รักแบบเนี่ย.....คิดไว้แล้ว (เฮอร์ไมโอนี่ VS มัลฟอย)

ลำดับตอนที่ #3 : You&Me,Nothing Impossible

ในเวลาต่อมา ปรากฏว่าที่นั่งของกลุ่มของเออร์ไมโอนี่ ได้แถวหน้าซึ่งเป็นแถวที่สุด และรอนก็ยังพยายามทำตัวหลบหน้าเธออยู่ 

"นายเป็นอะไร นายบอกฉันไม่ได้หรอ หรือว่านายชอบเวลาที่ฉันไม่สนใจ" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างน้อยใจ

"ไม่ใช่อย่างงั้น" รอนตอบเสียงอ่อย

"ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมะนอย่างไหนล่ะรอน หรือว่าฉันมันไม่มีค่าเวลานายเหงา" เฮอร์ไมโอนี่ตอบอย่างเซ็งอารมณ์เป็นที่สุด

        "ขอให้ทุกท่าน ปิดปากให้สนิท และปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด และสำหรับผู้ที่มีไม้กายสิทธิ์ เชิญยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาค่ะ" เสียงผู้ประกาศของโรงละคร ดังขึ้นมาห้ามทัพระหว่างรอนและเฮอร์ไมโอนี่ได้ทัน

ทันใดนั้น หญิงสาวที่คาดว่าน่าจะเป็นนางเอกของเรื่องปรากกตัวขึ้น พร้อมกับสั่งว่าให้ทุกคนโบกไม้กายสิทธิ์ ส่งผลให้มีแสงสีขาวออกจาก ปลายไม้กายสิทธิ์ทุกอัน และที่ออกมาปรากฏตรงหน้า คือ ของเล่นหรือของใช้ที่แตกต่างกัน สำหรับของเฮอร์ไมโอนี่เป็นกิ๊บติดผมที่ประดับด้วยแก้วสีๆๆ เป็นรูปดอกกุหลายบสีขาวซึ่งในความรู้สึกของเธอมันเป็นกิ๊บที่น่ารักมากๆ ของแฮร์รี่เป็น ไดอารี่เล่มใหญ่ที่หน้าปกเป็นรูปของนางเอกของเรื่องนี้ และของรอนเป็นพวงกุญแจรูปคฑา

"นี่เป็นของที่ระลึกของการดูละครครั้งนี้ ทั้งดิฉันและพระเอกของเรื่องตั้งใจเลือกให้ท่าน เฉพาะบุคคล โปรดรับไว้และเก็บรักษามันให้เป็นอย่างดี ขอบคุณค่ะ" 

'มัลฟอย นายไม่ได้มาดูจริงๆ เสียด้วย' เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างได้ใจ

   ละครเดินเรื่องไปถึงตอนที่นางเอกตกลงมาจากสวรรค์ และเดินทางหาคนที่จะยอมให้นางไปอยู่ด้วย และพอพระเอกของเรื่องหันมา สิ่งที่เห็นทำให้ เฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ และรอน ต้องตาค้างไปพร้อมๆกัน

"นั่นมัน มัลฟอยนี่" เสียงของรอนโวยขึ้นอย่างงงๆๆ

"ใช่เค้าจริงๆหรอ" เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างตกใจ

"อืม ฉันว่าใช่นะ" แฮร์รี่ตอบออกมาในที่สุด

      จะว่าไปถ้าคนนั้นไม่ใช่มัลฟอยก็คงต้องเป็นฝาแฝดแน่ๆ แต่เป็นฝาแฝดที่หน้าตา ท่าทาง และบุคลิกดีกว่ามากๆเลยนะ

'นายเปลี่ยนไปมากนะนี่' เฮอร์ไมโอนี่คิด

“สวัสดีคะ” เสียงของนางฟ้าตกสวรรค์เอ่ยทักทายต่อผู้ชายด้านหน้า ที่ดวงตามีความเศร้า และหมองหม่นอย่างเห็นได้ชัด

“เรียกผมทำไม” เสียงนั้นแข็งกร้าว ทำให้ร่างของอีกฝ่ายสะดุ้งเล็กน้อย

“เอ่อ ชั้นชื่อ แอลลัน ชั้นไม่มีที่ไป ชั้นขอไปอยู่กับคุณได้ไหม” เทอเอ่ยอย่างกลัวๆๆ

“ผู้หญิงประเภทไหนกันมาขอคนอื่นเค้าอยู่ด้วยแบบนี้” เขาเอ่ยอย่างดูถูก

‘นายเล่นเหมือนนิสัยจิงๆ เลยนะเนี่ย’ เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างนึกขำ แต่ข้างในนี่สิ ทำไมมันถึงรู้สึกโหวงๆนะ

เวลาที่สายตาคู่นั้นเผลอมองลงมาที่เทอ ตายแล้ว!!!! นี่ชั้นเป็นอะไรเนี่ย สนใจนายหรอ แค่นายหล่อขึ้นนิดเดียวเอง(นิดเดียวเท่านั้น) O_o เฮอร์ไมโอนี่พยายามสร้างความเชื่อมั่นในคำพูดของตัวเอง