Fate Series - ข้อมูลของเหล่าเซอร์แวนท์

ลำดับตอนที่ #39 : Nursery Rhyme : บทกวีสำหรับเด็กๆ

Caster : เนิร์สเซอรี่ ไรม์ (Nursery Rhyme) 

บทกวีสำหรับเด็กๆ

          เนิร์สเซอรี่ ไรม์ เป็นศูนย์รวมความรู้สึกของอลิซ (Alice) ผู้เป็นมาสเตอร์ของเธอ เธอไม่ใช่พวกวีรบุรุษหรือวีรชน แต่เธอเป็นเพียงหนังสือภาพที่สามารถแสดงตัวตนของตนเองให้คนอื่นเห็นได้ เนิร์สเซอรี่ ไรม์เป็นหนังสือนิทานที่เป็นที่รักของเด็กๆชาวอังกฤษซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทนของความฝันของเหล่าเด็กพวกนั้น เธอเป็นวิญญาณวีรชนที่ไร้เดียงสา ตัวของหนังสือนั้นจะเป็นเรื่อง อลิซในดินแดนมหัศจรรย์ (Alice in Wonderland) โดยเลวิส แคร์รอล (Lewis Carroll) ซึ่งเป็นนิทานยอดนิยมที่มักจะเล่าให้กับลูกสาวในครอบครัว

               เนิร์สเซอรี่ ไรม์เป็นบทกวีตามธรรมเนียมหรือบทเพลงสำหรับเด็กๆในอังกฤษและอีกหลายๆปนระเทศ แต่ประโยชน์ของมันที่แท้จริงนั้น ใช้กันแค่ในคริสต์ศตวรรษที่ 18-19 จากกลางคริสต์ศตวรรษที่ 16 ไรม์ได้เกิดขึ้นจากการบันทึกการละเล่นของชาวอังกฤษ คอลเล็คชั่นของเนิร์สเซอรี่ ไรม์ที่เกิดขึ้นครั้งแรกคือหนังสือเพลงของทอมมี่ ทัมบ์ (Tommy Thumb's Song Book) ซึ่งต่อมาก็มีีหนังสือเพลงอันไพเราะของทอมมี่ ทัมบ์ (Tommy Thumb's Pretty Song Book) เกิดขึ้นตามมา ซึ่งถูกตีพิมพ์ก่อนปี 1744 โดยลูกเลี้ยงของจอห์น นิวเบรี่ (John Newbery) ที่ชื่อว่าโทมัส คาร์นัน (Thomas Carnan) ในหนังสือนั้นมีเรื่องราวของแม่ห่าน (Mother Goose) ซึ่งถูกแต่งเป็นบทเพลงและมีชื่อเสียงโด่งดังในเวลาต่อมา

               บทเพลงของเด็กๆที่เก่าแก่ที่สุดที่เคยบันทึกมาบนโลกนี้คือเพลงกล่อมเด็กหรือลัลลาบาย (Lullaby) ซึ่งสามารถพบได้ตามวัฒนธรรมของมนุษย์ทั่วโลก คนอังกฤษก็ได้ใช้เสียงลู ลู หรือ ลา ลาที่เกิดจากการออกเสียงของคำๆนี้มาใช้ในการกล่อมเด็ก และบาย บาย เพื่อกล้อมให้หลับฝันดี ตามประวัติมาแล้ว เพลงกล่อมเด็กของโรมันที่ถูกบันทึกไว้ จะมีเนื้อเพลงว่า "ลัลลา ลัลลา ลัลลา เอาท์ ดอร์มี่ เอาท์ แลคต้า" ซึ่งถูกบันทึกไว้โดยนักกวีชาวโรมันนามว่า เพอร์ซิอุส (Persius) หรือออลัส เพอร์ซิอุส แฟล็คคัส (Aulus Persius Flaccus) ซึ่งอาจจะถือได้ว่า เป็นบทเพลงกล่อมเด็กที่เก่าแก่ที่สุดในโลก

               เนิร์สเซอรี่ ไรม์ในยุคแรกๆนั้น เหมือนกับบทกวีของฝรั่งเศสที่ชื่อว่า สามสิบวันในเดือนกันยายน (Thirty Day Hath September) ซึ่งนับตามจำนวนวัน มันถูกบันทึกไว้ในศตวรรษที่ 13 หลังจากปลายของยุคกลาง ก็ได้มีการบันทึกบทเพลงของเด็กๆอีกครั้ง ในรูปแบบของหนังสือมาร์จินาเลีย (Marginalia) จากกลางศตวรษที่ 16 ก็ได้เริ่มมีการบันทึกการละเล่นของอังกฤษที่มีชื่อว่า ป้ายเค้กสิ! ป้ายเค้กสิ! คุณคนทำขนมปัง! (Pat-a-cake, Pat-a-cake, baker's man!) ซึ่งเป็นเนิร์สเซอรี่ ไรม์ที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ หลังจากนั้นก็ได้ปรากฏในเวอร์ชั่นของการละเล่นของโทมัส เดอร์ฟี่ (Thomas d'Urfey) ในปี 1698 ซึ่งเนิร์สเซอรี่ ไรม์ในตอนนั้นไม่ได้ถูกเขียนบันทึกไว้ จนถึงศตวรรษที่ 18 

               เมื่อเนิร์สเซอรี่ ไรม์ที่ถูกใช้เป็นสื่อการเรียนการสอนและวรรณกรรม ก็กลายเป็นสิ่งให้ความบันเทิง เนื่องจากว่ามีหลักฐานต่างๆมากมายที่อ้างอิงเกี่ยวกับความบันเทิง เช่น การละเล่นอย่าง ไปตลาดกัน ไปตลาดกัน (To Market , To Market) หรือ เอ๊กอีเอ๊กเอ๊ก! (Cock a doodle doo!") ซึ่งเกิดขึ้นปลายคริสตวรรษที่ 16 เนื่องจากการตีพิมพ์เนิร์สเซอรี่ ไรม์ในรูปแบบของหนังสือชุดนามว่า หนังสือบทเพลงของทอมมี่ ทัมบ์ซึ่งถูกจัดจำหน่ายโดยแมรี่ คูเปอร์ (Mary Cooper) ในลอนดอนก่อนปี 1744 ซึ่งมรเพลงมากมายที่ถูกรู้จักกันในนามของ บทเพลงของทอมมี่ ทัมบ์ 

               โทมัส คาร์นันเป็นคนๆแรกที่ได้ตีพิมพ์เพลงมาร์เธอร์ กูส หรือ แม่ห่านลงไป ซึ่งเป็นบทเพลงที่มาจากหลายแหล่ง เช่นปริศนา ปาหี่ ภาษิต เพลงบัลเล่ต์ เป็นต้น ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 เนอร์เซอร์รี่ ไรม์ก็ได้ถูกตีพิมพ์หลายเวอร์ชั่นและแพร่กระจายไปทั่วโลก เช่น บทกวีชื่อดังของสก็อตแลนด์ของโรเบิร์ต แชมเบอร์ (Robert Chamber) และบทเพลงของแมห่านในอเมริกา จากช่วงนั้นมา เราก็ได้อาจจะทราบได้ถึงผู้แต่งเพลงต่างๆเช่น ทวินเกิล ทวินเกิล ลิตเติ้ล สตาร์ (Twinkle Twinkle Little Star) ซึ่งเกิดจากการรวมทำนองของเพลงฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18 และบทกวีอังกฤษของเจน เทย์เลอร์ (Jane Taylor) เข้าด้วยกัน

               และหลังจากนั้นก็ได้เกิดผู้ที่รวบรวมเพลงพื้นบ้านชื่อดังไว้ เช่นเซอร์ วอลต์เตอร์ สก็อท (Sir Walter Scott) แห่งสก็อตแลนด์ และเคลเมน เบรนทาโน่ (Clemens Bretano) กับ แอ็คฮิม ฟอน อาร์นิม (Achim von Arnim) แห่งเยอรมัน ซึ่งบันทึกลงในหนังสือ เดส คนาเบิน วอนเดอร์ฮอร์น (Des Knaben Wunderhorn) ในปี 1806 - 1808 ตอนแรกหนังสือชื่อดัังที่ถูกจับตาอยู่คือ เนิร์สเซอร์รี่ ไรม์ของอังกฤษ โดยเจมส์ ออร์ชาร์ด ฮัลลิเวล ซึ่งได้แบ่งเนิร์สเซอร์รี่ ไรม์ไว้เป็นหลายส่วน เช่นการละเล่น ภาษิต เรื่องราวเหนือจินตนาการ เพลงกล่อมเด็กเป็นต้น ในปี 1895 หนังสือของเนิร์สเซอร์รี่ ซอง (Nursery Song) ในปี 1844-1912 ก็ได้เป็นหนังสือเรียน

               นักมานุษยวิทยานามว่า แอนดรูว์ ลัง (Andrew Lang) ได้สร้างหนังสือเนิร์สเซอรี่ ไรม์ในปี 1896 และเมื่อเริ่มเข้าศตวรรษที่ 20 ในปี 1909 ก็ได้เกิดหนังสือเนิร์สเซอรี่ไรม์ยุคใหม่เป็นหนังสือภาพ เห้! ดิดเดิล ดิดเดิล (Hey! Diddle Diddle) ของแคลเดคอทท์ (Caldecott) และแม่ห่าน หรือมาสเตอร์ กูสของอาเธอร์ แร็คแฮม (Arther Rackham) 

               เนิร์สเซอรี่ ไรม์ไม่ได้มีร่างกายของตัวเอง ซึ่งจะเปลี่ยนไปตามความต้องการของมาสเตอร์คนปัจจุบัน เพราะฉะนั้น เนิร์สเซอรี่ ไรม์ในตอนนี้ จะมีรูปร่างคล้ายกับอลิซ ผู้เป็นมาสเตอร์ของเธอ ซึ่งมีรูปร่างคล้ายกันจนเหมือนฝาแฝด ทั้งรูปร่าง ลักษณะต่างๆ นิสัย อย่างไรก็ตาม สีประจำตัวของเธอก็คือสีดำและม่วง ต่างจากอลิซที่เป็นสีขาวและฟ้า เธอเป็นคนที่เป็นห่วงมาสเตอร์ของตัวเองมาก นิสัยเหมือนเด็ก เธอไม่ใช่คนขี้อายเหมือนอลิซ แต่เป็นคนไร้อารมณ์และชอบเบื่อง่าย

ความสามารถเฉพาะคลาส

การสร้างอาณาเขต(Territory Creation) A 

          สามารถสร้างอาณาเขตที่ทำให้ตนเองได้เปรียบขึ้นมา

ความสามารถเฉพาะตัว

การเปลี่ยนร่าง (Shapeshift) A+ 

               ความสามารถในการเปลี่ยนร่างเป็นสิ่งต่างๆได้

การปรับแต่งร่างกาย (Self-Modification) A 

               ความสามารถในการเปลี่ยนร่างกายเฉพาะส่วนให้เป็นไปในรูปแบบต่างๆตามใจนึก เช่น ทำให้ปีกงอก ผิวหนังเป็นเกล็ด หรือ แขนยืดได้ เป็นต้น

ในขณะนั้นเอง… (Meanwhile...) A 

               ความสามารถของมันนั้นไม่ชัดเจน แต่เกี่ยวกับการเดินทางไปยังโลกอีกด้านหนึ่ง (Reverse Side of The World) โลกที่เป็นที่อยู่ของตัวประหลาดต่างๆ เป็นโลกที่ไม่ขึ้นตรงก็กฎของโลกปัจจุบัน เหล่าเทพ สัตว์มายา เวทย์มนต์โบราณ สิ่งไม่ใช่มนุษย์จะมีตัวตนอยู่ในโลกแห่งนี้

สมบัติวีรชนที่ครอบครอง

"หน้าหนังสือที่ถูกเปิดซ้ำ... และถูกผลักไสให้กลายเป็นแค่ที่คั่นกระดาษ นิทานทั้งหมดน่ะ เป็นเพื่อนของฉันนะ!!!"

Nursery Rhyme เนิร์สเซอรี่ ไรม์ : นิทานสำหรับใครสักคน 

ประเภท : ต่อต้านบุคคล 

ระดับ : EX

          เรียกได้ว่ามันคือตัวตนที่แท้จริงของ เนิร์สเซอรี่ ไรม์ ก็ว่าได้ เนื่องจากมีความสามารถนี้ ทำให้ตัวเธอสามารถคงรูปร่างอยู่ได้ มันมีความสามารถในการสร้างโลกจำที่เกิดจากจินตนาการของมาสเตอร์ พูดได้ว่ารูปร่างของ เนิร์สเซอรี่ ไรม์ จะออกมาเป็นในรูปแบบที่มาสเตอร์จินตนาการ

มันควรจะเป็นแบบนั้นแต่ในเฟท/แกรนด์ ออเดอร์ (Fate/Grand Order) ได้ใช้รูปร่างและจินตนาการของ อลิส มาสเตอร์ของเธอในเฟท/เอ็กซืตร้า (Fate/Extra) เนื่องจากเธอรับความปรารถนาของ อลิส ที่อยากเล่นกับทุกคนตลอดไปมา นั่นทำให้เธอมีความสามารถเกี่ยวกับหนังสือ อลิสในแดนมหัLจรรย์ กับ อลิซในเมืองกระจก เป็นหลัก

          เธอจะมีความสามารถต่างๆตามในเรื่อง เช่น สามารถเรียกกองทหารไผ่ออกมาได้ การอัญเชิญ แจบเบอร์ วอร์คกี้ ตัวตนที่ใกล้เคียงกับ เบอร์เซิร์กเกอร์ แต่มีความแข็งแกร่งกว่าเซอร์แวนท์หลายเท่า ไม่มีอาวุธไหนสามารถทำลายมันได้นอกจาก วอร์พอล เบลด (Vorpal Blade) หรือการใช้มันร่วมกับความสามารถ การสร้างอาณาเขต(Territory Creation) เพื่อสร้าง ป่าไร้นาม มันจะปรากฏออกมาในรูปแบบโต๊ะปาร์ตี้น้ำชากลางป่า ที่ๆทุกคนจะค่อยๆลืมตัวตนของตัวเองไปจนร่างกายหายไป การจะหนีออกจากป่านี้จำเป็นต้องเขียนชื่อตัวเองให้ถูกและอ่านมันออกมาดังๆ

-------------------------------------------------------------------------

Facebook Fanpage : Kokowa ฉันแค่อยากแปล

https://www.facebook.com/KokowaTrans/

-------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบไปแล้วนะครับ กับประวัติของวีรชนท่านนี้ เนิร์สเซอรี่ ไรม์ หนังสือนิทานกล่อมเด็กชื่อดัง ประวัติน้อยมากๆ แต่ก็น่ารักเหมือนกัน อิอิ เอาเป็นว่าใครที่ชอบก็อย่าลืมกดไลค์แฟนเพจ กดหัวใจ กดเรท กดแชร์ให้กับเรื่องนี้ต่อไปด้วยนะครับ