ะค่ะ ไว้คุยทีหลังดีกว่า”   ลิลีเอ่ยขึ้นเพื่อให้พี่ฉันรู้ ใช่! พี่ควรจะรู้ว่าฉันตกใจมาก

ใบหน้าของฉันตอนนี้ไม่ต่างจากไก่ต้มแน่ๆ

ฉันสูดหายใจลึกๆก่อนจะจับมือพี่เนย์ที่จับต้นแขนฉันอยู่ให้ปล่อยออกจากตัวฉัน

          “พี่เนย์...ฉันคิดว่า...รอให้ฉันดีขึ้นกว่านี่ดีกว่านะ”

ฉันพยักหน้าทีนึงก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินจากพี่เนย์ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะพูดแล้ว เห็นภาพต่อหน้าต่อตาขนาดนั้นใครจะไปทำใจได้

หรือว่าฉัน...จะรักพี่เนย์มากกว่าพี่ชาย

............................................................

ผมยืนมองแผ่นหลังเล็กๆของน้องสาวอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้จนแผ่นหลังของเธอลับตาหายไป เธอไม่ควรมาเห็นสิ่งที่น่าเกลียดแบบนี้ ผม...ผมมันโง่จริงๆ

          “เนย์คะ!”

ผมหันไปมองตามเสียงก็พบว่าเนยเดินมาหาผมด้วยอารมณ์ดีก่อนจะจับต้นแขนผม

          “เป็นอะไรไปคะ ทำไมหน้าตาดูเหมือน...”

          “คุณอย่างพึ่งพูดอะไรได้มั้ย”   ผมกระชากเสียง

          “อะไรกันคะเนย์ เนยแค่ถามเฉยๆ”

          “...คุณอย่างพึ่งถามผมได้มั้ย ผมอยากอยู่คนเดียว”

ผมเอ่ยไปด้วยเสียงหนักแน่น ตอนนี้ผมไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้นนอกจากน้องสาว น้องสาวคนเดียวเท่านั้น ผมเดินสวนเนยก่อนจะกดลิฟท์แล้วยืนรอ

          “เนยทำอะไรผิดหรอกคะเนย์”

เธอยังเดินมาหยุดอยู่ข้างๆผมก่อนจะจับไหล่ผมเพื่อให้ผมตอบคำถามเธอ ผมหันหน้าไปมองเธอก่อนจะเอ่ยคำพูดใส่เธออย่างดัง

          “อย่ามายุ่งกับผม!”

          “...เนย์...”

     ติ๊ง!

เสียงลิฟท์ดังขึ้นพร้อมประตูเลื่อนออก ผมเดินเข้าไปแล้วรีบกดปิดประตู ผมเห็นเนยทำหน้าอึ้งเล็กน้อยแต่ตอนนี้ผมไม่สนใจใครแล้วนอกจากเนริด์ เนริด์คนเดียวเท่านั้น

ผมเดินเข้ามาในห้องอย่างอารมณ์ฉุน เธอหายไปไหนนะเนริด์ รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วง ตอนนี้ก็ใกล้จะมืดแล้ว โธ่เว้ย!

ผมหยิบมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดหาเบอร์เนริด์แล้วรีบโทรออก

          “รับสักทีสิ”  ตอนนี้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะจริงๆ ผมอยากอธิบายให้เธอฟังว่าภาพที่เธอเห็นมันมีเหตุผลที่ผมต้องทำอย่างนั้น

          “.....”

ผมได้ยินเสียงหายใจจากปลายสาย  เธอกดรับแล้ว ตอนนี้ผมควรจะพูดไม่ใช่เงียบสิ

          “เนริด์ เธอฟังพี่ก่อนนะ”

          “ภาพที่เธอเห็นมันมีเหตุผลนะ เธอต้องฟังพี่...”

          (พี่เนย์ นี่ลิลีค่ะไม่ใช่เนริด์)   เสียงจากปลายสายทำให้ผมหัวใจตกวูบ

          “เอ่อ...ลิลีหรอ”

          (ค่ะ)

          “ละ...แล้วเนริด์ล่ะ”

          (เนริด์อยู่ข้างๆฉันคะ พี่มีอะไรรึเปล่า)

          “พี่ขอคุยกับเนริด์หน่อย”

          (ฉันไม่คุย พี่วางสายไปเถอะ!)   เสียงเนริด์ดังแทรกเข้ามาทำให้ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูกแต่เมื่อได้ยินประโยคที่เธอพูดมันทำให้ผมเจ็บ  (ถ้าฉันพร้อมที่จะคุยกับพี่ ฉันจะโทรไปหาเอง!)   เสียงจากปลายสายดูสั่นๆ ทำให้ผมคิดอะไรไม่ออก

          “ลิลีฝากบอกเนริด์ด้วยว่า...พี่ขอโทษ”

          (ตู๊ดๆๆๆ)

ปลายสายวางสายลงแล้ว ผมกำมือถือแน่น เนริด์ตอนนี้เธออยู่ไหนกัน ผมอยากเจอเธอ!

          “เนริด์เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

          “.....”   ฉันมองมือถือตัวเองอย่างเจ็บปวด พี่ฉันยังไม่รู้สินะว่าฉันเจออะไรมาบ้าง ฉันโดนแฟนพี่เนย์ไล่ออกมาจากห้องโดยที่ฉันเป็นเจ้าของห้องที่มีสิทธิ์ทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ตอนเย็น ฉันมาเจอภาพที่ไม่ควรเห็นเอาสักเลย ภาพพี่เนย์จูบกับผู้หญิงคนนั้น ฉันเห็นภาพนั้นมันเหมือนมีคนมาแทงหัวใจฉันเต็มๆ ฉันก้มหน้าลงก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมาจากเบ้าตาทั้งสองข้าง ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วยมันก็แค่พี่ชายฉันจูบแฟนของเขาแต่ทำไมฉันถึง...เจ็บขนาดนี้

          “เนริด์ เธอเงยหน้าสิ”

ฉันเงยหน้าตามที่ลิลีบอก ลิลีมองหน้าฉันอย่างตกใจเธอคงจะตกใจมากสินะที่ฉันร้องไห้แต่เธอจะรู้รึเปล่าว่าฉันร้องไห้เพราะอะไร

          “เธอ...ร้องไห้เรื่องพี่เนย์ใช่มั้ย?”

ฉันเบิกตาโพลงเมื่อลิลีรู้ว่าฉันร้องไห้เพราะอะไร ฉันส่ายหน้าโกหกเธอแต่เธอก็รู้ว่าฉันโกหกไม่เก่ง

          “...เธอมีเรื่องค้างคาใจเปล่า”

          “...ลิลี...”   ฉันเอ่ยชื่อลิลีออกมาเบาๆก่อนจะเข้าไปสวมกอดเธอ เธอรู้ใจฉันเสมอเลยลิลี

          “ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็เล่าให้ฉันฟังได้นะ” 

ฉันกอดลิลีแน่นขึ้นก่อนจะผละลิลีออกมาแล้วเช็ดน้ำตาและเริ่มเล่าเรื่องที่ฉันเจอเมื่อเช้า ลิลีฟังฉันอย่างตั้งใจแต่ระหว่างที่ฉันเล่าเธอก็แอบด่าผู้หญิงที่ชื่อเนย จนฉันหลุดขำออกมาไม่ได้

          “ฉันว่านะแม่นั่นแสดงอำนาจมากเกินไปแล้วนะ”

          “ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ”   ฉันพูดขึ้น

          “นี่เนริด์ ในเมื่อเธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ยังไงพี่เนย์ก็ต้องยอมเธออยู่แล้ว”   ลิลีเอ่ยขึ้นก่อนจะกุมมือฉัน เธอมองฉันด้วยสายตาอ่อนโยน   “ฉันคิดว่า...ตอนนี้พี่เนย์ต้องออกตามหาเธอแน่ๆ”

มันจะเป็นไปได้ยังไง ก็ตอนที่ฉันออกมาจากหน้าห้อง แฟนของเขายังอยู่แล้วพี่เนย์จะไปเอาเวลาที่ไหนตามฉันล่ะ เขาก็ต้องอยู่กับแฟนสิ พูดถึงแฟนพี่เนย์ทีไรฉันอารมณ์เสียทุกที

          “แต่ฉันว่าไม่นะ”

          “ทำไมล่ะ?”

          “ก็...แฟนพี่เนย์ยังอยู่นิ”

          “เธอรู้ได้ไงว่าแฟนพี่เนย์ยังอยู่...”

          “ก็...”

          “เธออย่าคิดเองสิ ไม่ได้เห็นกับตา!”   ฉันก้มหน้าลงเมื่อลิลีตะโกนเสียงใส่หน้าฉัน

          “เอางี้ ฉันจะโทรหาพี่เนย์ เธอก็อยู่เงียบๆล่ะ”   ลิลียังรุกต่อ

          “...อืม...”

     สิบนาทีผ่านไป

          “พี่เนย์หรอคะ มาเจอลิลีที่หน้าคอนโด x  ถนน Y.....เนริด์ไปด้วยค่ะ.....เธอไม่รู้ค่ะ.....ค่ะ สวัสดีค่ะ”

ลิลีวางสายลงก่อนจะหันมายิ้มเลศนัยให้ฉัน ฉันมองหน้าลิลีเฉยๆ เธอกำลังทำอะไรน่ะแต่ยังไม่ทันให้ฉันเอ่ยปากถาม เธอก็ลากฉันให้ออกจากห้องเธอ  ฉันลืมบอกไป พอฉันออกจากคอนโดตัวเอง ลิลีก็ลากฉันให้มาอยู่คอนโดเธอก่อนเพื่อไม่ให้พี่เนย์หาฉันเจอ

ฉันกับลิลีมายืนรอข้างหน้าคอนโดลิลีแต่ไม่ถึงสิบนาทีก็มีรถคันหนึ่งมาจอดหน้าคอนโดแต่เมื่อเห็นร่างของบุคลคนนั้น ฉันก็ถึงกับทรงตัวไม่อยู่

          “...พี่เนย์...”   ฉันเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

พี่เนย์เดินมาหาด้วยท่าทางกระวนกระวาย ก่อนจะเข้ามาถึงตัวฉัน พี่เนย์จับมือฉันไว้แล้วบีบมันแน่นๆ

          “พี่เนย์ ฉันเจ็บนะ”   ฉันร้องขึ้นเมื่อพี่เนย์บีบแรงเกิน

          “ขอบคุณมากๆนะลิลี”   พี่เนย์หันไปพูดกับลิลี ซึ่งฉันก็รู้ว่าเรื่องอะไร ฉันมองหน้าพี่เนย์อย่างนิ่งๆ ลิลีผลักหลังฉันเพื่อให้เดินไปข้างหน้าและมันทำให้ฉันชนเข้ากับพี่เนย์เต็มๆ

     ปึก!

          “เนริด์เป็นอะไรเปล่า”  

          “ไม่เป็นไร”   ฉันเอ่ยออกมา

          “ไปก่อนนะลิลี ขอบคุณมากๆเลย”   พี่เนย์เงยหน้าไปพูดกับลิลีแต่ฉันเห็นเธอส่งยิ้มหวานๆมาให้พี่เนย์

พี่เนย์ลากฉันให้ขึ้นรถ ตอนแรกฉันก็ไม่อยากขึ้นรถหรอกแต่เห็นลิลีโบกมือไล่ฉันก่อนจะทำท่าว่าเดี๋ยวโทรไปหาอย่างนั้น ฉันจึงยอมขึ้นรถ เธอคงมีแผนสินะ พี่เนย์ขึ้นรถตามก่อนจะขับรถออกจากหน้าคอนโดลิลี

พี่เนย์จอดรถหน้าคอนโดก่อนจะดับเครื่องลง ตอนนี้ฉันกลับมาอยู่คอนโดตัวเอง ฉันไม่อยากมาเหยียบที่นี่เลย ฉันปลดล็อกเข็มขัดก่อนจะเปิดประตูแต่พี่เนย์กลับดึงมืออีกข้างของฉันไว้

          “วันนี้พี่...”

          “วันนี้พี่เนย์จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ ฉัน....”

          “พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ พี่จะอยู่กับเธอ!”

          “.....”

ฉันไม่พูดอะไรก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูใส่พี่เนย์อย่างดัง พี่เนย์ลงตามฉันมาติดๆ แล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันจึงต้องหยุดชะงักก่อนจะจ้องหน้าพี่เนย์

          “เนริด์เธอโกรธพี่หรอ?”

          “เปล่า”

          “เนย์คะ! เนย์”

พี่เนย์หันหลังไปมองพร้อมกับฉันที่หันไปมองตามเสียงก็เห็นผู้หญิงที่ชื่อเนยกำลังวิ่งมาหาพี่เนย์ด้วยท่าทางดีใจ

          “เนย...”   ฉันได้ยินพี่เนย์พูดก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ข้างๆพี่เนย์แล้วควงแขนพี่เนย์เหมือนที่ยัยนั่นเคยทำไว้

          “เนริด์...!”   พี่เนย์หันมามองฉันอย่างตำหนิว่าฉันไม่ควรทำแบบนี้แต่ฉันไม่สนใจหรอก ลิลีเธอไม่ต้องวางแผนให้ฉันแล้วแต่ฉันจะวางแผนของฉันเอง คราวนี้แหละ ฉันจะฟ้องพี่เนย์ให้หมดเลยว่าเธอทำอะไรกับฉันไว้บ้างยัยเนย!

          “พี่เนย์คะ ฉันอยากขึ้นห้อง!!!”   ฉันตะโกนออกไปเพื่อให้เนยได้ยินในสิ่งที่ฉันพูด

ฉันเห็นเนยหยุดเดินสักพักก่อนจะเดินมาหาฉันกับพี่เนย์ด้วยรอยยิ้มดีอกดีใจ เธอจะดีใจได้ไม่นานหรอกเนย

          “เนย์คะ เนย์ไปไหนมาคะ”   เธอเอ่ยขึ้นเมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันกับพี่เนย์

          “พี่เนย์จะไปไหนแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบ”

          “เนริด์...!”   พี่เนย์เรียกฉัน

          “ก็ฉันเป็นแฟนเนย์ ฉันก็ต้อง...”

          “ไม่จำเป็นนิ  ถ้าฉันจะบอกแทนพี่เนย์ว่ามารับน้องสาวล่ะ เธอจะทำไม”

ฉันเห็นยัยเนยทำหน้าตาไม่พอใจอย่างแรงแต่เธอก็สามารถตีสีหน้าให้ปกติได้ ฉันอยากหัวเราะตรงนี้จริงๆ  เธอยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินไปหาพี่เนย์แล้วควงแขนเหมือนฉัน

          “เนย์คะ วันนี้เนย์บอกว่า...จะไปทานข้าวกับเนยไม่ใช่หรอ”

          “เอ่อ...”   ฉันมองพี่เนย์ด้วยสายตากดดัน

ฉันปล่อยแขนพี่เนย์ให้เป็นอิสระก่อนจะเดินไปหยุดอยู่หน้าพี่เนย์แล้วจ้องหน้าพี่เนย์อย่างกดดันอีกครั้ง

          “พี่เนย์จะไปทานข้าวกับ...แฟน! ก็ไม่บอก ฉันจะได้โทรเรียกเพื่อนชาย...”   ฉันพูดคำว่า'แฟน'ออกมาอย่างหนักแน่น ตอนนี้ฉันกำลังหาเรื่องให้พี่เนย์ไม่ไปกับยัยเนยไง ถ้าพี่ฉันไปกับเนย แผนฉันก็เสียหมดสิแต่ฉันยังพูดไม่จบพี่เนย์ก็แทรกซักก่อน

          “เนริด์ เธอพูดใหม่สิ”

          “ฉันจะชวนพี่ไปทานข้าวแต่เห็นแฟนพี่บอกว่า วันนี้พี่นัดเธอไว้แล้ว ฉัน...”

ฉันแกล้งหยุดพูดและทำหน้าผิดหวังแต่ในใจหวังว่าพี่จะบอกยัยนั่นว่า...ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปทานนะเนย อะไรอย่างนี้อะ

          “เนย...”    ฉันลุ้นมากเลยอะตอนนี้

“ผมว่า...พรุ่งนี้เราค่อยไปทานดีกว่านะ คือ...ผมอยากเคลียร์กับเนริด์ก่อน”   ฉันยิ้มออกมาแต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเนยหันหน้ามามองฉัน ฉันทำหน้าตาไม่รู้เรื่องแต่ในใจฉันตอนนี้โค-ตรสะใจเลยล่ะ

พี่เนย์จับมือเนยก่อนจะแกะมือเหนียวๆออกจากแขนแล้วเดินมาหาฉัน

          “ผมขอโทษนะเนย”

พี่เนย์เอ่ยขึ้นแล้วพาฉันเข้าคอนโด ฉันหันหลังไปมองเนยก็เห็นเธอทำหน้าไม่พอใจและเหมือนเธอจะอยากกรี๊ดมากๆ  ฉันหัวเราะในลำคอแล้วควงแขนพี่เนย์ขึ้นห้องตัวเอง สะใจเป็นบ้า

.....แต่อีกด้านหนึ่งที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เธอกลับเอ่ยออกมาอย่างเบาๆว่า...

          “หึ เธอรู้จักฉันน้อยไปเนริด์”

ทักทายๆๆๆนักอ่านจร้า (เอ่อ...หายไปไหนหมดอ่า)

ไรเตอร์เอามาลงให้ใหม่ ช่วงนี้เน็ตไรเตอร์เป็นอะไรก็ไม่รู้

บางครั้งก็ดีบางครั้งก็ไม่ดี เหอๆ

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่(หลง)เข้ามาอ่านนิยายของข้าน้อยนะ

เพราะข้าน้อยคิดว่า...มันไม่ค่อยสนุกเลย เหอๆ

 งั้นไรเตอร์ไม่ขอพูดอะไรมาก...

สุดท้ายนี้...

ไรเตอร์ขอบคุณทุกคนนะคะ

สองพี่น้อง