คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ●ω● : CHAPTER [1]
แม้ว่าผมสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบทอง จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข็มจนออกดำ
ซึ่งทำให้ใบหน้าที่เคยหวานราวกับผู้หญิงของเขาเริ่มดูเป็นผู้ชายขึ้น
แต่โครงหน้าที่ยาวเป็นรูปไข่ ดวงตากลมโตแถมขนตายังยาวงอนจนผู้หญิงต้องอิจฉา
จมูกที่โด่งเป็นสันได้รูปสวย ริมฝีปากเอิบอิ่มอมชมพู ที่ดูน่าจูบเป็นที่สุด
ดูยังไง นี่ก็คือ ซิตี้ นักร้องซุปเปอร์สตาร์ที่โด่งดังของประเทศไทยชัดๆ
ทำไมผู้ชายที่รอยแดงก้ำบนแก้มที่กำลังเกรี้ยวโกรธตรงหน้าฉัน ต้อง เป็น ซิตี้ ทำไมต้องเป็นเขา ท่ามมายยย TT[ ]TT
“ขะ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“นี่ขนาดไม่ตั้งใจนะ!!!!…คงกะฆ่าฉันให้ตายเลยใช่ไหม ห๊า!!!”
เขายังคงโวยวาย แผดเสียงดังลั่นห้องโถงสีทองนี้ ถ้าเขาเป็นตัวการ์ตูน คงจะมีเส้นเลือดปูดอยู่บนหัวแล้ว
“มะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ”
ฉันรีบอธิบายให้ผู้ชายที่กำลังโมโหแบบสุดขีดตรงหน้าฟัง อ่า!!! ทำไงดี T[]T เหมือนเขาจะโมโหฉันมากจนอยากจะจับฉันหักคอจิ้มน้ำพริกกะปิเลย TT{ }TT
“แรงขนาดนี้เนี้ยนะ!!! อยากตายหรือไง!!!!”
กรี๊ดดดดด~ อย่าตะคอกใส่หน้าฉันแบบนี้สิเฟ้ยย!! เยื่อแก้วหูจะแตกแล้วเห็นไหมเนี้ยย~ T{ }T
ฮือๆ ทำไม ซิตี้ในวันนี้ถึงได้ใจร้าย ขี้โวยวาย เจ้าอารมณ์ แบบนี้ ทั้งที่ซิตี้ในวันนั้นยังยิ้มอย่างใจดีให้ฉันอยู่เลย อวยพรให้ฉันหายไวๆด้วยนะ TT0TT
ในวันนั้นเขายังใจดีกะฉันอยู่เลย……
เมื่อสองวันก่อน……..
สีแดง สีแดง สีแดง
“สีดำคร้า ^^”
O[ ]O!! แว๊กกกกกกกกกกกก!!!! ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม ลูกปิงปองในมือฉันมันเป็นสีแดงต่างหาก มันต้องเป็นสีแดงสิ ไม่ใช่สีดำ มันเป็นสีแดงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“นี่เป็นรางวัลปลอบใจนะค่ะน้อง อย่าร้องไห้นะ”
ฉันมองเข็มกลัดที่เป็นรูปซิตี้ยิ้มกว้าง ชูสองนิ้ว เข็มกลัดอย่างนั้นหรอ ของแบบนี้น่ะ....ฉันมีเต็มบ้านแล้ววววววว
แงงงงงงงงงงงงงงง ไม่เอา ฉันอยากได้ซิตี้ตัวจริงงงงงงงงงงงง!!!!!
ฉันจะเข้าไปมีทแอนกรี๊ดกะซิตี้
ฮือ ฮือ ฮืออออออออออ~ TTooTT
“ฮือ ฮือ ฉะ ฉัน จะ ฮือ จะ เลิก ชอบ ชอบ นาย แล้ว ซิตี้ ฮือออออออ”
ฉันปาดน้ำตาที่พรั่งพลูออกมาราวกับเขื่อนป่าสักแตก ฮือออ กำลังคิดว่าฉันเว่อร์ล่ะสิ ลองมาเป็นฉันสิ แล้วจะรู้ ว่ามันเจ็บปวด ผิดหวัง เสียใจ และทรมานหัวใจขนาดไหน ฮือออออออออ~ TTT00TTT
ตั้งแต่เป็นแฟนคลับซิตี้มา ฉันยังไม่เคยได้ไปมีทแอนกรี๊ด กะซิตี้เลยสักครั้ง!!!!!!
แงงงงง ซิตี้น่ะนะ ตั้งแต่เปิดตัวเขาก็ดังพลุแตกเลย ไม่สิ เขาดังตั้งแต่ก่อนจะเปิดตัวเป็นนักร้องซะอีก แล้วตอนนี้ความนิยมในตัวเขาก็ยังไม่หยุดพุ่งทะยาน และมีที่ท่าว่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และลามไปประเทศอื่นอีก (ความดังหรือเกลื้อนเนี้ยยยย =..= )
คิดดูสิ!!!! แค่คนในประเทศก็แทบจะตบแย่งกันตายอยู่แล้ว แล้วนี่ยังมีแฟนต่างชาติเข้ามาช่วยแย่งอีก O{ }O!!
กร๊าซซซซซซซซซ จากนี้ไปในชาตินี้ฉันคงไม่มีโอกาสได้มีทแอนกรี๊ดกะซิตี้แล้วสินะ
“ฉัน เกียด ทุกคนนนนนนนนนนน”
เกียดนายด้วยซิตี้
ฉันมองเข็มกลัดรูปซิตี้ในมือ ฮือๆๆ ไม่ต้องมายิ้มให้ฉันเลยนะ เข็มกลัดรูปนายน่ะ ฉันเต็มบ้านจนแม่ฉันด่าแล้ว
ฉันจะไม่เก็บให้มันรกบ้านอีกต่อไปแล้วววววว
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปั๊ก
เข็มกลัดรูปซิตี้ชูสองนิ้วกระเด็นกระดอนไปตามพื้นถนน
ใช่แล้ว! ... .ในเมื่อจะไม่มีทางได้เจอกัน ฉันก็จะไม่เก็บมันอีกต่อไปแล้ว!!
เอ๊ะ! แต่ว่ายังไง ฉันก็ต้องเจอ ซิตี้ ที่โรงเรียนใหม่อยู่แล้วนิ!!!
กร๊าซซซซซซซซซ ฉันลืมเรื่องที่สอบติดโรงเรียนมอปลายที่เดียวกะซิตี้ไปได้ไงเนี้ยยยย โอ้ยย ช็อคเรื่องไม่ได้มีทแอนกรี๊ดกะซิตี้ จนสมองสับสนไปชั่วขณะ
ไม่ได้เจอตอนนี้ก็ไปเจอกันที่โรงเรียนก็ได้นิ แว๊ก แล้วฉันจะปาเข็มกลัดถึงทำไมเนี้ยยยย!!
ง่า มันกระเด็นไปไหนแล้วววววววว O[]O!!!
อ่า อยู่นั้นไง ฉันรีบวิ่งไปหาเข็มกลัดรูปซิตี้ชูสองนิ้วที่นอนแองแมงอยู่บนถนน ฉันปาทิ้งลงไปได้ไงเนี้ย ดีนะที่มันสภาพดีอยู่ ถ้าปาแรงกว่านี้อาจจะ
กร๊อบ!!!!!
กะ กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!! O{ }O’’
“เหยียบอะไรหว่ะ”
ขะ….เข็มกลัด เข็มกลัดจ้า นายกำลังเหยียบเข็มกลัดรูปซิตี้ของฉัน เต็มๆเท้าเลยยย T[ ]T
“โห้ย ที่แท้ก็เข็มกลัดไอ้ซิตี้หน้าตุ๊ดนี้หว๋า โธ่เว้ย!!!”
กึก!!!
ผู้ชายมอปลายง้างเท้าเตรียมจะเตะเข็มกลัดที่ตัวเองพึ่งเหยียบไป แต่ทว่า….
“เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ”
“ห่ะ”
เขาเลิกคิ้วมองหน้าฉันด้วยความสงสัยที่จู่ๆ ฉันก็เดินมาจับแขนของเขา
“อ๋อ ถ้าท่าทางจะเป็นแฟนคลับไอซิตี้สินะ นี่น้องรู้ไว้ด้วยนะ ไอ้ซิตี้น่ะ มันเป็นตุ๊ด ดูหน้ามันสิ สาวซะขนาดนั้น มันเป็น แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
อั๊กกกกกก!!!!!
แล้วร่างของผู้ชายคนนั้นก็ถูกฉันยกแล้วก็จับทุ่มข้ามหลังลงมาฟาดกับพื้นถนน
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ประเด็นฉันแค่อยากให้เขาหยุดพูดเฉยๆ นะ ไม่ได้ตั้งใจให้สลบไปแบบนี้ O{ }O!!!!
“เฮ้ยยย เด็กผู้หญิงคนนั้นทำร้ายผู้ชาย”
“เขาจะฆ่ากันหรอ เด็กผู้หญิงน่ากลัวชะมัดเลย”
คนแถวนั้นที่เห็นเหตุการณ์ เริ่มจับกลุ่มซุบซิบนินทา
แว๊กกก!!! หนูเปล่าจะฆ่าเขานะ พี่เขามาพูดจาไม่เข้าหูหนูเอง หนูก็เลยโมโห ถ้าไม่พูดว่าซิตี้เป็นตุ๊ดหนูก็ไม่เผลอลืมตัวทำร้ายเขาแบบนี้หรอก TT[]TT
รีบเก็บเข็มกลัดแล้วรีบหนีไปจากตรงนี้ดีกว่า ถ้ามีคนแจ้งตำรวจจับฉันขึ้นมา ฉันจะซวยแน่ๆ
“ขอโทษนะค่ะพี่ แต่พี่ก็พูดจาไม่ดีเอง ซิตี้ไม่ได้เป็นตุ๊ด เขาแค่หน้าสวย พี่อย่าอิจฉาในความหน้าตาดีของเขาแบบนี้สิ มันอันตรายนะรู้ไหม”
ฉันนั่งลงเก็บเข็มกลัดพร้อมกับหันไปพูดกับเขาร่างที่นอนหายใจพะงาบพะงาบ ซึ่งเขาก็พยายามพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด พี่เขาคงจุกมากเลยสินะ
“แต่พี่ก็เหยียบเข็มกลัดหนูซะเละแบบนี้ ถือว่าหายกันเถอะนะ”
“นั้น ซิตี้นิ”
“ซิตี้จริงๆด้วย”
เสียงซิบซุบดังขึ้นอีกครั้ง แค่เข็มกลัดซิตี้เขาต้องตื่นเต้นขนาดนั้นเลยหรอ ซิตี้นายจะดังเกินไปแล้วนะ แต่พวกเขามองออกได้ไงว่าเข็มกลัดเป็นรูปซิตี้ มันโดนพี่ชายคนนี้เหยียบจนมองไม่รู้เรื่องแล้วนะ
“ทำไมทำเข็มกลัดเละแบบนั้นล่ะ ไม่อยากได้หรอ”
เสียงทุ้มที่ฟังดูคุ้นหู ทำให้ฉันหันมองบุคคลที่เดินเข้ามาหาฉัน
“ซิตี้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงกรี๊ดดังระงมไปทั่ว มีแต่ฉันที่ได้แต่ช็อคจนขยับตัวไม่ได้
ผู้ชายผมสีอ่อนจนเกือบทองที่ยืนยิ้มตรงหน้าฉันคือซิตี้จริงๆหรอ
ใบหน้าเรียวยาวที่มีผิวเรียบเนียนจนไร้รูขุมขน เวลาเห็นใกล้ๆแล้วมันเป็นแบบนี้เองสินะ ผิวของเขาขาวใสอมชมพูมากเลยล่ะ
ดวงตามกลมโตของเขามีขนตายาวขนงอนยิ่งกว่าผู้หญิงจริงๆด้วย จมูกของเขาก็โด่งเป็นสันได้รูป ยิ่งริมฝีปากอวบอิ่มอมชมพูของเขา ยิ่งมองยิ่งทำให้ฉันรู้สึกอยากสัมผัส
นี้คือ ซิตี้ตัวจริง ใช่ไหม เขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน และยิ้มให้ฉันจริงๆใช่ไหม ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ฉันไม่ได้ฝัน ทุกอย่างมันคือเรื่องจริง ฉันไม่ได้ฝันไป
“ตื่นได้แล้ว!!!!”
ห๊า!!! ตื่นอย่างนั้นหรอ??? ฉันไม่ได้ฝันซักหน่อย แต่ต่อให้นี่เป็นฝันฉันก็จะไม่ตื่น ฉันอยากเห็นแต่หน้าของซิตี้ใกล้ๆแบบนี้ตลอดไป ^3^
“จะไม่ไปเรียนหรือไงห่ะ!!! ตื่น”
เรียน!!! O[]O
“กว่าจะลุกได้นะ”
ฉันมองหญิงวัยกลางคนที่ยืนขมวดคิ้วใส่ฉัน ชิ แม่อ่า ขอฝันถึงซิตี้ต่ออีกนิสนึงก็ไม่ได้ =..=
อิอิ แต่ไม่เป็นไรหรอก ยังไง ฉันก็ได้เจอซิตี้ตัวจริงไปแล้วนิ อิอิ แล้ววันนี้ก็อาจจะได้ไปเจออีก >\\\\<
“นั่งเขินอะไรอยู่ ไปอาบน้ำสิ”
นี่แล้วอยากรู้รึเปล่าล่ะ ว่าหลังจากเจอซิตี้ตอนนั้นมันเป็นยังไงต่อ อิอิ ฉันก็ไม่อยากจะอวดหรอกนะ แต่ขอเล่าล่ะกัน ^\\\\^
หลังจากที่ฉันยืนช็อค จนขาแขนเกร็ง ขากรรไกรค้าง …..ฉันก็เป็นลมไป!!!
หึ หึ!! กำลังจะด่าว่าฉันงี่เง่าหรอ =..=!! แหม ลองมามองหน้าหวานๆของซิตี้ใกล้ๆแบบฉันสิ ...ฉันไม่หัวใจวายก็บุญแล้ว
ฉันยังจำเสียงเต้นของหัวใจในตอนนั้นได้ดี มันทั้งดัง ทั้งเร็ว และรั่ว จนเหมือนหัวใจแทบจะระเบิดออกมา
เขาดูดี น่ารัก สดใส เปล่งประกาย โอ๊ยยย สารพัดคำบรรยาย เอาเป็นว่า ในสายตาฉัน ในโลกนี่ไม่มีใครดูดีเท่าเขาแล้ววววว แบบนี้เขาเรียกความรักบังตาหรือเปล่านะ >\\\\\\\\\\\<
อ่า พอฉันเป็นลมไปใช่ไหม พอตื่นขึ้นมา ซิตี้ก็ไม่อยู่แล้ว ฉันตกใจมากเลยนะ ฉันคิดว่าฉันคงฝันไปจริงๆ
แต่แล้วทีมงานก็เอาโปรเตอร์ของซิตี้มาให้ฉัน พร้อมกับบอกฉันว่า
“ซิตี้เซ็นให้เองกะมือเลยนะ”
ทำให้ฉันมองลายเซ็นที่อยู่บนรูปโปสเตอร์ กรี๊สสสสสสสสสสส นี้มันลายเซ็นของซิตี้จริงๆด้วย!! >\\\\\< แต่มันไม่ได้มีแค่ลายเซ็นนะสิ ใต้ลายเซ็นของเขาเขียนไว้ว่า
“หายไวๆนะครับ แฟนคลับที่น่ารักของผม”
ใช่แล้ว เขาเขียนแบบนั้นไว้ให้ฉันแหละ ^\\\\\\\^ แต่เอ๊ะ OO!! เสียงผู้หญิงที่ไหนมาอ่านข้อความบนโปสเตอร์ของฉัน
“แม่!!!”
ฉันโวยวายใส่หญิงวัยกลางคนที่ยังไม่ยอมออกไปจากห้องนอนของฉัน แถมยังมายืนเท้าเอวอ่านข้อความบนโปสเตอร์ที่ฉันแปะไว้บนผนังห้องอีก
“แกจะจ้องโปสเตอร์นี่อีกนานไหม ไปอาบน้ำ!!!!”
ฉันบู้ปากใส่หญิงวัยกลางคนจอมขี้บ่น คาดว่าถ้าฉันยังลีลาอยู่แบบนี้ แม่อาจจะไม่ได้แค่บ่น แต่อาจจะฆ่าฉันหมกที่นอนแน่ๆ ไปอาบก็ได้ ^3^
ใช่แล้ววันนั้นเขายังเป็นดีกะฉันอยู่เลย ก็ฉันเป็นแฟนคลับที่น่ารักของเขานินา TT แต่ตอนนี้เขาลืเรื่องราวในวันนั้นไปหมดสิ้นแล้วหรอ
เอ๊ะ!! O O นึกออกแล้ว ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นแฟนคลับเขาล่ะก็ เขาจะต้องหายโกรธฉันแน่ๆ
“โธ่ เว้ย!!”
แว๊กกก! เขาโมโหใหญ่แล้ว ฉันควรจะประกาศตัวเป็นแฟนคลับของเขาสินะ....
“ฉะ ฉันเป็นแฟนคลับนายนะ ฉันชอบนาย..ตอนผมสีทองมากเลยนะ” >\\\\\<
“.....................................”
หือ เงียบเลย! เขาเงียบไปเลยอ่า...ฉันค่อยลืมตา...ช้าๆ เพื่อมองผู้ชายตรงหน้า ที่เงียบไป
ว๊ากกกก O[ ]O!!! ถึงจะเงียบไป แต่หน้าตาของเขาใช่ว่าจะหายโมโหเลย แถมมันยังดูจะโมโหหนักกว่าเดิมซะด้วย
“เธอพูดใหม่สิ”
นัยน์ตาสีนิลที่แข็งกร้าวจ้องเขม่งมายังฉัน อย่าทำเสียงนิ่งแบบนี้สิ ฉันเดาอารมณ์นายไม่ถูกนะ TT
“ฉัน ฉันชอบ นาย ตอนผมสีอ่อนๆ จนเกือบทองมากกว่า”
สีหน้าของคนตรงหน้าเริ่มนิ่งลง....ฉันเดาไม่ถูกจริงๆว่าเขาคิดอะไร แต่เขาคงเริ่มจะหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม?
“ชอบมากไหม”
ซิตี้ถามนิ่งๆ แต่สายตายังคงจ้องเขม่งมาที่ฉัน
แต่แหม!!! ซิตี้ ฟอร์มจัดชะมัดเลยนะ เก็กนิ่งแบบนี้ แต่ในใจคงจะดีใจมากสินะที่ฉันชมสีผมสีโปรดของเขา ฮ่ะฮ่ะ ฉันน่ะจำได้แม่นเลย ว่าซิตี้เคยบอกไว้ในรายการทีวีว่า เขาชอบตัวเองตอนผมสีทองที่สุด ^^
“มากๆเลยล่ะ มันดูดีกว่าผมสีเข้มของนายตอนนี้มากเลยนะ” ^^
กึก! รอยยิ้มที่เบิกกว้างของฉัน หุบลงอย่างรวดเร็ว เมื่อผู้ชายผมสีช็อกโกแลตเข้มแผดเสียงใส่หน้าฉัน
“รีบไปให้พ้นหน้าฉัน!!!!!!!!!!”
“ห๊า” O O!
สมองไร้การควบคุมไปชั่วขณะ สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำเอาสมองของฉันแทบหยุดทำงาน
“รีบไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!!!”
O O เอ่อ เอ่ออออ..........ราวกับคนเสียสติ เขาโวยวายลั่นสนั่นก้องโถง ถ้าเขาเข้ามาต่อยฉันได้เขาคงทำไปแล้ว ถ้าจะตะคอกใส่หน้าขนาดนี้ ต่อยหน้ากันเถอะ TAT
“ทะทำไมล่ะ”
ทำไมเขาถึงได้เป็นคนนิสัยแย่ๆแบบนี้
“ไปให้พ้น!!!! และจำใส่สมองไว้ด้วยนะ ว่า ฉัน-เกียด-เธอ และก็ สิ่ง-ที่-เธอ-พูด”
O O ---------------------
คำว่า ‘เกียด’ ที่ ซิตี้ พยายามเน้นใส่หน้าฉัน ดังก้องอยู่ในหูของฉันซ้ำๆไปซ้ำมา ราวกับโลกใบนี้กำลังจะหยุดหมุน ราวกับฉันกลายเป็นคนไม่มีเรียวแรง มันชาไปหมดทั้งตัว ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะหายใจจริงๆ
ผลั๊ก!!!
ไหล่ข้างขวาของฉันถูกซิตี้จงใจเดินเข้ามากระแทกอย่างแรง ส่งผลให้ร่างที่ไร้เรียวแรงของฉันเซไปอีกทางจนเกือบล้ม
ฉันมองแผ่นหลังของ ซิตี้ ที่เอาคืนด้วยการเดินชนไหล่ฉันจนเกือบล้ม โดยที่เขาไม่คิดแม้แต่จะหันกลับมามองเลยสักนิด.......นี่เขาโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยหรอออออออออออ
เพราะกระดาษบ้าแผ่นนั้นแผ่นเดียว ไม่สิ เพราะพวกบ้าทั้งโรงเรียนนี้ต่างหากล่ะ
ความคิดเห็น