หวงรักวิศวะตัวร้าย I To the man that I Love

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 03

"ทำไมคะ พี่ศิเป็นเกย์เหรอ" น้ำเสียวเล็กแฝงแววความเสียดายแทนผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้

"ไม่ใช่ ๆ แต่สเป็กมันสูงมาก สาวแต่ละคนอย่างนี้" อธิกิตยกมือสองข้างชูกำปั้นขึ้นมาสำทับ "มันไม่สนใจเด็กสาวแบบน้องหรอก"

อลีนาย่นคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ พยายามแปลความหมายที่ว่า แต่ละคนอย่างนี้ กับภาพประกอบกำปั้นสองมือของพี่ชาย ตกลงแล้วสเป็กของเพื่อนพี่ชายเป็นแบบไหนกันแน่?

ครั้นอยากจะถามให้เข้าใจ ก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะหาว่าเธอสนใจเพื่อนของเขาจนเกินไปจึงเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นแทน

ปฏิบัติการถามเร็วตอบเร็วจึงเริ่มต้นขึ้น เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ถามกันแบบไม่ให้ตั้งตัวนี่แหละ เด็กสาวมั่นใจว่าคำตอบแรกจากสัญชาตญาณแรก ( first instinct fallacy) มักจะเป็นความจริงเสมอ 

"พี่อ้นมีแฟนแล้วใช่ไหม"

"ฮะ" ดวงตาของชายหนุ่มเบิกกว้างอย่างตกตะลึงกับคำถามไม่คาดคิด ปฏิกิริยาเอาตัวรอดทำงานตอบกลับอย่างรวดเร็ว อาจจะช้าไปสองถึงสามวินาที คนน้องคงไม่ทันสังเกตเห็น "ไม่มี"

อลีนาเบะปาก หรี่สายตามองพี่ชาย ปากบอกว่า ไม่มี ทว่าการแสดงออกทางสีหน้าเลิ่กลั่กไม่ไหว

"มีแล้วแน่ๆ น้องจะบอกแม่ว่าพี่ไม่สนใจเรียนเอาแต่จีบผู้หญิง"

"ไม่มีๆ ทุกวันนี้ตั้งใจเรียนมาก น้องอย่ามาใส่ร้ายพี่"

"แน่ใจนะ อย่าให้น้องต้องถามคนอื่นนะ" คนตัวเล็กส่งเสียงขู่ฟ่อ เขาอาจจะไม่หวงน้องสาวอย่างเธอแต่น้องสาวคนนี้หวงพี่ชายหนักมาก ยังไม่พร้อมแบ่งปันความรักของพี่ชายให้กับผู้หญิงคนอื่น

"ไม่มีจริง ๆ ถามไอ้ศิก็ได้อะ มันกับพี่ก็อยู่ด้วยกันตลอด" อธิกิตคิดว่าน้องสาวคงไม่กล้าไปถามคนที่เพิ่งรู้จักกัน แต่เขาก็คิดผิดเมื่อน้องสาวเดินมุ่งหน้าไปยังห้องของเขา ชายหนุ่มรีบเดินตามหลังไปไม่ห่างเพราะยังไม่ได้นัดแนะคำตอบกับเพื่อน

เรื่องเขากำลังคบกับแฟนสาวคณะนิเทศยังเป็นความลับกับครอบครัว ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากบอก แต่เขาอยากคบกันให้นานกว่านี้อีกหน่อยแล้วค่อยพาเธอมาแนะนำกับทุกคนที่บ้าน

แอร๊ด!

บานประตูเปิดออก ศตานนท์เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทั้งตัวของชายหนุ่มจึงมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวปกปิดความใหญ่โตตรงหว่างขาเอาไว้ หยดน้ำเกาะตามเส้นผมสะท้อนกับแสงไฟในห้องเป็นประกายระยิบระยับ

จ้า ซะเหลือเกิน

จู่ ๆ สองพี่น้องโผล่พรวดเข้ามา ชายหนุ่มเกิดอาการตกใจเกือบทำผ้าเช็ดตัวหลุด แต่ดูเหมือนจะมีใครบางคนตกใจยิ่งกว่าเขา

คนบุกรุกรีบหมุนตัวกลับไปหาพี่ชายตัวเอง เด็กสาวหลับตาปี๋

สองครั้งแล้ว!

ใบหน้าเล็กร้อนผ่าวเพราะรู้สึกอายมากๆ ใครจะคิดว่าเธอต้องมาเห็นเขาในสภาพเกือบเปลือยเปล่าแบบนี้

อธิกิตหัวเราะขำ มือดันตัวน้องสาวออกจากห้องนอน พอพ้นขอบประตูห้องออกมา เด็กสาวก็วิ่งกลับห้องตัวเอง

"อะไรวะ เมื่อตะกี้น้องมึงทำหน้าตกใจมาก กูหรือเปล่าควรตกใจ จู่ ๆ ก็พรวดพราดเข้ามาเกือบโชว์หำให้น้องมึงดูแล้ว " ศตานนท์เดินมาหน้าประตูอย่างงุนงง สองมือกำขอบผ้าเช็ดตัวแน่น ชายหนุ่มชะโงกหน้ามองตามหลังคนตัวเล็กวิ่งกลับเข้าห้องตัวเอง

"โทษ ๆ เด็กอยากรู้อยากเห็นก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ว่าแต่คนอย่างมึงตกใจผ้าหลุดเนี่ยนะ มีแต่จะแก้ผ้าอยากโชว์ของมากกว่า แต่เว้นน้องกูไว้สักคนเถอะ น้องมันยังเด็ก "

"หึ บอกไม่หวงแต่วันนี้มึงเตือนกูตั้งแต่ออกจากบ้านจนถึงตอนนี้ ไม่ต้องห่วง กูไม่เอาน้องสาวเพื่อนหรอก"

"เพิ่งรู้ว่ามึงเลือกนะ"

"กูก็กลัวคุกกลัวตารางหรือเปล่าวะ" เด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถือเป็นของต้องห้ามสำหรับศตานนท์

คุณฮงฮง ปิ้งย่างเกาหลี

"น้องขยับเข้าไปนั่งข้างในเลย" นิสัยชอบจัดแจงนั้นอธิกิตได้จากบิดามาแบบเต็มร้อย คนอายุน้อยกว่าเข้าไปนั่งชิดด้านในตามคำสั่ง จากนั้นพี่ชายก็เข้ามาเบียดเสียดนั่งเคียงข้าง ส่วนศตานนท์ได้รับอภิสิทธิ์นั่งคนเดียวอย่างสบายใจ

"ใครเอาอะไรบ้าง บอกมา เดี๋ยวสั่งให้"อธิกิตแสกนคิวอาร์โค้ดบนโต๊ะเพื่อสั่งอาหาร ร้านปิ้งย่างเป็นเมนูแบบอะลาคาท ชายหนุ่มกดสั่งของตัวเองระหว่างรอเมนูอาหารของคนร่วมโต๊ะ

"เบคอน/เบคอน"

อลีนาเงยหน้ามองคนตรงหน้า ความชอบคล้ายกันเล็ก ๆ น้อย ๆ พลันทำให้หัวใจของเด็กสาวพองโต อารมณ์ประมาณว่าเขาก็ชอบกินเบคอนเหมือนเราเลย คนช่างฝันจ้องมองชายหนุ่มอยู่นาน ส่งผลให้อีกฝ่ายเงยหน้ามามองสบตา เลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าเธอมีอะไรอยากจะพูดกับเขาหรือเปล่า? เธอจึงรีบหลบสายตาก้มหน้าสั่งอาหารรายการต่อไป

"เบคอน 2" อธิกิตสรุป สายตาจดจ่อตรงหน้าจอโทรศัพท์ "เอาไรอีกครับคุณน้องสาวกับคุณเพื่อน"

"สันคอ/สันคอ"

คราวนี้เป็นอธิกิตเงยหน้ามองทั้งสองคนอย่างแปลกใจ รายการอาหารมีเป็นร้อยอย่างแต่ดันเลือกตรงใจกันถึงสองครั้งแถมยังพูดพร้อมกันอีก ทั้งสองคนคงไม่ได้เชื่อมจิตถึงกันหรอกใช่ไหม

"สันคอ 2"

การทดสอบใจตรงกันกันครั้งที่สามนั้นสรุปได้ว่ามันแค่เรื่องบังเอิญ อลีนาสั่งชุดผักรวม ส่วนศตานนท์สั่งเนื้อริบอาย ความเชื่อเรื่องทั้งสองคนเชื่อมจิตถึงกันได้เป็นอันปัดทิ้ง อลีนาไม่กินเนื้อ ส่วนศตานนท์ไม่กินผักทุกชนิด สองครั้งก่อนมันก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น

"ศิ มึงเอาเบียร์ปะ"

"อืม"

"ไม่ได้นะ เมาแล้วใครจะขับรถ" อลีนาค่อนข้างเคร่งครัดเรื่องกฏระเบียบในสังคม ส่วนนี้เธอได้มาจากมารดา  "พี่สองคนอายุยังไม่ถึง 20 ด้วย"

"ไอ้ศิอายุถึงแล้ว" อธิกิตบุ้ยปากไปยังคนอายุมากที่สุด แม้ว่าเขากับศตานนท์จะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกัน รุ่นเดียวกัน แต่ความจริงตามเกณฑ์การศึกษาศตานนท์ต้องอยู่ชั้นปีสองแล้ว  เขาพักช่วงการเรียนไปหนึ่งปีหลังจบชั้นมัธยมปลาย (Gab years ) เหตุผลก็เพื่ออยากหาประสบการณ์ชีวิตด้วยการใช้ชีวิตอยู่สิงคโปร์ ก่อนจะกลับมาสมัครสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในปีการศึกษาต่อมา

"ส่วนพี่ไม่ดื่มอยู่แล้ว"  

คนเคร่งครัดเรื่องกฏพยักหน้าเข้าใจ ดวงตาพลางกลมแอบลอบมองคนอายุ 20 ปี สรุปได้ว่าเขาอายุมากกว่าเธอถึง 4 ปี

อาหารและเครื่องดื่มทยอยนำมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ อลีนามองเพื่อนพี่ชายดื่มเบียร์กระป๋องที่สองหมดแล้ว ทว่าเขายังอยู่ในอาการปกติไม่แสดงอาการมึนเมาแต่อย่างใด เขายังคงนั่งจิบเบียร์ชิล ๆ ตามประสาคนหล่อ ผู้หญิงโต๊ะด้านหลังเดินผ่านโต๊ะของพวกเธอเป็นรอบที่สามแล้ว

ขยันเดินเหมือนซ้อมเดินขบวนสวนสนาม

"กูเข้าห้องน้ำแป๊บ" ศตานนท์บอกเพื่อน ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินออกไปทางด้านหลังของร้าน อลีนาแอบชำเลืองมองก็เห็นว่าผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินตามหลังเขาไปเหมือนนัดกันไว้ แต่เขากับเธอเอาเวลาไหนไปนัดกัน สงสัยเธอจะคิดมากไปเอง

"น้องเห็ดไหม้หมดแล้ว" อธิกิตคีบเห็ดย่างไหม้เกรียมวางบนจานอาหารที่ไม่ได้ใช้แล้ว สังเกตเห็นว่าน้องกินน้อยมาก เธอกินเบคอนแค่สองชิ้น อดจะเป็นห่วงกระเพาะแทนเธอไม่ได้ "กินนิดเดียวเอง เป็นไร"

"ก็กลัวอ้วน"

"ไม่เป็นไรหรอกน่า มันจะขึ้นสักกี่กิโล สั่งมาตั้งเยอะช่วยกันกินหน่อย ไอ้ศิมันดื่มเบียร์คงกินได้ไม่เยอะแล้ว"

"เพื่อนพี่ดื่มเบียร์อย่างกับน้ำเปล่า" กินเนื้อคำหนึ่งตามด้วยเบียร์หนึ่งกระป๋อง แบบนี้ไม่ได้เรียกว่ามากินข้าวแต่เรียกว่ากินเนื้อย่างแกล้มเบียร์มากกว่า

"ไม่รู้หรือไงว่าเด็กวิดวะคอทอแดง"