คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ชอบทำให้ห่วงอยู่เรื่อย
อินทร์และนาราเริ่มสนิทันมาึ้น พวเามัะทำัวิันเสมอนถูับให้เป็นู่ป๊อปประำโรเรียนฝ่ายายมีีรีเ่รอบ้าน ฝ่ายหิ็มีำแหน่รัมเมเยอร์ไม้หนึ่อโรเรียน
“อิฟ้า วันนี้นาราไปไหน ะไ้เวลาเรียนแล้วทำไมยัไม่มาอี”
“ไม่รู้สิ...เี๋ยวะลอโทรหา่อนนะ”
“อืม” อินทร์ยืนรออิฟ้าิ่อหานารา แ่อิฟ้าบอว่าโทรไปี่รอบ ๆ นารา็ไม่รับสาย อินทร์เริ่มิย้อนไปเหุาร์เมื่อวานที่นาราบอว่าเธอน่าเป็นวันนั้นอเือนและเพิ่มาวันแร
“อิฟ้า บอรูให้เรา้วยนะ เราะไปูนาราที่บ้าน”
“อืม ะ ไ้ ถึแล้วส่้อวามมาบอเราหน่อยนะ”
“โอเ” อินทร์ไม่รออะไรแล้วเาเ็บระเป๋าแล้วรีบเินออาห้อเรียนไปทันที
“เฮ้ย... ๆ ไอ่ินะไปไหนวะ” อิที่เินึ้นบันไสวนทาอินทร์เอ่ยถามทันที
“ะไปบ้านนารา ไม่้อถามมาเี๋ยว่อยุยัน”
“อะ อะไรวะเนี่ยะ” อิระเาหัวแร ๆ ับพฤิรรมที่เริ่มแปลไปทุวัน ๆ อเพื่อน
----
ิ๊ ่อ! ิ๊ ่อ!
อินทร์ยืนริ่รออยู่นอรั้วหน้าบ้านอนารานานนับ 10 นาที แ่็ไม่มีวี่แววว่าะมีใรเินออมาเปิประู
“มาหาใรเหรอเ้าหนู” ุยายบ้านร้ามะโนถามเ็ผู้ายในุพละอโรเรียนื่อั
“เอ่อ....ผมมาหานารารับ พอีไม่เห็นเธอไปโรเรียน ลัวว่าเธอะไม่สบาย”
“ริเหรอ เมื่อวานยัเห็นแม่หนูนาราเินเ้าบ้านไปอยู่นะ แ่เอ๊ะ หรือะไม่สบายอย่าที่เ้าหนูบอ”
“ั้นผมอปีนเาไป้านในไหมรับ”
“อืม รีบ ๆ เลยเ้าหนู เี๋ยวยายะรออยู่หน้าบ้านนี่แหละ ไม่้อห่ว”
“รับ” อินทร์้าวายาว ๆอเาปีนึ้นรั้วบ้าน านั้น็ระโลพื้นสนามห้าอย่าพอิบพอี เายัมอเห็นุแที่ถูล็อา้านในรประูรั้วหน้าบ้าน แสว่ายัไม่มีใรออไปาบ้านแน่นอน
อินทร์เินเลาะรอบบ้าน เห็นประูหน้า่าบานเล็ ๆเปิแ้มอยู่ เาสสัยว่าน่าะเป็นหน้า่าอห้อน้ำแน่ ๆ เาพาัวเอรอเ้าไปทา่อหน้า่าบานเล็ๆ ไ้สำเร็ ายหนุ่มเบอร์โทรศัพท์อนาราอีรั้ และเินไปามเสียเรียเ้าที่ยัไม่มีนรับสาย นมาอยู่หยุยืนอยู่ประูที่มีา่ายัฝันห้อยอยู่หน้าห้อ
แร๊! เาลอหมุนลูบิประููปราว่ามันไม่ไ้ล็อ ‘ทำไมยัยนี่ไม่ล็อประูห้อ’ อินทร์เปิประูเินเ้าไป้านใน สายาวาไปรอบ ๆ ห้อ ร่าบานอนัวอยู่บนเีย เหื่อแเ็มใบหน้า
“นารา .... นารา ไ้ยินันไหม” อินทร์ใ้มือบเบา ๆ บนใบหน้าาวีัวเธอร้อนเหมือนะมีไ้
“.....”
“นารา ทำไมถึเป็นแบบนี้ไปไ้”
“ ิ.....น” เสียเรียื่ออินทร์อย่าแผ่วเบา
“อืม ันมาแล้ว ไปหาหมอับันนะ”
“ะ เี๋...ย....ว ่อน” นารารั้แนแร่ออินทร์เอาไว้ “ไม่ไปหาหมอ เี๋ยว็หาย”
“แ่เธอัวร้อนมาเลยนะ หน้าา็ีไปหมแล้ว”
“อืมมมมมม นาย่วยไปื้อยาให้ัน็พอ”
“.....เอาั้นเหรอ”
“อืม รบวนนายื้อ้าว้มมาให้้วยนะ”
“ไ้ รอแป็บนึนะ” อินทร์เินออาห้ออนารา เาเินออมาทาประู้านหน้า ุยายบ้านร้าม็ยันั่รอเาอยู่
“เป็นไเ้าหนู เอหนูนาราไหม”
“รับ เธอไม่สบายริๆ ้วยรับ ผมำลัะออไปื้อยา”
“อ่อ ีี ั้นเี๋ยวยายไปทำ้าว้มให้แม่หนูนารา่อนีว่า”
“อบุรับยาย ฝา้วยนะรับ ผมะรีบไปรีบมา”
“อือ ไปีมาีลู ไป ไป ....”
อินทร์ปิล็อประูบ้านให้เรียบร้อย ่อนะรีบวิ่ออไปยัหน้าปาอย ถามหาร้านายยาาผู้นที่เินอยู่แถวนั้น เาใ้เวลาในารไปื้อยาลับมา 20นาที ัแเรียมยาและ้าว้มทีุ่ยายทำไว้รอ
“เ้าหนูอย่าลืม้มน้ำร้อนๆ เอาไว้้วยนะ ฟัาที่หนูบอ แม่หนูนาราน่าะเป็นไ้ทับระู”
“ไ้ทับระู”
“อืม ็มีไ้่วมีรอบเือนอผู้หิไ”
“.....”
“ลอหาถุน้ำร้อน เอาไปประบไว้ที่ท้อให้แม่หนูนั่น้วยนะ”
“รับ”
๊อ! ๊อ! เสียเาะประูหน้าห้อเป็นสัาเือนว่าเาำลัะเ้าไป้านใน
“นารา ันเอายาับ้าว้มมาให้แล้ว”
“อือออ”
“ลุไหวไหม”
“....” นาราพยัหน้าเบาๆ ่อนะประอัวเอให้ลุึ้นมานั่บนเีย
“ไหวปะเนี่ยะ ให้ันป้อนเอาไหม” อินทร์ยาม้าว้มไปเป่าให้หายร้อน ่อนะั้าว้มพอีำให้เธอิน
นาราฝืนใิน้าว้มไปแ่สอสามำ านั้นเธอ็ส่ายหน้า บอให้เาว่าพอแล้ว เาึเอายาที่ัไว้ให้นาราิน แล้วประอเธอให้นอนล ปรับอุหภูมิอแอร์ให้พอี ่อนะเรียมยถาออไป
“อบในะ”
“...” อินทร์ส่ยิ้มไปแทนำพู
“นายลับไป่อน็ไ้นะ เราอยู่ไ้ ไม่เป็นไร”
“ไม่หรอ ยัไม่ลับ ะอยู่เป็นเพื่อนเธอ่อน”
“อืม ็ไ้” นาราพูบา็ปิลทันที อินทร์เมื่อเห็นว่าเธอหลับาพัผ่อนไปแล้ว เาึเินออาห้อไป
“ลุเทียนรับวันนี้มารับผมที่หมู่บ้านทิพอมร อย 3 นะรับ”
“นายน้อยไปทำอะไรแถวนั้นรับ”
“ผมมาบ้านเพื่อนรับลุ” อินทร์วาสายนับรถอเา ่อนะเินสำรวรวูวามปลอภัยรอบ ๆบ้าน
‘ยัยนี่อยู่นเียวอย่านั้นเหรอ บ้านออว้าวาให่โ’
‘ถ้าันไม่มา เธอะเป็นยัไ นอนทรมานอยู่แบบนั้นสินะ’
‘อบทำให้ห่วอยู่เรื่อยเลย’
ความคิดเห็น