รวมฟิคสั้น

ลำดับตอนที่ #4 : Destiny พรมลิขิตรักพลัดพลาก > Suho&Chorong > EP.1

cinna mon

.
.
.

1,000 ปีก่อน

        ภายใต้ร่มเงาของการปกครองที่เป็นสุขของพระเจ้าคิม ซองกยู ประชาชนทุกคนที่ยากจนก็มีฐานะขึ้น และเปิดทางให้ประชาชนเข้ามาเป็นข้าราชกาลในวังหลวงกันเพิ่มมากขึ้น แต่เมื่อนานวันเข้าพระเจ้าคิม ซองกยู ก็ประชวร พระวรกายย่ำแย่ลงทุกวัน ซึ่งเกิดจากมนต์ดำของสนมฝ่ายขวา จอง อึนจี ซึ่งได้วางแผนการที่จะให้ลูกชายของนาง โอ เซอุน ขึ้นมาเป็นพระราชา

“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันพาเซอุน โอรสของหม่อมฉันมาเข้าเฝ้าเพคะ” อึนจีพูดขึ้นข้างๆเตียงของพระเจ้าคิม ซองกยู

“ท่านพ่อเป็นอย่างไรบ้างพะยะคะ” เซอุน

“ข้าไม่เป็นอะไรมากแล้ว เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกนะ” พระเจ้าคิม ซองกยูหันไปตอบ

“ท่านพ่อพะยะคะ หม่อมฉันมาเยื่อมท่านเห็นว่าท่านอาการดีขึ้น คุยกับน้องได้มากขึ้น หม่อมฉันก็สบายใจ” จู่ๆเสียงของรัชทายาทที่ 1 ก็ดังขึ้น

“ข้าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แล้วพระมเหสีของข้าอยู่ไหนล่ะ” พระเจ้าคิม ซองกยูหันมาคุยกับองค์รัชทายาท

“ท่านแม่ไปถือศีลอยู่ที่วัดหลังเขาพะยะคะ ท่านแม่ตรัสไว้ว่า ท่านจะถือศีล 3 เพลา เพื่อให้ท่านอาการดีขึ้นพะยะคะ”

“ข้าคิดว่าข้าคงได้รับแล้วเหล่ะ ฮ่าๆ” พระเจ้าคิม ซองกยูคุยกับองค์รัชทายาทจนไม่มองมาที่เซฮุน ทำให้อึนจีที่มองดูอยู่แค้นจนเลือดขึ้นหน้า

“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันขอทูลลานะเพคะ ดูท่าแล้วท่านคงถูกคอกับองค์รัชทายาทที่ 1 มาก งั้นหม่อมฉันกับลูกจะไม่กวน” อึนจีพูดก่อนจะเดินออกไปพร้อมลูกชายของนาง

        และแล้วเรื่องที่เศร้าใจก็เกิดขึ้น หลังจากนั้นไม่นานพระเจ้าคิม ซองกยู ก็สิ้นพระชน สร้างความเศร้าสลดให้แก่ประชาชนของพระองค์เป็นอย่างมาก และในขณะนั้นองค์รัชทายาทที่ 1 (ซูโฮ) สนมฝ่านขวา (อึนจี) และลูกชายของนาง (เซฮุน) ก็ทรงเสด็จไปนอกเมือง เพื่อเที่ยวชมธรรมชาติป่าไม้ ภูเขา ครั้งแรกองค์รัชทายาทที่ 1 ซูโฮ ไม่ยอมที่จะเสด็จไปด้วย เพราะเห็นว่าพระวรกายของผู้เป็นพ่อหนักขึ้นทุกวัน แต่เพราะนางสนมอึนจีใช่เลห์เหลี่ยม จนในที่สุดองค์รัชทายาทซูโฮก็ยอมใจอ่อน ในระหว่างการเดินทางไปนั้นมีแค่คนสนิทของนางสนมไม่กี่คนเท่านั้น เพราะนางสนมอึนจีตั้งใจจะพาองค์รัชทายาทมาฆ่าทิ้งเสียในป่า เพื่อจะให้ลูกชายของนางขึ้นครองราชสมบัติแทน

     และเมื่อถึงหน้าผาแห่งหนึ่ง นางสนมก็เริ่มปฏิบัติตามแผนที่นางคาดการเอาไว้ นางหลอกล่อองค์รัชทายาทมาที่หน้าผาตามลำพังเพื่อที่จะผลักองค์รัชทายาทลงไป องค์รัชทายาทที่ไม่ได้แอะใจอะไรก็ทรงเดินไปตามเกมส์ที่นางสนมวางไว้

“ไหนท่านบอกว่าตรงนี้มีพืชที่งามหนัก ต่อให้ใบหน้าของนางฟ้าก็เทียบไม่ติด แล้วมันอยู่ไหนล่ะพะยะคะ” ซูโฮพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

“ตรงนี้แหล่ะเพคะ ...องค์ชายรัชทายาท” นางสนมพูด

“อย่าเรียกกันห่างเหินสิพะยะคะ ท่านเป็นสนมของท่านพ่อของหม่อมฉัน ก็ถือว่าเป็นแม่ของหม่อมฉันเช่นกัน”

“ไม่ได้หรอกพะยะคะ ท่านกำลังจะขึ้นครองราชสมบัติ หม่อมฉันจะทำอย่างนั้นไม่มิได้พะยะคะ”

“ไม่เป็นไรหรอก แล้วไหนล่ะพืชที่ท่านว่า ข้ามองมาหลายรอบแล้วก็ยังไม่เห็น” ซูโฮกลับเข้าเรื่องเดิม

“องค์รัชทายาทลองทอดพระเนตรลองไปที่หน้าผาสิเพคะ”

“ไหนล่ะข้ายังไม่เห็นอะไรเลย” องค์รัชทายาทก็ทำตามที่นางสนมพูด

“นี้ไงเพคะ” นางสนมพูดเสร็จก็พลักองค์รัชทายาทลงไปด้านล่างทันที

“เข้าใจหรือยังเพคะองค์รัชทายาท หม่อมฉันทำอย่างนั้นไม่ได้เพคะ หม่อมฉันจะยอมให้พระองค์ขึ้นครองราชสมบัติไม่ได้จริงๆเพคะ” อึนจีพูดขึ้นก่อนะจเดินกลับไป

“ท่านแม่ เสด็จไปไหนมาพะยะคะ” เซฮุนพูด

“ข้าแค่ไปจัดการเรื่องอะไรบ้างอย่างเท่านั้น เรื่องที่จะทำให้เจ้าได้อยู่อย่างสุขสบาย” อึนจีพูด

“แล้วองค์รัชทายาทล่ะพะยะคะ”

“องค์รัชทายาทนะเหรอ .. ท่านสิ้นพระชนตามพระเจ้าคิม ซองกยูไปแล้วเหล่ะ” อึนจีพูด

“เป็นไปได้เช่นไรพะยะคะ”

“พระเจ้าคิม ซองกยู ทรงโปรดปรานองค์ชายรัชทายาทมากกว่าใครทั้งสิ้น ขนาดลูกของสนมเอกอย่างข้า ท่านยังไม่ชายตามอง เพราะฉนั้นแม่จึงส่งองค์ชายรัชทายาทไปเล่นกับท่านในนรกแล้วหล่ะ เจ้าไม่ต้องห่วงนะเซฮุน เจ้าแค่ทำตาที่แม่บอกแล้วทุกอย่างจะเป็นของเจ้า !”

“รวมถึง น้องซูจี ลูกสาวของสนมรองด้วยหรือเปล่าท่านแม่” เซฮุนถาม

“ทุกอย่างที่เจ้าอยากได้ จะเป็นของเจ้าทั้งหมด....ลูกแม่”

.

.

.

.

.

        องค์ชายรัชทายาทที่ตกลงมาจากหน้าผาซึ่งได้รับบาดเจ็บก็ยังม่ทรงฟื้น จนกระทั่งพลบค่ำ ซึ่งถึงเวลาออกหากินของสัตว์ป่า และแล้วสัตว์ 4 ขาตัวหนึ่งก็เดินมาพบกับองค์ชายรัชทายาทเข้า มันเดินเข้าไปใกล้ๆและใช้จมูกยาวๆของมันดมกลิ่นขององค์ชายรัชทายาท แล้วมันก็เดินผ่านไป

        มันเดินมาได้สักพักก็ถึงโขดหินที่มีพืชสีฟ้ากับสีแดงที่เรืองแสงอยู่ ลักษณะคล้ายกับใข่ไก่ มันเดินเข้าไปกินพืชสีฟ้าต้นหนึ่ง แล้วหางของมันก็แผ่ออกมาจนครบ 9 หาง ร่างกายของมันก็ยืดยาวขึ้นจนเท่ากับขนาดร่างของมนุษย์ ปากที่กว้าง จมูกยาวๆของมันก็หดลง ขาทั้ง 4 ข้างยืดยาว ขนหนาๆของมันก็หลุดออกจากตัว แล้วศีรษะของมันก็งอกเส้นผมสีดำที่ยาวสลวย

“เจ้าทำอะไรของเจ้า !” เสียงของสุนักจิ้งจอกที่ยืนมองพัฒนาการของลูกสาวตนเองพูดขึ้น

“ท่านแม่ ...ข้าปล่อยให้เขาตายไม่ได้จริงๆ” เธอตอบไป

“เจ้าไม่จำเป็นต้องสละชีวิตและร่างกายของเจ้าก็ได้นะโชรง !”

“ไม่ได้หรอกท่านแม่ ! ข้าเลือกแล้ว ข้าเลือกที่จะเป็นกูมิโฮเพื่อเขา”

“ถ้าเจ้าเลือกเช่นนั้นแม่จะคอยดูแลเจ้าเอง แต่เจ้าอย่าลืมนะว่าหลังจากนี้อีก 100 วันเจ้าจะต้องกินตับผู้ชาย 100 ตับ ภายใน 1,000 ปี เพื่อเป็นมนุษย์ เจ้าจะต้องเป็นมนุษย์ สัญญากับแม่นะ” สุนักจิ้งจอกพูด

“ข้าให้สัญญา ภายใน 100 วันข้าจะส่งบุรุษท่านนั้นให้ถึงที่” เธอพูดจบ สุนักจิ้งจอกก็ร่ายมนต์จนร่างกายของเธอและการแต่งตัวของเธอคล้ายมนุษย์สาวทั่วไป ที่มีหน้าตาสวยงามเหมือนนางฟ้า

.

.

        แล้วเธอก็เดินกลับมาที่องค์ชายรัชทายาท เธอแบกองค์ชายรัชทายาทขึ้น ก่อนจะร่ายมนต์เหาะตัวเองไปจนถึงถ้ำซึ่งเป็นที่อยู่ของเธอ

“ไม่ต้องกลัวนะ ! ข้าจะรักษาท่านเอง” นางวางองค์ชายรัชทายาทลงบนก้องฟางซึ่งเป็นที่นอนของนางเมื่อครั้งนางยังเป็นสุนักจิ้งจอก แล้วก็เริ่มร่ายมนต์จนพิษบาดแผลขององค์ชายรัชทายาทลดลง และอาการก็ดีขึ้นเป็นลำดับ

.

.

.

.

.

เช้าวันรุ่งนึ้น

        องค์ชายรัชทายาทค่อยๆลืมพระเนตรขึ้นมา และหันพระพักตร์ของพระองค์ไปมองรอบๆ และพบกับหญิงสาวที่นอนอยู่ใกล้ๆพระองค์ ผมที่ยาวสลวยของเธอทำให้พระองค์อดที่จะสัมผัสมันไม่ได้

“ฮึก !” นางจิ้งจอกสะดุ้งตกใจตื่น

“ท่าน ! ตื่นแล้วเหรอ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง” นางจิ้งจอกรีบเข้าไปดูอาการของพระองค์ทันที

“ข้าไม่ได้เป็นอะไร ! แล้วทำไมข้าถึงมาอยู่ที่นี้ได้” องค์ชายรัชทายาทถามไป

“ข้าพบท่านนอนสลบอยู่ที่กลางป่า สงสัยท่านคงจะตกลงมาจากหน้าผา ท่านมาจากที่ใด ชื่ออะไร พอบอกข้าได้ไหม ?” นางจิ้งจอกถามไป

“ข้า.... ข้า....” องค์ชายรัชทายาทครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง

“ข้ามาจากเมืองหลวง มาหาของป่า” องค์ชายรัชทายาทปิดบังตัวตนของพระองค์

“แล้วท่านชื่ออะไรล่ะ”

“ข้าชื่อ... ชื่อซูโฮ ข้าเป็นคนธรรมดา”

“ข้ารู้แล้วว่าท่านเป็นคนธรรมดา ท่านคงไม่เป็นองค์ชายรัชทายาทหรอก เพราะไม่มีองค์รัชทายาทพระองค์ไหนที่มาเดินป่าเช่นนี้ หรือว่าเป็นจริงๆ”

“ข้าไม่ได้เป็น !” องค์ชายรัชทายาทรีบปฏิเสธโดยเร็ว

“ข้าเชื่อท่านแล้ว ! ตอนนี้เนื้อตัวของท่านก็สะบักสะบอมมาก ข้าว่าท่านไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะ ที่หลังถ้ำนี้มีลำธารอยู่ ท่านเดินนำไปก่อนเดี๋ยวข้าจะเอาหินขัดไปให้” นางจิ้งจอกว่าจบก็เดินออกไป

“อาบน้ำในลำธาร ! ข้าจะรู้วิธีอาบน้ำที่ถูกต้องได้เช่นไรนะ” องค์ชายรัชทายาทพูดพลางทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะเดินไป

.

.

        องค์ชายรัชทายาทเดินมาได้สักพักก็เจอกับลำธารตามที่เธอพูด เขามองไปที่ลำธารนั้นสักพัก ก่อนจะทำท่าเดินลงไปในน้ำ

“เดี๋ยวท่าน !!” เสียงนางจิ้งจอกตะโกนจากด้านหลัง

“ท...ทำไม”

“ท่านจะไม่ถอดชุดคลุมออกก่อนหรือ”

“ถ...ถอด ! ตรงนี้เหรอ ?”

“ใช่สิ ! ในป่านี้แสงแดดส่องมาน้อย ถ้าท่านไม่ถอดชุดคลุมก่อน คืนนี้ท่านจะหนาวได้นะ”

“อ...อ๋อ ! ถ...ถอดสิ !” ว่าแล้วองค์ชายรัชทายาทก็ถอดชุดคลุมออก แล้วเดินลงไปในลำธารนั้น

“เจ้าไม่อาบหรือ ?” องค์ชายรัชทายาทถามกลับมา

“ท่านจะให้ข้าอาบน้ำกับบุรุษหรือ ?” นางจิ้งจอกถามไปด้วยสีหน้าตกใจกับคำพูดขององค์ชายรัชทายาท

“ทำไมล่ะ ?” องค์ชายรัชทายาทถามกลับมา

“การที่สตรีและบุรุษอาบน้ำด้วยกันมีแค่สถานะเดียวนั้นคือสามีภรรยา ถ้าคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันอาบน้ำด้วยกันมันจะดูไม่งามนะ ท่านไม่รู้หรือ” นางจิ้งจอกอธิบายให้พระองค์ฟัง

“เหรอ ? ข้าขอโทษ ข้าไม่รู้” องค์ชายรัชทายาทรีบพูดด้วยความสำนึกผิด

“ช่างเถอะ ! ข้าจะถือว่าท่านไม่ได้พูดออกมาแล้วกัน” นางจิ้งจอกพูดเสร็จก็ส่งหินขัดผิวไปให้องค์ชายรัชทายาท

“ข...ขอบใจนะ” องค์ชายรัชทายาทรับมาก่อนจะมองสักพัก แล้วถูมันลงบนเสื้อของพระองค์

“เดี๋ยวก่อนท่าน ! ถ้าท่านทำเช่นนั้นชุดของท่านจะขาดได้นะ” นางจิ้งจอกพูดอีก

“แล้วข้า...ควรทำเช่นไร ?” เขาถามมา

“งั้นข้าทำให้ท่านแล้วกัน” ว่าเสร็จนางจิ้งจอกก็เดินลงมาในลำธารแล้วรับหินขัดผิวมาขัดให้พระองค์แทน

“ดูไปท่านก็เหมือนกับองค์ชายดีนะ !” จู่ๆจิ้งจอกสาวก็พูดขึ้น

“ท...ทำไมเหรอ ?”

“ก็ท่านทำอะไรไม่เป็นเลยนะสิ ! เหมือนกับพวกองค์ชายในวังหลวง”

“เจ้าเคยอยู่ในวังหลวงด้วยหรือ ?”

“ข้าไม่เคยอยู่หรอก แต่แม่ของข้าเคยอยู่ แต่มันนานมากแล้ว ช่วงนั้นยังมีนางจิ้งจอกเก้าหาง พวกเธอจะออกมาหากินในตอนกลางคืน ท่านรู้หรือไม่”

“รู้สิ ! ข้าเคยเรียนเรื่องตำนานนางจิ้งจอกเก้าหางหรือกูมิโฮตอนที่ข้ายังเล็กอยู่ พวกเธอล่อชายรูปงามมากินตับ ข้าว่าเรื่องนี้เป็นตำนานที่ข้าชอบที่สุดเลย” พระองค์เล่ามา

“ดูไปดูมาข้าคิดว่าเจ้าก็คล้ายกับกูมิโฮเหมือนกันนะ” จู่ๆพระองค์ก็พูดมา ทำเอานางจิ้งจอกตกใจและหลบหน้าพระองค์ทันที

“ข...! ข้าดูเหมือนตรงไหน” นางจิ้งจอกถาม

“ก็เพราะเจ้า ...สวยเหมือนนางสวรรค์เลยไงล่ะ” องค์ชายรัชทายาทพูดก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาบนในหน้า

“ข้าคิดว่า ...แทนที่ท่านจะพูดคำพูดเจ้าเลห์เหล่านั้น ท่านเอาเวลามาดูวิธีขัดผิวไม่ดีหรือ” นางจิ้งจอกพูดแบบอายๆ

“ไม่เรียน ! ข้าจะให้เจ้าขัดให้ข้าทุกวัน”

“ไม่ได้นะ ! ผู้ที่จะอาบน้ำด้วยกันต้องเป็นสามีภรรยากันเท่านั้น”

“แต่เมื่อเช้าข้าตื่นมาเห็นเจ้านอนอยู่ข้างๆข้า แล้วตอนนี้เจ้ายังขัดผิวให้ข้าอีก เจ้าทำหน้าที่ของเจ้ามากเกินไปจนข้าคิดว่าเจ้าคือภรรยาของข้าจริงๆไปแล้ว”

“ท่านจะคิดยังไงก็ช่าง !!” นางจิ้งจอกพูดอายๆก่อนจะเดินขึ้นมาลำธานนั้น

 ซูโฮ exo                                                      โชรง A-pink