fic reborn รักไม่ร้าย ของยัยซึนเดเระ!!!!!!!!!!!!

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 เรื่องแมวๆ

ตอนที่ 1

“กับมาแล้วคร้าบ~”  ผมพูดพร้อมเปิดประตูเข้ามาในบ้านพร้อมกับโกคุเดระและยามาโมโตะ ถ้าถามว่ามากันทำไมน่ะเหรอ ก็ชวนมาทำรายงานที่ครูสั่งนั่นแหละ

“กับมาแล้วเหรอซือคุง วันนี้โกคุเดระกับยามาโมโตะมาทำรายงานที่บ้านเหมือนเคยใช่ไหมจ๊ะ น้าเตรียมขนมไว้แล้วล่ะ ขึ้นไปอยู่บนห้องของซือคุงก่อนสิ”

“ครับ” โกคุเดระตอบแทน แล้วพวกเราก็เดินขึ้นไปทำรายงานบนห้องกัน

แอ๊ด~~

“555 อี้ผิงจับชั้นให้ได้ซี่~~”

“หยุดนะ แรมโบ้ เดี๊ยวก็ล้มหรอก”

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใคร =_=

“นี่ แรมโบ้ อี้ผิง ออกไปเล่นที่อื่นได้มั้ย นี่ห้องฉันนะ”

“ม่าย~ออก พวกสึนะนั่นแหละที่ต้องออก บังอาจมาพยายามแย่งพื้นที่เล่นของคุณแรมโบ้ ”

“นี่ ไอ่วัวบ้า นี่มันห้องของรุ่นที่ 10 นะ มาพูดมั่วว่าเป็นของตัวเองได้ยังไง ฮะ!!”

“ไม่~สน~”

“หนอย แก!!”

“อ้อก!!!!” และแล้วโกคุเดระก็เตะแรมโบ้ออกไปจากห้อง ถ้าถามว่าทำไมผมไม่ห้ามน่ะเหรอ ก็เพราะว่าผมไม่อยากห้ามยังไงล่ะ ปล่อยไว้แบบนั้นดีกว่า พวกผมจะได้ทำรายงานเร็วๆ

ปัง!!!!!!!!

แล้วโกคุเดระก็ปิดประตูไป ผมกับยามาโมโตะ ก็ยืน(เอ๋อ)อยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร

“เอาล่ะ เรามาทำรายงานกันดีกว่านะ ^^”ยามาโมโตะพูด

แล้วหลังจากนั้นพวกผมก็เริ่มทำรายงานเวลาผ่านไป 15 นาทีได้แล้วมั้ง

กุบกับๆๆๆๆ

“อะ…อะไรน่ะ” อยู่ๆก็มีเสียงกุบกับๆ มาที่ใต้เตียง

“นั่นใครน่ะ ออกมานะ!!” โกคุเดระพูดพลางระเบิดเต็มมือ ถามจริงเหอะ โกคุเดระ นายคิดเหรอว่าจะมีใครซ่อนอยู่ใต้เตียงน่ะ =_= ไม่หนูก็แมวล่ะนะ

“ฮะๆ อาจจะเป็นหนูหรือแมวก็ได้นะโกคุเดระ”

“ยามาโมโตะพูดถูกนะ โกคุเดระ”

“ครับ ถ้ารุ่นที่ 10 พูดอย่างนั้น ผมใจเย็นก็ได้ แต่ต้องรอมันออกมาก่อนนะ(!)”

กุบกับๆ

พวกผมสามคนมองไปที่ใต้เตียงอย่างใจจดใจจ่อ…

เมี้ยว~~

อะโธ่~เอ้ย~ก็แค่แมวขโมย แต่มันใส่เสื้อผ้าด้วยแฮะ = =; ไม่ใช่แมวขโมยแล้วมั้งแบบนี้

“อ้าว แค่แมวเอง เห็นมั้ยโกคุเดระ ไม่เห็นต้องใจร้อนขนาดนั้นเลยก็ได้นี่”

“ชั่ง ชั้นเหอะน่า”

“งั้นฉันเอาแมวนี่ออกไปก่อนนะพวกนายก็ทำรายงานไปก่อนล่ะกัน”

“ครับ รุ่นที่ 10”

ว่าแล้วผมก็จับหนังที่คอเจ้าแมวนั่นขึ้นมา ตัวเบาจังแฮะ = = แต่เจ้าแมวนั้นกับสลัดตัวเพื่อที่จะดีดตัวหนี ผมเลยต้องพยายามอย่าให้แมวนั่นหลุดจากมือไปได้ แล้วเดินลงไปข้างล่างอย่างลำบาก ดื้อจริง

“แม่ฮะ ผมเจอแมวขโมย ผมเอาไปปล่อยวัดนะฮะ"
" = =;;;;;;;;" แมวตัวนั้นทำหน้าเหมือนมันพยายามจะบอกว่า เข้าใจผิดใหญ่แล้ว

“เอ๋ แมวขโมยเหรอ” แม่ผมหันมามองแล้วตาโต เป็นไรอ่ะแม่ ผมทำอะไรผิด= =

“อย่าเอาไปนะ!!!!” อยู่ๆแม่ก็ฉกแมวตัวนั้นไปทันทีแล้วอุ้มไว้ในอ้อมกอด

“ทำไมล่ะฮะ”

“คือว่า แมวตัวนี้ไม่ใช่แมวขโมยน่ะจ๊ะ แต่เป็นเอ่อ…..”

“เป็นอะไรเหรอ ฮะ”

“อ้อ! คือว่าแมวตัวนี้มีคนเอามาให้แม่เลี้ยงน่ะจ๊ะ ดูแลเค้าดีๆด้วยนะ ”

“อ๋อ เหรอฮะ” ทำไมมันไม่ค่อยเข้าหูเท่าไหร่เลยแฮะ = =(ลางสังหรณ์สุดยอด!)

“แล้วเมื่อไหร่เจ้าของเค้าจะมาเอาฮะ”

“แม่ก็ไม่แน่ใจน่ะจ๊ะ….เค้าอาจจะไม่มาเอาแล้วก็ได้..” อะไรน่ะ อยู่ๆแม่ก็ทำหน้าเศร้า

มันทำให้ผมกังวลนะ แต่ชั่งเถอะ  เดี๊ยวเจ้าของๆเค้าคงจะมาเอาคืนไปแหละนะ

“ฮะ งั้นผมไปทำรายงานก่อนนะฮะ ^^”

“จ๊ะ ^^” พอแม่พูดผมก็ไปทำรายงานต่อทันที

เดม่อน บรรยาย~

อะไรกันน่ะ กำลังเล่นถุงเท้าอยู่ดีๆ ก็โดนลากออกมาเฉยเลย แถมโดนหาว่าเป็นแมวขโมยอีก เดี๊ยวเถอะ กับเป็นคนเมื่อไหร่แม่จะเชือดซะนี่ ว่าแต่คนเมื่อกี้ชื่ออะไรนะ สึเคะเหรอ 0.0 ใช่แน่ๆ สึเคะแน่ๆ

(ไม่ใช่น้า~!! //สึนะ) ขึ้นไปบนห้องนั้นอีกดีกว่า

จบไปอีกตอนแล้วนะ อย่าลืมเม้นด้วยล่ะ