บ้าไปแล้ว! นายมันไม่ใช่จิตแพทย์เลยสักนิด! (นิยายแปล)

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 เพื่อนสนิท

"ฮ่าๆๆๆ จิตแพทย์คนนี้ตลกมาก!"

"ที่พูดว่า ‘ถ้าผมบอกคุณถึงสาเหตุ คุณอาจจะเป็นโรคซึมเศร้าจริง ๆ ก็ได้!’ ฮ่าๆๆๆ นี่มันมุกตลกที่สุดของวันนี้เลย!"

"จิตแพทย์คนนี้เมื่อก่อนเป็นนักแสดงตลกหรือเปล่าเนี่ย! ฮามาก!"

"ถึงจะเป็นบทละคร แต่ฉันก็ยอมรับนะ เพราะเอฟเฟกต์ของรายการมันสุดยอดจริง ๆ!"

บรรดาผู้ชมในไลฟ์สตรีมต่างทนไม่ไหว ส่งข้อความหัวเราะกันยกใหญ่

แต่เฉินหยูไม่ได้สนใจข้อความเหล่านั้น เขายังคงพูดต่ออย่างสงบนิ่ง:

"คุณหยิบแก้วน้ำที่อยู่ข้างๆ มาให้ผมดูหน่อยสิ"

โจวเข่อซินทำหน้าสงสัย แต่ก็ทำตามหยิบแก้วน้ำที่อยู่ใกล้ตัวมา

"อันนี้เหรอ?"

"นี่เป็นยาจีนสำหรับแก้หวัดที่เพื่อนสนิทฉันเตรียมไว้ให้ก่อนเริ่มไลฟ์ เพราะกลัวว่าฉันจะไม่ไหว"

พอพูดถึงเพื่อนสนิท โจวเข่อซินก็เปลี่ยนโทนเสียงทันที ดูภูมิใจและกระตือรือร้นมาก

"ฉันจะบอกอะไรให้ พวกเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่มีใครเหมือนเลยนะ!"

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความอวดดี

"ฉันป่วยมาหลายวันแล้ว แต่เธอก็เป็นคนดูแลฉันตลอด!"

"ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงจัดการอะไรไม่ไหวแน่ ๆ"

"สองวันนี้ฉันรู้สึกเหมือนวิญญาณลอยหายไปเลย รู้สึกไม่ดีสุด ๆ พวกคุณก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ!"

สาวน้อยคนนี้พูดพร้อมแสดงความเป็นห่วงผู้ชมด้วย

"เธอช่วยฉันทุกอย่าง ทั้งชงชา ทั้งเตรียมอาหารให้ ยังช่วยฉันจัดไลฟ์บางครั้งอีกด้วย!"

"นี่ไม่ใช่สิ่งที่เพื่อนธรรมดาจะทำให้กันได้แน่นอน!"

พอได้ยินแบบนี้ ผู้ชมในไลฟ์สตรีมต่างอิจฉากันสุดๆ

"โห...คนเรานี่เทียบกันไม่ได้เลยนะ! เพื่อนฉันก็มีแต่คนหวังรวยลัดทั้งนั้น"

"ฮือๆๆ เอาเพื่อนสนิทของพี่โจวมาใส่รถช้อปปิ้งที ฉันจะเหมาหมดเลย!"

"อย่าห้ามฉันเลยพวก! ฉันจะไปแย่งเพื่อนสนิทพี่โจวมา!"

เฉินหยูหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

"งั้นแสดงว่าคุณสองคนสนิทกันมากเลยสินะ"

โจวเข่อซินพยักหน้าหงึกหงัก

"แน่นอน!"

แต่เธอไม่ทันเอะใจในน้ำเสียงของเฉินหยูที่ดูเหมือนมีนัยแอบแฝง

เฉินหยูถอนหายใจยาวก่อนพูดออกมาว่า:

"เฮ้อ...ความสัมพันธ์ที่ดูสวยงามแต่ปลอมเปลือกนี้..."

โจวเข่อซินทำหน้าเหวอ มองจอภาพด้วยความงุนงง

ข้อความในไลฟ์สตรีมเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

เฉินหยูพูดต่ออย่างเรียบง่าย:

"ช่วงนี้คุณเคยรู้สึกตื่นเต้นผิดปกติ หัวใจเต้นแรง แต่สักพักกลับแน่นหน้าอกและหายใจไม่ค่อยออกหรือเปล่า?"

"หืม? คุณรู้ได้ยังไง!"

โจวเข่อซินตกใจมาก

นี่เฉินหยูเป็นจิตแพทย์หรือเป็นหมอดูตัวจริงกันแน่!

เขาพูดตรงกับอาการของเธอทุกอย่าง

"ลองเทยาจีนในแก้วออกให้หมด เหลือไว้เพียงก้นแก้วนิดหน่อย"

โจวเข่อซินทำตามคำแนะนำอย่างว่าง่าย

เมื่อยาในแก้วใกล้หมด เฉินหยูก็ถามขึ้น:

"ที่ก้นแก้วมียาเม็ดสีขาวเล็กๆ ตกค้างอยู่หรือเปล่า?"

"มันเป็นยาจีน หากคนไม่ได้คนให้ละลายหมด มันจะตกตะกอนบ้างค่ะ อาจจะเพราะเพื่อนฉันลืมคนให้ดี"

เฉินหยูหัวเราะเบาๆ ก่อนพูดว่า:

"คุณแน่ใจนะ? ลองดูดี ๆ อีกครั้งสิ"

โจวเข่อซินเพ่งมองก้นแก้วอย่างตั้งใจ และก็พบสิ่งผิดปกติจริง ๆ

ปกติแล้วยาจีนจะมีลักษณะเป็นสีน้ำตาล แต่สิ่งที่เธอเห็นกลับมีผงสีขาวปะปนอยู่

เธอรู้สึกหนาวเยือกไปทั้งตัว ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว

"นี่...นี่มันอะไรกัน!"

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ

เฉินหยูซึ่งคาดการณ์ไว้แล้ว พูดออกมาอย่างใจเย็น:

"มันคือยารักษาโรคทางจิตชนิดหนึ่ง ชื่อว่าแอมเฟตามีน หากใช้เกินขนาดจะทำให้ประสาทตึงเครียด ปวดหัว และมีอาการอื่น ๆ อีกมากมาย หากใช้ต่อเนื่องจะทำลายการทำงานของตับและไต"

"และนี่คือสาเหตุที่คุณมีอาการแบบนี้ในตอนนี้!"

"ไม่เพียงเท่านั้น ยาชนิดนี้ยังเสพติดได้อีกด้วย!"

โจวเข่อซินตัวสั่น สีหน้าซีดเผือด

เธอเพิ่งเข้าใจว่าทำไมช่วงนี้เธอถึงปวดหัวและหมดเรี่ยวแรง

นี่มันชัดเจนเลยว่าเธอถูกวางยา!

เมื่อบรรดาผู้ชมในไลฟ์สตรีมเห็นเหตุการณ์ก็อดตื่นเต้นไม่ได้

"นี่มันเหมือนละครเลย!"

"ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตจริงจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น!"

โจวเข่อซินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ:

"คุณหมอเฉิน...ทำไมยาถึงมาอยู่ในแก้วของฉัน?"

"คุณต้องถามตัวเองแล้วล่ะ ว่าใครเป็นคนเตรียมยาให้คุณ?"

โจวเข่อซินนิ่งไป ก่อนจะเข้าใจทุกอย่าง

ช่วงนี้เพื่อนสนิทของเธอ "อันอัน" เป็นคนคอยดูแลทุกอย่างให้

อันอันมักบอกว่าเธอทำไปเพราะกลัวว่าโจวเข่อซินจะไม่มีแรงทำไลฟ์สด

แต่ยิ่งเธอกินยา อาการก็ยิ่งแย่ลง

คำตอบมันชัดเจนอยู่แล้ว

โจวเข่อซินแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าเพื่อนสนิทที่เธอเคยไว้ใจที่สุดจะทำแบบนี้กับเธอ

"ฉันดีกับเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้..."

โจวเข่อซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

"ฉันควรไปเผชิญหน้ากับเธอเลยดีไหม?"

เฉินหยูหน้ามืดขึ้นทันที:

"คุณถูกวางยา! สิ่งแรกที่ต้องทำคือแจ้งตำรวจสิครับ!!"

หลังจากนั้น โจวเข่อซินก็เริ่มคิดได้

"ใช่! ฉันต้องแจ้งตำรวจ!"

ทันใดนั้น "อันอัน" เพื่อนสนิทของเธอก็เข้ามาในห้อง ไลฟ์สตรีมเข้าสู่จุดพีคที่สุด…