ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เกือบสูญเสียแก้วตาดวงใจ
เมื่อหลัาที่พระโอรสาสวรร์ไ้ไปินนมับมัทนี ึไ้บออลับบ้าน พอไปถึที่ระท่อม พระมเหสีลัษวี ึไ้พาลับเมือบาาลทันที
มัทนี:นี่าสวรร์ เธอเลือเลยนะว่าเธออยาินนมอันไหน เี๋ยวเราื้อนะ
พระโอรสาสวรร์:ั้นเราเอานี้นะ ูน่าินมา ๆ มีหลายสีเลย
มัทนี: เธอ เอานมั้นสินะ พี่สาว๊ะเอานมั้น 2 ห่อ๊ะ
พระโอรสาสวรร์:อบุนะ มัทนี ว่าแ่มัทนีะไปไหน่อเหรอ
มัทนี:เรา ้อลับบ้านแล้วล่ะ เพราะว่านี่มัน็ใล้่ำแล้ว
พระโอรสาสวรร์:อ๋อ ริสิ เราเอ็ะลับเหมือน ป่านนี้ แม่ลัษวี อเราเป็นห่วแล้ว ั้นลับ่อนนะ
มัทนี:๊ะ เินทาีๆนะ ไว้มาเล่น้วยันนะ๊ะ
พระโอรสาสวรร์:เส็แม่ ลูลับมาแล้วพระเ้า่ะ
พระมเหสีลัษวี:อ้าว าสวรร์ ลับมาแล้วินะ แม่ำลัรอเ้าอยู่เลย เราลับเมือบาาลันเถอะ
พระโอรสาสวรร์: พระเ้า่ะเส็แม่
พอลับไปถึเมือ บาาล ็ท้าวินานาราำลัเล่นารเล่นพนัน ับเพื่อนที่ื่อ ท้าวพรหมทั อย่าสนุสนานแล้วยัพนันว่าหา นนะให้อีฝ่ายส่ัวพระุมารมาให้น แ่หานแพ้น็ะยพระโอรสาสวรร์ให้
พระโอรสาสวรร์:เส็พ่อ อยู่ไหนนะ พี่บุพผาเห็นรึเปล่า
นาำนัลบุพผา: หม่อมันเห็นอ์เหนือหัวำลัเล่นับเพื่อนออ์เหนือหัวอยู่ท้อพระโรเพะ
พระโอรสาสวรร์: อ๋อ เล่นำลัเพื่อนอยู่เหรอ ั้นเราไปหาเส็ีว่า พี่บุพผาามเรามา้วยนะ
นาำนัลบุพผา: เพะ พระโอรส
พระโอรสาสวรร์:เอ๋ เส็พ่อูสนุัเลย เราอแอบฟั่อนีว่า
นาำนัลบุพผา: ะีหรอเพะ
พระโอรสาสวรร์:เอาน่า พี่บุพผา ไม่็ไ้เสียหายอะไร
ท้าวินานารา:ยัไ พรหมทั เพื่อนรั เราะมาพนันอะไรล่ะราวนี้
ท้าวพรหมทั:อะไรัน ินา เพื่อนรั ราวนีู้มั่นใผิปินะเนี่ย เอาเป็นว่า ราวนี้ เราให้เ้าเป็นฝ่ายพนันเลย
ท้าวินานารา:พูเอนะ ให้เราอพนันว่า หาเ้า เ้า้อเอาพระโอรสอเ้ามาให้เรา แ่ถ้าเราแพ้ เรา็ะยาสวรร์ให้เ้านะ
ท้าวพรหมทั: หึ ็เอาสิ แหม ารพนันราวนี้ มัน่าสนุเ้าแล้วิ
พระโอรสาสวรร์:เส็พ่อ เส็พ่อะทรทำแบบนี้ไม่ไ้นะ พระเ้า่ะ ทำไมเส็พ่อถึ รับสั่เ่น ับ ท่านอาพรหมทัล่ะพระเ้า่ะ
ท้าวินานารา: เอาน่า าสวรร์ ยัไพ่อ็นะ อาพรหมทั ไ้อยู่แล้ว ไม่้อห่วหรอ
ท้าวพรหมทั: แหม ินา ่า มั่นในันะ
ท้าวินานารา: อมันแน่อยู่แล้ว
และเมื่อผลออมาเพื่อนอเป็นฝ่ายนะ เพระโอรสาสวรร์ไ้ยินั้ นั้น ็ใสุี แล้วร้อไห้นเป็นลม่อหน้าทุน
ท้าวินานารา: เี๋ยวนะ พรหมทั เ้าโเรารึเปล่า
ท้าวพรหมทั: เอ้า แล้วัน ินา ทำไมถึ พูออมาแบบนี้ล่ะ ไม่สมับเป็น ท้าวินานาราเลยนะ
ท้าวินานารา: ให้มัน น้อย ๆ นะ พรหมทั
ท้าวพรหมทั: ๊ะ ๊ะ ๊ะ
ท้าวพรหมทั: หืม อุ้ย ูเหมือนมีนะแพ้แล้ว
ท้าวินานารา: ไม่รินะ ไม่ริ นี้ ้าแพ้แล้วเหรอ
พระโอรสาสวรร์:อะไรนะ พระเ้า่ะ เส็พ่อ ไม่นะ .....
นาำนัลบุพผา: พระโอรส เพะ พระโอรสทำใีๆนะเพะ
เมื่อท้าวินานาราเห็นแล้ว ็รีบวิ่เ้าไปูพระโอรสาสวรร์ทันที แล้วเมื่อเพื่อนอท้าวินานาราไ้เห็น ึไ้บอับท้าวินานาราว่าัวเออปิเสธที่ะเอาพระโอรสาสวรร์ไป แล้วเมื่อพระโอรสาสวรร์ไ้ฟื้นาอาารเป็นลม ท้าวินานารา็ไ้อโทษ พระโอรสาสวรร์ แ่พระโอรสาสวรร์ไม่สนใและ็โรธและอนท้าวินานารา ถึนาไมุ่ยันหลายวัน นท้าวินานาราลุ้ม
ท้าวินานารา: ห๊า าสวรร์ ลูพ่อ เป็นอะไรไป โถ่ลูพ่อ
พระมเหสีลัษวี:าสวรร์ เอ๊ะ าสวรร์เป็นอะไรไป บุพผา บอเราิ บุพผา
นาำนัลบุพผา: เอ่อ พระมเหสี ือว่า..
ท้าวพรหมทั: ็ะอะไรัอีล่ะ ลัษวี ็ินาเพื่อนรัอเรา พนันไว้ว่า ถ้าหาเราแพ้ เรา้อยพระโอรสให้ับินา แ่ถ้าหาินาแพ้ ็้อพระโอรสให้เรา ึ่นั้น็ือ าสวรร์ไล่ะ
พระมเหสีลัษวี:เอ๋ เส็พี่ ทำไมถึรับสั่อย่าั้นล่ะเพะ าสวรร์ เป็นโอรสแท้ ๆ อเ้าพี่นะเพะ แ่เ้าลับเอามาทำแบบนี้ ทำไมเหมือนเาเป็นอเล่น เส็พี่ทรเห็นาสวรร์ เป็น นา รึยัไรเพะ
ท้าวินานารา: ลัษวี พี่อโทษ พี่ไม่ไ้ั้ใ พรหมทั เราอเถอะนะ อย่าเอาาสวรร์ไปเลยนะ
ท้าวพรหมทั: เห้อ ็ไ้ เห็นถึวามเป็นเพื่อนหรอนะ เราถึไม่เอา าสวรร์ไปพราาอาเ้า
พระมเหสีลัษวี:อบพระทัยเพะ ท้าวพรหมทั ที่ทรเมาาสวรร์
ท้าวินานารา: ลัษวี พี่ออุ้มาสวรร์ไปที่ำหนัเอนะ
พระมเหสีลัษวี:อ้าว าสวรร์ฟื้นแล้ว
พระโอรสาสวรร์:เส็แม่ ลู้อไปับเส็อาพรหมทัใ่ไหมพระเ้า่ะ
พระมเหสีลัษวี:ไม่๊ะ เส็อาพรหมทั เาทรยเลิที่ะเอาลูไปแล้วนะ
พระโอรสาสวรร์:รินะ พระเ้า่ะ โล่อไปที
ท้าวินานารา: แหม พอรู้ว่าไม่้อไปอยู่เส็ อาพรหมทั ็ีใทันทีเลยนะ
พระโอรสาสวรร์:ออไปให้พ้นนะ ไอใอำมหิ
ท้าวินานารา: ห๊า าสวรร์ทำไมลูถึับพ่อแบบนั้น
พระโอรสาสวรร์:เราไม่เยำไ้ว่า เรามีพ่อที่ิใอำมหิเ่นนี้ เราเลื่อมละอายเหลือเิน รู้ถึไหนอายถึนั่น
พระมเหสีลัษวี:ไม่เอานะ าสวรร์ อย่าไ เา็เป็นพ่ออลูนะ
พระโอรสาสวรร์:ไอพวที่ิใอำมหิ่ำ้าอย่าี้หรือพระเ้า่ะที่เป็นพ่ออลู ไม่มีวัน
ท้าวินานารา: โถ่ าสวรร์ หายโรธไ้แล้ว พ่อผิไปแล้วนะ เ้าแ้วาวใัวน้อยอพ่อ
พระโอรสาสวรร์:ออไปเี๋ยวนี้นะ เราไม่อยาเห็นหน้าไอพวายลู ถ้าไม่ออไป เราะ่าัวาย ่อหน้าทุน
พระมเหสีลัษวี:อย่านะ าสวรร์ ไม่เอานะ ไม่เอา
พระโอรสาสวรร์:เส็็ทรับไล่ ไอผู้ายนนี้ิพระเ้า่ะ ลูไม่อยาเห็นหน้าแล้วพระเ้า่ะ
ท้าวินานารา: ั้นพ่อไป่อนนะ เพื่อวามสบายใอลู
พระโอรสาสวรร์:ยัะล้าเรียัวเอว่าพ่ออีเหรอ ออไปเี๋ยวนี้นะ เราไม่อยาเห็นหน้า ไม่อยาไ้ยินเสียอใรที่ใร้ายายลูัวเออีแล้ว ออไปสิ ยืนอยู่นั้นแหละ ออไปสิ ออไป
ัไปฝั่อพระธิา ปิ่นอน์และพระโอรสธนูแ้วที่อยู่ับท้าววิรุัรฤษ์และพระมเหสีลุนรี ที่ไ้ ถูเลี้ยูอย่าี และมีอยู่วันหนึ่ที่พระโอรสธนูแ้ว ำลัเล่นพระพี่เลี้ย ็ไ้ลื่นและไปในบ่อน้ำที่ลึนทำให้พระโอรสธนูแ้วสิ้นใทันที เมื่อท้าววิรุัรฤษ์ไ้ทราบ ็ไ้รีบใ้เวทมน์ที่สามารถใ้่วยีวิ มาุบีวิพระโอรสธนูแ้วทันที เมื่อพระโอรสธนูแ้วฟื้น ทุน็โล่ใ แ่็มีอาารป่วยหนัเพราะน้ำ ึ้อไ้รับ ารรัษาและูอยู่เรื่อย ๆ โยมีพระธิาปิ่นอน์่อยูแลเป็นหลั นระทั่ีึ้น
พระโอรสธนูแ้ว:นี่ ๆ เร็ว ๆ หน่อยสิ พี่อโรา พี่อโรม์ ทำไมถึ้ายัไี้ล่ะ
พระพี่เลี้ยอโรม์:โอ้ยย ็พระโอรสทรวิ่เร็วยัี้ หม่อมัน็วิ่ไม่ทันนิ พระเ้า่ะ
พระพี่อโรา:นั้นสิ พระเ้า่ะ พระโอรสวิ่เร็วมา นพวเราสอนวิ่ไม่ทันเลยพระเ้า่ะ
พระโอรสธนูแ้ว:โธ่เอ๊ย ยัหนุ่มันแท้ ๆ ทำเป็นาแ่ไปไ้ ว่าแ่บึรนั้นสวยั เรายัไปูนะ อเราไปูนะ ามมาเร็วเ้า
พระพี่เลี้ยอโรา:รอหม่อมัน ้วยพระเ้า่ะ
พระโอรสธนูแ้ว:บึรนี้สวยัเลยนะ อุ้ย ๆ ๆ โอ้ยย
พระพี่เลี้ยอโรา:พระโอรส พระเ้า่ะ ายแล้ว เอาไีอโรม์ พระโอรสมน้ำ
พระพี่เลี้ยอโรม์:้อไปบออ์เหนือ่อนแล้ว
พระพี่เลี้ยอโรา:อ์เหนือพระเ้า่ะ เิเรื่อให่แล้วพระเ้า่ะ
ท้าววิรุัรฤษ์:อะไรัน เิอะไรึ้น
พระพี่เลี้ยอโรา:พระโอรส พระเ้า่ะ
ท้าววิรุัรฤษ์:ทำไมเหรอ ธนูแ้วทำไม
พระพี่เลี้ยอโรา:พระโอรส มน้ำพระเ้า่ะ
ท้าววิรุัรฤษ์:อะไรนะ แล้วมน้ำไ้ยัไ
พระพี่เลี้ยอโนรม์:พระโอรสอยาไปเล่นที่แถวบึน้ำ พระเ้า่ะ แล้วพระโอรส็ลไปในน้ำแล้ว็มลไปในทันทีเลยพระเ้า่ะ
ท้าววิรุัรฤษ์:ั้นพวเ้าพาเราไปเี๋ยวนี้เลย
ท้าววิรุัรฤษ์:บึรนี้ใ่ไหม
พระพี่เลี้ยอโรา:ใ่แล้ว พระเ้า่ะ พระโอรสลในบึพระเ้า่ะ
ท้าววิรุัรฤษ์:ั้นเรา ะระโในบ่อน้ำนี้ลไป่วยธนูแ้ว.....
ท้าววิรุัรฤษ์:ธนูแ้ว ฟื้นสิ ธนูแ้ว ธนูแ้วลูพ่อ
พระพี่เลี้ยอโรา:อ์เหนือหัวพระเ้า่ะ อ์เหนือหัวยัทรมีผอบวิเศษอพระมเหสีลุนรีอยู่นะพระเ้า่ะ พระอ์น่าะลใู้นะพระเ้า่ะ
ท้าววิรุัรฤษ์: แย่แล้ว น้อ ลุนรี
พระมเหสีลุนรี:เิอะไรึ้น เพะ เส็พี่ แล้วทำไม ลูธนูแ้ว ถึไ้มีสภาพแบบนี้ล่ะเพะ
ท้าววิรุัรฤษ์:ฟันะ น้อลุนรี ธนูแ้ว มน้ำายแล้ว
พระมเหสีลุนรี:ห๊ะ ไม่ริ น้อไม่อยาเื่อเลย
ท้าววิรุัรฤษ์: ลุนรี น้อลืมแล้วเหรอ ว่าน้อมีวยาวิเศษ ใ้สิ่นั้นสิ
พระมเหสีลุนรี:ริ้วยเพะ น้อะเอามา่วยีวิเี๋ยวนี้เลยเพะ
ท้าววิรุัรฤษ์:พี่ หวัว่า ธนูแ้วะฟื้นมานะ
พระโอรสธนูแ้ว: เอ๊ะ นี้ลููเป็นอะไรไปพระเ้า่ะ ลูำไ้ว่าลูอยู่แถวบึนี่ พระเ้า่ะ
พระมเหสีลุนรี:โธ่ เะบุ นะลู ท้าววิรุัรฤษ์:เหมือนลูไม่่อยสบายนะ พัผ่อน่อนเถอะนะ เี๋ยวให้ปิ่นอน์มา่วยูแลอีแรนะ
นเวลาผ่านไป5เือน
ที่เมือัลยารัศมี พระมเหสีทิพเนร ไ้แอบไปหาแม่หมออี รั้ เพราะมน์เสน่ห์ที่ไ้ทำเอาไว้ มันเริ่มเสื่อมล เมื่อไปถึระท่อมแม่หมอ แม่หมอ็ไม่รีรอที่ะทำให้ที่ ฝั่้านพระมเหสีอัปสรมี็ไ้ไปหาแม่หมอเหมือนัน แ่ไปอน่ำ แ่ระหว่าเินไปเินส่วนพระมเหสีทิพเนร เมื่อทั้ไ้เห็น ็แอบใเล็ หน่อย นทำให้พระอัปสรมี้อหาวิธีเอานะพระทิพเนร แ่ไม่ใ่เรื่ออ์เหนือหัวภูมิทัศน์ แ่เป็นเรื่ออ ลูอัวเอ อย่า พระโอรสมีทัศน์ และพระธิา เนรเสร
พระมเหสีทิพเนร:ให้ายิ เี๋ยวนี้ มน์อเราเริ่มเสื่อมลแล้ว เรา้อไปหาแม่หมอ่อนแล้ว
ุท้าววี:แน่ใ เหรอเพะ พระมเหสี
พระมเหสีทิพเนร:แน่ใสิ ุท้าว เราไปันไ้แล้ว
แม่หมอ:พระมเหสี มีอะไรเหรอเพะ ถึไ้มาหาหม่อมันถึที่นี่
พระมเหสีทิพเนร:ะอะไรัอีล่ะ แม่หมอ ็มน์เสน่ห์แม่หมอ มันเริ่มเสื่อมลแล้วนะสิ เรา็เลยมาหาแม่หมอนี่ไ
แม่หมอ:็นึอะไร มันเป็นเรื่อปิเพะ ที่ะ้อมีเสื่อมบ้า นี่เลยเพะ พระมเหสี หม่อมันแนะนำว่าให้ใ้มน์เสน่ห์อันนี้ พร้อมับน้ำมันพรายอันใหม่ที่ หม่อมันไ้ทำมา ใ้ไปพร้อมันนะเพะ
พระมเหสีทิพเนร:ราวนี้แหละ ลู เสรเนร อเรา ะไ้อ์หิที่มีื่อเสียสัที
พระมเหสีอัปสรมี:ทิพเนร เ้ามาทำอะไรแถวนี้
พระมเหสีทิพเนร:อุ้ย ็นึว่าใร พระมเหสีอัปสรมี นี่เอ ็มาหาวิธีทำให้ เส็ทรรัมาว่าเิมไ แ่ถ้าะให้พูร ๆ ็มาเพื่อ ัวอ เสรเนร แ่ถ้าะให้เานะ เ้า็มาเพื่อ พระโอรสมีทัศน์ นะสิ
พระมเหสีอัปสรมี:รู้ีันะ แ่็เ้าใถูแล้ว เรามาเพื่อ ลูมีทัศน์อเรานี่แหละลูอเราะ้อไ้เป็นทายาทที่สืบทออ ัลยารัศมีเป็นน่อไป
..........
ความคิดเห็น