ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เล่ห์รักจำนนใจ 1.3
อัศนียอมรับอย่างเต็มหัวใจว่าตอนนี้ร่างกายของเขากำลังเกิดปฏิกิริยาตอบสนองต่อร่างเย้ายวนของคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวตรงหน้าอย่างรุนแรง หรืออันที่จริงหากจะพูดให้ถูกก็คือ จอมนรีทำให้ร่างกายของเขาร้อนรุ่มแบบนี้ตั้งแต่ที่เธอเริ่มโตเป็นสาวแล้วก็ว่าได้
แต่ถ้าถามว่าเมื่อไหร่ที่เธอเข้ามาทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนทั้งยามหลับและยามตื่น ข้อนี้อัศนีก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เขารู้เพียงแต่ว่า เขาหวงยัยซาลาเปาของเขา และไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้เธอ รวมไปถึงยัยสาวทอมที่เจอวันนี้ด้วย ที่ต้องยอมแบ่งเธอให้เมฆาครึ่งหนึ่งนั่นก็ถือว่าเขาใจกว้างมากพอแล้ว!
จอมนรีปรือตาขึ้นมาช้าๆ ด้วยสติที่เลือนราง “อ้อ...ไม่ใช่ป้านิ่มจริงๆ ด้วย แต่เป็นนายน้อยนี่เอง”
“ก็ฉันน่ะสิ แล้วนี่ใครสั่งใครสอนให้เธอทำตัวเหลวไหลแบบนี้”
“นายน้อยนี่นอกจากจะเป็นจอมเผด็จการแล้วยังขี้บ่นชะมัด...ขี้บ่นเหมือนคนแก่เลย” สาวขี้เมาว่าแล้วก็หัวเราะคิก “บ่นยิ่งกว่าพ่อเมฆอีก”
“นี่เธอว่าฉันแก่เรอะ ยัยซาลาเปา!”
“ก็งั้นสิ แก่แล้วยังขี้บ่นด้วย”
คำว่า ‘แก่’ ที่ได้ยินถึงสองครั้งสองคราทำให้อัศนีกัดฟันกรอดๆ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยหวานของคนที่ทำให้ร่างกายเขาร้อนรุ่มและหัวใจปั่นป่วนมาหลายปี ก่อนจะก้มลงไปทาบริมฝีปากของตัวเองกับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างอดใจไม่ไหว เพราะพอคิดว่าหากเขาไม่กลับมาจากปารีสก่อนกำหนด ป่านนี้ยัยซาลาเปาของเขาจะต้องไปค้างอ้างแรมกับยัยสาวทอมนั่น หัวใจเขามันก็ร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก
“อื้อ...”
สัมผัสอบอุ่นที่ทาบลงมาบนริมฝีปากทำให้จอมนรีเกิดความรู้สึกหวามไหวอย่างประหลาด ยิ่งเมื่อลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กๆ ของเธออย่างดูดดื่ม ร่างกายของจอมนรีก็คล้ายว่าจะอ่อนระทวย ตัวเบาหวิวเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้
“อืม...”
ความหอมหวานที่ได้ลองลิ้มจากผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงทุกครั้งยามได้เห็นหน้า ทำให้อัศนีคำรามออกมาเบาๆ ด้วยความพึงพอใจ ยิ่งได้สัมผัสเรือนร่างเนียนนุ่ม เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว
แล้วความรู้สึกแบบนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นกับเขาเป็นครั้งแรก ดังนั้นตั้งแต่หญิงสาวเรียนจบจนตอนนี้ก็ผ่านมาสองปีแล้ว เขาเลยเลี่ยงที่จะเจอกับเธอ แต่วันนี้จู่ๆ เขากลับไปพบเธอโดยบังเอิญในสภาพเมามายแบบนี้ แล้วจะไม่ให้เขาโมโหจนต้องลงโทษเธอได้อย่างไร
ความรู้สึกวาบหวามจากจูบดูดดื่มลึกซึ้งครั้งแรกในชีวิตทำให้จอมนรีไม่อาจต้านทานความต้องการตามธรรมชาติของมนุษย์ได้ อีกทั้งสติที่พร่าเลือนทำให้เธอจูบตอบไปตามสัญชาตญาณ แต่เพราะความไม่ประสาหญิงสาวเลยได้แต่จูบตอบไปอย่างเงอะๆ งะๆ ทว่าไม่นานด้วยความช่ำชองของอัศนี เขาก็สามารถทำให้จูบที่ไม่ได้เรื่องได้ราวของเธอกลายเป็นจูบที่แสนเร่าร้อนได้อย่างง่ายดาย
จอมนรีเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ดวงตาคู่กลมโตบัดนี้หวานเชื่อมอย่างน่าหลงใหล สองแขนยกขึ้นกอดร่างหนาไว้แน่น อกอวบบดเบียดกับแผงอกแกร่ง ความหอมหวานจากรสจูบดูดดื่มและสัมผัสนุ่มหยุ่นทำให้อัศนีครางเสียงต่ำด้วยความพอใจ
แต่แล้วขณะที่จูบแสนหวานที่ทำให้อัศนีแทบคลั่งกำลังดำเนินไปอย่างเร่าร้อน จู่ๆ มือคู่เล็กที่โอบกอดเขาอยู่ก็เปลี่ยนเป็นทุบหลังเขาแรงๆ เสียงครางหวานๆ จากรสจูบที่แสนหวามหวานก็กลายเป็นเสียงครางประท้วงอื้ออึงอยู่ในลำคอ พร้อมกับพยายามผลักคนตัวโตให้พ้นตัว
อัศนียอมผละจากร่างบาง แต่พอเขาเห็นท่าทางพะอืดพะอมราวกับอยากจะขย้อนของเก่าออกมาของยัยซาลาเปาก็รู้ได้ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ขณะที่กำลังจะร้องห้าม ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทันการณ์เสียแล้ว เพราะทันทีที่จอมนรีลุกพรวดขึ้นมาได้ เธอก็พ่นของเหลวออกมาจนแทบจะหมดไส้หมดพุง
เท่านั้นไม่พอ เพราะพอสาวเจ้าอาเจียนใส่ทั้งตัวเองและตัวเขาจนเปรอะเปื้อนไปด้วยกันแล้ว แม่คุณก็ซบลงมาบนตัวเขาและหลับคอพับคออ่อนหมดฤทธิ์ไปทันที
“ให้ตายสิ! ยัยซาลาเปาตัวแสบ!”
อัศนีสบถออกมาชุดใหญ่ นึกอยากจะจับยัยเมรีขี้เมาตัวแสบมาฟาดเสียให้ก้นบวม โทษฐานที่ริอ่านดื่มเหล้าจนเมามายแล้วยังไม่ระมัดระวังตัวแบบนี้
ชายหนุ่มถอนใจ เรื่องที่ต้องอบรมสั่งสอนคงต้องยกยอดไปพรุ่งนี้ เพราะตอนนี้สิ่งที่ต้องจัดการอย่างเร่งด่วนคือกลิ่นไม่พึงประสงค์และสภาพที่ดูไม่จืดทั้งเขาและยัยจอมยุ่งนี่ต่างหาก
@@@@@@@@@@@
มาแล้วจ้าาาาาาาา
เรื่องนี้ใครยังไม่มี อย่าลืมไปโหลดอีบุ๊กกันนะจ๊ะ
โปรงามๆ แค่ 179 เท่าน้านนนนนนนนน
ตามลิงค์ไปเลยจ้าาาาาาาาาา
![]() |
|
ความคิดเห็น