ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3 คุณด้วงดอกรัก
นอาเฝ้าันิน อุ้มันอาบน้ำ บริารราวับแพทย์ส่วนัวไม่มีาบพร่อ มอบบทบาทสาว่อยพราวเสน่ห์...เอ่อ ไม่่อย แ่หิสาวร่าบา ทรวทรอเอวปวเปีย สวยแบบไม่มีระู
ุูแลัน ร่วมรั อะแฮ่ม ระหว่าเราือร่วมรั เพราะุทะนุถนอม อ่อนโยน เาว่าเธอเป็นหิสาวนสำั แุ่ไม่พูาับันเลย
ไม่ถามไถ่ แ่ใส่ใอันับหนึ่ ุมีนิสัยรันะแ่ไม่แสออไรี้เปล่า
น่านอุส่าห์อยารู้อยาเห็นเี่ยวับสามีภรรยา อย่าน้อยเธอใ้ร่าเมียเา ็อยาเยืนเาสัหน่อย ใหุ้้มับที่แย่ร่านอื่นมา ไม่ใ่รู้แ่เธอสูหนึ่เมร 75 เาสูเมร 96 อะไรแบบนั้น
น่านทนใ้ีวิใหม่หน้า้านๆไม่ไ้ สามีหล่อนานี้เธอรู้สึโุธรรมนอื่น แ่สิบวัน่อนเธอหาเสียไม่เอริๆ ล่อเสียเธอพยศมา ระทั่เ้านี้
ยัไะ ูเหมือนอาารบื้อใบ้อเธอไม่เป็นสาระสำัสำหรับเาแ่แรแล้ว เธอั้้อสัเสัพั เาไม่สนใหรือแปลใที่เธอลิ้น่อย นั่นแปลว่าเารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่พู หรือพูไม่ไ้
อวาศมืเสมอ ยเว้นปราาร์ยุบยาย ะเนานาฬิาีวภาพัหวะนี้มันน่าะเ้าามเวลาโล เธอนับมื้อแรที่เาเรียมว่าเ้า เธออาไม่มีนาฬิาิัวแ่มั่นใว่าเามีแน่ ริไหม
อนนี้เสียมา ลำอเปิ เธอเยไม่ไ้แล้ว ืนึ้นอืบนเีย่อไปเรมโนธรรมและวามภาภูมิใในานะมนุษย์นหนึ่ะถูเาะร่อนนไม่เหลือิสำนึ น่านไม่พร้อมทำลายศีลธรรมรรยาอเพศแม่
่อนนี้เธอทำไ้แ่ราบนัวเา ใ้ร่าเา มัวเมาอืออา ลิ้ัวม้วนผ้าบ้าหมอน ไม่ลทุนลแรอะไรเลย สามีที่เธอรับมายันทำารบ้านเ้าั้นหมมุ่นทีเียว
ทุวันหลัทานอาหารเสร็เธอะถูพาัวไปนัวเนียบนเียสอั่วโม ภายในสอั่วโมอาเิึ้นหลายรอบหรือเธอสลบไสล แ่เาะไม่หยุัารเธอเหมือนเรื่อัรล่าเ็ส์โรเอ็์แ
านั้นือโบนัสเวลา่อนหรรษามื้อถัไป เธอสามารถทำอะไร็ไ้่อนเราลับเ้าสู่วโรเิม เรียว่าสบายสุๆ
่วพัส่วนให่เธอมัเินเร่ในห้อนอน มวิวอวาศผ่านระใส นับาวเราะห์ไหลผ่านา หยิบับ รื้ออุปร์นั่นนี่ภายใ้สายาามิในห้อให่โอเา
ใ่ สายาเาเหนียวหนึบยิ่ว่าหมาฝรั่เี้ยวแล้วทิ้ น่านอิไม่ไ้ว่าเ้าอร่าเยวิ่หนีเารึไ เธอทิ้านแ่ หรือเาลัพาัวเ้าสาว? เธอไม่มี้อมูลอื่นเลย
โอ้ น่าปวหัว ไม่รู้้วยแล้ว โนับา็่าสิ เาหล่อะาย ุมอเถอะ ันอบ าิ่อนไม่มีใร้อเหมือนอยาินเธอทุนาทีแบบเา อแ่ไม่ทำร้ายเธอ็พอ เิล้อมอามสบาย
ทุวันน่านแอบเหล่เารอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ุรอบรอโ๊ะทำานัวเบ้อเริ่มเทิ่มิผนัร้ามเียนานั้น ุเลือัยภูมิรวับเมียไ้บันเทิใมา สามารถูเธอหลับื่นลอ เวลา
ยัไม่นับว่ารอบัวือเาหน้า่าโฮโลแรมลอยัว มัน้อนั้นหนาแน่นแ้เ้าแ้ออ หน่วยานเาูมหาศาลระับผู้นำ หน้าที่เ้ม้นเินเบอร์็อ้อย
ัวเลับ้อมูลที่เธอไม่ระเียเรียเ็มพรื แ่ไม่มีเสียเราใๆทั้สิ้น เาใ้ีวิเียบยิ่ว่าเรื่อปรับอาาศ แ่เลื่อนไหวอุอาราวทอร์นาโถล่มรั
เมื่อ้อนวาลเห็น้นาม น้ำส้มหมแ้ว มือแ็แรยื่นรอทันที สาวน้อยผู้อ่อนโยนเสมือนไร้ระูไม่รอ้าที่ะว้ามือหวัีแ่ประส์ร้าย
เธอไม่ลืมว่าุหมายเราือเียัรั น่าน้ออบุัวเอที่เป็นนัสู้โยำเนิ เธอเินทาลอีวิ เหยียบพื้นที่เสี่ยาย พบอันรายทุีโล
ันั้นเธอึไม่สิแหรือัวลมานัเมื่อวิามาโผล่ยุอวาศ ึ่อาเป็นอนาหรืออี ห้วเวลาที่วิทยาารเรายั้าวไม่ถึบทสรุปลี้ลับ
เราผ่านทาเินแสนุ้นเย บา่วมีหน้า่าระนิรภัยใสแ๋วสามารถเห็นห้วเวิ้ว้า้านนอ ัวยานเลื่อนัว้วยวามเร็วที่
ระยะทาาห้ออาหารห่าห้อนอนเพียสอประูั้น แ่ทุรั้เาะพาเธอทอน่อบนทาเินยาววันละสามเวลาหลัอาหาร
ผ่านหอสั่ารห้อเรื่อ วไปวนมา พอเธอลอนับ้าว ระยะัล่าวประมาห้าร้อยเมร่อวันบวลบนิหน่อย เาพาเธอออำลัเหรอ? บนยานาลู่วิ่รึไ?
สสัย แ่ไม่ถาม เธอไม่้อารใ้ปาที่เพิ่้นพบเสียับเาอนนี้ เราลัเลี้ยวเรื่อยเปื่อย สเแรสำหรับนัฝ่าิบ 500เมร่อวันนับเป็นอะไร? ออำลัายยัไม่ไ้เหื่อเลย ถ้ายานลำนี้มีห้อฟิสเนสี
ร่าายแสนสวยปวเปียน่าทุเรศใ เาับมือเธอย่อยทีไรเธอหายใิัทุที โีที่สามีใว้า หูาไว เธอหอบปุ๊บเาอุ้มปั๊บ เธอเลิ้มวายป่วเป็นบ้าเป็นหลั เาอุ้มแ่ละที น่านทนมอนหล่อระยะลมหายใแทบไม่ไหว
เธอฟุ้่านอีรั้ มาร์เียนหรือเ้าอม่านาีพบลู หรือโาไลท์[1]ับสำรวหิสาว เธอหมมุ่นับรูปร่าหน้าาัวเอั้แ่แเปลือเลือบสีบรอน์ เธอ้อระสะท้อนเหมือนใระนื่นา
เาพบว่านารีผลแปลใเาัวเอ เธอในระสะสวย ละเอียอ่อน บอบบา เหมือนุ๊านมปันุ่มๆมาว่านริ
ไม่แปลที่เธอสสัยรูปลัษ์ัวเอ เพราะเธอเพิ่เิไ้ไม่ี่วัน นอาสสัยัวเอเธอยัสสัยเา อบแอบมอเา และเธอไม่รู้ว่าเาอบมอเธอเ่นัน
ท่าทาเล็ๆน้อยๆอเธอน่ารัไร้เียสา ึูใทุส่วน เาูสิ่มีีวิับ้อนยับ้อนหัวลมัเล็มุปเหลวในามระเบื้อหรูหราทีละิบอย่าเพลิเพลิน
มาร์เียนอบมอเธอ แ่เา็หยุัวเอไ้แม่นยำเ่น ัน อันที่รินับาเธอออาห่อฝั
วาเาอาละสายาาเธอ แ่มุมมอ 360 อศาในทุแ่มุมยัทำาน มันส่่อบันทึามเวลาริเ้าสมอเา่อเนื่อ
อนุมานว่าเาไม่เยหลุโฟัสาเธอ และไม่เยพลาทุโฟัสที่เธอแอบมอเาเหมือนนาอายาโัวน้อยเ่นอนนี้ เาเห็นเธอแอบับผมยาวสีน้ำเิน้าหลัเา โยไม่ำเป็น้อหันลับ
เาสามารถใ้มุมมอมิราสะท้อนรอบทิศผ่านอนุภานาโนที่ลอยรอบัว ันั้นสิ่ใที่เามอบวามสนใเาย่อมไม่มีวันหลุโฟัส โยเพาะภรรยาผลไม้แสนเปราะบา
ใ่ เธอือผลไม้ ผลมัะลี[2]ในำนานเ่าบนโลโบรา
ประเ็นือ ้อมูลที่เาเทียบเียหลายหลัภาษาระบุว่ามัะลีผลเมื่อสุะลายเป็นหิสาวอายุ16 ้อนี้ริ แ่ที่ศีรษะเธอไม่มีั้วิาม้อมูลเิม
บาทีอาเป็นเพราะเธอือผลระัทอ[3] เิในห่อ โในห่อ บนหัวึไร้ั้วเหนียว เธอเหมือนทารพลาสิในสายาเา ไม่รู้ัอันรายอโล
[1]หินโาไลท์ (Sodalite) อัมีสีน้ำเินเ้ม ไม่มีผลึโลหะผสม หินแห่ารปป้อุ้มรอ ่วยัวามหวาลัว และวามัวลใ่าๆ
[2] นารีผล หรือมัะลีผล พรรไม้ามวามเื่อาำนานป่าหิมพาน์มีพืที่ออผลเป็นหิสาว
[3] เพูสเบอร์รี่ (Cape Gooseberry) หรือระัทอ ผลไม้ระูลเบอร์รี่ลูลม เมื่อสุะมีสีเหลืออมส้ม อยู่ภายใ้ลีบอบาๆสีเหลืออ่อนที่หุ้มลูลม
ความคิดเห็น