ลำดับตอนที่ #4
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3:พบกับเอเลี่ยนที่มิติอื่น
วันที่ 30 มราม .ศ.2416
สถานที่ : ประูมิิ บริเวแถบไเปอร์ ระบบสุริยะ สหประาาิแห่โล
หลัา่อมแมประูมิินสามารถใ้านไ้ามปิ เบอร์นา,บารินและลานรอ์ำลัเรียมัวบนยานUNSนิวัน ารเรียมัวนั้นเป็นไปไ้้วยี
ลูเรือ : “ท่านรับ อนนี้ทุอย่าพร้อมแล้วรับ”
เบอร์นา : “เยี่ยม เริ่มเปิประูมิิไ้”
ประูมิิเริ่มรวมพลัานนสามารถเปิรอยแยมิิไ้
เบอร์นา : “นี่ือUNS นิวันถึสถานีอวาศ SK42 เราำลัไปมิิอื่นแล้ว”
สถานีอวาศ SK42 : “สถานีอวาศ SK42ถึUNS นิวัน ุไปไ้เลย ถ้าพบอันรายให้ลับมาทันที”
บาริ่อสื่อสาร
เบอร์นา : “เอาละ ะเออะไร็้อเอละนะ ไปเลย”
่อนที่ยานUNS นิวันเ้าไปในประูมิิ
ที่มิิอื่น พวเาโผล่ที่บริเวแถบาวเราะห์น้อยใล้ระบบาว สำรวไปัพั็พบยานปริศนา
ลานรอ์ : “อะไรนะ…นั้นยานอวาศใ่ไหม”
บาริน : “ใ่ แล้วูเหมือนะอยู่ในยุอวาศอน้น้วย”
เบอร์นา : “นี่ือUNS นิวันถึสถานีอวาศ SK42 เราพบยานปริศนาพุ่ออมาาประูมิิ”
สถานีอวาศ SK42 : “เรารับทราบแล้ว ุลอิ่อพวเา เี่ยวเราะส่ยานอร์เวไปุ้มัน”
เบอร์นา : “รับทราบ”
บาริ่อสื่อสาร
เบอร์นา : “บาริน ุเื่อม่อับยานลำนี้แล้ว่วยิ่อให้้วย”
บาริน : “หะ…ยานลำนี้ไม่มีเอไอหรือ?”
เบอร์นา : “็ุือเอไออยานลำนี้ไ เอไอนเ่าอยานลำนี้ไปประำารที่ยานลำอื่น”
บาริน : “โอเ เี่ยวัารให้”
บารินนั้ลบนเ้าอี้ เบอร์นานำีปออาหัวแล้วเสียบเ้าแผวบุมยาน
เบอร์นา : “เรียบร้อย บารินเริ่มไ้เลย”
ยานUNS นิวันเริ่มิ่อยานปริศนา
ยานปริศนา : “…”
ไม่มีารอบลับายานลำนั้น
เบอร์นา : “บาริน ันะไปสำรวในยานลำนั้น นายสแนยานลำนั้น”
บาริน : “ไ้ เียวัารให้”
ยานUNS นิวันเริ่มสแนยานอวาศปริศนา
บาริน : “พบสิ่มีีวิ แ่ไม่พบสัาารเลื่อนไหว”
เบอร์นา : “อืม ้อเ้าไปสำรว้วยัวเอแล้วละ”
ลานรอ์ : “มันะอันรายเินไปนะ”
เบอร์นา : “ันะให้ทหารเ้าไปเลียร์่อน”
ไม่นาน ยานอร์เว 3 ลำ็เ้าประูมิิแล้วิ่อมา
ิ่วอิ : “นี้ือัปันิ่วอิาUNS อลฟินถึUNS นิวัน พวุพบสิ่ผิปิอะไรบ้า?”
เบอร์นา : “เราพบยานอวาศ เราสแนยานลำนั้นแล้วแ่ไม่พบสิ่มีีวิ ุส่ทหารเ้าสำรวไ้ไหม?”
ิ่วอิ : “ไ้ เี่ยวเราะัารให้”
ยานUNS อลฟินเ้าใล้ยานปริศนา หลัานั้น็มีทหารออายานUNS อลฟินลอยไปที่ยานปริศนา
เหล่าทหารพยายามหาทาเ้ายานาทาส่วนหน้าอยานไ้สำเร็ เมื่อพวเาเ้าไปในยานแล้ว็พบว่าในยานมันมืมาและไม่มีแรโนมถ่ว แ้ปัหา้วยารใ้ล้อมอารืนและพยายามลอยไปห้อวบุม
ทหาร 1 : “ที่นี้มันอะไรเนี่ย ไม่มีใรอยู่เลยรึไเนี่ย?”
หัวหน้าทหาร : “นั้นเป็นหน้าที่อเราที่้อหาสาเหุ”
ทหาร 1 : “หัวหน้า เหมือนว่าหน้าที่อเราือถูส่มาายมาว่านะ”
หัวหน้าทหาร : “อย่าบ่นมา ทำหน้าที่อนาย่อไป”
ทหาร 2 : <หัวนเพาน> “อ้า! แม่…ะมึนหัว”
ทหาร 3 : “เี่ยวไป่วย แล้วระวััวไว้้วยละ”
ระหว่าทาพวเาไม่พบสิ่มีีวิเลย ใ้เวลาัพัในารหาห้อวบุมนเอ
หัวหน้าทหาร : <ิ่อยาน>“ัปัน เราพบห้อวบุมแล้ว”
ิ่วอิ : “เยี่ยมเลย”
หัวหน้าทหาร : “แ่ปัหาือเราไม่สามารถเปิมันไ้ ประูมันไม่มีพลัาน”
ิ่วอิ : “ั้นหรอ พวุ้อ็้อไปห้อพลัานอยานลำนี้แล้วเปิเรื่อะ”
หัวหน้าทหาร : “รับทราบ”
ทหารเินทาไปส่วนรลาอยานที่าว่ามีเรื่อำเนิพลัานอยาน ใ้เวลาัพัว่าะถึ
ทหาร 1 : “หัวหน้า ห้อพลัานมันเปิ้าไว้”
ในห้อนั้นมีเรื่อปิร์นิวเลียร์ที่ถูปิใ้าน
หัวหน้าทหาร : “ุ้มันัน้วย ันะไปเปิมัน”
ทหารทั้หม : “รับทราบ!”
หัวหน้าทหารเินเ้าไปใล้เรื่อปิร์นิวเลียร์แล้วเปิเรื่อ
เสียประาศายาน : “####################################”
เมื่อยานมีพลัาน็ประาศเป็นภาษาที่ไม่รู้ั ไม่นานประูาห้อ้าๆ็เปิออพร้อมับมีเอเลี่ยนเห็เินออมา
วูัม วัปโป : “###################"
หัวหน้าทหาร : “พูอะไรวะ?”
วูัม วัปโป : “ออภัย้วย่ะ ุะฟัไม่ออ สวัสี ันื่อวูัม วัปโป เป็นาวออบบา ุเป็นมนุษย์ใ่ไหม?”
หัวหน้าทหาร : “ใ่ ันเป็นมนุษย์ แ่ลูน้ออันไม่ใ่”
วูัม วัปโป : “มนุษย์พันานเอนมาถึระับนี้แล้วหรอเนี่ย”
หัวหน้าทหาร : “ุรู้ัมนุษย์้วยหรอ?”
วูัม วัปโป : “รู้ัิ เราเยมาที่าวโล่าที่3 มา่อน เราศึษามนุษย์ไ้ไม่นาน่อนที่ะมี…ไวรัส…”
วูัม วัปโปเียบไปัพั เหมือนว่าเธอรู้สึโรธที่นึถึพวมัน
หัวหน้าทหาร : “ไวรัส?”
วูัม วัปโป : “ไวรัสเป็นื่อที่พวเราเรียมัน มันเ้าวบุมหุ่นยน์อเรา ทำลายเมืออเราและสัหาราวออบบาเป็นำนวนมา แล้วมันะไม่หยุแ่นั้น ันรู้ว่ามันะมาที่าวโล่าที่3 าวอมนุษย์ เราะมา่วยแ่ว่าพวมันเามาวบุมยานเรา ว่าไล่มันออไปไ้ แ่มันทำให้ยานลำนี้้อรีบูระบบนานมา เราเลยเ้าเรื่อำศีลันหม”
หัวหน้าทหาร : “นั้นเป็นเรื่อที่น่าเศร้ามา”
วูัม วัปโป : “อย่าน้อยมนุษย์็ยัรอามัน”
หัวหน้าทหาร : “เรื่อนั้นเราไม่รู้ เรามาา่ามิิ”
วูัม วัปโปที่ไ้ยิน็ใมา
วูัม วัปโป : “อะไรนะ! ่ามิิ!?”
หัวหน้าทหาร : “ใ่ สิ่แรที่เราพบือยานอุ”
วูัม วัปโป : “โอ้แย่แล้ว! ้อไปที่าวโล่าที่3 พวเาำลัอยู่ในอันราย!”
หัวหน้าทหาร : “ผมะนำเรื่อนี้ไปรายานให้ัปัน่อน เราะลับมาหลัานี้”
วูัม วัปโป : “เิเลย ะารรมึ้นอยู่ับพวุ”
หลัานั้น หัวหน้าทหารรายานสิ่ที่พวเาพบเอให้ัปันิ่วอิและเบอร์นา
เบอร์นา : “อืม…้อไปที่าวโล่าที่3 หรือ็ือาวโลินะ”
ิ่วอิ : “ุเื่อหรอ?”
เบอร์นา : “เรา็้อพิสูน์ ผมะให้อยานอร์เวไปล่วหน้า่อน ส่วนผมมีเรื่อ้อุยับวูัม วัปโป”
ิ่วอิ : “เ้าใแล้ว”
ยานอร์เวทั้ 3 ลำมุ่หน้าไปที่าวโล่าที่3 ส่วนเบอร์นาิ่อยานอวูัม วัปโป
เบอร์นา : “ุือวูัม วัปโปใ่ไหม”
วูัม วัปโป : “ใ่่ะ ุือ…”
เบอร์นา : “เบอร์นา เนเวอล เป็นนัวิทยาศาร์”
วูัม วัปโป : “ุอยารู้เรื่อเี่ยวับพวเราใ่ไหม?”
เบอร์นา : “แน่นอน”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น