คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ยั่วยวนชวนฝัน
อนที่ 29
ยั่วยวนวนฝัน
บาร์เรื่อื่มWhite Flower ผับ ่ำืนนี้่อน้าึั
เพราะบาร์เทนี้สาวลับมาทำานวาลวลายเย่าระบอเเอร์ปรุเรื่อื่มหลาสีสันเสิร์ฟลู้าัเิม
อฟมารอรับเี่ยว้อยไปส่บ้านเนื่อาพี่ายเธอิประุม ึู่่หนุ่มสาวไม่รู้ว่าอยู่แ่ห้อ CCTV ในผับนี่เอ
เาเลือนั่รอรมุมโฟามอเห็นลู้าเ็มรอบบาร์หลัยมือส่สัาบอเธอรับรู้
ิ๊!
เสียเือน้อวามเ้าวนให้ผู้บริหารหนุ่มล้วหยิบสมาร์โฟนออมาาระเป๋าาเเปิอ่าน้อวามผ่านแอปพลิเั่นสื่อสารยอฮิ
KaeawKoy : ้อยสั่าาโมมายล์ร้อน ๆ ให้พี่อฟื่มรอนะะ
Cof : ให้พี่ื่มาอนนี้ะหลับอนไหนะ?
KaeawKoy : เี๋ยว้อยแว๊บไปอธิบายให้ถึที่เลย่ะ
อฟอมยิ้มละสายาาหน้าอสมาร์โฟนทอมอบาร์เทนี้สาว้าวออาเาน์เอร์บาร์เรื่อื่มรมาหา
ประายในแววามแลูเ้าเล่ห์น้อย ๆ ที่อีนไม่ทันเห็น
มือให่ยื่นรออยนัวเล็รหน้ายับัวเว้นที่ว่า้าายสบาับนเ้าใวามหมายีแล้ววามือเรียวลนั่เีย้าัน
เี่ยว้อยทิ้มือเล็ึมับวามอบอุ่นาอุ้มือให่เริ่ม้นอธิบายบอเหุผลที่นสั่ ‘าาโมมายล์’ ใหู้่หมายื่มั่นเวลา่วรอเธอเลิานในเวลาเ่นนี้
“า ‘าโมมายล์’ หรือ Chamomile Herbal Tea เป็นสมุนไพร่วยให้นอนหลับสบาย ปรับสมุลระบบประสาทผ่อนลาย
ลน้ำาลในเลือ ะลอารเิโรระูพรุน ลอัเสบ
้อยรู้ว่าพี่อฟทำานเรียมาทั้วันเลยอยาให้รู้สึผ่อนลาย่ะ”
“อืม แล้วาาโมมายล์ไม่มีาเฟอีนเหรอะ?”
“าาโมมายล์เป็นาที่ ‘ไม่มีาเฟอีน’ แถมผับอเรายัเลือแบบออแนิส์รับรอวามบริสุทธิ์่ะ”
“พี่มีำลัใรอแล้ว่ะ ้อยลับไปทำาน่อเถอะ”
แววามไหวระริอมยิ้มพราวเสน่ห์บอน้าายลายมือาารเาะุมมาลูบบนเรือนผมนุ่มเหนือศีรษะเล็เลื่อนปลายนิ้วลเลี่ยปอยผมทัใบหูให้อีที
ื่ม่ำับเสน่หาในหลุมลึไ้ไม่นานเี่ยว้อย็ถึับห่อปาเบิาโหลัเพิ่รู้ัวว่าเอามะพร้าวห้าวมาายสวนในอนนี้เอ..นเ้าเล่ห์ร้ายนันะ..
“พี่อฟรู้ัาทุนิีอยู่แล้วยัแล้ถาม้อยอีนะ
ฮึ่ม ุผู้บริหาริาราและาแฟแห่ให่ในประเทศ”
“พี่ ‘ิถึ’ ้อยนี่ะ ไม่ถือเป็นวามผิใ่ไหม”
เล่นอบแบบนี้..ใรันะโรธไ้ลอ..บาร์เทนี้อผับเหลียว้ายแลวาโมยหอมแ้มผู้บริหารหนุ่มทีหนึ่
โมยสาวผละลุหนีลับบาร์เรื่อื่มอนเอทันที มีวาู่มทอประายแววหวานทอมอามแผ่นหลับา
ระทั่เธอถึบาร์หันมาสบาันอีรั้ึราวโลแ้มสีมพู
ภาพวามหวานู่หนุ่มสาวถู้อมอามุมหนึ่้วยวามรู้สึอิาริษยาเิลาใ
..พลันวามิั่วแวบผุในิไร้สำนึเลื่อนไหวร่าายเ้าหาผู้เป็นเป้าหมาย..
พนัานเสิร์ฟสาวเินถือถาบรรุแ้วาวาบนโ๊ะ
แ่ะ้าวถอยลับสะุเท้าัวเอพลานั่ลบนัว้าอผู้บริหารหนุ่มึ่วาลำแนโอบรับัวเธอเอาไว้นุ่มนวล
เธอเยหน้ามอสบามนิ่้าราวหลุมเสน่หา เอื้อมว้าหยิบแ้วาาโมมายล์มา่วยเป่าไล่วามร้อน
บรรยื่นป้อนเาละเลียื่มทั้ที่ยันั่อยู่บนัในวแนอุ่น
สัพัแ้วาถูวาลบนโ๊ะแล้วพนัานเสิร์ฟสาวสอลำแนอนโน้ม้นอเาลมาแนบริมฝีปาูบูื่มเินว่าะินนาารถึวามหวานหวามแห่รสุมพิในฝัน
ิ๊!
ุ้บ!
“อ๊าย!”
ภาพัมายัวามเป็นริือผู้บริหารหนุ่มลุพรึบาโฟาหลัเาเปิอ่าน้อวามผ่านแอปพลิเั่นสื่อสาร
ไม่ไ้สนใพนัานเสิร์ฟสาวที่สะุาเสียหลัล้ม้น้ำเบ้า
ภาพินนาารยั่วยวนวนฝันในสมอพลันหายวับในพริบาเียว
เสียรีร้อไม่ใ่เสียเี่ยว้อยามมโนภาพ แ่เป็นเสียเธอที่อฟไม่ไ้ยินเพราะเสียเพลในผับัลบ
เธอวาฝันเสียิบีว่าะแล้ล้มลนั่บนัอฟแล้วทำอะไร่อมิอะไรานั้นามภาพินนาารในหัว
แ่ลับไม่มีโอาสแะ้อผู้บริหารหนุ่มแม้แ่ปลาย้อย
้นเหุเป็นเพราะเสียาเ้าสมาร์โฟนนั่นแท้เียวทำให้เาลุพรึบ้าวเินหันหลัาไปรวเร็ว
ผิแผนไม่พอ้ำยัเ็บัวฟรี านนี้มี้นระบมเียว้ำันบ้าละ
“อุ๊ย! เป็นอะไรมาไหม๊ะ?”
เสียหนึ่ร้ออุทานพร้อมผู้หินหนึ่รเ้ามาวาเอสารในมือลบนโฟา่วยประอเธอาพื้นอย่ามีน้ำใ
พนัานเสิร์ฟสาวเยมอหน้าพบว่าเป็นนันรีสาวประำวนรีในผับ
หาำไม่ผิเธอื่อนิสสาเพราะหัวหน้าเยใ้ให้มาามนันรีนนี้ไปพบเ้านายบนั้นาฟ้า
“ันไม่เป็นไร อบในะ”
“ให้ัน่วยประอเธอลับโนพนัานเสิร์ฟไหม?”
“ไม่เป็นไร ันพอเินไหว เธอลับไปเล่นนรีเถอะ”
“้ะ ูแลัวเอี ๆ นะ”
นันรีสาวเรียมผละเินาไป แ่ลืมเอสารไว้ อีนึหยิบมันึ้นมาพร้อมร้อเรียให้เธอลับมารับืน
“เี๋ยว! เธอลืมเอสาร”
พลันเมื่อแลเห็นื่อสุล ‘นาสาวนิสสา สุราาุล’ ทำเอาะลึในนาทีแรเพราะเห็นนามสุลอนิสสาัเน
แ่นาที่อมาลับรู้สึเ็บแปลบระนริษยาระอุในหัวใ...
อฟออมาุยสายวิีโออลับน้อสาวฝาแฝเนื่อา ‘อารา’ โทรมาบอว่าลูแฝน้อ ‘มีเทวา’ อเธอฝันร้าย
ยายหนูื่นมาบอิถึลุอฟ หาไม่โทระไม่ยอมนอน่อ
“น้อมีอลุอฟฝันว่าอะไระ?”
ุลุถามสาวน้อยวัยสอวบ้วยน้ำเสียอ่อนโยน่วยให้หนูมีเทวาลืน้อนสะอื้นลออบลับุลุ
“มานีฝัว่าแม่มะิยุอฟ่ะ”
สาวน้อยยัพูไม่ันัึเรียแทนัวเอว่า ‘มานี’ หมายถึ ‘มี’ ื่อเล่นอัวเอ
แถม ‘ลุอฟ’ ยัลายเป็น ‘ยุ’ อี้วย..ลุอฟไม่รู้ว่าหนูมีฝันแม่นมา..
เพราะ่อนหน้านี้หาอาราไม่ส่้อวามมา่อนละ็มีหวัลุอฟอหนูมีโนยายแม่มยั่วสวาทับินเป็นแน่
“หลับานะะเ็ี ลุอฟปลอภัย ฝันี่ะ”
อฟล่อมหลานนอนอยู่พัให่เนื่อา ‘พิ์ภูา’ พ่อยายหนูไปเฝ้าแม่วัวใล้ลอในฟาร์มให้เพรเพทาย…
เี่ยว้อยเินามอฟออมายัสวนไม้อหน้าผับหลัาลู้าบาเบาเพราะใล้ถึเวลาปิให้บริาร
เธอึไ้ร่วมวิีโออลับหลานแฝออฟ่วยันล่อมหลานนหลับ
“อบุนะะที่้อย่วยพี่ล่อมหลานนหลับ”
“ถือว่า้อมล่อมลู่ะ”
พอสบนัยน์าทอประายลึล้ำออฟ็ทำเอาใบหน้าทะเล้นอเี่ยว้อยลับ่อย ๆ ับสีเรื่อแเินอายให้อฟรู้สึเอ็นูนพูเอเินเอ
“เราลับบ้านันเถอะ่ะ พรุ่นี้้อไปูแหวนอี”
นเินอายแ้มแรีบลุาเ้าอี้ลาสวนเอ่ยวนพลายื่นมือเล็รออยมือใหุ่มระับัน้าวเินออมายัลานอรถ้าน้าผับร่ออ VIP
ระไออบอุ่นอ่อนหวานโอบล้อมมือนุ่มน้อยยามถูปลายนิ้วเรียวยาวสอประสานุมระับระหว่า่อนิ้วันหลอมรวมเป็นหนึ่เียวั่พันธนาารร้อยรัสอวใ...
ความคิดเห็น