ลำดับตอนที่ #4
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ..........
-----วันรุ่งขึ้น------
คุราที่สุดแสนจะน่ารักของเราก็ออกเดินเล่นนอกบ้าน ด้วยความที่ลืมเรื่องคุโระไปซะสนิท
คุรา : อากาศดีจังแฮะ
จากนั้นคุราก็รู้สึกอะไรอุ่น ๆ ที่แก้ม
คุโระ : จูบรับอรุณจ้า! เป็นไงบ้างหวานใจของผม
คุรา : เฮ้ยยยยยยย!!!!นี่นาย....(เอามือเช็ดแก้ม
คุโระ : ลืมผมซะแล้วเหรอ แหม....ใจร้ายจัง
คุโระยิ้มให้คุราก่อนที่คุราจะ.....
เปรี้ยงงงงงง!!!! คุราต่อยคุโระเต็มแรง
คุรา : อย่า....มา....ยุ่ง....กับ....ช้านนนนน!!!!
เปรี้ยง!!!!ตุบ!!!!!ผัวะ!!!!! หลังจากนั้นคุโระก็โทรมไปทั้งตัว
-----ที่ปราสาท-----
คิรัวร์ : (กำลังทำแผลให้อยู่) แหม....องค์ชาย ไม่น่าเลยนะพะย่ะค่ะ ไม่น่าไปยุ่งกับยัย....เอ้ย! ตานั่นเลยพะย่ะค่ะ
คุโระ : อย่ามายุ่งกับฉันจะได้มั้ยเล่า โอ้ยยยย เบา ๆ สิ!!!
คิรัวร์ : อย่าขยับสิพะย่ะค่ะ!
-----ที่สวนหลังบ้านคุรา-----
คุราซึ่งกำลังรดน้ำต้นไม้และผักสวนครัวอยู่อย่างเพลิดเพลิน เพราะมั่นใจมากว่าคุโระคงไม่มากวนใจอีกแล้ว แต่แน่ใจเร้อ....
คุโระ : (ยืนเกาะรั้ว) ไงจ๊ะ ที่รักจ๋า..
คุรา : เฮ้ยยยย!!!
คุราซึ่งกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการรดน้ำตกใจกับคำพูดนั้นจึงสะดุดหงายหลัง แต่คุโระมารับไว้ทัน
คุโระ : เฮ้...ตัวเบาจังแฮะ ไม่เป็นไรใช่มั้ย เอ้านี่! บัวรดน้ำของเธอ (ยื่นมือที่ถือบัวรดน้ำออกมา)
คุรา : (หน้าแดง) ฉะ...ฉันไม่เป็นไรหรอก!!!
คุราซึ่งกำลังนอนอยู่บนตักของคุโระ(แบบไม่เต็มใจ)ลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจจนหัวไปชนกับบัวรดน้ำที่คุโระยื่นมือออกมา
คุโระ : อ้าว...สลบไปซะแล้วแฮะ
คุรา : .....(สลบอย่างน่ารักสุด ๆ )
คุโระ : ช่วยไม่ได้แฮะ พากลับวังดีกว่า
และแล้วคุโระก็อุ้มคุรากลับวัง
-----ที่วัง------
คุโระวางคุราบนเตียงอย่างนุ่มนวล
คุโระ : (เอามือลูบหัวคุรา) คิกคิก น่ารักไม่เบาเลยแฮะ...
คุโระจ้องหน้าคุราเงียบ ๆ แล้วก้มลงไป....ก้มลงไปอีก...อีก...และ........
โป๊ก!!!!!คุราตื่นมาพอดีเลยเอาหัวโขกซะเลย
คุรา : ไอ้โรคจิต วิปริต จิตวิตถาร!!!
คุราตะโกนใส่ แล้ววิ่งออกไปนอกวังทันที...
คุโระ : คนอะไร้....น่ารักเป็นบ้าเลย
คุราที่สุดแสนจะน่ารักของเราก็ออกเดินเล่นนอกบ้าน ด้วยความที่ลืมเรื่องคุโระไปซะสนิท
คุรา : อากาศดีจังแฮะ
จากนั้นคุราก็รู้สึกอะไรอุ่น ๆ ที่แก้ม
คุโระ : จูบรับอรุณจ้า! เป็นไงบ้างหวานใจของผม
คุรา : เฮ้ยยยยยยย!!!!นี่นาย....(เอามือเช็ดแก้ม
คุโระ : ลืมผมซะแล้วเหรอ แหม....ใจร้ายจัง
คุโระยิ้มให้คุราก่อนที่คุราจะ.....
เปรี้ยงงงงงง!!!! คุราต่อยคุโระเต็มแรง
คุรา : อย่า....มา....ยุ่ง....กับ....ช้านนนนน!!!!
เปรี้ยง!!!!ตุบ!!!!!ผัวะ!!!!! หลังจากนั้นคุโระก็โทรมไปทั้งตัว
-----ที่ปราสาท-----
คิรัวร์ : (กำลังทำแผลให้อยู่) แหม....องค์ชาย ไม่น่าเลยนะพะย่ะค่ะ ไม่น่าไปยุ่งกับยัย....เอ้ย! ตานั่นเลยพะย่ะค่ะ
คุโระ : อย่ามายุ่งกับฉันจะได้มั้ยเล่า โอ้ยยยย เบา ๆ สิ!!!
คิรัวร์ : อย่าขยับสิพะย่ะค่ะ!
-----ที่สวนหลังบ้านคุรา-----
คุราซึ่งกำลังรดน้ำต้นไม้และผักสวนครัวอยู่อย่างเพลิดเพลิน เพราะมั่นใจมากว่าคุโระคงไม่มากวนใจอีกแล้ว แต่แน่ใจเร้อ....
คุโระ : (ยืนเกาะรั้ว) ไงจ๊ะ ที่รักจ๋า..
คุรา : เฮ้ยยยย!!!
คุราซึ่งกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการรดน้ำตกใจกับคำพูดนั้นจึงสะดุดหงายหลัง แต่คุโระมารับไว้ทัน
คุโระ : เฮ้...ตัวเบาจังแฮะ ไม่เป็นไรใช่มั้ย เอ้านี่! บัวรดน้ำของเธอ (ยื่นมือที่ถือบัวรดน้ำออกมา)
คุรา : (หน้าแดง) ฉะ...ฉันไม่เป็นไรหรอก!!!
คุราซึ่งกำลังนอนอยู่บนตักของคุโระ(แบบไม่เต็มใจ)ลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจจนหัวไปชนกับบัวรดน้ำที่คุโระยื่นมือออกมา
คุโระ : อ้าว...สลบไปซะแล้วแฮะ
คุรา : .....(สลบอย่างน่ารักสุด ๆ )
คุโระ : ช่วยไม่ได้แฮะ พากลับวังดีกว่า
และแล้วคุโระก็อุ้มคุรากลับวัง
-----ที่วัง------
คุโระวางคุราบนเตียงอย่างนุ่มนวล
คุโระ : (เอามือลูบหัวคุรา) คิกคิก น่ารักไม่เบาเลยแฮะ...
คุโระจ้องหน้าคุราเงียบ ๆ แล้วก้มลงไป....ก้มลงไปอีก...อีก...และ........
โป๊ก!!!!!คุราตื่นมาพอดีเลยเอาหัวโขกซะเลย
คุรา : ไอ้โรคจิต วิปริต จิตวิตถาร!!!
คุราตะโกนใส่ แล้ววิ่งออกไปนอกวังทันที...
คุโระ : คนอะไร้....น่ารักเป็นบ้าเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น