[ EXO x You] You're my pretty member (กลับมาอัพแบ้ว)

ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER TWO

CHAPTER TWO

หลังจากเรามาร้านเนื้อย่างกันอ่า…ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีไว้ให้คนสิบสองคน(ซี่งหน้าตาดีมาก) ‘แกล้ง’ คนนะคะไม่ใช่ตัวอะไรแกล้งได้แกล้งดี แกล้งได้ตลอด ฮึ่ย… L

“เฮ~ ร้านเนื้อย่างวู้วว~” ซาลาเปาน้อยของฉัน(ถึงจะมารู้ทีหลังว่าพี่เขาอายุ 25 แล้วก็เถอะ)ตะโกนร้องรำทำเพลงตั้งแต่พี่ไคเป็นคนเสนอว่าให้เราไปฉลองต้อนรับฉันที่ร้านเนื้อย่าง

“อืม…เราจะกินอะไรกันดี??”พี่เลย์เปิดเมนูอ่านอย่างตั้งใจแล้วหันมาถามฉันที่นั่งเกร็งแข็งเป็นหิน อ๋า…รอยยิ้มนั่นน่ารักสุดๆไปเลยอ่ะ ~

“เอ่อ…” ฉันอ้ำอึ้งเล็กน้อยเพราะไม่รู้จะสั่งอะไรดี มันน่ากินไปทุกอย่างอ่ะ

“อะแฮ่ม!!” เสียงของพี่ซูโฮดังขึ้นทำให้เมมเบอร์ทุกคนละความสนใจจากเมนูอาหารตรงหน้าไปสนใจลีดเดอร์ของวงแทน

“ฮยองมีเรื่องอะไรเหรอ?” เทาพูดขึ้นทั้งๆที่สายตาไม่ละไปจากเมนูอาหารเลยแม้แต่นิดเดียว

“ฉันจะบอกว่า…”

“ว่า??” พี่เฉินทำท่าสนอกสนใจ พร้อมกระพริบตาปริบๆแบบเด็กขี้สงสัย

“กาอินบอกว่าคืนนี้กินเต็มที่…”  พี่เขาจะจ่ายให้ฉันช่มั๊ยช่างเป็นลีดเดอร์ที่…

“เพราะมื้อนี้กาอินจ่าย!!!”

ดี…จริงๆ (ทุกคนเข้าใจไหมว่าฉันประชดดดด ToT)

“เฮฮฮฮฮฮฮฮ” เสียงเฮดังจากรอบโต๊ะใบหน้าเหวอจากคำพูดของพี่ซูโฮของฉันทำให้ใครบางคนหลุดยิ้มออกมา

เห…เวลายื้มก็ดูน่ารักดีนี่นา

ฉันไม่บอกหรอกว่าคนที่ยิ้มเป็นใครไปมโนกันเองนะรีดเดอร์ทั้งหลาย J

“ ว่าแต่นายจะกินอะไร / นายจะกินอะไร” พี่เลย์และพี่ดีโอยื่นเมนูมาให้ฉัน ฉันมองเมนูแต่ละอันงงๆ ของพี่เลย์คือ เมนูอาหาร ส่วนของพี่ดีโอคือ เมนูเครื่องดื่ม

“อ่า…ผมเลือกไม่ถูกแฮะ มันน่ากินหมดเลยนี่นา” ฉันเกาหัวเบาๆ หวังว่ารังแคคงไม่ตก ถุย!! อิไรท์เขียนอะไรมาดนางเอกหายหมด (ไรท์ : ขออภัยแมวพิมพ์ -..-)

“เห อันนี้ก็น่ากินดีนะ” พี่ลู่หานแทรกเข้ามาในบทสนทนาพลางใช้นิ้วเรียวยาวชี้ชื่อและรูปภาพอาหารในเมนูเหมือนเด็กๆ อ่า…น่ารักอ่ะ

“อ่า…พี่อยากกินอันนี้เหรอพี่ลู่หาน??”ฉันเงยหน้าถามพี่ลู่หาน

“ห๊ะ!...ม..ไม่ใช่หรอกแค่แนะนำให้นายน่ะ แหะๆ” ดูยังไงๆก็อยากกินเองชัดๆ

“อ่า…งั้นผมเอาไอ้นี่ กะ ไอ้นี่ แล้วก็ไอ่นี้ก็แล้วกัน” ฉันชี้โน่นชี้นี่ในเมนู พี่ลู่หานยิ้มปริ่มจนรอยตีนกาขึ้น สงสัยจะดีใจมากที่ฉันสั่งอันที่เขาอยากกินให้

“แล้วพี่ดีโอกะพี่เลย์ล่ะครับอยากกินอะไร??” ฉันหันไปมองสองหนุ่มที่นั่งข้างๆ

“หือ?? / หือ??” เมื่อไหร่พวกพี่จะเลิกพูดพร้อมกัน

“พวกฉันสั่งแล้วล่ะ ^ ^ “ อย่ายิ้มมม…ฉันแพ้รอยยิ้มของพวกพี่นะรู้มั๊ย -//-

“อ่อ…”ฉันพยักหน้าหงึกหงักเป็นการแสดงว่า ‘โอเค ฉันเข้าใจแล้ว’

“นี่พวกนายทำไมไม่สั่งพวกแอลกอฮอล์มั่งอ่ะ!?!” เสียงพี่แบคฮยอนดังขึ้น เสียงนั่นทำให้พี่ชานยอลสะดุ้งโหยง คิก…โคตรเอ๋ออ่ะ =w= (ไรท์ทำร้ายอิหยอยอีกแล้ว)

“อะไรๆ นายเปรี๊ยวปากอยากเมาเหรอไง แบคกี้?” พี่ชานยอลที่นั่งรออาหารมาเสริฟท์ถามด้วยท่าทางเอ๋อๆประจำตัว

“เอออออ”

“นายอยากเมาแบบไม่เสียตังค์ป่ะ แบคกี้”

“เสนอมาแล้วฉันจะเก็บไปพิจารณา” พี่แบคฮยอนกอดอกมองพี่ชานยอลเชิดๆเหมือนราชินี จะมีใครว่าหรือตบอะไรมั๊ยถ้าฉันบอกว่าพี่เขาดูเอ่อ… ‘แรด’ มาก อย่าตบหนูหลังฉากนะคะ บทอิไรท์อยากตบไปตบไรท์เลย (ไรท์: แมวพิวพ์ค่ะแมวพิมพ์อย่ามาตบไรท์นะคะพลีสสสส *^*)

“นายไปปั่นจิ้งหรีดเด่ะ เมาชัวร์ไม่เสียตังค์อีก ถ้ายิ่งปั่นนานๆนะอาจมีอ๊วกออกมาอีก”

“…”

“อุ๊บ…5555” ฉันหลุดหัวเราะออกมา เสียงของฉันทำให้พี่แบคฮยอนขมวดคิ้วเป็นปม หน้ามุ่ย ปากยู่ เหมือนเด็กที่ขอให้แม่ซื้อของเล่นให้แต่ไม่ได้ดั่งใจ

“หัวเราะอะไรห๊ะ!”

“อ่อก!...พ..พี่แบคฮยอนมาล๊อกคอผมทำไม” พี่บ้าเอ๊ย! เอาแขนอันถึกบึกบึนของตัวเองมาล๊อกคออนบอบบางของฉันทำไม T^T โหดร้าย

“นายนี่มัน…น่าหมั่นไส้ชะมัด บู~” ไม่ต้องมาบงมาบู ไม่ได้น่ารักซักนิด (โกหก)

“อะไรบูๆนะพี่…แค่กๆ ปล่อยแขนได้แล้วจะตายแล้วววว อ่อก!”

“55555” เสียงหัวเราะดังมาจากรอบโต๊ะอีกครั้งหนึ่ง มันตลกตรงไหนกันห้ะ!เห็นน้องใหม่ถูกทำร้ายเนี่ย พวกซาดิสท์ เชอะ L

“บู…มาแข่งดื่มเหล้ากัน”

“ห๊ะ!!...แค่กๆ” เมื่อไหร่จะปล่อยยยย จะตายแว้ววววว

“นายเอาจริงเด่ะ??” พี่เฉินถาม

“เฮ้! พรุ่งนี้เรามีงานนะ” งาน…งานอะไร! =o=!

“นั่นสิ่ แบคกี้พรุ่งนี้เรามีงานนี่นา นายจะแข่งจริงอ่ะ?”พี่ชานยอลพูดกับพี่แบคฮยอน แล้วเหล่ตามองฉันเบาๆ ฉันเห็นเขาหัวเราะฉันด้วย! หัวเราะทำไมมมม

“แค่กๆ…พี่คะป…ปล่อยซักทีจะตายแล้วววว ToT”

“ ‘พี่คะ’’งั้นเหรอ…”พี่แบคฮยอนปล่อยฉันจากอ้อมแขนของเขา แล้วเพ่งพินิจพิจารณาใบหน้าฉันอย่างจริงจัง ให้ตายสิ่หลุดพูดคำต้องห้ามไปอีกแล้ววว กาอินอยากจิกรี๊ดออกมาจริงๆให้ตายเถอะโรบิน

“พี่ครับต่างหาก…หูพี่นี่ไม่ดีเลยนะ แหะๆ” เอาว่ะในตอนที่แล้วก็แถมาจนรอด ตอนนี้คงจะรอดเหมือนตอนแรก

“ไม่ๆ เมื่อกี๊ฉันก็ได้ยินคำว่า ‘คะ’”พี่เฉินพูดขึ้นมาอีกทำไมมมม

“ห…หูฝาดไงครับ”

“แต่ฉันก็ได้ยินนะ” อิแพนด้า พูดขึ้นมาทำหอยขมอะไรรรรรร

“ฉันด้วย” หุบปากไป๊ อิมักเน่หน้าแก่ T_T

“เห็นมะ…นายต้องพูดคำว่าคะแน่ๆ” ทำไมแถไม่รอดเหมือนตอนที่แล้วว้า ._.;;

“พี่ครับ!...มาแข่งดื่มเหล้ากัน!!” ฉันพูดขึ้นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากคำพูด คะขาของฉัน

“-_-“ พี่ดีโอมองหน้าฉันแบบ ‘เอาจริงเหรอ’ เออออ กูเอาจริงคร่ะ (ขออภัยในคำหยาบ)

“หึ…แน่วแน่ดีนี่นาเด็กน้อย J” ไม่ต้องมายิ้มให้ค่ะพี่แบคฮยอน…

“…”

“J”

“…”

“J”

“พี่ครับ…หยุดยิ้มเถอะ…”

“ทำไม…”

“…”

“หวั่นไหวอ่อ?”

ว้อททททททเดออออออออฟัคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค!! หมั่นไสสสสสสส้ =O=!!!!!!

“ม…มาแข่งดื่มกันเถอะครับ” มาแข่งกันเด้! โด่ววววว (คิดในใจ)

“หวั่นไหวกับพี่สินะ…เด็กน้อย”

“ไม่ได้หวั่นไหวซักหน่อย!!”

“หวั่นไหวชัดๆ เด็กบ้าเอ๊ย~” หมั่นไสสสสส้อ่ะ ไฝว้กันหลังเซเว่นปิดมั๊ยเพ่ TTOTT

“อึก…” ฉันรีบคว้าแก้วที่เต็มไปด้วยเหล้าจากมือพี่แบคฮยอน(พี่แกเอามาจากไหนเนี่ย?) แล้วยกขึ้นกระดกรวดเดียวหมด ก่อนจะหันไปยกยิ้มเยาะแนวประมาณว่า ‘ไม่กล้าอ่ะดิ่ ด๋อยจังฮู้”

“-___-* หนอย…อึก..” พี่แบคฮยอนดูจะหัวเสียอย่างหนักเลยรีบหยิบแก้วใหม่มารินจนเต็มแล้วรีบกระดกจนหมด

“ฮี่ๆ” ฉันเกลียดเสียงหัวเราะพี่ชานยอลจริงๆ มันกวนอวัยวะเบื้องล่างอย่างบอกไม่ถูก -_-*

“กาอินอย่ายอมนะสู้ฮยองเลยสิ่”พี่เทารีบเชียร์ฉัน

“กาอินนี่สู้ๆ/กาอินสู้ๆ กาอินสู้ๆ”พี่ซิ่วหมิน,พี่ซูโฮและพี่ลู่หานรีบส่งเสียงเชียร์ฉันมั่ง

“…อึก…” ฉันรีบรินเหล้าแล้วกระดกจนหมดแก้วอีกครั้งท่ามกลางเสียงเชียร์ของคนรอบโต๊ะ

“ฮึ…จะเอาชนะฉันเร็วไปร้อยปีนะ เบบี้~” เบบี้บ้าอะไร ฉันไม่ใช่เด็กทารกนะ L

“-///- อึก…” ฉันดึงแก้วเหล้าจากมือพี่ลู่หานแล้วกระดกเข้าปากเล็กๆของตัวเองอย่างเร็ว

“เห้! หน้านายแดงๆนะ”พี่ไครีบเข้ามาดูฉัน

“แดงอารายยยย ม่ายเหนแดงซ้ากกกกนิดดดดดดด เอิ๊ก…” อ่า…ทำไมร้านมันหมุนติ้วงี้อ่า แถมพี่ๆแต่ละคนมีฝาแฝดอีกด้วย

“เยเฮท…เด็กนี่เมาซะแล้วอ่ะฮยอง”

“อารายครายเมาห๊ะ! โอเซฮุนนนายนี่มานนนนน…” ฉันลากร่างอันโงนเงงนของตัวเองเดินไปหาต้นเสียงที่พูดขึ้นมาเมื่อกี้ แล้วใช้แขนของตัวเองโอบคอของคนตัวสูงก่อนจะค่อยๆโน้มคอของเซฮุนลงมา

“เฮ้!นายจะทำอะไรห๊ะ กาอิน!!” อะไร..เสียงใครร ฟังม่ายรู้เรื่องงงง

“เซฮุนนนน นายเน่มานนนน…”

“ =_=;;”

“น่ารักจริงงๆ เลยน๊า~ คริ”

“น่ารักบ้านนา…อุ๊บ!!”ยังไม่ทันได้พูดจบคนเมาก็ใช้ริมฝีปากบางสีพีชของตัวเองประกบกับปากของร่างสูงโดยไม่ทันให้เขาตั้งตัว กลิ่นเหล้าอ่อนๆและริมฝีปากนุ่มทำให้คนตัวสูงเริ่มเคลิ้มกับรสหวานละมุนของรสจูบจากคนเมา เซฮุนรีบเรียกสติของตัวเองคืนแล้วใช้มือของตัวเองดันร่างเล็กออกห่างจากตัว ซูโฮรีบเข้าไปพยุงร่างของคนเมาท่ามกลางความตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่ผ่านไปเมื่อครู่เหล่าเมมเบอร์มองเซฮุนที่ใบหน้าแดงก่ำ ก่อนจะหันไปมองคนเมาที่หมดสติอยู่ในอ้อมกอดของซูโฮ

“เอ่อ…ผมว่านะเรากลับกันเถอะ”เทารีบพูดขึ้นเมื่อเห็นสภาพของน้องใหม่ ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความเขินอาย(?)

“อ…อืม!” ดีโอพยักหน้าเห็นด้วย

“แล้ว…เจ้านี่ล่ะ”ซูโฮพูดขึ้นแล้วใช้สายตามองไปที่ร่างของคนเมา

“อ่า…ทิ้งไว้นี่แล้วพรุ่งนี้มาเอาได้ป่ะฮยอง” ชานยอลพูดกับลีดเดอร์ของวงติดตลก…แต่ในเวลานี้มุกเขาแป๊ก อ่า…เสียเซลฟ์อ่ะ ; _ ;

“อืม…เดี๋ยวฉันแบกหมอนี่ไปก็ได้” เฉินเสนอตัวด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ

“โอเค...งั้นฉันจะไปจ่ายเงินส่วนเฉินนายพากาอินกลับหอด้วยนะ”

“อืม…” ซูโฮส่งมอบคนเมาไปให้เฉินแบกกลับหอพัก เฉินรีบเดินออกไปจากร้านโดยมีคนตัวเล็กที่กำลังเมาไม่ได้สติอยู่บนหลัง เหล่าเมมเบอร์คนอื่นๆก็รีบเดินตามเฉินออกไปส่วนซูโฮก็เดินออกไปจ่ายเงินค่าอาหารและเครื่องดื่มเหลือไว้เพียงแต่มักเน่หน้าหล่อที่พึ่งถูกขโมยจูบไปเมื่อกี๊ เขาใช้มือปิดหน้าตัวเองพร้อมพึมพำเบาๆ

“ความรู้สึกเมื่อกี๊…ไม่เซฮุน!! นายไม่ใช่เกย์!”

---------------------------------------------------------------

บอกตรงๆนะตอนนี้เป็นตอนที่สมองตื้อและตันมากมายก่ายกอง T^T ตอนแรกว่าจะไม่ลงแล้วล่ะ แต่เห็นคอมเม้นเลยมีกำลังใจขั้นเลยแต่งได้ขอบคุณรีดเดอร์มากนะคะที่กรุณามาอ่านฟิคที่ไม่ได้เรื่องอันนี้ ไรท์รู้สึกปลื้มมากอ่ะที่มีคนอ่านฟิคของไรท์ ฉากจูบนี่ไรท์ไม่ถนัดอ่ะแต่งออกมากากมากมาย ;; A ;; ช่วยติดตามด้วยนะรักคนอ่านจุ๊ฟฟฟฟฟ~ 

Charlotte Chan♥