[ Fic-All-Anime ] Yamamoto Family

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ยุคสมัยของโลก...

Yamamoto Family

ตอนที่ 4 ยุคสมัยของโลก...

             โทชิโร่ได้ก้าวเท้าเข้าไปยังบ้านของตนเองอย่างช้าๆ ยิ่งก้าวเท้าเข้าไปมากเท่าไหร่ กลิ่นเลือดกับกลิ่นสาปที่เหม็นราวอุจาระต่ำตมก็ยิ่งเด่นชัดและแรงขึ้นมากเรื่อยๆ

แอ๊ด...

             เสียงผลักเปิดประตูดังขึ้นจากการกระทำของโทชิโร่ พอเปิดเข้าไปปุบ ภาพที่เขาเห็นก็คือรอยเลือดที่สาดกระจายไปทั่วรอบๆ กำแพงบ้านของเขา และมันยังมีลอยเลือดเป็นทางลากยาว ราวกับว่ามีบางอย่างลากเอาร่างของผู้บาดเจ็บไป

กรอด...

             โทชิโร่กัดฟันแน่นอารมณ์ในใจเต็มไปด้วยโทสะอันยากจะสะกดข่มเอาไว้ เขานั้นค่อยๆ ย่างกายเท้าของตนเองเข้าไปอย่างเงียบๆ พร้อมกับกำไม้เท้าในมือขวาของเขาไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

"มาแล้วหรอ? แกมีกลิ่นที่ดีเหมือนกันนี่หว่า"

             เสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากภายในบ้าน ทำให้โทชิโร่ถึงกับผงะ ก่อนจะรวมแรงใจเปิดประตูเลื่อนด้านหน้าของตนเข้าไป ก็พบเข้ากับร่างของอมนุษย์กำลังแทะแขนของมนุษย์อยู่ และมันก็กำลังนั่งทับอยู่บนร่างของคุณแม่ที่กำลังนอนคว่ำอยู่ที่พื้น

"อ๊าก!!!"

             ปากของโทชิโร่ได้เปิดกว้างขึ้นแล้วกู่ร้องออกมาอย่างเสียสติ ทางอมนุษย์ตัวเขียวเข้มที่เห็นเช่นก็ฉีกยิ้มร่าออกมาอย่างพอใจ ทว่า...

ฟุบ!

โครมมมมม!!!

             โทชิโร่ได้พุ่งกำลังทั้งหมดไปที่ขาทั้งสองข้างแล้วพุ่งก้าวย่างไปอย่างสุดกำลัง แล้วใช้สองแขนที่มีจับไม้เท้าในมือให้แน่น ก่อนจะหวดโฮมรันใส่เจ้าอมนุษย์ตรงหน้าออกไปเต็มกำลัง ส่งผลให้มันถูกแรงเหวี่ยงของเขาส่งร่างของมันปลิวกระเด็นเข้าไปที่ห้องข้างๆ ทันที

"แม่! แม่! ไม่นะ! ไม่! อ๊ากกกกก!! ฮื่อๆๆๆ"

             โทชิโร่ได้นั่งคุกเข่าลงกอดร่างอันไร้ลมหายใจของมารดาตนเองเอาไว้พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

ตึก... ตึก...

             เสียงของซากข้าวของที่ล้มพังไม่เป็นท่านั้นดังขึ้น ทำให้โทชิโร่หันไปมองยังทิศทางนั้น ก็พบว่าเจ้าอมนุษย์ที่ถูกตนเองโฮมรันใส่ไปจนคอหมุนบิดนั้น กำลังลุกขึ้นยืนแล้วใช้สองแขนของมันจับคอตัวเองให้หมุนกลับมาเหมือนเดิม

"บังอาจนักนะไอ้มนุษย์!"

ตูม!!

             อมนุษย์ได้คำรามกราดออกมาอย่างโมโหที่มันถูกหวดจนคอพับหมุนไปด้านหลัง จากนั้นมันก็ดีดตัวเอาตัวเองออกมาจากซากข้าวของแล้วพุ่งเข้าใส่มนุษย์ตรงหน้าทันที

"ไอ้สารเลวเอ๊ย!!"

             โทชิโร่ไร้ซึ่งความกลัวใดๆ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยโทสะ เขานั้นไม่สนใจว่าไอ้สิ่งตรงหน้านั้นคือสิ่งใดหรืออะไรทั้งสิ้น

             สองจับเอาไม้เท้าขึ้นควงแล้วแทงปลายไม้เท้าออกไปที่เบ้าตาเจ้าอมนุษย์ที่พุ่งเข้ามาแบบไม่สนสิ่งใด

ฉั๊วะ!!

             ปลายไม้เท้านั้นได้ทิ่มทะลุหัวของอมนุษย์เข้าไปจนทะลุออกไปอีกด้านหนึ่ง แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้การเคลื่อนไหวของมันหยุดลงเลยแม้แต่น้อย มันแค่ชะงักไปชั่วครู่ แล้วบุกใส่โทชิโร่

"แก! อั๊ก..."

             เจ้าอมนุษย์ยังไม่ทันได้พูดกล่าวต่อว่าอะไรออกมา มันก็ถูกหมัดขวาของโทชิโร่ปล่อยตรงไปที่ลำคอของมันทันที

             ซึ่งลักษณะจุดที่ปล่อยหมัดเล็งใส่นั้น หากมองในมุมกติกาสากลละก็คือผิดกฏแน่นอน เพราะมันไม่ต่างอะไรจากการลงมือต่อยในจุดที่หวังจะฆ่าอีกฝ่าย และแน่นอนว่าโทชิโร่ได้ทำมันอยู่ในตอนนี้

             อย่าได้ดูถูกว่าโทชิโร่เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มอายุ 14 ปีกว่าๆ เท่านั้น เพราะสภาพร่างกายบวกพละกำลังของเขานั้น แทบจะอยู่ในระดับของชายฉกรรจ์ที่แข็งแกร่งเลยก็ว่าได้

"ตาย! ตาย! ตาย! ไปตายซะ!"  

             โทชิโร่ระดมทั้งเข่าศอกใส่เจ้าอมนุษย์ตรงหน้าอย่างไม่ยั้งมือใดๆ และทุกจุดที่เล็งคือจุดตายของร่างกายมนุษย์อย่างแน่นอน

ฟิ้ว!  โครมมมมมมม!!

             อยู่ๆ ก็มีอมนุษย์เพิ่มเข้ามาอีกตน มันได้พุ่งเข้ามาพร้อมกับกระโดดถีบใส่บริเวณหัวของโทชิโร่เต็มๆ ทว่าโทชิโร่ก็ตื่นตัวรับลางสังหรณ์ได้ทัน จึงยกแขนขึ้นมาตั้งการ์ทป้องกันได้ทัน แต่ว่าร่างกายของเขาก็กระเด็นปลิวไปเพราะอมนุษย์นั้นมีพละกำลังที่มากกว่ามนุษย์ธรรมดามากนัก

"ไอ้โง่! แกเกือบปล่อยให้มีพวกหนูหลุดไปในหมู่บ้านแล้วนะ"  อมนุษย์ผู้มาใหม่นั้นกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก

"ชิ! หนวกหูน่า... แกก็ออกไปจัดการมันแล้วไม่ใช่หรือไง?"  เจ้าอมนุษย์ที่ถูกโทชิโร่อัดนั้นเถียงสวนกลับไป

แค่ก! แค่ก!

             เสียงไอกระอั๊กเลือดของเด็กหนุ่มได้เรียกความสนใจของสองอมนุษย์ให้หันไปมอง ก็พบว่าเด็กหนุ่มที่ถูกอมนุษย์มอบลูกถีบเมื่อครู่นั้นยังไม่ตายดีนั่นเอง

             โทชิโร่ค่อยๆ เลือนสายตาขึ้นมาจับจ้องเจ้าอมนุษย์ทั้งสอง ก่อนจะพบว่าเจ้าอมนุษย์ตนใหม่ที่เข้ามานั้น กำลังใช้มือจิกผมเด็กสาวผู้หนึ่งเอาไว้อยู่ และเด็กคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากน้องสาวของเขาเรนะนั่นเอง

"ฮื่อ... อ๊าก!  เอาคืนมา!... เอาน้องสาวฉันคืนมา!!"  โทชิโร่ครางเสียงอย่างโกรธแค้นแล้วค่อยๆ ใช้ไม้เท้าค้ำยันให้ร่างตัวเองยืนขึ้นช้าๆ

"ฮึฮึ ยัยเด็กนี่ยังไม่ตายด้วยสิ..."  

มนุษย์ตนใหม่ได้ขยับดึงร่างของเรนะขึ้นมาแล้วใช้เล็บมันกรีดเนื้อที่แขนของเรนะจนเธอนั้นฟื้นสติตื่นขึ้นมาร้องด้วยความเจ็บปวด

"ฮื่อ... พี่ชาย... พี่... ช่วย...ด้วย ฮื่อๆๆ"  เรนะที่ฟื้นคืนสติมาก็ร้องห่มร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร

ซู่มมมมมมมมมมม!!!

             ในช่วงเวลานั้นสติของโทชิโร่ได้ขาดห้วงไป ตาของเขาเหลือขาวขึ้น พร้อมกับมีกระแสลมร้อนระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

             สองอมนุษย์นั้นถึงกับผงะแล้วถอยหลังไปตนละก้าวเลยทีเดียว พวกมันนั้นสัมผัสได้ถึงอันตราย และสิ่งที่มันสัมผัสได้นั้นกำลังร้องเตือนให้ถอยและทิ้งเหยื่อวันนี้ไปซะ

             เมื่อถูกสัญชาตญาณร้องเตือนให้ถอย สองอมนุษย์ก็รีบทิ้งทุกอย่างแล้วรีบวิ่งหนีออกมาทันที รวมถึงต้องยอมทิ้งปล่อยเหยื่ออย่างเด็กสาวที่พึ่งจับได้ทิ้งไปอีกด้วย

             ช่วงเวลานั้นนัยน์ตาของโทชิโร่ได้กลับมาเป็นปกติเหมือนเช่นเดิม เพิ่มเติมคือประกายในดวงตาสีดำได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดงเพลิงที่ดูร้อนแรง ซึ่งยามนั้นสองอมนุษย์ก็ได้หนีออกไปได้หลายร้อยเมตรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ฟุบ!

             ร่างของโทชิโร่ที่กลับมาควบคุมได้อีกครั้ง ได้กระพริบหายไปจากจุดเดิมที่เคยยืนอยู่ ก่อนจะไปปรากฏตัวขวางทางหนีของสองอมนุษย์ที่กำลังมุ่งหน้าหนีเข้าไปในป่าลึก และนั้นก็ทำให้เจ้าสองอมนุษย์ถึงกับต้องชะงักหยุดทันที

"กรอด... เราต้องสู้แล้วพี่! ไม่งั้นจะสลัดมันไม่หลุดแน่"  อมนุษย์ตนแรกที่โดนโทชิโร่ยำใหญ่ใส่กล่าวขึ้น

"ไอ้โง่! แกไม่เห็นหรือไงว่ามันไม่เหมือนเดิมน่ะ!"  อมนุษย์ที่ถูกเรียกว่าพี่กล่าวออกมา

"ตราบใดที่มันไม่มีดาบของไอ้พวกนักล่าอสูร มันก็ฆ่าเราไม่ได้หรอก เพราะงั้นยื้อเวลาให้มันหมดแรงแล้วฆ่ามันเถอะพี่"  อมนุษย์ตนน้องได้กล่าวเสนอออกมา

"ชิ! เอาตามนั้นก็ได้..."  อมนุษย์ตนพี่ได้กล่าวเห็นด้วยอย่างฝืนใจออกมา

"ยุคไทโช... อมนุษย์ที่กินมนุษย์... พวกอสูร... นักล่าอสูร? Kimetsu no Yaiba?... มีโลกตั้งเยอะตั้งแยะ... ทำไมถึงต้องนำพาข้ามาที่นี่ด้วย?"

             ถ้อยคำกล่าวของโทชิโร่ได้ถูกปล่อยออกมา ทุกคำที่กล่าวนั้นเต็มไปด้วยความกดดันจนทำให้สองอสูรนั้นถึงกลับไม่กล้าขยับเปิดการโจมตีก่อนแม้แต่น้อย

             โทชิโร่ได้ย่อยข้อมูลต่างๆ ในหัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขานั้นไม่อาจคาดคิดได้ว่าจะถูกส่งมาอยู่ในยุคที่เต็มไปด้วยอสูรแบบนี้ แม้ว่าเรื่องราวของ Kimetsu no Yaiba จะเคยอ่านผ่านๆ จนจบไปแล้วก็ตาม แต่ว่าเขาก็ไม่ได้พิศสมัยอยากมาอยู่ในโลกแบบนี้ซะหน่อย

คลื่นนนนนนนนน!!!

             คลื่นแรงกดดันบางอย่างได้ก่อตัวขึ้นโดยมีศูนย์กลางมาจากร่างกายของโทชิโร่ และคลื่นกดดันนั้นถึงกับทำให้ทั่วทั้งป่าถึงกับสั่นไหว ซึ่งสองอสูรพี่น้องที่อยู่ในพื้นที่นั้นต่างก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก พวกมันนั้นคิดได้อย่างเดียวคือความตายนั้นกำลังอยู่ตรงหน้าของมันนั้นเอง

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...