คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3/2
รุ่เ้า…
พลอยใสเินทามาสนามแ่โยมีพาวัิามมา้วย แ่พาวัเธอสวมเสื้อฮู้ใส่หมวและใส่แมส์ปิบัใบหน้า เพราะเธอลัวผิวาวๆ อเธอะไหม้ เพราะอาาศที่เมือไทย่อน้าร้อน
ในะที่พลอยใสและพาวัำลัเินผ่านห้อทำานอวาโย พลอยใส็ะันิ่ทันที เมื่อไ้ยินเสียราเล็ลอออมาาห้อทำานอายหนุ่ม นทำให้พาวั้อพลอยหยุะัเินไป้วย
"ี้ อ่าาา เสียววว"
"เสียวไหมะ โยาาา"
"ูแรๆ ี้ เสียวหัวิบ"
“หืมมม น่าเลียะมั ออยาปาแห้มาาเนี่ย ถึไ้เอาันั้แ่เ้าเนี่ย” พาวัเอ่ยพึมพำ ่อนที่เธอะหันไปมอห้อที่มีเสียราัเล็ลอออมา
“...”
“ไปันเถอะพลอย ฟัแล้วั๊ี้หูะมั” พาวัับมือพลอยใสให้เินออมาารนั้น
“แรู้เหรอว่าห้อแ่ัวไปทาไหน?” พลอยใสเอ่ยถามพาวั เมื่อเห็นพาวัับมือเธอแล้วพาเิน้ำอ้าวไปทาห้อน้ำ
“ไม่รู้ ฮ่าๆ ห้อแ่ัวอยู่ทาไหนอะ?” พาวัหัวเราะบัน ่อนที่เธอะเอ่ยถามน้อสาวฝาแฝอเธอ
“มานี่...” พลอยใสับมือพาวัแล้วพาเินไปอีฝั่ เมื่อมาถึห้อแ่ัว พลอยใส็ให้พาวันั่รออยู่ที่เ้าอี้หน้าระใสบานให่ านั้นเธอ็เินเ้าไปเปลี่ยนุ
“แหมๆ ยัยพลอย วันนี้แ่ัวมิิเียวนะ ลัวำหรือไยะ” เปาเปาเอ่ยถามพาวั โยที่เธอไม่รู้ว่านที่เธอทัทายไม่ใ่พลอยใส และเมื่อพลอยใสไ้ยินเสียเปาเปาเอ่ยทัพาวั พลอยใส็หัวเราะบันอยู่ในห้อเปลี่ยนุ
"ลัวำสิยะ แที่เมือไทยร้อนๆ" พาวัเอ่ยอบเปาเปา ่อนที่พาวัะลั้วหัวเราะออมา เมื่อเห็นว่าเปาเปาทัผิน
“เฮ้ย! ทำไมยัยพลอยถึมีสอน” บิวี้เอ่ยออมาเสียัใ เมื่อเห็นพลอยใสเินออมาาห้อเปลี่ยนุ
“แ มีฝาแฝเหรอยัยพลอย” เปาเปาเอ่ยถามพลอยใส้วยน้ำเสียื่นเ้น เพราะพวเธอไม่เยรู้มา่อนว่าพลอยใสมีฝาแฝ รู้แ่เพียว่ามีพี่สาวที่สอบิทุนไ้ไปเรียน่อที่่าประเทศ
“ใ่ วัเป็นแฝพี่อพลอยเอ” พาวัเอ่ยอบเปาเปาแทนพลอยใส
“ัน็ว่า ทำไมสำเนียารพูอยัยพลอยถึูแปลๆ ไป” เปาเปาเอ่ยอมยิ้มอย่าเินอาย เมื่อเธอทัผิน
“หน้าาโรเหมือนันเลย ่าันที่สายาเท่านั้นเอ ยัยพลอยะสายาหวานๆ ส่วนยัยวัะสายาุๆ หน่อย ถ้าไม่สัเไม่รู้เลยนะเนี่ย”
“โอ๊ยนลุ” บิวี้ลูบแนัวเอ
“หล่อนะนลุเรื่ออะไรัน ันับพลอยใสไม่ใ่ผีสัหน่อย” พาวัเอ่ยถามบิวี้ พาวัเป็นนที่ล้าุยล้าถามับนที่พึ่รู้ัเสมอ
“็พวแเหมือนันนันแยไม่ออน่ะสิ” บิวี้เอ่ยอบพาวั
“ถ้าแลอสัเีๆ พวเราไม่เหมือนันเลยสันิ” พลอยใสเอ่ยบอเพื่อนทั้สอนอเธอ
"ให้ันสัเพวแี่ที ัน็แยพวแไม่อออยู่ี แยออแ่ใส่เสื้อผ้าไม่เหมือนันแ่นั้นแหละ ฮ่าๆ" เปาเปาเอ่ยหัวเราะบัน ่อนที่พวเธอะแยันไปแ่ัว เมื่อแ่ัวเสร็เรียบร้อย และำลัะเินออาห้อแ่ัว พาวั็แ่ัวมิิ ปิหน้าปิาเ่นเิม
“หล่อนลัวำนานั้นเลยเหรอ พาวั” บิวี้เลิิ้วมอพาวั ่อนะมอพาวัั้แ่หัวรเท้า
“ใ่ ที่เมือไทยอาาศร้อนมา เี๋ยวผิวอันะเสียหม เพราะันลัวว่า ถ้าลับไปอัฤษ แล้วสามีอันะำันไม่ไ้น่ะสิ” พาวัเอ่ยอบบิวี้อย่าอารม์ัน
“ย่ะ! แม่นมีผัว”
านั้นพลอยใส็ทำานามปิ โยมีพาวันั่รอบนอัันทร์ และเมื่อหมั่วโมทำานพลอยใส็เ้ามาเปลี่ยนุ ่อนที่เธอและพาวัะเินไปลานอรถ โยที่พลอยใสหันไปเอวาโยับู่วอเาำลัเินออมาาห้อพอี ่อนที่พวเาะพาันเินึ้นรถแล้วับออไป้วยัน
“มออะไรพลอย ึ้นรถไ้แล้ว” พาวัเอ่ยเรียพลอยใสึ้นรถ เมื่อเห็นน้อสาวฝาแฝอเธอยืนเหม่อลอย มอรถันหนึ่ที่ับออไปนสุสายา
ความคิดเห็น