คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
ลำอระหถูทิ้ร่อรอยเอาไว้ไม่่าาลีบปาสวยที่บวม้ำ วามระหายหิวแสถึวาม้อารที่ยาะหยุลไ้ เาแย้มยิ้มทรเสน่ห์อีรั้ เมื่อมอเห็นปทุมถันอวบอิ่มเบื้อหน้า
รอยยิ้มระาใอเาทำให้หิสาวอ่อนระทวยยินยอมหมสิ้น ิวหาหนาสาร้อนวัเลียยอถันสีสเพื่อเยิมวามหวานล้ำ
“ฝ่าบาท”
มาเลย์น่าัริมฝีปา้วยวามเสียว่านับิ ร่าามหยัายึ้นาเียนอนว้าอบสนอเร่าร้อน่อสัมผัสอเา
ิวหาอุ่นร้อนไล้เลียไปทั่วยอถันทั้สอเพื่อไม่ให้น้อยหน้า มือให่อบุมสะโพผายอนามเพื่อบีบลึลูบไล้ วามแร่ล้าออาลาไล้ถูไถนลีบอไม้เบื้อล่าแทบ้ำอีรา
“ราเี๋ยวนี้ ันอยาไ้ยินเสียหวานอเธอเหลือเิน”
นเอาแ่ใสั่เสียแหบห้าว
แม้เาะไม่สั่ เธอ็สิ้นวามอทนอี่อไป ริมฝีปาสวยรวราเสียระเส่าแผ่วหวานไปทั่วห้อ
“เสียัอี ันอยาฟั ห้ามหยุเ็า”
นเอาแ่ใสั่้วยวามพึพอใมาึ้น
ถึเาไม่บอ เธอราไม่เป็นภาษาทุราที่ถูลั่นแล้ให้ิ้นเร่าภายใ้ร่าหนานั้น
ิวหาอุ่นร้อนเยิมยอถันนพอใ มือให่ละาสะโพผายึ้นไป้อนปทุมอวบป้อนเ้าปา้วยวามระหาย
มาเลย์น่าอุทานเบาๆ ่อนะราเสียยาวระเส่าว่าเิม โพรปาอุ่นร้อนูลืนเสียัไปทั่วห้อว้า พร้อมับปลายลิ้นที่ยัวัไล้เลียยอถันพร้อมันไป้วย มือให่เล้นลึหนัหน่วไม่ผ่อนลาย
เาย้าย้าไปอี้านเพื่อไม่ให้น้อยหน้า ร่าามสั่นสะท้านอยู่ภายใ้ร่าแร่แทบาใ เาื่ม่ำับทรวอวบหวานนพอใ แนเรียวเสลาึถููเม้ม่อายอทรว ทุรั้ที่ริมฝีปาลาผ่าน เาทิ้รอยประทับไปทั่วเพื่อแสวามเป็นเ้าอ
ิวหาร้อนรุ่มไล้เลียไปทั่วหน้าท้อแบนราบ รสาิหวานล้ำทำให้เาิใไม่อาถอนัวไ้ ริมฝีปาหยัหนาุมพิที่สะือบุ๋มเพื่อหยอเย้า ร่าามหยัายึ้นอบสนอทันที
เายิ้ม้วยวามพอใในอาารอบสนออนใ้ร่า
“ฝ่าบาท”
หิสาวผศีรษะมอเรือนร่าเปลือยอัวเอ สัมผัสถึิวหาร้อนรุ่มที่ำลัวัไล้เลียลีบเสรอไม้
“อย่าเพะ”
เธอรู้สึอายและไม่ิว่าเาะทำเ่นนี้ ร่าามหาไ้ถอยหนีไม่ ไ้แ่นอนหายใหอบสะท้านเปิทาให้เาเยิมวามหอมหวาน ใบหน้านวลแ่ำ ่อนะทิ้ศีรษะลไปัเิมพร้อมับเสียหอบพร่าระนื่นเ้น รสาิหวานล้ำทำให้เาลุ่มหลมายิ่ึ้น น้ำทิพย์หอมหวาน่อยๆ หลั่รินให้ิวหาร้อนรุ่มวัลามเลียทุหยาหย
“เธอ่าหอมหวานับใ”
เสียแหบพร่าาเป็นห้วระิบที่ใบหูเล็หอมรุ่น
ใบหน้ามเ้ม้มลเยิมไม่เบื่อหน่าย มือให่แยเรียวาให้ว้ามาึ้น เนินเนื้อสาวอวบอูมสีสุ่ม่ำไป้วยหยาน้ำหวาน นิ้วเรียวั่สรีเพศสอประสานเ้าหาวามับแน่นอบอุ่นเื่อ้า เรียเสียอุทานเรือหวานาร่าามแทบะทันที
ใบหน้านวลแ่ำร้อนรุ่มนแทบสิ้นีวาวาย วามอึอัำลัเ้ารอบรอให้สะโพยผายระถถอยหนีสิ่แปลปลอมที่ไม่เยพานพบมา่อน
ิ้วเ้มหนาเลิึ้น้วยวามน เมื่อสัมผัสับวามับแน่นรัรึที่ำลัอรันิ้วเรียวอเา รวมถึเยื่อบาๆ วาั้นไม่ให้สำรวไปนสุเส้นทาไ้ วามเ้มมอลีบอไม้แสนสวยที่ยัปิสนิท สลับับเยหน้ามอใบหน้านวลที่แ่ำอนใ้ร่า
“ฮันนี่” เาะันิ้ว
“เ็บ”
ริมฝีปาอวบอิ่มเอื้อนเอ่ยเสียสะท้านสลับับัเม้มเ้าหาัน เารั้สะโพผายให้หยุนิ่ เรือนายแ็แร่ึ้นร่อมทับเรือนร่าาม วามภาภูมิใแล่นไปทั่วหัวใวแร่
“ไม่เยหรือฮันนี่”
อีาถามเสียพร่า เรียื่อเล่นหิสาวสนิทสนมเ่นเิม
มาเลย์น่าสะบัศีรษะไปมาบนหมอนใบสวย้วยวาไร้เียสา ถ้อยำที่ะเอื้อนเอ่ยแทบไม่มี ใบหน้าหล่อเหลาแย้มยิ้ม้วยวามพึพอใยิ่นั ลีบปาแสนสวยที่บวม้ำถูประทับอีรั้ นิ้วเรียวแ็แร่สอประสานเ้าออเพื่อสร้าวามุ้นเย
สิสัมปัะำลัพร่าเลือนอีรั้ ร่าามยินยอม่อสัมผัสแสนหวามหยัายึ้นหาวามแ็แร่ที่สอประสานลมาไม่หยุหย่อน ริมฝีปาหยัหนาลาไล้ิวหาอุ่นร้อนลามเลียไปทั่วเรือนร่าหอมหวาน ผิวเนียนนุ่มสีน้ำผึ้รารึิใอเา นไม่อาถอนัวถอนใไ้เลย เสียราระเส่าเร่าร้อนปลปล่อยออมาอ่อนหวานรัวนใ
“เสียเธอ่าไพเราะับิ”
เาระิบแหบห้าวที่ริมหูเล็หอมรุ่น เสียรีร้อแห่วามสุสมหฤหรรษ์แทรเ้ามาแทนที่เสียราหวาน
ร่าามหยัายอบรับวามสุระสัน่าน ่อนที่ะทิ้ัวลไปพร้อมับลมหายใหอบพร่าสะท้านนทรวอวบสะท้อนึ้นลยั่วายั่วใ
ริมฝีปาหยัหนาุมพิหน้าผามนแผ่วเบา เพื่อปลอบโยนให้ร่าามลายวามเหนื่อยอ่อน สัมผัสอ่อนโยนทะนุถนอมทำให้หิสาวะพริบามอ้วยวามอบอุ่นสุใ
“ัน้อารเธอเี๋ยวนี้”
เสียแหบห้าวสั่นพร่าอออ้อนอยู่ในที เรียร้อามใปรารถนา
หิสาวะพริบาหรี่ปรือ วมเ้มสีนิลแย้มยิ้มในวามอ่อนเียสา ่อนที่ะเป็นผู้ระทำเสียเอ เรียวาเพรียวสวยถูแยอออีรั้อย่าทะนุถนอมมาว่าเิม พร้อมับวามออาที่ถูไถลีบายสาวเพื่อหยอเย้า แม้เป็นเพียสัมผัสเบาๆ แ่ทำให้นใ้ร่าสะุ้สั่นไหว้วยวามื่นเ้น
มือหนาแยลีบอไม้ามอออย่าเบามือ พร้อมับสะิยอเสรสวยไปมาเรียเสียราระเส่า้วยวามระสัน่านับิ ริมฝีปาหยัหนาไล้เลียบเม้มระิิวหาเ้าใส่ใบหูาวสะอาเร่าร้อนอ่อนหวาน
เรือนร่าามอ่อนล้าระทวยสั่นสะท้าน เรียวาแทบไม่มีแร ถ้าะมีบ้าือารหยัายเ้าหาอบสนอเาไปามธรรมาิ มือให่ทั้สออบุมมือเรียวสวยเพื่อทับบนที่นอนว้า เรือนร่าแ็แร่แทรเ้าหาลีบายสาวเื่อ้า ริมฝีปาหยัหนาุมพิเล้าลึลีบปาอิ่มเพื่อป้อันเสียรีร้อ
ายแร่สำรวเส้นทาเพียแ่ปาทา่ออ หิสาวร้อประท้วแผ่วเรือ แ่เป็นเพียเสียอู้อี้ในลำอเท่านั้น วามให่โออาำลัพพาวามเ็บปวมาแทนที่วามเสียว่าน
เรือนายแ็แร่ถอถอนออ้วยวามเสียาย หิสาวหอบหายใสะท้อนสั่นไหว ร่าสูเลื่อนัวลไปวัิวหาไล้เลียที่ลีบายสาวอีรั้เพื่อปลอบโยน มือเรียวิผ้าปูเียสีสวยแน่น วามเรใทำให้เธอไม่ล้าับศีรษะอเา
หิสาวหอบสะท้านเมื่อิวหาร้อนรุ่มลาไล้ไม่หยุหย่อน มือเรียวเสยเ้าไปในผมหนาอเาอย่าไม่ั้ใ ทันทีที่ิวหาร้อนรุ่มสอแทรเ้าไปในเรือนายเป็นัหวะะโน
อีาหาไ้โรธเือไม่ เมื่อมือเรียวลึศีรษะให้แนบิเรือนร่าเย้ายวน าเพรียวอ้าออเพื่อเปิทาให้เามาึ้น
เาอบสนอวามน่ารั้วยารวัิวหาเร่เร้าให้เรือนร่าหอมหวานปลปล่อยน้ำหวานมาว่าเ่า พร้อมับารูลืนินทุหยาหย
นิ้วเรียวสอแทรเพื่อเร่เร้าให้เส้นทาุ้นินับสิ่แปลปลอมพร้อมับเพิ่มเป็นสอนิ้ว ใบหน้าสวยหวานเร็าวามอึอัที่ำลัเ้ามาแทนที่ ร่าามผวาเมื่อนิ้วเรียวทั้สอสอประสานเป็นัหวะรัหนัหน่วึ้น ่อนที่ะพาวามสุระสัน่านมาเยือนอีระลอ
“สาวน้อย เส้นทารัอเธอ่าับแบนั”
น้ำเสียแหบห้าวระิบพร่า รั้นี้เา้อารเ้าไปพำนัในเรือนายสาวที่แสนอบอุ่นนี้ให้ไ้ มาเลย์น่าวัแนเรียวโอบรอบลำอหนาอเาแนบแน่น
“ฝ่าบาท”
เสียสะท้านที่เปล่ออมาเรียเลือหนุ่มในายที่ไม่เยถูา้อใหิใมา่อนให้เือเินว่าะยับยั้ใไ้อี ริมฝีปาหยัหนาไม่รู้สึเบื่อหน่ายที่ะุมพิลีบปาหวาน่ำ เรือนายแ็แร่เริ่มสอประสานพำนัอยู่แ่รึ่ทา เนื่อาวามับแน่นรัรึที่ไม่สามารถให้วามออาเ้าไปนสุทาไ้
ความคิดเห็น