คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 - 1
“อย่านะ... ไม่นะ” เธอร้อห้ามเสียหล พยายามะทุบีเาแ่็ไร้ผล
เาเธอนิิับเาน์เอร์ ใบหน้าเ้มลุลไปในร่ออนั้นอย่าสนุ ฝ่ามือหนาย้ำหน้าออวบให่หยุ่น ๆ นั้นอย่าย่ามใ ่อนะเลื่อนริมฝีปาอ้าับเม็เอร์รีมพูสีสวยเอาไว้เ็มปา
“อ้า... ไอ้บ้า” เธอเผลอร้อ่อนะ่น่าเาออมาแทบทันที สอมือผลัไสใบหน้ามให้ออไปให้พ้นัว แ่ร่าายอเธอ่าไร้เรี่ยวแร เธอสอส่ายสายาหาัว่วยอื่น พลันสายาออไม้็ไปปะทะับโถแ้วใส่น้ำแ็ราาแพที่วาอยู่ใล้ ๆ
อไม้เอื้อมมือไปยัโถน้ำนั้นสุแน่อนะว้ามันิมือมาไ้ เธอบเม้มริมฝีปาแน่นับวาม่านเสียวที่บัเิอย่าที่ไม่เยไ้รับมา่อน เา่าหยาบายและูาบ้วเินไป ิริยามูมมามรหน้าทำให้อุมาริาร์รู้สึสะอิสะเอียน
“หยุนะ” สิ้นเสียเธอ็ฟาโถน้ำแ็ลไปบนระหว่าลำอและหัวไหล่อเาอย่าแร ร่าหนาให่ผะออทันที เธอรีบวิ่ออไปทาประู แู่เหมือนมันถูล็อ้วยรหัสอีทีหนึ่
รินัยน์ยมือึ้นลูบลำอที่ไ้รับบาเ็บ สะบัศีรษะไล่วามเ็บ ่อนะย่าสามุมเ้าหาแม่สาวสวยอมพยศที่ไม่ยอมลให้ับเา
“ไอ้บ้า” ปาเธอ็่าว่าเา ใ้มือเี่ยวสายเสื้อแสที่หลุลไปให้ลับเ้าที่ พลันสายา็เอับประูห้อหนึ่ เธอรีบเบี่ยัว่อนะวิ่หลบไปยัห้อนั้น
“เิมาไม่เยพบ ไอ้บ้าาม” เธอยั่าทอเาไม่เลิ วิ่อย่าเร็วไปยัประูห้อที่เปิอ้า พอเ้าไปลับเอับเียเล็ ๆ นาสามฟุรึ่ที่ปูผ้าสีแเ้ม ั้วยหมอนประับสีำ เธอเอื้อมมือปิประูสไล์ให้ปิลทันที
“ไม่มีลอน บ้าริ” เธอสบถออมาแทบทันที รินัยน์ใ้ฝ่ามือหนายื้อที่ับในฝั่ร้ามเพื่อเปิออ แม่สาวสวยอุมาริาร์็พยายามะปิมันลให้ไ้ แ่เธอ็สู้แรอเาไม่ไ้ สุท้ายัวอไม้เอแทบเามแรระาอร่าให่
“โอ้ย” เธออุทานออมา้วยวามเ็บ เพราะ้อมือที่ถูสะบั้วยแรระาอเา
“เธออบวามรุนแรเหรอ ทำไมไม่บอ” เา้อสบใบหน้าสวยที่อนนี้แ่ำ้วยวามโรธ มอหน้าเาาแทบถลน
“ุมันบ้า อย่าเ้ามานะ” เธอพู่อนะสอส่ายสายาหาอาวุธที่พอะทำร้ายเาไ้ แ่ไม่มีเลย บนเียหนานั้นมีแ่หมอนเ็มไปหมสี่ห้าใบ และไม่มี้าวออะไรเลย นอารอบรูปที่ิอยู่ามฝาผนั เธอรีบปรี่ไปยัรูปที่ประับไว้ทันทีแ่้าว่ารินัยน์เาเ้ามาประิัว ่อนะรั้ระาเอวบา ๆ นั้นเ้าหาัว ร่าเธอแทบปลิว เาับเธอ้วยสอมือ ่อนะโยนร่าบอบบา หน้าอโ สะโพผายไปบนฟูนอนหนานุ่มรหน้า ่อนะระโนทับร่าให่ ๆ อเาลไปทั้ัว
เสียเพลและเสียรีร้อพอใอผู้นมามายัแทรเ้ามาเป็นระยะ
“แหม... ถูสเปไปหม รู้ไ้ไ ว่าพี่เทมป์อบแบบนี้” เาพู้อสบา ยิ้มวน ๆ ่อนะใ้ฝ่ามือระาเสื้อที่เธอสวมใส่อออย่ารวเร็ว
“ะทำอะไร อย่านะ” เธอร้อห้ามเหมือนเ่นเย อนนี้ไม่มีโอาสให้หนีไปทาไหนไ้ ัวเล็ ๆ อเธอ แทรัวลไปในฟู ถูทับ้วยร่าหนาแ็แร่อายหนุ่ม รินัยน์สะบัใบหน้ามเบา ๆ ่อนะแนบใบหน้าสูมและพ่นลมหายใไปทั่วร่าาย ลิ่นแอลอฮอล์าลมหายใอเาปะทะมูออไม้
“ุเทมป์ ุเมาใ่ไหม มันไม่โอเเลยนะ อ๊ะ” เธอใอนที่เาอ้าับอมเม็บัวสีมพูนั้นอีรั้ แ่รั้นี้รุนแรว่าเิม และใลน้ำหนัอปลายลิ้นระรัวเร็วรี่ พร้อมับูอย่าแร เสียั๊วบ๊าบ
สอมือหนาที่ับบัับ้อมือเล็ ๆ ไม่ให้ัืน เธอนลุเรียว อนนี้รู้สึลัวึ้นมาริ ๆ
“อ๊ะ... อย่าทำ อา” เธอเผลอร้อราับวามสาเสียวที่เาประโมลมา ปาเธอ็ร้อห้าม พยายามส่ายบิัวหนีารรุหนัอเา อนนี้ใรเอา้ามาุผู้ายนนี้ไม่เลิรา่าย ๆ แน่ ๆ
รินัยน์ใ้ฝ่ามือให่สอเ้าไปใ้ระโปรแนบเนื้อ ่อนะสอปลายนิ้วเ้าไปสำรวอสวนอหิสาว เธอหนีบาไว้แน่น แ่ัวหนาให่ที่แทรอยู่รลาทำให้ัวเธอทำอะไรไม่ไ้
“อย่านะ ไม่นะ” เธอร้อห้ามเาอีรั้ อนนี้หลับาแน่น ัเม้มริมฝีปาสนิท เร็าหนีบไว้สุำลั
ร่าหนาเลื่อนัวึ้นประบ ริมฝีปาร้อน ๆ ทาบทับลบนริมฝีปาบา พยายามใ้ลิ้นุนันให้เธอเปิปา อไม้เหมือนะาอาาศหายใ เธอผวาเฮือมือปลายนิ้วอเาสัมผัสส่วนที่อ่อนไหวที่สุ
ความคิดเห็น