ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พี่รหัส
บอมบอมลุึ้นยืนแล้วเินไปยืนอยู่หน้าบรราเพื่อน้วยใเ้นแร
"ยิ้มอะไร”บุ้ยรุ่นพี่นที่บอมบอมยิ้มในวามเยอะ
"เอ่อ อ่า”บอมบอมิำพูที่แ้ัวไม่ทัน
"เอ่อ อ่า อะไร ที่เมื่อี้ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย"
บอมบอมเาหัวยิ้มอย่าเียว แ้เินแ้อายไม่รู้ะทำท่าทาใๆออมา
"ว่าไยิ้มอะไร"ทุนพร้อมฟัำอบาบอมบอมทั้รุ่นพี่รุ่นเียวัน
"เอ่อ ือ พี่ยิ้มสวย ผมเลยเผลอยิ้มามรับ”บอมบอมยิ้มอีรั้
"อูว์ "เสียโห่ัสนั่น
"ไอ้บุ้ยูพึ่รู้ว่ามึยิ้มสวย"เพื่อนนหนึ่แว
"ปาีนะ ื่ออะไร”บุ้ยแอบยิ้มนิๆ
"บอมบอมรับ”บอมบอมยิ้มอีรั้
"ื่อแปลี ิไื่อบอมบอม"บุ้ยมีท่าทีสสัย
ทุน่ารอฟัว่าบอมบอมะอบว่าอะไรอี พ่อแม่อบอมบอม เยบอว่าื่อะไ้ไม่้ำใรี ารา็ใ้ื่อ้ำันสอพยา์ แ่ในยุที่หลมาเป็นเรื่อแปลแน่ๆบอมบอมรุ่นิอยู่นาน
"อนเ็พ่อเรียบอมอนโแม่เรียบอมบอมเพราะโึ้นรับ”บอมบอมอบเอแอบ
"อะไรโ"ยุ้ยแล้ถาม
"ัวรับ"บอมบอมสสัยรุ่นพี่เาิอะไรัน
"แน่นะัว"
"รับ"บอมบอมยัอยู่
บุ้ยเห็นหน้าบอมบอมเสียแ่ยัน่ารัึพูับท
“เอาล่ะ เ้าไป้าในไ้แล้ว”
“อบุรับ”บอมบอมยมือไหว้แล้วรีบเินเ้าไป้าใน
"โนทุานเลยนะ"รมาระิบ้าหู
"ใ่ โนลอ"
"็นมันน่ารัไ"รยัแว่อไม่เลิ
"ถ้าาะริ"
"ริอะไร"นพะโหน้าเพื่ออยารู้
"รุ่นพี่มอแล้ว"บอมบอมโบ้ยปาไป้าหน้า
"บอมบอมุยอะไร"รุ่นพี่้าหลัะโนึ้นมาอี
สิ้นเสียรุ่นพี่ทั้สามหนุ่มรีบหยุุยทันที
ทุย่า้าวและารระทำอบอมบอม ะถูมอ้วยสุรเลอ แ่เาไม่ล้ายิ้มและทัทาย ลัวรุ่นพี่เรียไปแล้แบบบอมบอม ึ่เา็แปลใัวเอเหมือนัน ทำไมรู้สึีีับบอมบอม ถึแม้เอันแ่วันแร
เมื่อพูุยและเล่นันพอหอมปาหอมอ ็ถึเวลาพบปะพี่รหัสน้อรหัสเสียที บุ้ยึเรียรุ่นน้อมาแนะนำัวพร้อมเอพี่รหัส แ่ละน็ราบลื่นีไม่มีปัหานมาถึิวบอมบอม ปัหาึามมาทันที
“ ่อไป็เป็นพี่รหัสอน้อบอมบอม ”
บอมบอมรู้สึื่นมาว่าพี่รหัสหอในอี เพราะรุ่นพี่แ่ละนแนวร้ามับพี่เอเือบทั้หมเลย บอมบอมลุ้นหนัมา
“ไอ้บอยมันหายไปไหน มันพี่รหัสน้อบอมบอม”บุ้ยมอหานทั่วแ่็ไม่เห็น
“โน้นำลัเินมา”รุ่นพี่นหนึ่ะโนึ้นพร้อมี้ไปทาบอยที่ำลัเินมาอย่าเท่ห์
บอมบอมรีบหันไปมอถึับอุทาน
“โอ้มาย็อ แบบอยัวพ่อ”
บอย ไพบูลย์ พี่รหัสอบอมบอมเหนือินนาารอบอมบอมมา มาลุแบบบอย ทรผมยุ่รุรั เสื้อ็อปสีน้ำาลเปิระุมหนึ่เม็ ใส่าเยีนส์สีี้มา รอเท้าผ้าใบสีำลายาวเหยียบส้นอี่าหา สมุเลเอร์็ม้วนนลม ส่วนระเป๋าหลัาเใส่ไวไว้ ระเป๋าเสื้อมีปาาเหน็บไว้หนึ่้าม แ่หล่อหน้าาีทีเียว ในวามิอบอมบอม
“น้อบอมบอมออมาหาพี่รหัสเร็วๆหน่อย วิ่มาเลย”บุ้ยสั่าร
บอมบอมำลัะลึลุอพี่รหัสึหยุะั ว่าะึสิมาไ้้อโนบุ้ยย้ำอีรอบ
“ออมาเร็วๆน้อบอมบอมพี่บอยรออยู่”บุ้ยะโน
พอไ้สิบอมบอมลุึ้นวิ่เยอะๆไป้าหน้าเพื่อหาบอยพี่รหัส เมื่อบอมบอมมาถึ บอยรู้สึน้อบอมบอมเรียบร้อยเินไป ส่วนบอมบอม็รู้สึพี่บอยเถื่อนเิน เหมือนเส้นนานนละั้ว
“หวัีรับพี่บอย”บอมบอมยมือไหว้
“ฮือ”บอยเหล่ามอนิหนึ่แล้วหันลับเ็หล่อเหมือนเิม
“ไอ้บอยมึะไมุ่ยับน้อเาะหน่อยหรอ น้อเาออะน่ารั”บุ้ยพูแทรวามเียบ
ราวนี้บอยหันมามอบอมบอมแบบเ็มา ้อมออยู่นานนบอมบอมรู้สึเิน เลย้อหลบา่ำล เป็นหลายวามรู้สึึ้อยืนนิ่เ่นเียวับพี่รหัส
“ไอ้บอยมึ้อน้อเานานั้น น้อบอมบอมลัวหมแล้ว”
"หรอ ฮือ"บอยยัวามา
พอบอย้อมอบอมบอมนานนานึเิวามรู้สึีีึ้นมา ้วยหน้าาอบอมบอมน่ารัิ่มลิ้มาวใสวนนมอ
“ุยอะไรับน้อะหน่อยิ”บุ้ยย้ำอี
“ฮือ ไม่มีอะไระุยว่ะ”
“น้อบอมบอมพี่บอยเา็เป็นแบบนี้แหล่ะ น้อบอมบอมอย่าน้อยใพี่บอยเลยนะ”บุ้ยปลอบใบอมบอม แอบิน่าะเป็นน้อรหัสอเา เพราะน้อรหัสอบุ้ย็ไม่แ่าาบุ้ยเลย
“รับ” บอมบอมพยัหน้า
"น้อบอมบอมุยเ่็วนพี่บอยเาุยหน่อย"รุ่นพี่นหนึ่ะโนมาา้านหลั
บอมบอมิไม่ทันะุยอะไร เพราะบอยยืนนิ่เ็หล่อ
บุ้ยูแล้วทัู้่ไมุ่ยอะไรัน ลัวะเสียเวลามาว่านี้ึรีบับท
"น้อบอมบอมเ้าไป้าใน่อน ่อยุยันหลัเลิประุม"บุ้ยหันไปมอบอย
"เ็เหลือเิน ิว่าัวเอเป็นหลิวเ๋อหัวหรือไ"
ราวนี้บอมบอมเลยเินเ้าไปนั่อย่าับพฤิรรมบอยพี่รหัส
หลัาที่แนะนำพี่รหัสันรบทุน บุ้ยึะบอเลิประุม
“วันนี้พอแ่นี้ ส่วนวันรับน้อถ้าพวพี่ลันไ้แล้วะแ้ให้ทราบอีที ่อนลับอยาให้ทำวามรู้ัันระหว่าพี่รหัสับน้อรหัสันันิ เอาแยย้ายันไ้”
่าน่าแยย้ายทัทายันระหว่าพี่ับน้อ ส่วนบอมบอม็มอหาพี่รหัสอัวเอ ึถามรที่ยืนอยู่้าๆ
“รเห็นพี่รหัสเรามั้ย”บอมบอมยัมอหาบอยพี่รหัสอยู่เ่นเิม
“พี่รหัสบอมบอมอยู่โน้น’ รี้ไปทามานั่ึ่บอยนั่อยู่นเียว
“เย็นนี้นพวนไปเที่ยวหอไปมั้ย”รไ้ทีเลยถามและอยาให้ไป้วย
“ไม่ไปหรอ”
“ะรีบไปเอพี่เอเหรอ”รแว
บอมบอมไม่พูอะไรเพราะเป็นำพูที่โนใ เาึเินไปหาบอยพี่รหัส
“พี่บอยรับ”บอมบอมเรียทันทีที่ไปถึ
“นั่ิ”บอยำเลือนินึ
“รับ”บอมบอมทำเสียนุ่มึ้น เพราะปิ็เสียนุ่มอยู่แล้ว
“ไม่้อรับ็ไ้นั่เลย ื่มเหล้ามั้ย”บอยเสียเ้ม
“ผมไม่ื่มรับ”
“เบียร์ล่ะ”
“ไม่ื่มเหมือนนันรับ”
“เ็ีเนาะ ะว่าว่าๆะไปเลี้ย”บอยหันมามอหน้าบอมบอมเ็มาอีรั้ เหมือนมีอะไร้อาึรีบหันลับมอไปที่อื่น
“ไม่ใ่เ็ีหรอรับ เ็ื้อเป็นบารั้”
“ูหน้าาไม่่อยื้อเลยนะ”บอยเริ่มเปิใุย้วย เพราะ่อนหน้านี้ บอยเห็นน้อรหัสอเพื่อนๆร่วมห้อูเ้าับรุ่นพี่เือบทุน ไม่ว่าะเป็นหน้าาท่าทา ็แ่มีแ่บอยที่ไ้น้อรหัสแนวุหนู เาเลยรู้สึเ็ไม่่อยอยาุย้วยในอนแร แ่พอบอมบอมมาอ้อนนิหน่อย็เริ่มใอ่อน แ่ยัเ็หน้ารึมอยู่
"มัน็้อมีบ้านิหน่อยถ้าไม่ไ้ั่ใ”บอมบอมแสท่าทีุหนูมาโยไม่รู้ัว
"หรอ แล้วพัที่ไหน”บอยพอฟัสำเนียออน่าะไม่ใ่นเพรบูร์ และภาษาพูบารั้็แปลๆ
"ผมอยู่หอในรับ"
"อยู่หอในยัว่าเป็นเ็ื้ออี"
“็เป็นเ็ื้ออพี่บอยไรับ”บอมบอมยิ้ม
เ็ื้ออะไรอบอมบอม อบใ้ำแปลๆแ่็พอรู้วามหมายบอยิ
"พี่บอยพัที่ไหนหรอรับ"
"ที่บ้าน พี่อยู่หล่มสั ึ้นรถเมล์เทียวไปลับ"
"ีัเลยอยู่ใล้บ้าน ผม็อยามีบ้านอยู่แถวๆนี้เหมือนัน ะไ้ไม่้อไปอยู่หอ"บอมบอมเผลอัวิไปแล้วว่าเป็นนยุนี้ ้วยวามที่ไม่เยเอสิ่แปลใหม่ เพราะอนอยู่ในอนาวนเวียนอยู่อย่าเิมๆับารใ้ีวิแบบหนู
"แล้วิอย่าไมาเรียนเอเทโนไฟฟ้า”ราวนี้บอยหันมามอหน้าบอมบอมอีรั้
ำถามนี้เป็นำถามที่บอมบอมไม่อยาไ้ยินที่สุ เพราะไม่รู้ะอบอย่าไร เพราะเาไม่ใ่้อยแ่็พลาิไ้เอาพ่อแม่มาอ้า็แล้วัน
"พ่อบัับให้เรียนรับ”
"นั่นไ เรียนในสิ่ที่ไม่อบมันยานะ ถ้าเรียนไม่ไ้ะทำอย่าไ"บอยเริ่มรู้สึเป็นห่วน้อรหัสึ้นมาทันที เพราะอนที่เาอยู่ปีหนึ่พี่รหัสอเา่อนใส่ใเาพอสมวร
"พี่บอย็่วยผมิรับ ผมเป็นน้อรหัสพี่นะ"
บอยพูไม่ออเพราะลำพััวเอยัเอาไม่่อยรอ แ่เอลูอ้อนอบอมบอมไปไม่เป็นเลย
"ฮือ"บอยพยัหน้า
"วันหลัพี่บอยพาผมึ้นรถเมล์้วยไ้มั้ย"บอมบอมอยาึ้นรถเมล์มา เพราะทั้ีวิไม่เยึ้นะไปไหนมาไหนมีนับรถให้ลอ มาที่สุบอมบอมึ้นแท็ีหรือไม่็เรียแร็บาร์
"น้อบอมบอมไม่เยึ้นรถเมล์หรอ"บอยเผลอเรียน้อบอมบอม นบอมบอมแอบีใ
"ไม่เยรับอย่าลอนัู่"
"แล้วมานี่ที่มหาลัยนั่รถอะไรมา"
"พ่อับรถยน์มาส่ อยู่บ้านมาสุนั่แร็บ"
"แร็บอะไร"บอยอีแล้ว
"เอ๋อ แท็ี่รับ"บอมบอมถอนหายใ
"บ้านรวยนี่ พ่อแม่ทำานอะไร"
"็ทำธุริ เอ่อ าวสวน"บอมบอมุิไ้ปัุบันเาือ้อยไม่ใุ่หนูบอมบอม
"หึ"บอยสสัยอีแล้ว เลยี้เียะถาม
"แล้วพี่บอยะพาึ้นรถเมลล์มั้ยะรับ"บอมบอมทำเสียอออ้วน
"ไม่ไ้"บอยิว่าถ้าพาน้อรหัสึ้นรถเมลล์ ใรรู้ายั
"ทำไมไม่ไ้อ่ะพี่บอย"
"บอว่าไม่ไ้็ไม่ไ้ เ็ื้อ"บอยเริ่มเื่อแล้วว่าเป็นเ็ื้อ
"รับไม่ไป็ไ้รับ"บอมบอมรู้สึน้อยในิหน่อย ไม่เหมือนพี่เอที่ใีว่ามา
บอยุยับบอมบอมพัเียว บอย้อรีบลับบ้าน เพราะรถเที่ยวสุท้ายำลัะมา
"ใล้เวลารถเที่ยวสุท้ายมาแล้วพี่้อลับ่อนนะ "
"รับ เทแร์ "บอมบอมรีบลุึ้นทันทีแล้วรีบไป เพราะในใอนนี้อยาเอพี่เอะแย่อยู่แล้ว
ปล่อยให้บอยับำพู บอยนั้นเ้าใวามหมายอยู่แ่แปลใ เลยมอามบอมบอมที่ำลัะเินลับหอ
เหมือนอะไระลัวไปะหมสำหรับบอมบอม เมื่อเาเินออาะไม่ี่้าว ็เอเอที่แอบมาูบอมบอม้วยวามเป็นห่ว
"บอมบอม”เอเรียแล้วเินเ้ามาหา
"พี่เอมาไ้ไเนี่ยอยู่นละที่เลย"บอมบอมีใมาที่เอพี่เอ เายิ้มไม่หุบหน้าบานแ้มเป็นพ่ว
"็มาูน้อบอมบอมไ ว่ามีใรรัแหรือเปล่า"
"ไม่มีหรอ พี่ๆใีทุน ไม่น่าเื่อนะเห็นเป็นเ็แนวแ่ใี"
"เ็แนว”เอสสั
"อ่อ แนวเ็่ารับ”บอมบอมเาหัว้วยวามลืมัว
"อ๋อ ศัพท์เ็่า”
"แนวนั้นล่ะรับ"
"ฮือ มาแ่วันเียวนี่เริ่มเป็นเ็แนวับเาแล้วหรอ"
"ไม่ใ่แนวผม น้อบอมบอม็ยัเป็นเ็ีอพี่เอเหมือนเิม”
"พี่อบน้อบอมบอม เป็นแบบนี้มาว่า ใสๆน่ารั ไร้เียสา”เอหันมายิ้มให้บอมบอม นบอมบอม้อหลบสายา
"ลับหอันเถอะรับพี่”บอมบอมรีบเินนำหน้า แ้เิน ส่วนพี่เอยืนมออมยิ้มสัพัเินามบอมบอมไป
ในระหว่าที่บอมบอมับเอุยัน บอย็เห็นลอแ่็ไม่ไ้ิอะไรมามาย เพราะเาิว่าอาเป็นรุ่นพี่ในหอ แ่ที่สัเุูบอมบอมะอารม์ีเป็นพิเศษ ที่ไุ้ยับผู้ายนนี้ แ่แล้วเาลับ้อมาิใหม่ เมื่อไ้ยินำพูอรุ่นน้อสอน้าๆ
"รเห็นบอมบอมมั้ยว่าะวนไปหอัหน่อยหายไปไหนว่ะ”นพบ่นแล้วสอสายาหาบอมบอม
"ไ้ถามบอมบอมหรือยัว่าะไปมั้ย"นพยัมอรอบๆเพื่อหาูบอมบอม
"ถามบอมบอมแล้วไม่ไป"รอบในทันที
"ทำไมไปม่ไปวะ ไอ้...เนี่ย"
"โน้น"ร์โบ้ยปาไปทาบอมบอมับเอที่ำลัเินลับหอ
"ใรวะน่ะ"นพมีสีหน้าไม่พอใ
"พี่รหัสหอในอบอมบอม"
"อ่อ ถึว่า เราไปันเถอะ"นพมอไปยับอมบอม
บอยไ้เห็นไ้ยินทุอย่า ทำให้เารู้สึแปลๆะว่าอิา็ไม่ใ่ มันเป็นวามรู้สึที่เริ่มมีมานิหน่อยและในเวลาไม่นาน เพียแ่ไ้ยินไ้เห็นบอมบอมับเอแ่นั้น
"ยิ้มอะไร”บุ้ยรุ่นพี่นที่บอมบอมยิ้มในวามเยอะ
"เอ่อ อ่า”บอมบอมิำพูที่แ้ัวไม่ทัน
"เอ่อ อ่า อะไร ที่เมื่อี้ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย"
บอมบอมเาหัวยิ้มอย่าเียว แ้เินแ้อายไม่รู้ะทำท่าทาใๆออมา
"ว่าไยิ้มอะไร"ทุนพร้อมฟัำอบาบอมบอมทั้รุ่นพี่รุ่นเียวัน
"เอ่อ ือ พี่ยิ้มสวย ผมเลยเผลอยิ้มามรับ”บอมบอมยิ้มอีรั้
"อูว์ "เสียโห่ัสนั่น
"ไอ้บุ้ยูพึ่รู้ว่ามึยิ้มสวย"เพื่อนนหนึ่แว
"ปาีนะ ื่ออะไร”บุ้ยแอบยิ้มนิๆ
"บอมบอมรับ”บอมบอมยิ้มอีรั้
"ื่อแปลี ิไื่อบอมบอม"บุ้ยมีท่าทีสสัย
ทุน่ารอฟัว่าบอมบอมะอบว่าอะไรอี พ่อแม่อบอมบอม เยบอว่าื่อะไ้ไม่้ำใรี ารา็ใ้ื่อ้ำันสอพยา์ แ่ในยุที่หลมาเป็นเรื่อแปลแน่ๆบอมบอมรุ่นิอยู่นาน
"อนเ็พ่อเรียบอมอนโแม่เรียบอมบอมเพราะโึ้นรับ”บอมบอมอบเอแอบ
"อะไรโ"ยุ้ยแล้ถาม
"ัวรับ"บอมบอมสสัยรุ่นพี่เาิอะไรัน
"แน่นะัว"
"รับ"บอมบอมยัอยู่
บุ้ยเห็นหน้าบอมบอมเสียแ่ยัน่ารัึพูับท
“เอาล่ะ เ้าไป้าในไ้แล้ว”
“อบุรับ”บอมบอมยมือไหว้แล้วรีบเินเ้าไป้าใน
"โนทุานเลยนะ"รมาระิบ้าหู
"ใ่ โนลอ"
"็นมันน่ารัไ"รยัแว่อไม่เลิ
"ถ้าาะริ"
"ริอะไร"นพะโหน้าเพื่ออยารู้
"รุ่นพี่มอแล้ว"บอมบอมโบ้ยปาไป้าหน้า
"บอมบอมุยอะไร"รุ่นพี่้าหลัะโนึ้นมาอี
สิ้นเสียรุ่นพี่ทั้สามหนุ่มรีบหยุุยทันที
ทุย่า้าวและารระทำอบอมบอม ะถูมอ้วยสุรเลอ แ่เาไม่ล้ายิ้มและทัทาย ลัวรุ่นพี่เรียไปแล้แบบบอมบอม ึ่เา็แปลใัวเอเหมือนัน ทำไมรู้สึีีับบอมบอม ถึแม้เอันแ่วันแร
เมื่อพูุยและเล่นันพอหอมปาหอมอ ็ถึเวลาพบปะพี่รหัสน้อรหัสเสียที บุ้ยึเรียรุ่นน้อมาแนะนำัวพร้อมเอพี่รหัส แ่ละน็ราบลื่นีไม่มีปัหานมาถึิวบอมบอม ปัหาึามมาทันที
“ ่อไป็เป็นพี่รหัสอน้อบอมบอม ”
บอมบอมรู้สึื่นมาว่าพี่รหัสหอในอี เพราะรุ่นพี่แ่ละนแนวร้ามับพี่เอเือบทั้หมเลย บอมบอมลุ้นหนัมา
“ไอ้บอยมันหายไปไหน มันพี่รหัสน้อบอมบอม”บุ้ยมอหานทั่วแ่็ไม่เห็น
“โน้นำลัเินมา”รุ่นพี่นหนึ่ะโนึ้นพร้อมี้ไปทาบอยที่ำลัเินมาอย่าเท่ห์
บอมบอมรีบหันไปมอถึับอุทาน
“โอ้มาย็อ แบบอยัวพ่อ”
บอย ไพบูลย์ พี่รหัสอบอมบอมเหนือินนาารอบอมบอมมา มาลุแบบบอย ทรผมยุ่รุรั เสื้อ็อปสีน้ำาลเปิระุมหนึ่เม็ ใส่าเยีนส์สีี้มา รอเท้าผ้าใบสีำลายาวเหยียบส้นอี่าหา สมุเลเอร์็ม้วนนลม ส่วนระเป๋าหลัาเใส่ไวไว้ ระเป๋าเสื้อมีปาาเหน็บไว้หนึ่้าม แ่หล่อหน้าาีทีเียว ในวามิอบอมบอม
“น้อบอมบอมออมาหาพี่รหัสเร็วๆหน่อย วิ่มาเลย”บุ้ยสั่าร
บอมบอมำลัะลึลุอพี่รหัสึหยุะั ว่าะึสิมาไ้้อโนบุ้ยย้ำอีรอบ
“ออมาเร็วๆน้อบอมบอมพี่บอยรออยู่”บุ้ยะโน
พอไ้สิบอมบอมลุึ้นวิ่เยอะๆไป้าหน้าเพื่อหาบอยพี่รหัส เมื่อบอมบอมมาถึ บอยรู้สึน้อบอมบอมเรียบร้อยเินไป ส่วนบอมบอม็รู้สึพี่บอยเถื่อนเิน เหมือนเส้นนานนละั้ว
“หวัีรับพี่บอย”บอมบอมยมือไหว้
“ฮือ”บอยเหล่ามอนิหนึ่แล้วหันลับเ็หล่อเหมือนเิม
“ไอ้บอยมึะไมุ่ยับน้อเาะหน่อยหรอ น้อเาออะน่ารั”บุ้ยพูแทรวามเียบ
ราวนี้บอยหันมามอบอมบอมแบบเ็มา ้อมออยู่นานนบอมบอมรู้สึเิน เลย้อหลบา่ำล เป็นหลายวามรู้สึึ้อยืนนิ่เ่นเียวับพี่รหัส
“ไอ้บอยมึ้อน้อเานานั้น น้อบอมบอมลัวหมแล้ว”
"หรอ ฮือ"บอยยัวามา
พอบอย้อมอบอมบอมนานนานึเิวามรู้สึีีึ้นมา ้วยหน้าาอบอมบอมน่ารัิ่มลิ้มาวใสวนนมอ
“ุยอะไรับน้อะหน่อยิ”บุ้ยย้ำอี
“ฮือ ไม่มีอะไระุยว่ะ”
“น้อบอมบอมพี่บอยเา็เป็นแบบนี้แหล่ะ น้อบอมบอมอย่าน้อยใพี่บอยเลยนะ”บุ้ยปลอบใบอมบอม แอบิน่าะเป็นน้อรหัสอเา เพราะน้อรหัสอบุ้ย็ไม่แ่าาบุ้ยเลย
“รับ” บอมบอมพยัหน้า
"น้อบอมบอมุยเ่็วนพี่บอยเาุยหน่อย"รุ่นพี่นหนึ่ะโนมาา้านหลั
บอมบอมิไม่ทันะุยอะไร เพราะบอยยืนนิ่เ็หล่อ
บุ้ยูแล้วทัู้่ไมุ่ยอะไรัน ลัวะเสียเวลามาว่านี้ึรีบับท
"น้อบอมบอมเ้าไป้าใน่อน ่อยุยันหลัเลิประุม"บุ้ยหันไปมอบอย
"เ็เหลือเิน ิว่าัวเอเป็นหลิวเ๋อหัวหรือไ"
ราวนี้บอมบอมเลยเินเ้าไปนั่อย่าับพฤิรรมบอยพี่รหัส
หลัาที่แนะนำพี่รหัสันรบทุน บุ้ยึะบอเลิประุม
“วันนี้พอแ่นี้ ส่วนวันรับน้อถ้าพวพี่ลันไ้แล้วะแ้ให้ทราบอีที ่อนลับอยาให้ทำวามรู้ัันระหว่าพี่รหัสับน้อรหัสันันิ เอาแยย้ายันไ้”
่าน่าแยย้ายทัทายันระหว่าพี่ับน้อ ส่วนบอมบอม็มอหาพี่รหัสอัวเอ ึถามรที่ยืนอยู่้าๆ
“รเห็นพี่รหัสเรามั้ย”บอมบอมยัมอหาบอยพี่รหัสอยู่เ่นเิม
“พี่รหัสบอมบอมอยู่โน้น’ รี้ไปทามานั่ึ่บอยนั่อยู่นเียว
“เย็นนี้นพวนไปเที่ยวหอไปมั้ย”รไ้ทีเลยถามและอยาให้ไป้วย
“ไม่ไปหรอ”
“ะรีบไปเอพี่เอเหรอ”รแว
บอมบอมไม่พูอะไรเพราะเป็นำพูที่โนใ เาึเินไปหาบอยพี่รหัส
“พี่บอยรับ”บอมบอมเรียทันทีที่ไปถึ
“นั่ิ”บอยำเลือนินึ
“รับ”บอมบอมทำเสียนุ่มึ้น เพราะปิ็เสียนุ่มอยู่แล้ว
“ไม่้อรับ็ไ้นั่เลย ื่มเหล้ามั้ย”บอยเสียเ้ม
“ผมไม่ื่มรับ”
“เบียร์ล่ะ”
“ไม่ื่มเหมือนนันรับ”
“เ็ีเนาะ ะว่าว่าๆะไปเลี้ย”บอยหันมามอหน้าบอมบอมเ็มาอีรั้ เหมือนมีอะไร้อาึรีบหันลับมอไปที่อื่น
“ไม่ใ่เ็ีหรอรับ เ็ื้อเป็นบารั้”
“ูหน้าาไม่่อยื้อเลยนะ”บอยเริ่มเปิใุย้วย เพราะ่อนหน้านี้ บอยเห็นน้อรหัสอเพื่อนๆร่วมห้อูเ้าับรุ่นพี่เือบทุน ไม่ว่าะเป็นหน้าาท่าทา ็แ่มีแ่บอยที่ไ้น้อรหัสแนวุหนู เาเลยรู้สึเ็ไม่่อยอยาุย้วยในอนแร แ่พอบอมบอมมาอ้อนนิหน่อย็เริ่มใอ่อน แ่ยัเ็หน้ารึมอยู่
"มัน็้อมีบ้านิหน่อยถ้าไม่ไ้ั่ใ”บอมบอมแสท่าทีุหนูมาโยไม่รู้ัว
"หรอ แล้วพัที่ไหน”บอยพอฟัสำเนียออน่าะไม่ใ่นเพรบูร์ และภาษาพูบารั้็แปลๆ
"ผมอยู่หอในรับ"
"อยู่หอในยัว่าเป็นเ็ื้ออี"
“็เป็นเ็ื้ออพี่บอยไรับ”บอมบอมยิ้ม
เ็ื้ออะไรอบอมบอม อบใ้ำแปลๆแ่็พอรู้วามหมายบอยิ
"พี่บอยพัที่ไหนหรอรับ"
"ที่บ้าน พี่อยู่หล่มสั ึ้นรถเมล์เทียวไปลับ"
"ีัเลยอยู่ใล้บ้าน ผม็อยามีบ้านอยู่แถวๆนี้เหมือนัน ะไ้ไม่้อไปอยู่หอ"บอมบอมเผลอัวิไปแล้วว่าเป็นนยุนี้ ้วยวามที่ไม่เยเอสิ่แปลใหม่ เพราะอนอยู่ในอนาวนเวียนอยู่อย่าเิมๆับารใ้ีวิแบบหนู
"แล้วิอย่าไมาเรียนเอเทโนไฟฟ้า”ราวนี้บอยหันมามอหน้าบอมบอมอีรั้
ำถามนี้เป็นำถามที่บอมบอมไม่อยาไ้ยินที่สุ เพราะไม่รู้ะอบอย่าไร เพราะเาไม่ใ่้อยแ่็พลาิไ้เอาพ่อแม่มาอ้า็แล้วัน
"พ่อบัับให้เรียนรับ”
"นั่นไ เรียนในสิ่ที่ไม่อบมันยานะ ถ้าเรียนไม่ไ้ะทำอย่าไ"บอยเริ่มรู้สึเป็นห่วน้อรหัสึ้นมาทันที เพราะอนที่เาอยู่ปีหนึ่พี่รหัสอเา่อนใส่ใเาพอสมวร
"พี่บอย็่วยผมิรับ ผมเป็นน้อรหัสพี่นะ"
บอยพูไม่ออเพราะลำพััวเอยัเอาไม่่อยรอ แ่เอลูอ้อนอบอมบอมไปไม่เป็นเลย
"ฮือ"บอยพยัหน้า
"วันหลัพี่บอยพาผมึ้นรถเมล์้วยไ้มั้ย"บอมบอมอยาึ้นรถเมล์มา เพราะทั้ีวิไม่เยึ้นะไปไหนมาไหนมีนับรถให้ลอ มาที่สุบอมบอมึ้นแท็ีหรือไม่็เรียแร็บาร์
"น้อบอมบอมไม่เยึ้นรถเมล์หรอ"บอยเผลอเรียน้อบอมบอม นบอมบอมแอบีใ
"ไม่เยรับอย่าลอนัู่"
"แล้วมานี่ที่มหาลัยนั่รถอะไรมา"
"พ่อับรถยน์มาส่ อยู่บ้านมาสุนั่แร็บ"
"แร็บอะไร"บอยอีแล้ว
"เอ๋อ แท็ี่รับ"บอมบอมถอนหายใ
"บ้านรวยนี่ พ่อแม่ทำานอะไร"
"็ทำธุริ เอ่อ าวสวน"บอมบอมุิไ้ปัุบันเาือ้อยไม่ใุ่หนูบอมบอม
"หึ"บอยสสัยอีแล้ว เลยี้เียะถาม
"แล้วพี่บอยะพาึ้นรถเมลล์มั้ยะรับ"บอมบอมทำเสียอออ้วน
"ไม่ไ้"บอยิว่าถ้าพาน้อรหัสึ้นรถเมลล์ ใรรู้ายั
"ทำไมไม่ไ้อ่ะพี่บอย"
"บอว่าไม่ไ้็ไม่ไ้ เ็ื้อ"บอยเริ่มเื่อแล้วว่าเป็นเ็ื้อ
"รับไม่ไป็ไ้รับ"บอมบอมรู้สึน้อยในิหน่อย ไม่เหมือนพี่เอที่ใีว่ามา
บอยุยับบอมบอมพัเียว บอย้อรีบลับบ้าน เพราะรถเที่ยวสุท้ายำลัะมา
"ใล้เวลารถเที่ยวสุท้ายมาแล้วพี่้อลับ่อนนะ "
"รับ เทแร์ "บอมบอมรีบลุึ้นทันทีแล้วรีบไป เพราะในใอนนี้อยาเอพี่เอะแย่อยู่แล้ว
ปล่อยให้บอยับำพู บอยนั้นเ้าใวามหมายอยู่แ่แปลใ เลยมอามบอมบอมที่ำลัะเินลับหอ
เหมือนอะไระลัวไปะหมสำหรับบอมบอม เมื่อเาเินออาะไม่ี่้าว ็เอเอที่แอบมาูบอมบอม้วยวามเป็นห่ว
"บอมบอม”เอเรียแล้วเินเ้ามาหา
"พี่เอมาไ้ไเนี่ยอยู่นละที่เลย"บอมบอมีใมาที่เอพี่เอ เายิ้มไม่หุบหน้าบานแ้มเป็นพ่ว
"็มาูน้อบอมบอมไ ว่ามีใรรัแหรือเปล่า"
"ไม่มีหรอ พี่ๆใีทุน ไม่น่าเื่อนะเห็นเป็นเ็แนวแ่ใี"
"เ็แนว”เอสสั
"อ่อ แนวเ็่ารับ”บอมบอมเาหัว้วยวามลืมัว
"อ๋อ ศัพท์เ็่า”
"แนวนั้นล่ะรับ"
"ฮือ มาแ่วันเียวนี่เริ่มเป็นเ็แนวับเาแล้วหรอ"
"ไม่ใ่แนวผม น้อบอมบอม็ยัเป็นเ็ีอพี่เอเหมือนเิม”
"พี่อบน้อบอมบอม เป็นแบบนี้มาว่า ใสๆน่ารั ไร้เียสา”เอหันมายิ้มให้บอมบอม นบอมบอม้อหลบสายา
"ลับหอันเถอะรับพี่”บอมบอมรีบเินนำหน้า แ้เิน ส่วนพี่เอยืนมออมยิ้มสัพัเินามบอมบอมไป
ในระหว่าที่บอมบอมับเอุยัน บอย็เห็นลอแ่็ไม่ไ้ิอะไรมามาย เพราะเาิว่าอาเป็นรุ่นพี่ในหอ แ่ที่สัเุูบอมบอมะอารม์ีเป็นพิเศษ ที่ไุ้ยับผู้ายนนี้ แ่แล้วเาลับ้อมาิใหม่ เมื่อไ้ยินำพูอรุ่นน้อสอน้าๆ
"รเห็นบอมบอมมั้ยว่าะวนไปหอัหน่อยหายไปไหนว่ะ”นพบ่นแล้วสอสายาหาบอมบอม
"ไ้ถามบอมบอมหรือยัว่าะไปมั้ย"นพยัมอรอบๆเพื่อหาูบอมบอม
"ถามบอมบอมแล้วไม่ไป"รอบในทันที
"ทำไมไปม่ไปวะ ไอ้...เนี่ย"
"โน้น"ร์โบ้ยปาไปทาบอมบอมับเอที่ำลัเินลับหอ
"ใรวะน่ะ"นพมีสีหน้าไม่พอใ
"พี่รหัสหอในอบอมบอม"
"อ่อ ถึว่า เราไปันเถอะ"นพมอไปยับอมบอม
บอยไ้เห็นไ้ยินทุอย่า ทำให้เารู้สึแปลๆะว่าอิา็ไม่ใ่ มันเป็นวามรู้สึที่เริ่มมีมานิหน่อยและในเวลาไม่นาน เพียแ่ไ้ยินไ้เห็นบอมบอมับเอแ่นั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น