แสนกลดลรัก

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ ๑ พรหมลิขิตขีด (เขี่ย?) (3)

E-book วันที่ 10 ธค นะคะ

โปรโมชั่น 15 วันแรกเหมือนเดิมค่า

แต่เรื่องไม่จบแค่นั้น อารมณ์ชั่ววูบแค่วันเดียวกลับพาความซวยมาด้วย เพราะพ่อกับแม่มาช่วยย้ายของจากหอพักมายังคอนโดแห่งนี้พอดี พอแม่เห็นเธอเท่านั้นแหละ โศกนาฏกรรมในครอบครัวก็เกิดขึ้นทันที เธอถูกไล่ตีจนวิ่งหนีไปรอบหอ สุดท้ายต้องกลับมาย้อมสีดำเหมือนเดิม แต่ผมก็เสียหนักมากจนต้องตัดทิ้งไปทั้งที่เธอรักผมของตัวเองที่สุด

ทั้งหมดก็เพราะเขา!

นวินดาเผลอตวัดสายตามองคนหน้ายักษ์ที่เอาแต่กินเงียบๆ แต่เหมือนราพณ์จะรู้ เพราะอยู่ๆ ก็หันมาหา ทำเอาคนมีชนักติดหลังสะดุ้ง แล้วยิ้มขัดตาทัพไปอีกเช่นเคย จนกระทั่งเขากินเสร็จ

“ขอบใจ” ราพณ์ถือจานไว้แล้วลุกขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะ” นวินดาถึงกับถอนหายใจโล่งอก เมื่อกลับมาหายใจหายคอได้ตามปกติแล้ว สาวน้อยก็ฉีกยิ้มกว้างแล้วจะรับจานคืนจากมือเขา แต่ราพณ์ก็เอาหลบไปอีกทาง

“ฉันจัดการเอง”

“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง” เสียงหวานดังละล่ำละลัก กลัวว่าเขาจะอยู่ในห้องต่อ แค่นี้เธอก็เกร็งจนแทบจะประสาทเสียแล้ว

“ฉันรบกวนเธอมากพอแล้ว”

“ไม่รบกวนเลยค่ะ” แค่จานใบเดียวเธอล้างเองได้สบายมาก ขออย่างเดียว...ไปที่ชอบๆ สักทีเถอะค่าพ่อคู้น!

“ไม่รบกวนหรือ”

ราพณ์ทวนคำเสียงเรียบ สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เหมือนเคย แต่นี่ก็มากพอที่จะให้สาวน้อยเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องอีกแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นก็ฝากท้องกับเธอทุกเช้าเลยแล้วกัน” เขารวบรัดตัดความ แล้วเดินจากไปแบบไม่สนใจสีหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผีของสาวน้อยตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

เดี๋ยว...เมื่อกี้ราพณ์ว่ายังไงนะ มากินข้าวด้วยทุกเช้าเลยเหรอ เขาจะบ้าหรือ ถ้าอยู่เพนต์เฮาส์แล้วมันลำบากนักก็กลับไปอยู่บ้านสิ!

นวินดาทำตาโต แต่พอตั้งสติได้และกำลังจะปฏิเสธแท้ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังคั่นเสียก่อน

“ธรรมะคือคุณากร ส่วนชอบสาคร ดุจดวงประทีปชัชวาล แห่งองค์พระศาสดาจารย์ ส่องสัตว์สันดาน สว่างกระจ่างใจมล”

“อะไรอีกล่ะคะเฮียขา...” นวินดากดรับโทรศัพท์แล้วลากเสียงประชดประชันคนปลายสายทันที “ว่าแต่ทำไมเฮียไม่กลับมาสักที นี่รอนานแล้วนะ...โอเค เนยจะทำกับข้าวไว้รอ” สาวน้อยบ่นใส่คนที่คุยโทรศัพท์ด้วยอีกเป็นชุด และหันหลังเดินเข้าห้องครัวไปเตรียมอาหาร

โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าราพณ์ยังไม่ออกไปอย่างที่คิด และกำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาอ่านยาก

...

นวินดาคุยโทรศัพท์อีกไม่กี่คำก็วางสายแล้วเดินกลับออกมา เมื่อไม่เห็นราพณ์อยู่ในที่พักเธอแล้วจึงถอนหายใจโล่งอก แต่ยังไม่มีโอกาสบอกเลยว่าเธอไม่สะดวกให้มากินข้าวเช้าได้ทุกวัน จริงอยู่ที่แม้จะไม่ได้บันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเขาไว้ แต่การแอบรักมาสี่ปีเต็มทำให้เธอจำหมายเลขได้ขึ้นใจชนิดว่าสลัดอย่างไรก็ไม่หลุด แต่เธอจะกล้าโทร. ไปหาเขาหรือ

สาวน้อยยังจำได้ดีว่าการโทร. หาเขาครั้งหลังสุดเกิดผลลัพธ์อย่างไร แค่คิดไปถึง ‘เรื่องวันนั้น’ หัวใจที่เคยสงบนิ่งก็กลับมาฟุ้งซ่านอีกครั้ง

เวรกรรมของเธอจริงๆ หรือว่าที่ทำบุญตักบาตรเมื่อเช้าเธอลืมกรวดน้ำด้วย...ก็ไม่นะ เธอกรวดน้ำทุกเช้าหลังตักบาตรและทุกคืนหลังสวดมนต์ก่อนนอนเลยละ แต่ทำไมราพณ์ยังตามมาหลอกหลอนเธอไม่เลิกราอีกเล่า

หรือลืมแผ่เมตตาให้...ถ้าลืมก็ต้องรีบแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเดี๋ยวนี้

นวินดาคิดแล้วรีบทำกับข้าว จากนั้นจึงอาบน้ำแต่งตัว สวดมนต์แผ่เมตตาอีกรอบ พยายามตั้งสติระงับอกและใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ทำไมยิ่งพยายามลืม ภาพใบหน้าหล่อเหลาคมคายของราพณ์ยังกระจ่างชัดอยู่ในความทรงจำ...ทำอย่างไรก็ไม่ยอมลืมเสียที

เอ้าพี่ราพณ์ แบบนี้ก็ได้เหรออออ ไหนว่าไม่สนใจไงงงง ><

 

เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ

#หากรู้สักนิดว่ารัก  (Yoursmile) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู)

Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF

อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!

"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!”

#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์)

Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH

เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ

"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม" 

"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"

Be with You #พี่กรรณเจ้าขา (กรรณ + เจตปรียา) Dek-D : https://bit.ly/3mZAaOu

เขาเฝ้ามองเธอมาแสนนาน แต่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่พี่ชายอีกต่อไปแล้ว

"เริ่มจากย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน...แล้วเจ้าขาก็ลองรียกพี่ว่า 'สามี' ดีไหม"