ลำดับตอนที่ #3
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 กลับบ้าน
สายพินเินทาลับบ้านที่่าัหวัทันที เธอเินทาารุเทพฯไปเพรบูร์บ้านเิอเธอ
“สายพินลูลับมาแล้ว เ้าบ้านัน่อน” พ่อน่านเินออมารับลูสาวหน้าบ้าน
“พ่อแม่ล่ะ” สายพินเอ่ยถามหาแม่ เธอลับมาบ้านแล้วยัไม่เห็นแม่เลย
“ออไปื้ออที่ลา เี๋ยว็ลับมา เ้าบ้านัน่อน” พ่อน่านบอลูสาว และ่วยถือระเป๋าผ้าใบเล็อลูสาว
“สายพินลูลับมาแล้ว หิว้าวหรือยั แม่ะไปทอปลาให้” แม่สายใที่ลับมาาลอเอ่ยถามลูสาว
“ันยัไม่หิว๊ะ พ่อแม่ันมีเรื่อที่อยาะบอพ่อแม่” สายพินบอพ่อแม่
“ลูพึ่ลับมาเหนื่อยๆ มีอะไรรออาบน้ำ ิน้าวินปลา่อน่อยุยัน” สายใบอลูสาว
“ไม่ไ้ หนูไม่รู้ว่าหนูมีเวลาเหลือนานแ่ไหน” สายพินเอ่ยบอพ่อแม่
“อะไรอแนัสายพิน แป่วยหนัใล้ายรึไ ถึไม่มีเวลาแม้แ่ะไปอาบน้ำ ิน้าว” สายใถามลูสาว
“็อาเป็นอย่านั้น ันอาะใล้ายริๆ” สายพินบอพ่อับแม่
“สายพิน ลูเอเรื่ออะไรมา เล่าให้พ่อับแม่ฟั เรื่อทุอย่าที่ลูเอมา พ่อับแม่ะ่วยลูแ้ไเอ” พ่อน่านเอ่ยบอลูสาว
“ัน…ัน็ไม่รู้ว่ามันเินอะไรึ้นับัน แ่ว่าพ่อแม่ันลัวมาเลย” สายพินสาวให่เริ่มร้อไห้อยาับเ็ ในอ้อมออพ่อ
“ใเย็นๆ ไหนลูไปเออะไรมา เล่าให้พ่อฟัสิ” พ่อน่านเอ่ยถาม และลูบหัวลูสาวอย่าปลอบใ สายพินเล่าเรื่อวามฝันและเรื่อที่เอหิรา และไ้รับแหวนหยมาาหิราให้พ่อแม่ฟัทั้หม
“๊าย!....แล้ว พ่อเราพาลูไปหาหลวาที่วัีไหม” สายใเอ่ยถามสามี อย่าื่นใ
“อืม…พรุ่นี้เ้าพาลูไปพบหลวา็ี” พ่อน่านบอภรรยา เรื่อนี้้อพึ่พระพึ่เ้าแล้ว
…
วัน่อมา รอบรัวสายพิน็เินทาไปวั และอพบหลวาอวั
“มาันแล้วหรือ” หลวาที่นั่สมาธิเอ่ยถาม
“หลวาำลัพวเราหรือรับ” พ่อน่านเอ่ยถาม
“ใ่ ันำลัรอนัหนูนี้อยู่” หลวาบอและมอไปที่สายพิน
“หลวารอันหรือ๊ะ รอันทำไม” สายพินเอ่ยถามไม่เ้าใ
“เพราะาินี้เราเป็นาิัน หลวาเรื่ออยาบอเรื่อบาอย่าให้หลานไ้รับรู้” หลวาล่าว
“เรื่ออะไรหรือะ” สายพินเอ่ยหลวา
“็เรื่อที่โยมมาหาหลวาวันนี้ยัไล่ะ” หลวาล่าวบอ
“หลวารู้!หลวาไ้โปร่วยเหลือนัสายพิน้วย” สายใรีบอให้หลวา่วยลูอเธอ
“หลวา่วยไม่ไ้ ลูสาวอโยมสายใ ำเป็น้อลับไป่วยเหลือรอบรัวที่แท้ริอเา” หลวาบอ
“ลูสาวผมำเป็น้อไป ถ้าอย่านั้นพวผมะ่วยเหลืออะไรลูสาวไ้บ้า” พ่อน่านเอ่ยถามหลวา
“เรียมอาหาร ยา เรื่อนุ่ห่ม และอทุอย่าที่ิว่ามีวามำเป็นับารใ้ีวิอโยมสายพิน ็รีบเรียมเถอะ” หลวาบอ
“ลูสาวอพวเรา ยัมีเวลาเหลืออีเท่าไรรับ” พ่อน่านเอ่ยถามหลวา
“ถึวันพรุ่นี้” หลวาบอ และำบออหลวา ทำเอาแม่สายใเป็นลบ
“ทำไมถึเร็วนัล่ะรับหลวา” พ่อน่านเอ่ยถามหลวาหรือพ่ออน
“อามาะ่วยเหลือรอบรัวเอ็ในรั้นี้ เอ็และรอบรัวะมีเวลาอยู่ับนัหนูนี้ ไ้อีสามวัน” หลวาบอและหลับานั่ทำสมาธิ
พ่อน่านเห็นว่าหลวาไม่้อาระพู้วยและ ็พาเมียและลูสาวลับบ้าน ไปปรึษาันว่า้อเรียมอะไรให้ลูบ้า วันนี้้อรีบนำที่ทาที่มีไปำนอับนรู้ั เพื่อเอาเินมาื้ออให้ลูสาวไ้มาที่สุ
ระหว่าที่ทาบ้านอสายพินำลัยุ่ับารเรียมอให้ับสายพิน ใส่ในแหวนหย ับไ้รับ่าวารเสียีวิอหลวา เมื่อืนนี้ หลวาเสียีวิอย่าสบ
ทำให้รอบรัวสายพินร้อไห้ และทั้สามรู้ีว่าที่หลวาเสียไป เป็นเพราะอะไร เป็นเพราะว่าหลวาใ้ยื้อเวลา ให้ลูสาวอพวเาเรียมัวให้ไ้มาที่สุ
“พ่อ หลวาท่าน่วยเหลือพวเราเอาไว้ ท่านึ้อาไป” สายใเอ่ยับสามี
“หลวาท่านรู้ว่าะเิอะไรึ้น ท่านยั่วยเหลือพวเรา” พ่อน่านน้ำาไหล ที่้อเสียหลวาไปและยั้อมาเสียลูสาวไปอี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
3ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
3ความคิดเห็น