จอมมารที่รักโปรดกักขังข้าไว้นานๆ #ผู้กล้าภัยสังคม

ลำดับตอนที่ #4 : ผู้กล้ากับการโดนล่อลวง

 บทที่3

กลิ่นอายอันคุ้นเคยของผู้กล้าแผ่กระจายออกมารอบตัวจอมมาร มันห่อหุ้มตัวเขาไว้ราวกับกำลังประกาศตัวเองออกมา

จอมมารหัวใจเต้นรัว ไม่เพียงลดไอสังหารลงกลับใช้มนต์เสน่ห์ล่อลวงออกไปอย่างไม่รู้ตัว

ตอนนั้นเสียงทุ้มนุ่มของผู้กล้าก็ดังขึ้นข้างหูเขา

"ได้"

"อะ...อะไรได้!?" บ้าจริง เขาควบคุมเสียงตัวเองให้นิ่งไม่ได้เลย ผู้กล้ากับเขาอยู่ใกล้กันถึงเพียงนี้ หัวใจแทบจะหลุดออกมาแล้ว

ผู้กล้ายิ้ม

"ท่านคือจอมมาร ท่านสั่งให้ข้าทำอะไรข้าจะทำตามนั้น"

อ๊าก ไอ้คำพูดน่าตายนั่น อ๊ากๆๆๆ

จอมมารควบคุมมือตัวเองที่กำลังง้างขึ้นตบหัวอยู่กล้าไว้ เกือบใจด่วนไปลงมือกับผู้กล้าเพราะเขินอีกซะแล้ว

แถมเมื่อครู่ที่หันไปยังเผลอสบตากันผู้กล้าก็ยังยิ้มให้อีกต่างหาก

และผู้กล้ากำลังยิ้มให้เขา!

อ๊ากๆๆ

ไม่ไหวแล้ว! ตอนนี้เขาต้องปรับอารมณ์ก่อน!

ถ้าเป็นจอมมารอย่างปกติต้องทำยังไงนะ ใช่!แล้วมองเหยียดผู้กล้าด้วยหางตาและไล่ออกไปซะ!

จอมมารเรียกสติกลับมาและเหล่หางตามองลงไปที่ผู้กล้า เขาตั้งใจมองให้ต่ำลงเพราะไม่อยากสบตาจนใจสั่นไหวอีก

 แต่เพราะระดับสายตาที่มองจากการนั่ง จุดโฟกัสมันถึงตกลงบนร่างกายของผู้กล้าซะได้

"..." OMG

พอจะละสายตาก็ไม่ทันซะแล้ว มัดกล้ามแน่นตรึงอยู่ในชุดรัดรูปสีดำนั้นเร้าอารมณ์เขาซะจริงๆ

แถมร่างสูงของผู้กล้าก็ยืนตะหง่านอยู่ข้างตัวเขา มัดกล้ามพวกนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม 

จอมมารละสายตาออกจากกล้ามท้องผู้กล้าไม่ได้ แม้สติของเขาจะสั่งให้ละออกมาแต่จิตสำนึกกลับดันทรยศซ้ำๆให้จับจ้องลงไปบนผิวนูนเด่นบนเนื้อผ้าสีดำบางเบาชวนฉีกกระชากผืนนั้น

น่าสงสารเสื้อเล็กๆ(?)นั่นจริงๆที่โดนกล้ามผู้กล้าทรมานให้แน่นตึงขนาดนั้น พอผู้กล้าใส่แล้วมันร่นขึ้นจนอวดโฉมไรขนและผิวขาวๆนั่นออกมาด้วย

เส้นสีทองที่เรียงตัวบนเนินรูปตัววีและมุดหายลงไปในกางเกงอย่างลงตัว มันชวนให้มองลงไปกว่านั้นมาก มองลงไป...

จอมมารตาลายขึ้นมา 

ใครมันเป็นคนเลือกชุดนี้ให้ผู้กล้ากัน! รู้มั้ยว่ามันทำลายล้างสติเขาขนาดไหน!

เสื้อนั่นมันจะเล็กไปไหน อา อยากฉีกกระชากมันออกไปจังเลย!

ในตอนที่คิดแบบนั้นดวงตาของจอมมารก็เปล่งประกายสีแดงสดออกมา คืนพระจันทร์เต็มดวงคือจุดเปลี่ยนของอินคิวบัส สัญชาตญาณของปีศาจราคะในตัวเขาจะพุ่งขึ้นสูง มันมิอาจทนต่อสิ่งเย้ายวนได้ กับผู้กล้าที่เคยลิ้มลองมาแล้วยิ่งไม่ได้!

ผู้กล้าที่อวดโฉมต่อหน้าเขากลับไม่เกรงกลัวต่อตัวตนนี้นี้ของเขาเลยสักนิดแถมยังมีกลิ่นอายพลังชีวิตอันหอมหวานแผ่ออกมาราวกับกำลังเชิญชวนอินคิวบัสเช่นเขาอีกต่างหาก

จอมมารเงยหน้าขึ้น 

คลื่นมนต์เสน่ห์ที่พัดหมุนวนในอากาศ กลิ่นหอมหวานล่อลวงนั่นทำเอาผู้กล้าที่ในใจไม่ได้คิดดีอยู่แล้วลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

เขาเองก็แทบคุมสติไม่อยู่แล้ว อยากจะช่างหัวแต้มความดีมัน อยากจะจับจอมมารกินลงไปซะเดี๋ยวนี้เลย

[☆ปิ๊งป่อง~☆]

"..." Holy shi*t

[แจ้งเตือนกฎการลงโทษ ถ้าผู้กล้ากระทำการข่มเหงผู้อื่นอย่างไม่เต็มใจแล้วล่ะก็ ระบบจะหักคะแนนค่าความดี ล้านแต้ม]

แม่ง!

อ๊าก ล้านแต้ม เขายังสะสมไม่ถึงครึ่งเลย ซึ่งความจริงก็สะสมไว้กะแหกเองนั่นแหละ อ๊า แต่จอมมารน่าฟัดชะมัด! อ๊าก อดทนไว้!

ในขณะที่ผู้กล้าตบตีกับจิตสำนึกตัวเองในหัว จอมมารเองก็ยังปล่อยมนต์ล่อลวงออกมา

"เจ้า จะทำตามที่ข้าสั่งสินะ"

"อ่า ใช่" 

"ถอดออก"

"เอ๋?"

"ถอดมันออก"

"ถอด อะ..."

โครม! 

"โอ๊ย" ผู้กล้ารู้สึกเหมือนถูกแรงมหาศาลเหวี่ยงให้เสียหลักล้มลง พอรู้ตัวอีกทีแผ่นหลังของเขาก็ถูกยันให้ลงไปให้แนบกับพื้นโต๊ะ แถมบนอกยังรู้สึกถึงปลายเล็บของจอมมารที่เสียดสีอยู่บนเนื้อผ้าอย่างคลุมเครืออีกด้วย

"อา" มันก่อให้เกิดความรู้สึกบางอย่างออกมาจนเขาต้องหลุดเสียงครางออกไปอย่างลืมตัว

จอมมารมองตามเขาและพูดถามออกมา

"เจ็บ?"

"..."

ผู้กล้าอยากจะพูดบางอย่างแต่ปลายเล็บแหลมนั่นเริ่มกดลงมา สะกิดหยอกล้อยอดอกผ่านเนื้อผ้าบนอกเขา จริงที่มันให้ความรู้สึกเจ็บนิดๆ แต่มันก็เจ็บเหมือนแมวข่วนเล่นเท่านั้น ยิ่งเร้าอารมณ์เขามากกว่า

เอาจนเขาจะทนไม่อยู่แล้ว

ระบบ :  [ ล้าน แต้ม ]

อ๊าก! ตั้งสติไว้ผู้กล้า!

เขาต้องยันตัวลุกขึ้นเพื่อปลอบใจจอมมาร แม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพื่อความไม่เข้าใจผิดกัน เขาจะต้องหลีกเลี่ยงกิริยาคลุมเครือนี้ลงและคุยกันดีๆ  อย่างน้อยก็ให้จอมมารรู้ว่าทั้งคู่ยินยอมพร้อมใจก่อนจะลงมือต่อจริงๆ

แต่จอมมารที่ไม่ได้ยินเขาตอบกลับก็หยุดมือลงเสียจริงๆ

ผู้กล้า : อ๊า ไม่นะ ต่อสิ ต่อ! ข้าพร้อมให้ท่านย่ำยีซะยิ่งกว่าพร้อม! ヾ (“ロ゛)ノ ข่วนลงม๊าาาาา

ระบบ : [ ... (¬_¬) สิ่งที่คิดเมื่อครู่กับความคิดตอนนี้มันสวนทางกันอยู่น่ะ]

จอมมารถาม

"เจ็บจริงๆเหรอ"

"ไม่ ไม่ใช่คือ.." ผู้กล้าลนลานกำลังคิดจะเผยความในใจออกไปซะเต็มแก่ แต่จอมมารก็แนบนิ้วปิดริมฝีปากเขาซะก่อนมันราวกับไม่เปิดช่องว่างให้เขาแก้ตัวเลยสักนิด

อีกฝ่ายก้มต่ำลงมามากขึ้น มากซะจนเขาเห็นปลายลิ้นสีชมพูนั้นกลืนกินจุดเสียวบนยอดอกเขาเข้าไป

"อ๊า" ผู้กล้าสูดลมหายใจลึก เขารู้สึกถึงความสากของเนื้อผ้าและความเจ็บความเสียวซ่านบนยอดอก ความร้อนละอุของปลายลิ้นและฟันที่บดขยี้ลงมาก่อความรู้สึกปลุกเร้าอารมณ์เขาจนเขาต้องหลุดเสียง

นั่นยังไม่เท่าจุดกึ่งกลางหว่างขาเขาตื่นตัวจนแทบทะลุเป้ากางเกงขึ้นมาแล้ว

หัวใจเขาสูดฉีด เลือดลมไหลเวียน จอมมารกำลังโลมเลียยอดอกเขาอยู่ แค่คิดก็...

แคว๊ก!

ผู้กล้า : อ๊า (// ▽ //) ~ ไม่ทันไรเสื้อก็ถูกฉีกออกซะแล้ว~ สาบานได้ว่าตกใจจริงๆ ไม่ได้ดีใจเลยสักนิด (* ノ ∀' *) นี่ๆระบบ ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ทางนั้นจัดการเองหมดเลย เท่สุดๆไปเลย!

ระบบ : [...]

ผู้กล้ามองดูจอมมารที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาสีอำพันงดงามคู่นั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงสด กลิ่นหอมและมนต์เสน่ห์เย้ายวนกระจายโอบล้อมรอบตัวเขา 

ผู้กล้า : ที่รัก ที่รัก เอาอีกสิ!

โครม!

ผู้กล้าถูกเหวี่ยงโยนอีกรอบ ทีนี้ถูกจับให้อยู่บนเก้าอี้ เขาพยายามจะขยับแขนแต่ก็พบว่ามันถูกมัดด้วยเสื้อของเขาเองที่ฝ่ายตรงข้ามฉีกออกไปคราก่อนหน้านี้

"จอมมาร...นี่มัน" เขาเองก็อยากจะสัมผัสบ้างนะ ถึงแม้ว่าถ้าออกแรงหน่อยจะหลุดไปได้ก็เถอะ แต่เดี๋ยวทางนั้นจะรู้น่ะสิว่าเขาขัดขืนได้

"จอมมะ...อา" จุดกึ่งกลางที่ตื่นตัวของเขาถูกหนีบทับไว้ทำเอาคำพูดที่อยากจะบอกออกมาถูกหยุดไว้ด้วยเสียงครางของเขาเอง

ผู้กล้าหอบหายใจ ฝ่ายนั้นคว้าจับอาวุธของเขาไว้ซะเต็มมือ แถมยังทิ้งน้ำหนักตัวกดทับลงบนต้นขาเขาครอบครองที่นั่งบนตักเขาอย่างสมบรูณ์ อวดโฉมหน้าอกคู่โตผ่านเนื้อผ้าออกมาต่อหน้าเขา อีกทั้ง...

กริ๊ง

ลูกปัดสีทองเด่นออกมาข้างยอดอกสีแทนชมพู มันฝังอยู่รอบจุดกึ่งกลางตุ่มเสียวและต่อพ่วงออกมารวมกันอยู่ตรงร่องอกทั้งสองข้างเย้ายวนและตรึงสายตาเขาอย่างมาก

"..."

ผู้กล้ากรีดร้องไร้เสียง

เขายอมรับเคยจินตนาการเรื่องที่จอมมารเจาะหน้าอกเพื่อสนองความต้องการตัวเองนะ รวมถึงเลือกสีลูกปัดมุกให้เองด้วย ต...แต่นี่เรื่องจริงงั้นเหรอ?

 จอมมารที่อยู่ตรงหน้าเขาแทบจะหลุดออกมาจากความต้องการของเขาเลย!?

แถมชุดที่จอมมารใส่ตอนนี้ก็แทบจะเป็นชุดเดียวกับที่เขาจินตนาการไว้ว่าเหมาะกับฝ่ายตรงข้ามมากอีกด้วย

ฟหกหกกฟกหหกอ่กฟหผผผผผวาดหฟหเแ

ผู้กล้ากรีดร้องในใจตัวเองเป็นรอบที่ล้านได้แล้ว

จอมมารเองก็ลูบไล้บนไหล่แกร่งของผู้กล้าอย่างที่อยากทำ ไม่เกรงใจผู้กล้าที่ต้องมนต์สะกดเลยสักนิด

ถึงแม้ความจริงแล้วมนต์สะกดนั่นจะเป็นปัจจัยหนึ่งก็เถอะ แต่ผู้กล้าที่เอาตัวเข้าไปติดบ่วงเองก็มีสติครบทุกอย่าง เขาแทบจะเป็นฝ่ายหลอกขายตัวเองให้จอมมารด้วยซ้ำ

ผู้กล้าหอบหายใจหนักหน่วงเมื่ออีกฝ่ายวนปลายเล็บแหลมบนไหล่เปลือยเปล่าของเขาและปลุกเร้าเขาด้วยมือคู่นั้น

 เขาอยากจับร่างในอ้อมอกมาฟาดหนักๆซะให้หายอยากและมอบความรักให้ซ้ำๆจนอีกฝ่ายรับรู้ความต้องการเขาเลย

เพราะจอมมารปลุกเร้าเขาทั้งข้างล่างทั้งข้างบน ระหว่างที่สบกับดวงตาสีแดงสดคู่นั้นจุดหว่างขาเขาก็ตั้งกระโจมดีดสู้มือจอมมารอย่างแข็งขัน

แต่จอมมารก็ยังหยอกล้อเขาอยู่แบบนั้น ผู้กล้าแทบจะทนให้อีกฝ่ายมอบตัวลงมาไม่ได้แล้วจนเรียกร้องหนักขึ้น

"จอมมาร ข้า..." 

"ชู่ว"

จอมมารแนบนิ้วชิ้ลงริมฝีปากผู้กล้า เขาส่งเสียงหยอกเอินพลางเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ จับคางของผู้กล้าเชยขึ้น

"อึก" ผู้กล้าหน้าแดงเรื่อ ดวงตาสีทองมีหยดน้ำใสคลอออกมาด้วยแววตาที่ร้อนรุ่ม ไม่อาจขัดขืนมนต์เสน่ห์ของจอมมาได้เลย

เมื่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอดกลั้นเพราะเขาแล้ว จอมมารก็รู้สึกพึงพอใจมาก

พลังชีวิตที่ถูกกดดันจนแทบประทุช่างหอมหวาน ท่าทางของผู้กล้าตอนโดนหยอกนั้นเร้าอารมณ์เขาจริงๆ 

แต่จอมมารก็รู้สึกว่ายังไม่พอจึงเลียริมฝีปาก และส่งมนต์สะกดล้ำลึกขึ้นไปอีก

ผู้กล้ามองภาพจอมมารเลียริมฝีปากยั่วยวนเขาแล้วก็แทบจะบรรลุปณิธานหนึ่งในใจไปอีกขั้น เขาเหม่อลอยคิดถึงจินตนาการของตัวเองที่อยากให้อีกฝ่ายใช้ลิ้นให้จนมนต์สะกดแทบไม่เป็นผล

มนต์ล่อลวงนั้นใช้กับคนที่มีความคิดแรงกล้าอยู่แล้วไม่ได้ แน่นอนว่าจอมมารรู้ว่ามีจุดอ่อนนี้ แต่เขาไม่คิดว่าผู้กล้าจะคิดเกินเลยกับตัวเองแน่ๆจึงใช้ต่อไป

"มนต์เสน่ห์ของข้าทำให้เจ้ามีความสุขดีไหม หือ? ตอนนี้เจ้าคงจะมองเห็นข้าเป็นคนอื่นอยู่ล่ะสิ นางสวยมากมั้ยในความทรงจำเจ้า"

ผู้กล้าเหม่อลอยมองตามดวงตาสีแดงสดของจอมมารกับลิ้นสีชมพูน่าจูจุ๊บนั่น แม้ภายนอกจะดูเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกดแต่ภายในใจเขากำลังหวีดร้องกับระบบผู้กล้าของตัวเองอยู่

ผู้กล้า : ท่านจอมมารที่อยู่ตรงหน้าข้าน่าเอาสุดๆเลบคับ (¯﹃¯)

ระบบ : [....] เอาเถอะเริ่มปลงละ

กลับกันจอมมารอเมทิสคล้ายจะดูปวดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางเหม่อลอยของผู้กล้า มันเป็นความจริงที่เขาล่อลวงผู้กล้าโดยที่อีกฝ่ายตกอยู่ในมนต์สะกด แค่ในมนต์เสน่ห์นั้นผู้กล้าไม่ได้มองเห็นเขาแต่มองเห็นคนอื่นที่ชอบ เขาก็ยังปวดใจ แต่เขาก็ไม่คิดจะหยุด

นี่คือโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดผู้กล้า ขอแค่ครั้งเดียว เป็นครั้งสุดท้ายก็ได้

จอมมารได้กล่าวออกไป

"เจ้าจะมีคืนพิเศษร่วมกับนาง และข้าก็จะใช้เจ้าบำเรอข้า"

ผู้กล้า : ได้เสมอ! (✧∀✧)  ใช้อีก! ใช้เยอะๆ! ข้าจะโดนใช้อีกเรื่อยๆใช่มั้ย? 

ระบบ : [....]

ผู้กล้า : นี่ๆระบบ ข้าคิดมานานแล้วว่าจอมมารนี่หุ่นเอ็กซ์ เซ็กซี่สุดๆไปเลย จอมมารสุดเร่าร้อนคนนั้นกำลังขึ้นควบขี่ข้าล่ะ ヽ (∀ ゜) 人 (゜ ∀) ノ

ระบบ : [....]

ผู้กล้า : นี่ๆระบบ...

[*ระบบผู้กล้าได้กดออกจากกลุ่ม*]

ปล่อยผู้กล้าหวีดไป ระบบจะไปพักสมอง

Talk : อัพเดตปณิธานผู้กล้า

จอมมารในชุดโชว์อกตูม ✅

จอมมารอวดโฉมหน้าอกเจาะตุ้มมุก ✅

จอมมารเลียริมฝีปากล่อลวงเขา ✅

จอมมารใช้ปากทำให้   ~comming soom~

​

คำเตือน : อย่าให้รูปภาพหลอกคุณได้

ยังไม่สำเร็จ

??“?จอมมารยั่วบดเอวในท่า****

??“?***กับจอมมารในท่า***

??“?***จอมมาร***จน***ใน

??“? □□□□□□□

??“? □□□□□□□

(*) ละไว้ในฐานที่เข้าใจ 

ทำทั้งหมดสำเร็จ จะปลดล็อกจอมมารทองคำ รางวัลภารกิจมีจอมมารเป็นของตัวเอง

ระบบ : ...//เซนเซอร์จนเหนื่อย [สุภาพหน่อย]

จินตนาการแต่ละอย่างนี่มันภัยสังคมจริงๆ 5555 ดิฉันอยากจะแต่งเข้าncแต่ก็หมั่นไส้ ถ่วงไปก่อนนะ  5555

ปล. ถ้าไม่มีระบบผู้กล้าล่ะก็ ผู้กล้าล่อจอมมารตั้งแต่หน้าประตูไปแล้ว 55555