Loving...Brother [Fic Sj yaoi ] KengHai ( HanHae )

ลำดับตอนที่ #3 : Loving...brotheR [ CHAPTER 2 ] ::100%

CHAPTER 2

            ม.ปลายปี 1 ห้อง C

            “ ลี ดงเฮ เหม่ออะไรน่ะห๊า !!? “ เสียงแหลมสูงของอาจารย์สาวดังขึ้น ทำให้ดงเฮสดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

“ ฮะ ? “

            “ เมื่อกี้เหม่ออะไร “ เสียงแหลมแสบทรวงถามด้วยเสียงอันดัง

            “ ไม่นี่ฮะ ผมมองสนามกีฬาอยู่น่ะฮะ เพิ่งจะรู้ว่ามันสวยดี “ ดงเฮตอบพลางก้มหน้า

            “ แล้วไป “ อาจารย์สาวกลับมาสนใจกับนร.ทั้งห้องอีกครั้ง ก่อนจะพูดขึ้น  ” วันนี้จะมีนิสิต ปี2 จาก ม.คังนัม มาสอนคอมพิวเตอร์แทนครูนะ ตั้งใจเรียนกันด้วยหล่ะ “

            “ คร้าบ บบ “

            “ แล้วคาบต่อไปเรียนอะไรกัน? “

            “ ว่างครับ “ อาจารย์พยักหน้านิดๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

            “ ดงเฮ นายช่วยลงไปข้างล่างก่อนจะได้มั๊ย พอดีเพื่อนในห้องจะปรึกษางานกันน่ะ “ ลี ดาเฮเพื่อนในห้องเอ่ยถามขึ้น

            “ เหรอ ? ให้เราช่วยมั๊ย “ ดงเฮหันไปถามพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร

            “ ไม่ต้อง!!...เอ่อ  คือ งานนี้มันต้องใช้สมาธิน่ะ ( นี่แกจะหาว่าดงเฮเป็นตัวทำให้เสียสมาธิใช่มะ ?   ) ลงไปข้างล่างก่อนเถอะนะ แล้วเดี๋ยวคาบต่อไปที่เป็นคาบคอมฯค่อยขึ้นมานะ “ ดงเฮพยักหน้าเข้าใจ ก่อนนะลุกขึ้นสะพายกระเป๋าแล้วก้าวเดินออกจากห้อง ทันทีที่พ้นจากประตูห้อง ดาเฮก็ปิดประตูห้องใส่อย่างแรง

 

                        ปัง!!

 

            “ เฮ้อ ~ แบบนี้อีกแล้ว “ ดงเฮถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ในทุกวันๆ ดงเฮมักจะโดนเพื่อนไล่ให้ลงมานั่งข้างล่างอยู่คนเดียว เพราะดงเฮเป็นคนที่แตกต่างจากคนอื่นในห้อง ทั้ง ฐานะและ การเรียน 

                        ร่างเล็กเดินแบกกระเป๋ามาหยุดอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งด้านหน้าเป็นทะเลสาบ ซึ่งเป็นที่ประจำของเขาเอง ร่างเล็กวางกระเป๋าพิงกับต้นไม้ก่อนจะหยิบหนังสือเรียนในกระเป๋ามานั่งอ่านค่าเวลา ( ช่างเป็น เด็กขยันจริงๆ )

            “ เอ่อ...ขอโทษนะ ^^ รู้มั๊ยว่าตึกเรียนของม.ปลายปี 1 ไปทางไหน ? “ เสียงทุ้มต่ำ สำเนียงแปร่งๆนิดถามขึ้น จากด้านหลัง ดงเฮจึงเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ และหันมาให้ความสนใจกับคนตรงหน้าแทน

            “ อ๋อ...ตรงไปจนถึงลานน้ำพุแล้วเลี้ยวขวาฮะ ตึกแรกเลย สีขาวๆนะฮะ “ ดงเฮชี้นิ้วบอกทางแก่ร่างสูง ก่อนจะยิ้มให้อีกครั้งเมื่อร่างสูงตรงหน้าพยักหน้าเข้าใจ

            “ ขอบใจเจ้าตัวเล็ก...อ่านหนังสือต่อไปเถอะ ^^ “ ร่างสูงยิ้มให้ก่อนจะขยี้หัวนุ่มเบาๆแล้วเดินออกไป   

           

                      ออด ~  ( เสียงออดหมดเวลา - -* )

        

         “ หมดเร็วจัง คาบคอมแล้วสินะ “ ดงเฮเก็บหนังสือใส่กระเป๋า ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป

 

        

                     ณ. ห้องเรียนคอม

 

         “ อยากเห็นจัง..คนที่มาสอนคอมแทนอ่ะ เป็นชายหรือ หญิงน้า “ และบทสนธนาต่างๆๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน ของนักเรียนในห้อง ที่ให้ความสนใจกับเรื่องนี้

 

         “ มาแล้วๆๆ “ นร.ทุกคนกระวีกระวาดหาที่นั่ง

70%

 

                     แอ๊ด ~ ( เสียงประตู ไม่ได้ใส่น้ำมัน ฟืดไปหน่อย -- * )

 

                     ทันทีที่ประตูถูกเปิด นร.ทุกคนหันไปให้ความสนใจกับบุคคลที่จะออกมาจากประตูว่าเป็น ผู้ชาย หรือ ผู้หญิง ยกเว้นดงเฮ ที่ง่วนอยู่กับการหาปุ่มเปิดคอม - -*  

 

         “ กรี๊ด ~ พี่ฮันเกิงนิ่นา พี่ชายของประธานนักเรียนคิบอมอ่ะ อ๊าย หล่อลาก “ ทันทีที่มีบุคคลหน้าใหม่เข้ามาในห้อง เสียงกรี๊ดกร๊าด ดังขึ้น ทำให้ดงเฮต้องอุดหู

 

         “ สวัสดีครับ ^^ พี่ชื่อ... / ฮันเกิง >//< “ ยังพูดชื่อ ไม่ทันจบ เสียงของเด็กผู้หญิง ก็เรียกชื่อเขาออกมา พร้อมกับบิดไปมาเมื่อ เขายิ้มให้

        

         “ ครับ..พี่ชื่อ ฮันเกิงนะครับ เป็นนิสิตปี 2 จาก ม.คังนัม ยังไงวันนี้พี่ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ^^ “ พูดเสร็จก็ส่งยิ้มละลายใจให้หญิงสาวในห้องอีกครั้ง  “ เอ ? แต่พี่ยังไม่รู้จักใครเลยสักคน งั้นท่าพี่ชี้ไปที่ใครก็ให้ยืนขึ้นแล้วแนะนำตัวนะครับ   อ่า เจอแล้ว น้องคนนั้นน่ะฮะ ที่กำลังหาอะไรบางอย่างอยู่น่ะ “

 

         ฮันเกิงชี้นิ้วเรียวไปที่ เด็กผู้ชายที่กำลังนั่งหาอะไรบางอย่างอยู่ นั่นก็คือ ดงเฮ แต่เหมือนกับว่าจะยังไม่รู้สึกตัว ดงเฮก็เลยยังนั่งหาต่อไป

 

         “ อ่า~ ถ้าไม่ยืนขึ้นพี่จะเดินไปหาเราแล้วนะ “ ร่างสูงว่าพลางเดินเข้าไปหาทันที “ น้องครับ พี่เรียกไม่ได้ยินเหรอครับ “ ฮันเกิงสะกิดหลังเบาๆ ทำให้คนตรงหน้าต้องหันมา

         

              “ อ้าว !! เจ้าตัวเล็ก “                

          

fre nix