Recognize ♥ จำไว้...ยังไงเธอต้องรักฉัน!

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2  ♥ คู่กัด

Chapter 2 ♥ คู่กัดตลอดปี

          ฉันถูกวัลแคนลากมาที่ร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่งที่เป็นพื้นที่เฉพาะสำหรับสมาชิกของเท่านั้น และแต่ละคนก็เป็นพวกคุณหนู ดารา นางแบบ นายแบบ คนดังทั้งนั้น แถมฉันยังเจอกับดาราคู่ใหม่ที่กำลังกอดกันนัวเนียอยู่ในนั้นอีกด้วย  เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงได้ไม่มีข่าวของพวกเขาลงหนังสือก๊อสซิปเลย

          นั่นเป็นเพราะว่าทางร้านเข้มงวดเป็นอย่างมากในเรื่องของปาปารัสซี่นั่นเอง

          จะเรียกว่าเป็นโชคดีของฉันกับวัลแคนหรือเปล่านะที่ไม่มีพวกปาปารัสซี่มาทำข่าวระหว่างฉันกับเขา ถ้าหากเอาข่าวนี้ลงหนังสือก๊อสซิปละก็ไม่อยากจะคิดเลยว่าคาร์เตอร์จะโกรธมากแค่ไหน

          แต่ทำไมเขาต้องลากฉันมาที่นี่ด้วยก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจหัวอกของคนมีแฟนแล้วอย่างฉันบ้างหรือไงนะ!

          "อ้าววัลแคนเจอกันอีกแล้วนะคะ"

          "อ้อน้ำเองเหรอ"

          "น้ำไหนละคะนี่จีน่าเอง"

          "เมื่อกี้ฉันก็พูดว่าจีน่านะ"

          "สงสัยจีน่าหูฝาดเองมั้งคะ เสียงเพลงก็ดังมากเลยได้ยินไม่ค่อยถนัด ^^"

          จู่ๆ ก็มีสาวสวยคนหนึ่งเข้ามาเกาะแขนวัลแคนข้างที่เขาไม่ได้จับฉันอยู่ ฉันว่าฉันเคยเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ที่ไหนนะ อ๋อจำได้ละยัยนี่เป็นดาราโนเนมที่เคยมาเกาะคาร์เตอร์ดังเมื่อเดือนที่แล้วนี่นา สงสัยจะมาหาเหยื่อในนี้ทุกวันเลยสินะ

          สงสารพ่อแม่ของยัยนี่จังถ้ารู้ว่าลูกตัวเองมาเกาะคนอื่นแบบนี้ยังจะดีใจอยู่มั้ยที่ลูกตัวเองได้เป็นดารา

          "โทษทีนะเชอร์รี่วันนี้ผมไม่ได้มาคนเดียว" วัลแคนว่าก่อนจะดึงมือยัยจีน่าที่เกาะอยู่ออก

          "จีน่าคะ  แล้วยัยนี่ใครกันคะ" พอหลุดออกจากแขนวัลแคนแล้วยัยจีน่าจีเหน็บก็ยิงคำถามใส่ฉันที่ยืนอยู่ข้างวัลแคน เริ่มแล้วสินะ =_=

          "ฉันวิสกี้"

          "อ๋อ นึกว่าใครที่แท้ก็แฟนคาร์เตอร์นี่เอง มีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" ยัยจีน่าถามด้วยอารมณ์ที่ไม่เป็นมิตร

          "ก็ยังดีที่เธอยังจำใส่หัวสมองอันน้อยนิดได้นะว่าฉันเป็นใคร" ฉันเลยสวนกลับไปที

          "อ้าวนี่รู้จักกันมาก่อนเหรอ"

          "จำได้อยู่แล้วล่ะยะ เธอไม่ใช่เหรอที่ไปประกาศออกข่าวว่าฉันเป็นมือที่สาม เหอะ!"

          "แหม ฉันยังจำสีหน้าเธอตอนนั้นได้เลยนะ ว่ามันซี๊ดซีดอย่างกับถูกต้ม!" ไม่มีใครสนใจวัลแคนเลยซักนิด เพราะทั้งฉันกับจีน่ายังคงปะทะกันด้วยประโยคที่แฝงความนัยน์หลายๆ อย่างอยู่แบบนี้

          "เธอเองก็ไม่ต่างอะไรจากฉันนักหรอกนะวิสกี้ ยังไงเธอก็เกาะเขาดังเหมือนกันนั่นแหละ!" รู้สึกว่ายัยจีน่าคงกำลังเดือดอยู่แน่ๆ ถึงได้ตะโกนดังลั่นจนคนแถวๆ นี้หันมามองฉันด้วยสายตาเหยียดๆ

          หน็อยยัยจีเหน็บเห็บหมา อุ๊ย สุนัข เอ๊ยคิดจะทำให้ฉันอับอายหรือไง ไม่มีทางหรอกยะ!

          "อุ๊ยตายเธอยอมรับแล้วเหรอว่าเธอเกาะผู้ชายดัง" เอาสิเธอตะโกนได้ทำไมฉันจะตะโกนไม่ได้ แถมยังเน้นคำว่า 'เกาะผู้ชาย' ด้วยอีกทำให้คนที่มองฉันต้องหันไปมองยัยนั่นแทน

          "..." ทำเอาจีน่าเหวอเล็กน้อยและรีบเก็บอาการที่กำลังสั่นเป็นเจ้าเข้าด้วยความรวดเร็ว

          "อ้อลืมบอกไปนะว่า...เธอน่ะมันคนละชั้นกับฉัน อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับพวกโนเนมอย่างเธอจะดีกว่านะ"

          "...!" สังเกตได้เลยว่ายัยจีน่ากำลังตัวสั่นด้วยความโกรธและความอับอาย สมน้ำหน้านัก!

          "ฉันนะเป็นถึงนางแบบสุดฮอตอันดับหนึ่งแห่งปีเชียวนะยะ อย่างเธอน่ะมันก็แค่พวกดาราโนเนมหวังจะเกาะคนอื่นดังเท่านั้นแหละย่ะ

          "แก..."

          "อ้อของฉันนะคัพซีตามธรรมชาตินะ แต่รู้สึกว่าของเธอจะฉีดเอาใช่หรือเปล่า ( ' ')\" ฉันยกเอาเรื่องหน้าอกเข้ามาโดยไม่ละอาย จะอายทำไมในเมื่อของฉันมันของจริงส่วนยัยจีน่านมปลอมทั้งนั้น

          หรือว่าหล่อนจะฉีดเผื่อเวลางูกัดนะ เคยดูหรือเปล่าคลิบที่สาวนอกฉีดซิลิโคนแล้วไปเล่นกับงูจนงูมันฉกเอาตรงหน้าอกน่ะ แถมเป็นงูนะที่ตายไม่ใช่คน นั่นก็เพราะสารซิลิโคนที่กูกินไปนั่นเอง

          แหม...จีน่าเป็นพวกที่ป้องกันตัวเองจังเลย ^_^

          "ฮึ่ยฝากไว้ก่อนเถอะยะ!" ว่าแล้วก็สะบัดหน้าเผ่นแนบออกจากร้านไปเลย หึ! คิดผิดแล้วที่มาปรปักษ์กับฉันยัยจีเหน็บเอ๊ย!

          "ร้ายกาจ"

          "ฮะ?"

          "เธอน่ะ...ร้ายกาจเป็นบ้าเลย"

          "เหอะ! ฉันก็แค่หมั่นไส้ยัยนั่นเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากหรอก"

          "เหรอ แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ"

          "เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ" ฉันถามเมื่อได้ยินเพียงแค่ประโยคหน้า ส่วนประโยคหลังได้ยินไม่ค่อยถนัด

          "เปล่าหรอก ไม่มีอะไร"

          "เออใช่ แล้วนายพาฉันมาที่นี่ทำไมไม่ทราบ -_-+" ฉันถามด้วยสายตาที่แทบจะฆ่าเขาได้

          "ก็มาคนเดียวไม่สนุกเลยชวนเธอมาด้วย" นี่นะเหรอคำชวน - - ฉันยังไม่เห็นมีคำชวนซักประโยคเลยนะ แล้วเขาเอาอะไรมาพูด =_=

          "นายชวนฉันตอนไหนไม่ทราบ"

          "ชวนตอนที่เธอเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดหลังจากเสร็จงานแล้วไง"

          "จะบ้าเหรอ ตอนที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไม่เห็นจะมีใครนอกจากพี่ซาเนีย =_=" ใช่เขาประสาทไปแล้วแน่ๆ

          "อ้าว ก็ซีควินเป็นคนไปถามเธอไม่ใช่เหรอ แล้วยัยนั่นก็มาบอกฉันเองว่าเธอจะไปด้วย ฉันดีใจแทบตายที่รู้ว่าเธอยอมมาแต่พอฉันเปลี่ยนชุดตัวเองบ้างและมาหาเธอเธอก็ไม่อยู่  พอดีเดินไปเจอพี่ซาเนียเขาก็บอกว่าเธอลงมาแล้วฉันเลยขับรถตามไง"

          "เมื่อกี้นายบอกว่าใครนะที่ไปบอกกับนายว่าฉันจะมาด้วย"

          "ซีควินไง"

          ยัยซีควิน! ยัยบ้านั่นคิดจะทำอะไรกันแน่นะ!!

          "อ๋อซีควินเองเหรอ"

          "อื้อ" เขาพยักหน้ารับและจูงมือฉันเข้าไปยังห้องวีไอพี (ยังจะมีวีไอพียิ่งหว่าสถานที่นี้อีกเหรอ -_-^) "เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันไปหาเครื่องดื่มมาให้"

          "อือ"

          ตุ้บ!

          ก่อนที่เขาจะเปิดประตูเขาก็โยนมือถือของฉันมาไว้บนตักและออกไปทันที

          ฉันควรจะโทรหาคาร์เตอร์สินะ ฮือ...นายอย่าโกรธฉันเลยนะคาร์เตอร์ T^T

Gina is talking

        แค้น!  ใช่ฉันแค้นมาก แค้นจนอยากจะฆ่าใครซักคน! ยัยวิสกี้นั่นมันทำฉันอับอายในร้าน Star King!

          แล้วคิดเหรอว่าฉันจะหนีออกไปทั้งที่ยังไม่ได้แก้แค้น!!  ที่ฉันเดินหนีออกมานั่นเป็นเพราะแผนที่จะทำให้ยัยนั่นตายใจเท่านั้นแหละ!

          ฉันเดินกลับเข้าไปในร้านนั่นอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอคนทั้งคู่แล้ว ฮึ่ย! เจ็บใจจริงๆ แล้วดูผู้คนรอบกายฉันสิแต่ละคนมองฉันอย่างเหยียดๆ ราวกับเห็นฉันเป็นตัวน่ารังเกียจอย่างนั้นแหละ!

          "เตกิล่าแก้วหนึ่งคะ!" ฉันนั่งลงที่เคาน์เตอร์บาร์และสั่งเครื่องดื่ม เอาให้เมากันไปข้างหนึ่งเลยวันนี้!

          "ครับๆ ^^+" บาร์เทนเดอร์หนุ่มยิ้มแหยๆ มาให้ฉันถึงแม้ว่าในที่นี้มันจะมืดแต่ฉันก็เห็นนะ!

          "แอปเปิ้ลมาร์ตินี่คะ"

          "ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"

          "คุณผู้ชายโต๊ะนั้นเขาเลี้ยงคะ" เมื่อฉันหันไปยังโต๊ะที่สาวเสิร์ฟบอกก็เจอเข้ากับคนในวงการนักร้องที่โนเนมพอๆ กับฉัน  ฉันเลยเดินเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับเขาเพื่อที่จะผูกมิตร

          "ขอบคุณสำหรับเครื่องดื่มคะ"

          "ไม่เป็นไรครับสำหรับคนสวยๆ อย่างคุณ"

          "แต่คุณ...เอ่อ เรื่องเมื่อประมาณชั่วโมงที่แล้ว..."

          "เรื่องนั้นผมไม่สนใจหรอกครับ" เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน พระเจ้ามีคนแบบนี้อยู่บนโลกเราจริงๆ เหรอ!  ฉันเงียบไม่พูดอะไรก่อนจะแสร้งมองไปทางอื่น แต่ก็ไปสะดุดตาเข้ากับคนหนึ่งเข้า

          "วัลแคน..."

          "อะไรนะ"

          "อ๋อๆ เปล่าคะ ฉันขอตัวสักครู่นะคะ"

          "ตายสบายครับ" ฉันพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณก่อนจะรีบตรงดิ่งเข้ามาหาวัลแคนที่กำลังสั่งเครื่องดื่ม...สองแก้ว หึ! อยู่กับยัยวิสกี้จริงๆ ด้วยสินะ

          วัลแคนที่ได้เครื่องดื่มแล้วกำลังเดินตรงไปแถวๆ โซนวีไอพีและเปิดประตูเข้าไปยังห้องๆ หนึ่ง ฉันมองลอดกระจกใสที่ประตูและเห็นว่าเป็นวิสกี้ ฉันจึงเอามือถือขึ้นมาทันที

          คราวนี้แหละวิสกี้ แกดับแน่ๆ!

          แชะ!

          ฉันถ่ายรูปทั้งคู่จนนับไม่ถ้วน เมื่อลองเอามาเปิดย้อนดู  แต่ละภาพมันน่าชวนคิดทั้งนั้น และทีนี้คาร์เตอร์ก็จะเป็นของฉัน หึๆ

          "ขอโทษครับ คุณอยู่ห้องไหนเหรอ" ฉันกำลังจะเดินออกมาจากตรงนั้นแต่ก็มาเจอเข้ากับการ์ดที่คอยดูแลความเรียบร้อยในเรื่องของปาปารสซี่เสียได้

          "เอ่อ"

          "ถ้าไม่ได้จองห้องไว้ก็เข้ามาภายในเขตนี้ไม่ได้นะครับ"

          "พอดีว่าฉันเห็นเพื่อนน่ะคะ เลยลองมาคุยดู แต่พอเดินมาเขาก็หายไปแล้ว"

          "อ๋อครับ งั้นผมไม่รบกวนแล้วเชิญคุณตามสบาย"

          คะตามสบาย สบายแน่ๆ! ^^++

มุมทอล์ค

         ฮาาา กลับมาอัพกันตอนเช้าๆ

         บรรยากาศดีๆ ที่น่านอน >_<

         ช่วงนี้ไรท์เตอร์บอกตามตรงว่าเศร้าใจ

         เพราะสิ่งที่ไรท์เตอร์หวังมันไม่ประสบผลสำเร็จ L

         แต่ช่างเถอะค่ะ ไรท์เตอร์ก็จะทำเท่าที่ทำได้

         ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นเนอะ ^^

         ว่ากันต่อเรื่องนิยาย...

         วิสกี้เจอคู่กัดที่มาแรงเลยทีเดียว

         เพราะทั่งสองเคยมีประวัติด้วยกันมาก่อน

         คราวนี้ล่ะสงครามประสาทก็ได้ก่อตัวขึ้นอีกแน่ๆ!

         น่าสงสารวิสกี้ที่ต้องมาเจอเรื่องชวนปวดหัวแบบนี้

         ทั้งวัลแคนและจีน่า

         และสิ่งที่จีน่าพูดในตอนท้ายสุดมันจะเป็นเช่นไร

         ทุกคนก็...ติดตาม!!

พีเอส

        เช่นเดิมคะ 1 คอมเมนต์ 1 โหวต J

        ช่วงนี้ฝนตกในหลายพื้นที่ รีดเดอร์ก็อย่าลืมดูแลสุขภาพกันนะคะ!

' © Tenpoints