ปรากฏว่าเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #30 : รัก รัก รัก

“ค่ะ” มาสฟ้าไม่เลี่ยงที่จะตอบเรื่องอดีตของตน ด้วยรู้ดีว่าเลี่ยงไปอู่อี้เทียนก็มีหนทางสืบรู้ความจริงทุกอย่างอยู่ดี แม้ว่าเรื่องระหว่างเธอยุทธนานั้นจะผ่านมาหลายปีแล้ว และมาสฟ้าก็ไม่คิดที่จะฟื้นฝอยหาตะเข็บมันขึ้นมาอีก แต่มันก็มีบางอย่างที่เธออยากให้อู่อี้เทียนได้รู้ “เราเคยเดทกันอยู่พักหนึ่ง ครอบครัวของเรารู้จักกันมานาน...คุณอยากฟังไหมคะ?”

“ผมไม่มีทางอยากรู้ว่าคุณเคยชอบมันยังไง แต่ผมอยากรู้ว่าอะไรที่มันพลาดให้เหมือนฝันเอามาเล่นงานมันได้” อู่อี้เทียนตอบลอดไรฟัน เขาเกลียดที่จะได้ยินว่ามีคนมาข้องเกี่ยวกับมาสฟ้าก่อนเขา แต่มันก็เป็นเรื่องที่เขากลับไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว “เพราะผมไม่อยากพลาดแบบเดียวกับมัน พูดกันตามตรงว่าเหมือนฝันก็ไม่ชอบหน้าผมเท่าไหร่”

“เหมือนฝันไม่เคยชอบหน้าใครทั้งนั้นแหละค่ะ” มาสฟ้าแก้ไขความเข้าใจผิดของคนรัก กลัวว่าเขาจะน้อยใจคิดว่าเหมือนฝันจงเกลียดจงชังเขาอยู่คนเดียว “สรุปว่าฉันเล่าได้จริงๆ ใช่ไหมคะ คุณจะไม่ไปตามทำร้ายเขาใช่ไหม”

“ก็ขึ้นอยู่ว่าคุณเคยรักมันแค่ไหน”

“ฉันไม่เคยรักเขาค่ะ”

“งั้นมันก็ไม่มีค่าอะไรสำหรับผม” เมื่อได้รับคำตอบที่ตนต้องการแล้วสีหน้าดุดันของอู่อี้เทียนก็ผ่อนคลายลง “ผมเก็บแรงไว้รักคุณดีกว่าจะไปทุ่มเทเล่นงานไอ้กระจอกนั่น”

“คุณเหรอคะจะยอมอยู่เฉยๆ อี้เทียน อย่าพูดให้ฉันขำหน่อยเลยค่ะ” มาสฟ้ายิ้มขัน แม้ว่าจะเพิ่งรู้จักกันแต่สำหรับเรื่องนี้มาสฟ้ามั่นใจว่าตนนั้นคิดถูก “เมื่อกี้ยังบอกเองว่าคุณได้ดีเอ็นเอขี้หึงจากฝั่งแม่มากเต็มๆ”

“ก็ถ้าคุณรับปากว่าจะรักผมมากๆ ผมอาจจะคุมตัวเองได้นะ” อู่อี้เทียนว่าทะเล้นแต่ก็ยังไม่ปล่อยเรื่องความสัมพันธ์ครั้งเก่าของมาสฟ้าไปเสียทีเดียว ส่วนเรื่องที่เขาจะตามไปเล่นงานยุทธนาหรือไม่นั้นอู่อี้เทียนไม่เห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่ ต่อให้ทำแล้วยังไงตราบใดที่มาสฟ้าไม่รู้ว่าเขาทำอะไรก็พอแล้ว “สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณไปรู้จักกันมันได้ยังไง”

“ก็ไม่มีอะไรซับซ้อนเหรอค่ะ ก็อยู่ในวงวารเพื่อนกันนี่แหละ” มาสฟ้าถอนหายใจก่อนนึกหวนไปถึงจักเริ่มต้นที่ทำให้เธอนั้นสนิทสนมกับยุทธนาได้ “เจอกันตอนที่ตามพ่อแม่ไปงานน่ะค่ะแต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก กลับมาคุยกันอีกทีก็ตอนที่ยายฝันไปเรียนต่อเมืองนอก คงคิดว่าไม่มีคนคอยขวางมั้งคะเขาถึงได้นึกอยากลองล้วงคองูเห่า”

หญิงสาวเล่าด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยโดยข้ามรายละเอียดที่จะทำให้อู่อี้เทียนโกรธเกรี้ยวไป ว่ายุทธนานั้นถึงกับลงทุนย้ายมหาลัยมาเรียนทีเดียวกับเธอ คล้ายตั้งใจใช้โอกาสนี้ตีสนิทกับเธอโดยเฉพาะ ในตอนแรกนั้นมาสฟ้าคิดว่าเธอนั้นคงคิดมากไปเอง ไม่มีใครถึงขั้นลงทุนลงแรงย้ายที่เรียนเพียงเพื่อต้องการจีบผู้หญิงหรอก แต่สุดท้ายเธอก็รู้ว่าสิ่งที่เธอนั้นคาดเดาถูกต้องทุกอย่าง

“แต่ไปๆ มา ยายฝันรู้ได้ยังไงก็ไม่รู้ ก็เลยตามราวียุทธนาจนเขาอยู่ไม่ได้”

“แล้วคูณก็เลือกเข้าข้างน้องสาวของคุณ” อู่อี้เทียนยิ้มพราย ก่อนหน้านี้ยังค่อนแคะเหมือนฝันว่าหวงพี่สาวจนเกินเหตุอยู่เลย แต่เมื่อได้ยินว่าเหมือนฝันเป็นคนที่ทำให้มาสฟ้าต้องจบความสัมพันธ์กับผู้ชายอื่นที่เข้าหาเธอก่อนหน้าเขา อู่อี้เทียนก็คิดว่าเขาไม่ควรจะตำหนิเหมือนฝันจะต้องขอบคุณเธอจึงจะถูกต้องกว่า “ทำไมผมถึงรู้สึกว่าคุณยังเล่าไม่หมดครับ?”

ทุกอย่างเป็นอย่างที่อู่อี้เทียนคิดจริงๆ มาสฟ้าไม่ได้เล่าถึงครอบครัวของยุทธนาที่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด และสนับสนุนให้ชายหนุ่มเข้าหาเธอแม้ว่าจะรู้ว่าครอบครัวของเธอนั้นค่อนข้างที่จะห่วงลูกสาวทั้งสองอย่างมาก ทีแรกมาสฟ้าก็ยังมองโลกในแง่ดีและคิดว่าครอบครัวของยุทธนาคงแค่เคารพการตัดสินใจของชายหนุ่ม พวกเขาคงคิดเพียงว่าไม่ว่ายุทธนาจะรักใครพวกเขาก็รักด้วย

จนวันที่เธอได้มีโอกาสเจอกับครอบครัวของยุทธนา แล้วรู้ว่าเธอนั้นทำผิดพลาดอย่างร้ายแรง ตั้งแต่พวกเขาพยายามกดดันให้เธอนั้นใช้นิมิตกับเรื่องต่างๆ จนมาสฟ้ารู้สึกหมดหนทาง กว่าจะรู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของครอบครัวยุทธนาก็แทบจะสายเกินไปแล้ว ยังดีที่เหมือนฝันรู้เรื่องนี้เข้าเสียก่อน...เมื่อเหมือนฝันกลับมา ต่อให้เป็นพ่อแม่ของเธอเองก็ไม่มีใครกล้าขวาง

ทันทีที่เหมือนฝันมาถึงเธอก็เล่นงานทุกคนเริ่มตั้งแต่ตัวยุทธนาเองที่ถูกเหมือนฝันและเพื่อนๆ ของเจ้าหล่อนซัดจนอ่วม แล้วปล่อยให้แม่เป็นคนจัดการผู้ใหญ่ฝั่งยุทธนา เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงความสัมพันธ์ที่ดีที่สองครอบครัวมีต่อกันแม้จะเพียงผิวเผิน ก็ถูกทำลายลงยิ่งเมื่อคุณพ่อของเธอมาถามรายละเอียดทุกอย่างตั้งแต่ต้นจบจบกับเธอ และเดาได้ว่าแท้จริงแล้วครอบครัวของยุทธนาเพียงต้องการใช้ประโยชน์จากนิมิตของเธอ ท่านก็ไม่ห้ามปรามภรรยาและลูกสาวคนเล็กทั้งยังให้ท้ายทั้งสองอีกต่างหาก

ตั้งแต่นั้นบ้านของเธอก็เลิกนับครอบครัวของยุทธนาเป็นเพื่อน และเลี่ยงที่จะคบหาใครอย่างสนิทสนมอีกเลย มาสฟ้ารู้สึกผิดทีเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อแม่ของเธอนั้นต้องตัดขาดเพื่อนไปหลายคน แต่ก็ขอบคุณพวกท่านอย่างสุดหัวใจ ด้วยรู้ว่าที่พวกท่านทำทุกอย่างก็เพื่อต้องการปกป้องเธอ

จากคู่สามีภรรยาที่ออกงานสังคมเป็นนิตย์กลับต้องเปลี่ยนวิถีชีวิต มาเป็นเริ่มออกเดินทางไปท่องเที่ยวที่ต่างๆ และเมื่อมาสฟ้าเรียบจบเธอก็ย้ายตัวเองออกมาอยู่บ้านของคุณทวดที่อยู่นอกเมือง คิดว่าเมื่อพ่อแม่ของเธอทำเพื่อเธอถึงเพียงนี้ มาสฟ้าก็ยอมที่จะตอบแทนพวกท่านมากสุดเท่าที่จะทำได้ รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นเธอที่ทำงานทุกอย่างแทนพ่อแม่แทบจะเต็มตัว

“ก็ไม่มีอะไรให้เล่านี่นา...ยายฝันโมโห แล้วแม่ก็ไม่ชอบบ้านของยุทธอยู่แล้วด้วย พ่อของฉันตามใจแม่ยิ่งกว่าที่ฉันสปอยยายฝันอีก คุณก็รู้นี่”

“ถึงน้องสาวคุณจะฤทธิ์เดชเยอะยังไงก็ไม่น่าจะทำให้ไอ้หมอนั่นเลิกยุ่งกับคุณง่ายๆ หรอก”

“ก็ไม่ง่ายน่ะสิคะ” มาสฟ้าว่ายิ้มๆ ถ้ายุทธนายอมเลิกยุ่งกับเธอง่ายๆ เธอคงไม่โดนพ่อแม่กับเหมือนฝันล้อมาจนถึงวันนี้ แม้เธอเองจะคิดว่าเธอนั้นรู้จักคนที่ดื้อด้านและเธอคนหน้าไม่อายมาทุกรูปแบบแล้ว แต่ยุทธนาและครอบครัวของเขานั้นเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ทำให้มาสฟ้าจดจำมาถึงทุกวันนี้ รู้ว่าตัวเองผิดยังกล้าบุกมาที่บ้านของเธอและพูดเรื่องสู่ขอเธอให้ยุทธนาได้อย่างหน้าไม่อาย ทำให้เหมือนฝันและแม่ของเธอต้องเดือดขึ้นมาอีกรอบ แต่หนสุดท้ายนี้เป็นพ่อของเธอเองที่จัดการปัญหาที่แก้ไม่ตกในครั้งนั้น

ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าพ่อเธอใช้วิธีการอะไรหรือพูดยังไงกับครอบครัวของยุทธนา ท่านเรียกครอบครัวนั้นไปคุยในห้องทำงานเพียงไม่นาน ครอบครัวนั้นก็ยกโขยงกันออกไปจากบ้านของเธอ และไม่เคยกลับมาข้องแวะหรือแม้แต่เฉียดเข้าใกล้มาสฟ้าอีกเลย จะมีก็แต่ตัวของยุทธนาเองเท่านั้นที่มาสฟ้าจะได้ยินชื่อเขาและเจอหน้าเขาอยู่นานๆ ครั้ง ขนาดว่าตอนนี้ฝ่ายนั้นจะแต่งงานและมีลูกไปแล้วก็ยังไม่วายมองเธอด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ จนภรรยาของเขาต้องคอยหึงหวง ตามค่อนแคะเธอทุกครั้งที่มีโอกาสแต่ครั้งนี้พวกเขาเห็นว่าเธอมีคนรักแล้ว ไม่แน่ว่าภรรยาของยุทธนาจะหยุดระแวงเธอได้เสียที

“แล้วคุณก็ยังพูดดีกับมันน่ะนะ” อู่อี้เทียนชำเลืองมองคนตัวเล็ก หน้าหล่อเหลานั้นง้ำงออย่างมีแผนการ

“ไหนบอกว่าเล่าแล้วจะไม่หึงยังไงล่ะคะ”

“ไม่ได้หึง แต่งอน” อู่อี้เทียนว่าอย่างหน้าไม่อาย ก่อนลดใบหน้าแล้วยื่นปากเชิงบอกใบ้มาสฟ้า “ง้อผมเร็วๆ สิ”

มาสฟ้าเห็นคนรักของตนทำตัวเหมือนกับเพวกเขาเป็นวัยรุ่นที่ง้องอนกันไปมาอย่างไม่นึกอายสายตาชาวบ้านแล้วเธอก็ถอนหายใจ ยอมเขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊บปากอู่อี้เทียนเร็วๆ หนึ่งครั้งอย่างเอาใจ ก่อนกระซิบเบาๆ เพราะเธอนั้นยังมีความรู้สึกอายกับสายตาสอดรู้สอดเห็นของผู้คนรอบกาย

“รัก รัก รัก”

คือหนูน่ะ ไม่ได้อิจฉาอะไรหรอกนะคะ เพระารุ้ว่าตัวเองน่ะงามสู้คุณมาสคนงามเธอไม่ได้ // กัดขอบคอมฯ