[Fic Haikyuu!] My Sunshine✨

ลำดับตอนที่ #4 : Sunshine 4

วินาทีที่คุณสวมกอด ราวกับโลกทั้งใบอยู่ในอ้อมแขนนี้

กลับกัน วินาทีที่คุณจากไป

โลกทั้งใบก็พังทลาย

เย็นของวันถัดมา

หลังจากผ่านความวุ่นวายสุดหรรษาในช่วงเย็นเมื่อวานแล้ว ช่วงบ่ายของวันนี้ความวุ่นวายเล็กๆก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อวานตอนมาถึงที่บ้านสึกิชิมะ คุณน้าฮิคาริ หรือ สึกิชิมะ ฮิคาริ ที่เป็นคุณแม่ของเคย์เห็นเขาก็เข้ามากอดแล้วก็ปล่อยโฮว่าคิดถึงมากๆ

จากนั้นก็ดูแลเขาอย่างดีถามว่าอยากทานอะไรอาบน้ำก่อนไหมหรือจะพักผ่อนบลาๆก่อน เล่นเอาหัวหมุนกับความว่องไวในการกระทำแต่ละอย่างของคุณน้าที่เขาตามไม่ทันมากๆ 

บ่ายวันต่อมาตอนเคย์กลับมาพี่อากิเทรุ หรือ สึกิชิมะ อากิเทรุ พี่ชายแท้ๆของเคย์ก็โทรมาหาคุณน้าพอดีตอนคุณน้ากำลังจะออกจากบ้านเลยขอคุยกับเขาก่อน แล้วตอนนั้นเองเคย์ก็กลับมาจากการเข้าค่ายมาเจอพี่อากิเทรุปล่อยโฮใส่เขา ความศรัทธาในตัวพี่ชายตัวเองคงจะลดลงฮวบๆอีกแน่ๆเลย

แต่ว่า…ดูเหมือนการกลับมาจากค่ายครั้งนี้จะทำให้เคย์เปลี่ยนไปนิดหน่อย ซึ่งก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีเพราะงั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล พี่อากิเทรุเองที่สังเกตุเห็นเลยบอกว่าจะกลับมาหา แต่ก็ถูกคุณป้าเบรกเอาไว้ว่ายังไม่ปิดเทอม งานมหาลัยก็เยอะ ถ้ากลับมาเยี่ยมแล้วโหมทำงานโหมเรียนอีกจะป่วยเอา เคย์เองก็มีคามิโยะมาอยู่ด้วยแล้วไม่เหงา พี่เขาถึงได้ยอม

แต่ก็แอบมากระซิบกับเขาว่าจะไปแอบดูเคย์ตอนลงแข่งที่เซ็นไดแทน บอกว่าจะไปพร้อมคามิโยะแบบไม่ให้เคย์รู้ด้วย แต่เหมือนพี่อากิเทรุจะลืมรึเปล่า ตอนนี้เราโทรกันอยู่และเคย์ก็ได้ยิน5555+ ครอบครัวนี้สร้างรอยยิ้มให้เขาเสมอเลย เสียดายการมาของเขาดันตรงกันตอนที่คุณอาต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด และคงไม่ได้กลับมาเร็วๆนี้

หลังจากนั้นไม่นานคุณน้าก็ออกจากบ้านไปทำกินกรรมกับชมรมแม่บ้าน อีกหลายวันกว่าจะกลับมา กลายเป็นจังหวะที่เขามาดันเป็นตอนที่ทุกคนไม่อยู่บ้านกันพอดี เหลือแค่เคย์คนเดียวซะงั้น

เขากับเคย์ออกมาส่งคุณน้าที่ประตูก่อนจะกลับเข้ามาในบ้านแล้วมานั่งคุยกันว่าเย็นนี้จะทานอาหารที่คุณน้าทำไว้ให้ก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาอะไรทานกัน เพราะเขาสัญญาแล้วว่าจะเลี้ยงฉลองที่เขากลับมาญี่ปุ่น แล้วจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปล้างเนื้อล้างตัวเตรียมพักผ่อน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นซึ่งคนที่มาเคาะประตูห้องเขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเคย์นั้นแหละ พอเปิดประตูจะให้น้องเข้ามาก็อดเอ็นดูไม่ได้ ตุ๊กตาไดโนเสาร์ที่เขาเคยซื้อให้เคย์เป็นของขวัญวันเกิด ที่ตอนนั้นตัวแทบจะเท่าเคย์ด้วยซ้ำตอนนี้กลับตัวเล็กเหลือจึ๋งนึงเวลาที่เคย์กอดอยู่เท่านั้นเอง

“เข้ามาก่อนสิ คืนนี้จะนอนกับพี่ไหม” คามิโยะถามน้องที่ยืนทำหน้าอึนอยู่หน้าประตูเพราะเห็นว่าเขากำลังแปะแผ่นมาร์กหน้าอยู่ ดีที่น้องไม่ได้กลัวผี เพราะไม่งั้นห้องที่ไฟสลัวๆไม่สว่างมากกับมาร์กที่ติดอยู่บนหน้าเขาคงทำให้น้องตกใจแน่ๆ

“เปล่า แค่มาดูเฉยๆ จะไปนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์” ว่าจบเคย์ก็เดินกอดเจ้าไดโนเสาร์ไปเข้าห้องตัวเองทันที ดูเหมือนเคย์จะโตแล้วสินะ ฮึ่ม! รู้สึกเหมือนเวลามันผ่านไปไวเกินไปยังไงไม่รู้เลย ภาพที่มาขอนอนด้วยกันตอนนั้นเหมือนพึ่งผ่านไปไม่นานเอง

แต่ถึงจะคิดแบบนั้นแต่มุมปากของคามิโยะก็ยังคงรอบยิ้มบางไว้เช่นเดิม และดูเหมือนจะเป็นรอยยิ้มที่เหมือนจะปลื้มปริ่มอะไรสักอย่างมากๆอยู่ด้วย

คามิโยะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานในห้องที่ตัวเองพึ่งลุกออกไปเมื่อกี้ นั่งลงอีกครั้งและมือเองก็เริ่มขีดๆเขียนๆบางอย่างลงสมุดของตนเอง

สิ่งที่คามิโยะเขียนมันคือโน๊ตเพลง เป็นโน๊ตเพลงที่ใช้กับเครื่องดนตรีแต่ละชนิดเพื่อนำมารวมกันเนื้อเพลงที่เขาเคยเขียนเสร็จไปก่อนหน้านี้ กำหนดการที่เขาเล็งไว้ว่าจะปล่อยเพลงใหม่ลงในช่องวีทูปของเขาคืออีกเดือนต่อจากนี้ ซึ่งทุกอย่างก็พร้อมแล้ว เพียงแต่พอฟังๆไปเขากลับรู้สึกอยากปรับแก้ทำนองดนตรีอีกเล็กน้อยเลยมานั่งแก้อยู่ตอนนี้

ตัวเขาใสตอนนี้เรียนจบด้วยการสอบเทียบและกำลังทำงานเป็นวีทูปเบอร์อิสระ ที่ใช้โมเดลตัวละครแทนการเปิดเผยใบหน้าจริงๆ ช่องของเขาเน้นไปที่การร้องเพลง เล่นดนตรี และอาจจะมีการเล่นเกมอีกเล็กน้อย

อาจจะมีFreetalkบ้างเล็กน้อย แต่ไม่บ่อยและไม่เยอะ และเรื่องที่คุยส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องเพลงและดนตรีเสียมากกว่า ไม่ค่อยคุยเรื่องส่วนตัว ส่วนมากก็เล่าแค่เรื่องราวดีๆในวันนั้นๆหรือที่พึ่งผ่านไป ความประทับใจ

เขารู้สึกว่าหากเรื่องที่เขาพูดไปมันทำให้คนอื่นๆยิ้มได้ก็คงจะดี ยิ่งเป็นเหล่าคนที่คอยสนับสนุนเชียร์อัพเขาในหลายๆเรื่อง ให้กำลังใจเขากันอยู่เสมอ เขาไม่อยากให้คนดีๆเหล่านั้นรับรู้เรื่องราวที่ทำให้รู้สึกไม่ดีจากเขาได้ แม้เพลงส่วนใหญ่ที่เขาทำจะไม่ได้เป็นแนวสดใสมากขนาดนั้นก็ตามที

ราวๆเกือบสามทุ่มคามิโยะจึงวางดินสอในมือลง แต่แทนที่เวลานี้แล้วเขาจะไปเข้านอน เขากลับหยิบไอแพดขึ้นมา เสียบหูฟัง และกดเข้าแอพลิเคชั่นสำหรับทำเพลงได้ เอาเริ่มเล่นดนตรีไปตามตัวโน๊ตในสมุดของตนเอง พอเล่นไปสักพักเขากลับมาจับดินสออีกครั้ง คราวนี้คามิโยะเริ่มเล่นดนตรีไปและขีดเขียนสมุดโน๊ตสลับกันไปจนเกือบจะเที่ยงคืน เขาถึงจะวางมือจากทุกอย่างจะขึ้นเตียงนอน

คามิโยะนอนมองเพดานอยู่นาน ตัวของคามิโยะเป็นคนประเภทที่หากว่างเมื่อไหร่สมองก็จะหาเรื่องมาให้เขาคิด และเวลาก่อนจะหลับตานอนคือช่วงเวลาทองของสมองที่จะสรรหาเรื่องต่างๆมาให้เขาคิดโดยไม่จำเป็น และคืนนี้เองก็เป็นเรื่องของวันนี้ที่เขาได้พบเจอมา

เขาคิดว่าเขาคิดไม่ผิดเลยจริงๆที่ตัดสินใจมาหาเคย์ที่นี่ การกลับมาญี่ปั่นแล้วได้อยู่ในที่ที่มีคนที่เขาคุ้นเคยที่ดีกับเขามากกว่ามันทำให้เขาผ่อนคลายได้มากจริงๆ การไปต่างประเทศสองปีนั้นไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่เขาก็รู้สึกว่าที่นี่คือที่ของเขา เป็นที่ที่เขามีคนที่สบายใจด้วยมานานมากกว่าที่นั้น

ทุกคนที่ต่างประเทศดีกับเขามากโดยเฉพาะเหล่าเพื่อนๆของเขา แม้จะมีเพื่อที่สนิทกันจริงๆเพียงแค่สองคน แต่พวกเขาก็เป็นเพื่อนที่ไม่แย่เลย แม้จะมีเรื่องราวไม่ดีเข้ามาเขาก็คิดว่าดีมากจริงๆที่มีสองคนนั้นอยู่เคียงข้าง

เด็กแก่แดดที่เป็นคนญี่ปุ่นแท้แต่มาอยู่อเมริกาตั้งแต่จำความได้ กับคนขี้เก๊กปั่นหน้าขรึมทั้งวันทำงานอันตรายที่ต้องใช้สไนเปอร์อีก เป็นเพื่อนต่างวัยที่มาสนิทกันได้ยังไงไม่รู้ แต่ก็เป็นเพียงสองคนที่เขานับว่าเขาสนิทด้วยมากที่สุดละนะ

คิดแล้วก็คิดถึงทั้งสองคนจัง แล้วก็…คิดถึง…

…โทชิด้วย…

เปลือกตาสีนวลปิดลงไปพร้อมกับเจ้าของที่เข้าสู่ห้วงนิทรา คืนนี้เป็นคือที่สองที่คามิโยะได้มาอยู่ญี่ปุ่น และเมื่อเขาลืมตาในเช้าวันใหม่ใกล้ถึงนีี้ เขาก็จะได้ไปเที่ยวกับเคย์แล้ว