[EXO FIC] Marry me? รักผมก็บอก [KrisYeol]

ลำดับตอนที่ #3 : Marry me? : 2 (100%)

Marry me?

2

Chanyeol’s part



 

“ไม่มีอะไรหรอก ^^”

“เฮ้ยยยยยย.....!!!!”

 ปัง!! ผมปิดประตูเมื่อเห็นหน้าคนที่ผมคิดว่าเป็นแม่ O[]O 

ห๊ะ ห๊ะ ห๊ะ ห๊ะ ห๊ะๆๆๆๆๆๆ ห๊าาาาาาาา ผมไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ยครับ T____T หมอนั่นมารับผมถึงห้องเลยหรอ แบบนี้มันตั้งตัวไม่ทันนะ เฮ้ยยย นี่ผมพูดอะไรเนี่ย ผมไม่ได้ชอบหมอนั่นซะหน่อย แหยะๆๆ สูดหายใจเข้าลึกๆนะปาร์ค ชานยอล T^T เมื่อกี้นายแค่ตาฝาดไป ฮึบบบบบ! ผมค่อยๆดันหลังของตัวเองออกจากประตูแล้วทำใจเปิดประตูอีกครั้ง 

แอ๊ด..

แป๊ก

“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงใคร = = เสียงผมเองครับ 

“อย่ามาเวอร์ ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นฉันรู้”

“นายมาดีดหน้าผากฉันทำไมมมมม ที่แคนนาดาเขาทักทายกันแบบนี้เรอะ -*-” เมื่อกี้ผมเปิดประตูออกไป โหยย เห็นเงิงก่อนหน้าอีกครับ ไอ้บ้านั่นก็ดีดหน้าผากผมเลยครับ แล้วตอนนี้เจ้าตัวก็เข้ามาในห้องนอนผมเรียบร้อย  T^T

“ทำไมต้องทักทาย ก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว หึๆ” หมอนั่นว่าพลางปิดประตูห้อง

“ออกไปปปปปปปปปปปปปป” แงงงงง ผมปาตุ๊กตาริลัคคุมะใส่หมอนั่นไป2ตัว - - 

“ไม่ออก มารับที่รักไปกินข้าวครับ ^^” 

“ใครที่รักนายครับ ไม่กิน ไม่ไปด้วย” ผมพยายามวิ่งไปที่ประตู T____T แต่......

“อ๋อ อยากไปที่บ้านเลยสินะ” หมอนั่นมายืนบังประตูไว้!!!!

“ไอ้บ้า กว่าจะพูดประโยคพวกนี้ออกมาได้ต้องทำใจกี่วันกัน”

“อย่ามารู้ทัน - -;” 

“แบรรรรรรรรร่”

“เลิกเล่นได้แล้ว ไปกินข้าวครับปาร์คชานยอล” หูย เรียกชื่อจริงอีกต่างหาก ไอ้บ้าคริสว่าพลางล็อคข้อมือผมแล้วทำท่าเหมือนจะลากออกนอกห้อง แงงงงงงงงงงงงง

“ไม่กินนนนนนน ไม่อยากไปบ้านนายด้วย ไม่เอา”

“ดื้อนะนาย พูดเหมือนฉันอยากพานายเข้าบ้านงั้นน่ะ” หมอนั่นก็พยายามลากผมออกจากห้อง

“ม่ายยยยยยยยยย”

“ไปหยิบกระเป๋ามา” ง่ะ.... เปลี่ยนเรื่องเฉย T^T

“ไม่มีวันนนนนนนนนน” ผมว่าพลางสะบัดข้อมือออกจากมือหมอนั่นได้สำเร็จ ฮูเร่~~~~

“มีให้เลือกสองอย่าง.... จะไปหยิบกระเป๋าดีๆ หรือจะให้อุ้มขึ้นรถ” .....บะ...บ้า ดูคริสใช้สายตาสิครับบบบบ หื่นมาก ฮือแงงงงงงง T_____T

“ไม่มีตัวช่วยหรอ” ไอ้ปาร์ค พูดอะไรออกไปรู้ตัวมั้ยเนี่ย T T

“อืมมมม...ตัวช่วยคือโดนทั้งสองอย่าง” คริสว่าพลางยืนกอดอก

.....เอ่อะ...นั่นเรียกตัวช่วยหรอครับ = =




ผมยืนคิดอยู่5วิ ..

“ไม่หยิบกระเป๋า T^T”

“แสดงว่าอยากให้อุ้ม” 

“ไม่ๆๆ อย่าทำอย่างนั้น” ผมถอยหนีเมื่อหมอนั่นเดินเข้ามาใกล้ T^T

“งั้นก็เลือกสักอย่างสิ มัวแต่เล่นตัวอยู่ได้ -..-”

“.....” ผมจะเอาอะไรดี..

“ว่าไง”

“..เอ่อ....”

“เลือกอะไรนานจริงๆ” หมอนั่นเดินไปนั่งที่เตียง ...นี่บ้านนายเหรอครับ -_-

“เอิ่ม....”

“นี่คิดอะไรกับฉันเหรอ ถึงได้เลือกยากขนาดนี้”

“เฮ้ยยยยยยยยยย” เออใช่ ผมมัวคิดอะไร ก็ต้องถือกระเป๋าสิ ใครจะให้คนแบบนั้นมาอุ้มขึ้นรถกัน มีหวังรู้ถึงไหนอายถึงนั่น โฮฮฮฮฮฮฮฮ T^T 

 “แหม ชอบคนง่ายนะเรา”

“อะไรของนายยยยย เปล่าซะหน่อย T^T”

“ไปหยิบกระเป๋า เลิกเล่นได้แล้ว”

“ไม่หยิบ”

“หยิบ”

“ไม่”

“หยิบเดี๋ยวนี้”

“บอกว่าไม่ก็ไม่ไง”

“จะดื้อไปถึงไหนกันเด็กนี่”

“เป็นสามีก็ถือกระเป๋าให้ภรรยาสิครับ :P” แหยะ ผมพูดแล้วจะอ้วก

“นี่นาย”

“หรือจะเถียง~”

“กว่าจะพูดประโยคนี้ออกมาได้ต้องทำใจกี่วันครับ ^^” ดูสิ ยักคิ้วอีกต่างหาก เอ๊ะ เมื่อกี้มันคำพูดผมนิ =[]=

“นายเอาคำพูดฉันมาพูดได้ไงงงงง”

“ทำไมจะพูดไม่ได้ จดลิขสิทธิ์ไว้รึไง”

“.... T^T” เงิบครับเงิบ T_______________T

“เงียบได้ก็ดี ไปเอากระเป๋ามา”

“นายก็ไปเอาเซ่”

“นี่นาย เราอยู่ในห้องนี้นานมากแล้วนะ เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดกันใหญ่ หึหึ”

“เข้าใจอะไรผิด = =  ใครจะไปลามกแบบนาย”

“ก็ไม่แน่ :P ไปหยิบกระเป๋ามาได้แล้ว” คริสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นแล้ว โหยยยย นี่จะไม่ถือกระเป๋าให้จริงๆใช่มั้ย T^T เอ๊ะ แล้วผมจะไปหวังให้หมอนั่นถือให้ทำไม เอาใหญ่แล้วชานยอล = =

“บอกแล้วไงว่านายต้องเป็นคนหยิบ”

“ฉันหยิบ นายแบก โอเค้?”

“นี่ นา..” 

“เอาเป็นว่าตกลง” ว่าแล้วหมอนั่นก็ลุกไปหยิบกระเป๋าสามใบมากองไว้ตรงหน้าผม =[]=!

“ใจร้าย T^T”

“ยอมแบกแล้วหรอ ง่ายเกินไปนะ”

“ไม่เถียงแล่ว ชิ” จบประโยคผมก็เดินกระแทกไหล่หมอนั่นเดินออกจากห้องไปพร้อมกับกระเป๋าแสนจะหนัก3ใบ T^T

ตึกตึกตึกตึก

เสียงผมเดินลงบันไดเองแหละครับ T^T อารมณ์บ่จอยสุดๆ แงงงงงง เดินลงไปก็เห็นหม่อมแม่ของผมกำลังนั่งดูทีวีอยู่

“อ่ะ..” ทำไมอยู่ๆตัวผมก็เบาขึ้นล่ะครับ O.O ผมค่อยๆก้มสำรวจตัวเอง อ้อ...... กระเป๋าสามใบไม่ได้อยู่ที่ผมแล้วล่ะ 

มันไปอยู่ไหนน่ะเหรอ ...

“แม่ครับ ผมขอพาชานยอลออกไปทานข้าวนะครับ ^^”

“ได้จ๊ะ ฝากน้องด้วยนะคริส ยอลลี่อย่าดื้อกับพี่เค้านะลูก”

“....คะ..ครับแม่ T^T”

“ผมไปก่อนนะครับ คุณแม่สวัสดีครับ ^^” 

หมอนั่นโค้งให้แม่ผมแล้วก็กระชากข้อมือผมออกจากบ้านไป มืออีกข้างก็ถือกระเป๋าทั้งสามใบอยู่ แม่ผมก็ยืนโบกมือหยอยๆอยู่หน้าบ้าน นี่มันอะไรกันครับ แล้วเมื่อกี้หมอนั่นพูดว่าอะไรนะ คุณแม่หรอ? หยี รับรองว่ามันต้องตอแหลแน่นอนนนน ฮืออออออ ตอนนี้ตัวผมปลิวตามแรงของอีกคนไปจนถึงรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน T^T

“ขึ้นรถ” คริสลากผมมาถึงรถก็เปิดท้ายรถแล้วโยนกระเป๋าเข้าไปอย่างไม่ใยดี ...มันคนละคนกับตอนอยู่กับแม่ผมเลยนะ ไอ้ชั่ววววว

“นายมัน.... -_-”

“ขึ้นรถครับ”

“ฮ่วยยยยย” 




(50%)



----------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีอีกครั้งนะรีดเดอร์~
ไรเตอร์มาแว้ววววววววววว เป็นยังไงกันบ้างบอกด้วยน้า

ปล.ตอนนี้ีรู้สึกว่าตัวเองยังแซะคริสกับชานยอลได้ไม่เยอะเท่าที่ควร(?) 
ปล2. อยากได้คู่ไหนแทรกรีเควสมาได้ ไรเตอร์จะจัดให้ >3<
ปล3. เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค๊าาาา จุ๊บบบบ
 

------------------------------------------------------------------------------------

(ต่อ)


ในที่สุดผมก็มานั่งอยู่บนรถไอ้จอมตอแหลนั่นแล้ว T^T ให้ตายสิ ผมน่าจะเล่นตัวเยอะกว่านี้นะ เฮ้ยยย นี่พูดอะไรเนี่ย ลืมมันไปเถอะครับ ผมเริ่มจะปลงกับชีวิตแล้วล่ะ มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว T^T 
 

“คริส” ผมเอ่ยปากเพื่อทำลายความเงียบ

“พี่คริส”

“ทำไมจะต้องเรียกแบบนั้น = =” 

“เมื่อกี้แม่นายก็บอกว่าพี่” ดูดู๊ดู ตั้งใจกวนผมสินะ T^T

“เกี่ยวไรกับแม่ฉัน นายมันตอแหล ที่เอากระเป๋าไปถือนี่สร้างภาพสินะ ชิ”

“โอ๊ะ นายรู้ด้วยเหรอ สงสัยตอแหลเหมือนกัน ^^” หมอนั่นเหลือบมา
มองผมนิดนึงแล้วหันกลับไปจดจ่อกับถนนต่อ อือหือออออ มันน่ามั้ยครับ 

“ไอ้บ้า ไม่ได้ตอแหลโว้ย ออกจะจริงใจ ตอแหลไม่เป็น โฮะๆๆๆๆ”

“ใครบ้า เค้าเรียกสร้างความประทับใจ”

“หูยยยย หล่อตายยยยย”

“แล้วนายตายรึยังล่ะ หึ” 

..... ตายแล้ว.....

......บ้า! ผมแค่สะดิ้งไปตามประสา(?) อะไรกันเนี่ย ไปใหญ่แล้วครับชาน
ยอล = =

“ถ้าฉันตายจะเป็นผีไปหลอกนายยยยยยยย”  .////. นี่พูดจริงนะเนี่ย นาย
นี่มันแกล้งผมมาตั้งแต่ผมเพิ่งใส่ผ้าอ้อม(?) เอาเถอะ แต่ก่อนนี้ผมกับคริ
สอยู่บ้านติดกัน แต่ผมเป็นฝ่ายย้ายออกไปเพราะพ่อของผมได้งานใหม่ แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เอาจริงๆผมก็คิดถึงความรู้สึกนั้นนะ ...เอ่อ ไม่ใช่ความรู้สึกตอนโดนแกล้งนะ ตอนที่เล่นเตะบอลกัน แอบปีนรั้วหนีออกจากบ้านด้วยกัน อะไรแบบนี้ต่างหาก แล้วนี่ผมมานั่งคิดถึงอดีตทำไมครับ -*-

“นายน่ะเงียบไปเลย”

“ไม่เงียบบบบบ แย๊กกกกกกกกกกกก” แล้วผมก็โวยวายต่อไป = =

“จะโวยวายทำไมเนี่ย รู้ว่าอยากถึงบ้านเร็วๆ แต่เก็บอาการหน่อยก็ดีนะ
ครับที่รัก”

“อะไรของนาย รักกับผีเถอ... แว๊กกกกกกก” ตัวผมเด้งไปข้างหน้าเพราะ

แรงเบรครถเมื่อกี้ นี่คริสไม่คิดจะบอกผมก่อนรึไง ฮือแงงงงงงงง 

“นายร้องอะไร แก้วหูจะแตกแล้วเนี่ย”

“นายขับรถภาษาอะไรของนายเล่า T^T”

“ติดไฟแดง - -” ตอบมาได้หน้าตาเฉย T^T 

“ถ้ารถข้างหลังเบรคไม่ทันรู้ใช่มั้ยจะเกิดอะไรขึ้น T^T”

“รถชนไง” ตอบได้หน้าตาเฉยอีก = =

“นายไม่กลัวรึไง” 

“ไม่ตายหรอกน่ะ” หมอนั่นปล่อยมือออกจากพวงมาลัยแล้วหยิบอ่านหนังสือขึ้นมาอ่าน อารมณ์ไหนครับเนี่ย นี่ขับรถอยู่นะครับ ไม่ใช่ถ่ายแบบ รู้ว่าหล่อ แต่ช่วยรู้กาละเทศะหน่อยก็ดี = = เอ๊ะ เมื่อกี้ผมพูดว่าอะไรนะ หล่อ เหรอ.... อะไรของแกอีกเนี่ยชานยอลลลลลลลล 

“อะไรของนายเนี่ยยยยยยย โอ้ยขี้เกียจเถียง”

“นี่ชานยอล ช่วยเงียบทีเถอะ จะไม่พูดสักสองนาทีนี่มันจะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย” หมอนั่นพูดแล้วหันมาผลักหัวผมทีนึง ..ผมใช่เพื่อนเล่นรึไงงงงงงง

“ไม่เงียบโว้ยย แงงงเจ็บบบ”

“อย่ามาสำออยนะ ไม่สงสารหรอก :P”

“เออ รู้ว่าสำออยก็ดี = =”

“ห๊ะ”

“เอ้ยบ้า” วันนี้หม่อมแม่ผมใส่อะไรไปในข้าวกลางวันครับ ผมถึงเพี้ยนขนาดนี้ 

“นายว่าไงนะ” หมอนั่นหันมามองหน้าผม สายตาเจ้าเล่ห์

“ไม่มีอะไร ;_;” เมื่อกี้ผมพูดอะไรออกไปปปป เมื่อกี้ผมไม่ได้สำออยจริงๆนะ โฮฮฮฮ ก็แค่ตอบไปตามบทนางเอก(?) 

“แม่นางสำออย หึหึ”

“ช่างมันเถอะน่ะ - -” ตอนนี้ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนจริงๆนะ โธ่ชานยอลลลลล T^T

“วันนี้อยากกินอะไร”

“หือ นายจะพาไปกินหรอ”

“พ่อสั่ง” ..เป็นสองคำที่ทำให้ผมเงียบ = =

“ก็ว่า อย่างนายไม่มีวันพาไปกินข้าว” จริงสิ แล้วถ้าผมเข้าไปอยู่ใน
บ้านหมอนั่นแล้วต้องอดข้าวตายขึ้นมาทำไงล่ะ หมอนั่นสนใจอะไรที่ไหน วันๆได้แต่เดินเก๊กโปรยเสน่ห์ใส่สาวๆไปเรื่อย อย่าให้ผมทำบ้างนะ รับรองว่าเรทติ้งหมอนั่นตกแน่นอนนนนน!!! 

“คนอย่างนายมันน่าพาไปกินข้าวที่ไหนล่ะ หึ”

“แต่วันนี้นายต้องพาไปกินนนน >____<” ผมจะเข้าสู่บทอ้อน วะฮะฮ่า ทำแล้วจะอ้วกครับ แต่เพื่อข้าวฟรีผมต้องทำมัน T^T

“แล้วอยากกินอะไรล่ะครับ” ..เอ๋ เมื่อกี้ผมเห็นหมอนั่นยิ้มๆด้วยล่ะ ผมอ้อนน่ารักล่ะสิ O_O

“เอิ่ม..” ขอผมนึกแปปนะ ขอแพงๆ วะฮะฮ่าาาาาา

“ไม่หิวหรอ ถึงต้องนึกเนี่ย”

“หิวมากกกกกกกกกก”

“เวลาคนหิวมากมันต้องรู้สิว่าอยากกินอะไรน่ะ = =” คริสว่าพลางโยนก
ระเป๋าสตางค์ของเขามาให้ผม ...โยนมาทำไม = =

“อะไรน่ะ”

“กระเป๋าตังค์”

“รู้ว่ามันคือกระเป๋าตังค์ แล้วโยนมาให้ทำไมเล่า” โฮยยยยยยยย ทำไม
กวนส้นแบบนี้ครับ T^T

“ในนั้นมีบัตรลดอยู่ ลองดูว่าอยากกินร้านไหน” หมอนั่นพูดแต่ไม่สบตาเพราะขับรถอยู่

ผมพยักหน้าเบาๆแล้วเริ่มค้นกระเป๋าสตางค์ของหมอนั่นทันที โว้วววววววว เงินสดก็เยอะ สารพัดบัตรเครดิตและบัตรสมาชิกมากมาย *_* ผมว่าหมอนี่มีดีอย่างเดียว คือรวยครับ *0* อยากจะได้บัตรเครดิตมารูดมากมายยยยยยยยยย โอ๊ะ ผมอยากเห็นรูปบัตรประชาชนจัง ค้นดีกว่า >_< 

หมับ

อยู่ๆก็มีมือปีศาจมาคว้าข้อมือผมไว้! แงงงงงงงงง

“นี่นาย บัตรประชาชนน่ะอยู่อีกกระเป๋านึง” 

“นายรู้ได้ไงงงงงงง O[]O” ใครไปบอกคริสครับว่าผมกำลังหาบัตรประชาชนของเขาอยู่น่ะ หน้าผมมันออกขนาดนั้นเลย? T__T

“ก็รู้สิ เห็นนายทำหน้าแบบนั้นก็รู้แล้ว แล้วบัตรลดอะไรจะไปอยู่ในช่องนั้น”

“ขับรถไปเลยไป -3-”

“ขับอยู่”

“เลิกกวนสักทีได้มั้ยยยย”

“นายก็เลิกแสบสักทีสิครับ = =” หมอนั่นหมุนพวงมาลัยเข้าไปในห้างสรรพสินค้าทั่วไป นี่แสดงว่าจะถึงแล้วสินะ เป็นการเดินทางที่ยาวนานและวุ่นวายมากครับ คอแห้งมากด้วย แงงงงงงงง

“แล้วบัตรลดมันอยู่ไหนเล่า!” 

“อยู่ในช่องซิปข้างหลัง”

“บอกแค่นี้ก็จบ โว๊ะ” ผมหันกระเป๋าสตางค์ไปด้านหลังในขณะที่คริสกำลังวนหาที่จอดรถ

ไหนมาดูซิมีร้านอะไรบ้างงงงง *0* โอ้ คุณพระ มีปิ้งย่าง หม้อไฟ ต๊อกโปกิก็มีครับ สุกี้หรอ... ไม่เอาอ่ะ ...ว้าววววว ชาบู *_____*

“เป็นไง เลือกได้รึยัง” คริสเอ่ยปากถามอีกรอบ ก่อนจะเปลี่ยนเกียร์เป็นเกียร์ถอยหลังแล้วเริ่มถอดรถ มันเหมือนกดดันผมเลยนะ ว่าต้องเลือกให้ได้ก่อนเขาดับเครื่องยนต์ T^T

“เอาชาบูอ่ะ”  

“หือ” 

... หมอนั่นเหมือนไม่สนใจผมเลยนะ =[]=

“ชา  บู” ต้องให้เน้นคำใช่มั้ยครับ ก็ไม่สนใจเองอ่ะ T^T

“ก็ได้” 

“นี่ได้ยินจริงป่ะเนี่ย” หมอนั่นเหมือนตอบส่งๆนะ =O= ถอยรถมันต้องใช้สมาธิขนาดนั้นเลยรึไงงงง

“ได้ยินสิ นายบอกว่าอยากกินชาบู” จบประโยคก็ดับเครื่องยนต์ เย้ๆๆ ผมจะได้กินแล้วววววว

“ก็ดี ไปกินกันนนนนนนนนนน”

(80%)  




 

--------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้ววววววว แต่ก็ยังไม่จบตอน 5555
คอมเม้นต์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ เวลาอ่านคอมเม้นต์แล้วรู้สึกหัวใจพอง~
>_<

-----------------------------------------------------------------------

Kris’s part

ความจริงแล้วผมน่าจะพาชานยอลไปร้านอาหารแบบภัตตาคารนะ พ่อสั่งไว้นั้นแหละครับ แต่ผมอยากจะใช้ไอ้บัตรลดราคาที่เต็มกระเป๋าผมซะหน่อย คือผมไม่รู้ว่าถึงผมไปกินกับเพื่อนมันก็จะไม่ลดลง กลับกลายเป็นว่ามันจะได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ ...แพนด้าเพื่อนสนิทของผมเป็นคนเอาบัตรลดพวกนี้มายัดใส่กระเป๋าผมเองไงครับ = = มันบอกว่าใช้ไม่หมดให้ผมช่วยใช้ ส่วนใหญ่ผมออกไปเที่ยวก็ไปกับมันนี่แหละ จะไปช่วยมันใช้ยังไง - -; เอาล่ะครับ ตอนนี้ผมกับชานยอลกำลังเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้าทั่วไป ระหว่างทางที่เดินมานี่ร้านเสื้อผ้าน่าซื้อมากครับ ร้านหนังสือน่ะ น่าเข้ามากๆเลยครับ จริงๆแล้วมันก็เป็นห้างที่ผมมาประจำนั่นแหละ แค่มันไม่ได้อยู่แถวบ้านตัวแสบนั่น เขาคงจะไม่ค่อยคุ้นเท่าไหร่ อ่อ ที่สำคัญ ผมหิวน้ำมากครับ เดินเถียงกับเจ้าบ้านี่มาตลอดทาง นี่ปากมันทำด้วยอะไรเนี่ย เสียงก็ดัง ตั้งแต่ออกจากบ้านชานยอลมาผมยังไม่ได้กินน้ำสักอึก -*- ให้ตายสิ ทั้งหมดที่ผมทำไป เรียกว่าที่รัก บอกจะอุ้ม ถือกระเป๋าให้ นู่นนี่นั่น จริงๆผมไม่อยากทำมันสักอย่างครับ จำใจทั้งนั้น บางทีแกล้งหมอนี่ก็หนุกดีนะ หุหุ แล้วอีกอย่าง ผมไม่อยากจะเรียกเจ้านั่นว่าภรรยาเลยจริงๆนะ =____=;

“คริส อยากกินไอติมอ่ะ” นั่นไง ที่มันพูดมาตลอดทางนี่ของกินทั้งนั้น เชื่อแล้วครับว่าหิวมาก - -

“ยังไม่ได้กินข้าวเลยเนี่ยนะ” ผมตอบกลับไปแล้วเขกหัวทีนึง ไอ้เด็กนี่ 

“กินก่อนน้า อยากกินอ่ะ *_*” ดูสิครับดู ตานี่กลายเป็นตาแบบในอานิเมะแล้วครับ 

“ไม่ได้ ไม่รู้หรอว่าห้ามกินไอติมก่อนกินข้าวน่ะ”

“ไม่รู้ แต่จะกินอ่ะ” ดูครับ ผมว่าถ้ามีหางนี่คงกระดิกไปนานแล้ว - -

“ไม่ก็ไม่สิ ดื้อจริงๆ” ผมไม่รอให้อีกคนเถียง เลยเดินเข้าไปคว้าข้อมือเจ้าตัวแสบมาแล้วลากเข้าร้านชาบู

“นี่ เดินไปเองดีๆก็ได้ ทำไมต้องลากกันขนาดนี้ห๊ะ”

“ก็พูดดีๆไม่ฟัง” ผมไม่อยากคิดเลยว่าผมจะเหนื่อยแค่ไหน นี่ผมพาภรรยา...เอ่อ ...หรือลูกมาห้างครับ = = เอาเถอะครับ เด็กนั่นก็ไม่ใช่ทั้งภรรยาทั้งลูกผมนั่นแหละ เฮ้ออออ 

“เจ็บข้อมือ แดงหมดเลยยยยย” หมอนั่นกระชากข้อมืออกมาแล้วทำหน้าตาน่าสงสาร อย่าคิดว่าผมจะสงสาร ผมว่าจะน่าถีบมากกว่าครับ -_-^

“เดี๋ยวก็หาย อ่ะ นั่ง” ผมเดินเข้ามาถึงร้านแล้วหาโต๊ะเรียบร้อย = = มันเป็นร้านบุฟเฟ่ห์ที่มีสายพานน่ะครับ แล้วที่โต๊ะแต่ละโต๊ะจะมีหม้อให้ต้มอยู่ตรงกลาง ดูหน้าอีกคนที่นั่งตรงข้ามผมสิ เห็นอาหารทีนี่หน้าไปก่อนเลยครับ ดีที่น้ำลายไม่ไหลน่ะ ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน...

“คริส ไม่หิวหรอ”  

“หิวสิ หิวมาก” ผมหิวมากจริงๆครับ พูดเลยจากใจจจจ = =

“งั้นหยิบละนะ >_<” หมอนั่นทำท่าจะหยิบมันทุกจานที่ผ่านหน้า โอยยยย อ้วนแย่แล้วเนี่ย =____=

“ไม่เอาเต้าหู้นะ ไม่ชอบ” 

“ก็หยิบเองเซ่” 

.

.

มาแล้วครับ 13จานแรก = = มีหมูอยู่10จานครับ ที่เหลือคือเบค่อน - - ให้ตายสิ อยู่บ้านชานยอลกินแต่ไก่หรือไง ถึงได้มาทำท่าสวาปามหมูมากมายขนาดนี้ 

“เอาผักบุ้งมั้ย”

“เอาก็ได้ แต่นายกินนะ” ว่าแล้วไอ้คนตะกละก็ไม่รอช้า เทหมูทั้งหมดในจานลงไปในหม้ออย่างรวดเร็ว = = ผมจะบ้า ให้ตายสิ แล้วจะกินหมดมั้ย ..คำตอบคือหมดครับ - - เพราะผมจะช่วยกิน 

“นี่จะกินแต่หมูแล้วไม่กินผักสินะ”

“ก็ต้องกินหมูกินเนื้อสิ กินแต่ผักจะคุ้มอะไร” หมอนั่นเคี้ยวหมูตุ้ยๆ มือก็ถือตะเกียบต้มๆหมูในหม้อ - -

“นายนี่ ตะกละจริงๆเลย กะจะเป็นหมูเดินออกจากร้านใช่มั้ย”

“พูดอะไรระวังหมูบินเข้าปาก -3-”

“น่าหมั่นไส้” ผมคีบผักบุ้งยัดเข้าปากอีกคน โว๊ะ เอาผักไปกินเลย = = น่ารำคาญจริงๆ

“ไอ้บ้า เอาผักบุ้งมายัดใส่ปากทำไมมมมม”

“เคี้ยวไป”

“ชิ”

“เฮ้ยๆๆๆ ไม่เอาเต้าหู้” บ้าจริง อยู่ๆหมอนั่นก็หยิบเต้าหู้มา..

“เอาไปปปปปปปปปปปป” ชานยอลเอาเต้าหูมายัดใส่ปากของผม หยี ผมไม่ชอบเต้าหู =O=

“นาย ไม่เข็ดใช่มั้ย”

“แบรรรรรร่”

.

.

.

.

ระหว่างการกินผมก็ต้องทนกินเต้าหู้ที่หมอนั่นคีบมาให้ไม่รู้กี่ก้อน = = ผมอยากจะแทรกตัวหนีออกจากร้านนี้ครับ ตอนนี้น้ำในหม้อแห้งเกือบหมดแล้วครับ หลังจากที่เติมไป3รอบ พุงจะแตก คนหล่อจะไม่หล่อก็ตอนนี้แหละครับ 

“อิ่มรึยัง” ผมเห็นว่าอีกฝ่ายวางตะเกียบแล้ว จึงถามออกไป

“อิ่มแล้วววว ฮ่าาาาาา” 

“ป่ะ จ่ายตังค์” ผมยื่นใบเสร็จให้อีกคน

“หา” ดูน่าสิครับ ตาโตจะเท่าไข่ห่านอยู่แล้ว ผมกลัวลูกตามันจะหล่นลงมา –[]-

“จ่าย ตังค์ ครับ”

“นายต้องจ่ายเซ่!!!”

“ไม่จ่าย :P”

“อะไร นายบอกจะจ่ายไม่ใช่หรอ” เหยๆๆ ชานยอลเหมือนจะคว่ำหม้อใส่ผมแล้วครับพี่น้องงงงง

“แค่บอกว่า พาไป'กินข้าว' ไม่ใช่ พาไป'เลี้ยงข้าว' ^^” นั่น เป็นไง เจอแผนคนหล่อเข้าไป 

“ชิ จ่ายก็จ่าย” -^- หมอนั่นทำหน้าบู้แล้วหยิบใบเสร็จจากมือผมไปจ่าย

.....เดี๋ยวนะ...มันยอมง่ายไปรึเปล่า จะต้องเถียงเยอะกว่านี้สิ

แต่ช่างเถอะ คนกินอิ่มแล้วอยากกลับบ้านไปนอนคงไม่มีอะไรหรอกครับ ผมว่าผมคงคิดมากไป ชานยอลไม่ใช่คนเจ้าแผนการหรอกนะ เป็นเอลฟ์หูกางปกติคนหนึ่ง(?)

ผมเดินตามหลังตัวแสบมาที่ที่คิดเงินหน้าร้าน 

“ทั้งหมด xxxxx วอนค่ะ” พนักงานคิดเงินบอกราคาเสร็จเรียบร้อย ชานยอลก็ทำเหมือนจะควักบัตรออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้พนักงานไป

“รบกวนเซ็นต์ตรงนี้นะคะ”

“อ่ะที่รัก เซ็นต์ด้วยครับ^^” 

“!!!!!!!!” 

TBC.(100%)

---------------------------------------------------------------

มาอัพแล้วจ้าาาาาา
ในที่สุดตอนนี้ก็100% สักทีนะ 555555555
ติดตามกันต่อไปปปปป
ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะให้เฮียเลี้ยงดีมั้ย แต่น้องยอลของเราก็น่าจะแสบอยู่
เลยให้จบลงแบบนี้ ฮ่าาาาา




 

THE★ FARRY