ลำดับตอนที่ #4
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ((( K4: พบเพื่อนใหม่))
ตอนที่ 4
‘’จะไปกันเลยมั๊ย??’’กอร์นถาม
‘’ก็ได้นะ’’เอแคลร์ตอบแล้วทั้งสองก็เดินไปที่น้ำตกไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านของกอร์นนัก เค้าทั้งสองนั่งเล่นกันอยู่ซักพัก ‘’อยากลงไปแช่อ่ะ’’เอแคลร์พูด ‘’ไปมั๊ยล่ะ? มานั่งแต่ๆอย่างนี้ชั้นว่าก็ไม่ค่อยสนุกหรอกนะเดี๋ยวไปเป็นเพื่อนเอามั๊ย?’’กอร์นพูด ‘’ไม่เป็นไรชั้นไปไม่ไกลไปคนเดียวได้ ขอบใจนะ’’เอแคลร์แล้วยิ้มรีบวิ่งไปอีกด้านของน้ำตก ความคิดฟุ้งซ่านหลายเรื่องสุมเข้ามาในหัวเด็กหญิง
น้ำตกไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยไหลผ่านลำตัวไปช้าๆแต่ความเย็นนั้นมีอยู่มาก
‘’อ้าวคิรัวร์มาแล้วเหรอ? ดีใจจัง’’กอร์นพูดรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อน ‘’มานั่งทำไรคนเดียวตรงนี้อ่า?’’ คิรัวร์พูด ‘’ปล่าวไม่ใช่คนเดียวมากับเพื่อนด้วยน่ะ’’กอร์นตอบ
‘’ไหนอ่ะ? พามารู้จักหน่อยสิ’’คิรัวร์พูด กอร์นพยักหน้าแล้วให้คิรัวร์อยู่ตรงนั้นจากนั้นกอร์นก็ออกไปตามเอแคลร์ ภาพที่เห็นตรงหน้าดูไม่ชัดนักแต่พอดูออกว่าถ้าทำอย่างนั้นหวัดกินแหงๆ กอร์นรีบวิ่งเข้าไปดึงข้อมือเด็กสาวออกมาจากน้ำตกที่เริ่มตกแรงขึ้นจากการสัมผัสที่ข้อมือทำให้รู้ได้เลยว่าแช่อยู่เป็นเวลานานแล้วไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง‘’ทำอะไรน่ะ’’กอร์นพูดพร้อมเอาตัวเด็กสาวเข้ามาแนบชิดเพื่อนให้ความอบอุ่น ดวงตาเหม่อลอย ///ดูแลดีดีนะกอร์นเอแคลร์ไม่เหมือนเด็กทั่วไป...บอบช้ำ..//ในหัวกอร์นมีแต่คำพูดของน้ามิโตะวนเวีนยไปมากอร์นรีบพยุงตัวเอแคลร์ขึ้นฝั่ง ‘’เฮ้ กอร์นนายทำไรอ่ะ?’’คิรัวร์พูด เอแคลร์สะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงไม่คุ้นหูดังขึ้น ‘’อ้าวกอร์นนน’’เอแคลร์พูดหันซ้ายทีขวาที ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำไรลงไป ‘’เอแคลร์!! ทำไรของเธอน่ะเล่นแช่น้ำตกอย่างนั้นตั้งนานแน่ะ’’กอร์นพูดคล้ายๆตำหนิ ‘’อ้าวแล้วชั้นมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย?’’เอแคลร์ถาม ‘’ช่างเถอะนี่เพื่อนชั้น คิรัวร์’’กอร์นพูดแล้วชี้ไปทางคิรัวร์ คิรัวร์ไม่พูดไรแค่ก้มหัวเอแคลร์ก็ก้มตอบ คิรัวร์ยังงงกับเพื่อนใหม่ของกอร์นอยู่เลย
‘’จะไปกันเลยมั๊ย??’’กอร์นถาม
‘’ก็ได้นะ’’เอแคลร์ตอบแล้วทั้งสองก็เดินไปที่น้ำตกไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านของกอร์นนัก เค้าทั้งสองนั่งเล่นกันอยู่ซักพัก ‘’อยากลงไปแช่อ่ะ’’เอแคลร์พูด ‘’ไปมั๊ยล่ะ? มานั่งแต่ๆอย่างนี้ชั้นว่าก็ไม่ค่อยสนุกหรอกนะเดี๋ยวไปเป็นเพื่อนเอามั๊ย?’’กอร์นพูด ‘’ไม่เป็นไรชั้นไปไม่ไกลไปคนเดียวได้ ขอบใจนะ’’เอแคลร์แล้วยิ้มรีบวิ่งไปอีกด้านของน้ำตก ความคิดฟุ้งซ่านหลายเรื่องสุมเข้ามาในหัวเด็กหญิง
น้ำตกไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยไหลผ่านลำตัวไปช้าๆแต่ความเย็นนั้นมีอยู่มาก
‘’อ้าวคิรัวร์มาแล้วเหรอ? ดีใจจัง’’กอร์นพูดรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อน ‘’มานั่งทำไรคนเดียวตรงนี้อ่า?’’ คิรัวร์พูด ‘’ปล่าวไม่ใช่คนเดียวมากับเพื่อนด้วยน่ะ’’กอร์นตอบ
‘’ไหนอ่ะ? พามารู้จักหน่อยสิ’’คิรัวร์พูด กอร์นพยักหน้าแล้วให้คิรัวร์อยู่ตรงนั้นจากนั้นกอร์นก็ออกไปตามเอแคลร์ ภาพที่เห็นตรงหน้าดูไม่ชัดนักแต่พอดูออกว่าถ้าทำอย่างนั้นหวัดกินแหงๆ กอร์นรีบวิ่งเข้าไปดึงข้อมือเด็กสาวออกมาจากน้ำตกที่เริ่มตกแรงขึ้นจากการสัมผัสที่ข้อมือทำให้รู้ได้เลยว่าแช่อยู่เป็นเวลานานแล้วไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง‘’ทำอะไรน่ะ’’กอร์นพูดพร้อมเอาตัวเด็กสาวเข้ามาแนบชิดเพื่อนให้ความอบอุ่น ดวงตาเหม่อลอย ///ดูแลดีดีนะกอร์นเอแคลร์ไม่เหมือนเด็กทั่วไป...บอบช้ำ..//ในหัวกอร์นมีแต่คำพูดของน้ามิโตะวนเวีนยไปมากอร์นรีบพยุงตัวเอแคลร์ขึ้นฝั่ง ‘’เฮ้ กอร์นนายทำไรอ่ะ?’’คิรัวร์พูด เอแคลร์สะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงไม่คุ้นหูดังขึ้น ‘’อ้าวกอร์นนน’’เอแคลร์พูดหันซ้ายทีขวาที ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำไรลงไป ‘’เอแคลร์!! ทำไรของเธอน่ะเล่นแช่น้ำตกอย่างนั้นตั้งนานแน่ะ’’กอร์นพูดคล้ายๆตำหนิ ‘’อ้าวแล้วชั้นมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย?’’เอแคลร์ถาม ‘’ช่างเถอะนี่เพื่อนชั้น คิรัวร์’’กอร์นพูดแล้วชี้ไปทางคิรัวร์ คิรัวร์ไม่พูดไรแค่ก้มหัวเอแคลร์ก็ก้มตอบ คิรัวร์ยังงงกับเพื่อนใหม่ของกอร์นอยู่เลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น