คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อภิเษกสมรส
ทุีวิในวัหลวที่แสนอันรายำเนินไปอย่าแสนธรรมา อ์รัทายาท ผู้หล่อเหลายัปิเสธหิามาทุระูลเหมือนเ่นทุราวแ่ทว่ารั้นี้ฮ่อเ้ มิอาามใบุรายไ้อี
“เส็พ่อ็ทรทราบว่าลูมิปรารถนาะมีู่รอ” อ์รัทายาทโ้เถียผู้มีอำนาเหนือว่าอย่าไม่เรลัว
“เ้าเป็นอ์รัทายาทำเป็นะ้อมีทายาทเพื่อวามมั่นอเ้าเอ”
แม้ะเ้าใในเหุผลอย่าถ่อแท้ และไม่ปรารถนาารสมรส แ่ะทำอย่าไรไ้เมื่อเป็นหน้าที่็้อทำ
“ลูเ้าใแล้วพ่ะยะ่ะ หาู่รอมาามแ่สมวรเถิ หาเป็นพระราโอารลู็ะทำาม”
่าวารอภิเษออ์รัทายาทผู้เย็นาแพร่สะพัไปทั้วัหลว ้าราบริพารทั่ววั่า็ยินี ุนนาั้นสูทั้บู๊ทั้บุ๋น่าเสนอบุรสาวเ้าร่วมารัเลือายาออ์รัทายาทอย่าะมัเม้น
เทียบสมรสอหิามหลายระูลถูส่เ้ามายัหอเทพเพื่อหาผู้มีะาสมพศ์ ธิาเทพในวัยสิบแปปีมออหนัสือเทียบเินั้น้วยสายาที่ยาะเ้าใ
“เ้าเอาเทียบพวนี้ส่ืนระูลอพวนาเสียเถิ มิมีุหนูระูลใสามารถรอู่ับอ์รัทายาทไ้ หาไ้สมรสีวิอพวนาะ้อทุ์ทนและสิ้นใอย่าทรมาน“
“เ้า่ะ” นาำนัลรับำอย่าไม่เี่ยอน มือบอบบาวาเอาเทียบเิหอบเอาไว้ในอ้อมแนเินาไป
หว่านหนิในุพลิ้วสีาวนั่อยู่บนเบาะสีเียวันับุ มือเรียวสวยประบเ้าหาันไว้ที่ลาอ ริมฝีปาิ้มลิ้มสีสวยสวภาวนาอพราทวยเทพผู้ลิิทุีวิให้่วยผ่อนผันอาถรรพ์าำสาปร้ายให้เบาบา
หิสาวสวภาวนาอ้อนวอนอย่าั้อั้ใโยมิไ้ล่วรู้เลยว่ามีเสียฝีเท้าหนั้าวเ้ามาพร้อมับร่าสูโปร่แสนออาที่ลุมาย้วยผ้าแพรสีำลายมัร
”้ามาเพื่อรับเทียบสมรส”
เสียอผู้มาเยือนเอ่ยราบเรียบราวับปราศาวามรู้สึ แ่ทว่าในวานั้นลับ้อแผ่นหลัเล็ที่ปลุม้วยผมยาวสยาย้วยวามเ็บปวที่เิึ้นลาวใ
“อ์รัทายาท เส็มาั้แ่เมื่อใเพะ”
ธิาเทพผู้ามหยัายึ้นาพื้น้อมายำนับผู้ที่มีอำนาเหนือว่า ใบหน้าสวยหวานปั้นไ้แน่นิ่เรียบเยแยบยลนั ทั้ที่หัวใวน้อยเ็บปว
“มาเมื่อใแล้วสำัอย่าไร มิใ่เรื่อที่เ้าำเป็น้อรู้”
“ทรรอเทียบเิสมรสหรือเพะ” แม้ะปวหนึบในวใหว่านหนิ็ยัวบุมร่าายและน้ำเสียอนเอาไว้ไ้อย่าี
อ์ายมิไ้เอื้อนเอ่ยำใแ่ลับอบำถาม้วยภาษาาย
”หาเป็นไปามะาแล้วพระอ์มิอาอภิเษับหิสาวนใไ้เลยเพะ“
”เทพเ้าเหล่านั้นบอเ้ามาหรือ เ้า็รู้ว่า้ามิเื่อเรื่อพรร์นี้“ ใบหน้าที่ราวับเทพปั้นแ่เหยียยิ้มร้าย
“เลือมาสันเถิธิาเทพ ให้เรื่อบ้าบอนี้มันบสิ้นไปเสีย้าเบื่อที่ะพบหน้าเ้าเ็มที”
วาาที่แฝ้วยน้ำเสียูแลนอายอันเป็นที่รัล้ายแส้ที่ฟาลลาใ หว่านหนินามพยายามลั้นน้ำาเอาไว้ไม่ให้ล้นออมาทำไ้เพียลืน้อนสะอื้นนั้นลอไปเสีย
“ุหนูให่สุลมู่เ้า่ะ นาเป็นหิามที่เพียบพร้อมเหมาะสมับพระอ์ทุประาร ทั้้วยบิาอนาเป็นถึพระอาารย์ออ์ายสิบ ะยิ่ทำให้านะอพระอ์มั่นึ้น้วยเพะ“
”เ่นนั้นเร่แ้แ่สำนัพิธีให้ัานเสีย อย่าไ้รีรอสิ่ใอี“
ธิาเทพผู้าม้อมายรับบัา ใบหน้าสวยหวานายัแ้ถึวามหม่นหมอ วาลมรื้นน้ำามอแผ่นหลัว้าที่เินาไป้วยวามรู้สึที่ไม่อาอธิบาย
พิธีอภิเษสมรสระหว่าอ์ไท่ื่อและมู่หลันฮวาถูัึ้นอย่าสมานะและโษันันทั่ววัหลวว่าทัู้่เหมาะสมันราวิ่ทอใบหย อาภร์สีแสถูัเย็บและปัลวลายหส์และมัรอย่าประี ู่บ่าวสาวราบไหว้ฟ้าินท่ามลาสายานับพันู่
หว่านหนิผูสอะาเ้าไว้้วยันโยไม่อาอ่านสีหน้าไ้ มือเรียวสวยผูปลายเส้นผมอทัู้่เ้า้วยันพร้อมอวยพรให้แู่่บ่าวสาว วาลมโ้อใบหน้าอายหนุ่มที่นามอบทั้หัวใให้ราวับ้อารำให้รบทุสัส่วน ริมฝีปาบาลี่ยิ้มบาแ่อ์ายห้าลับเลือที่ะปั้นปึ่ วามเมินเยราวับไร้หัวใ
“หม่อมันเ้าใีถึารสมรสรั้นี้ หม่อมันะไม่บัอาเรียร้อสิ่ใาพระอ์เพะ”
พระายาเอ่ยทันทีที่ผ้าลุมสีแสที่เยปปิใบหน้าิ้มลิ้มเปิออ
“พระายา ถึ้ามิไ้เ็มใแ่้ามิอาเมินเยในานะอสามี” เสียทุ้มเอ่ย้วยวามสบแ่เือวามอ่อนโยน แม้ใบหน้าหล่อเหลาะไม่แสออถึสิ่ใ็ไม่มีแวววามิั
“แ่้ามิอารับปาไ้เรื่อวามรั” ร่าสูโปร่ในอาภร์ลายมัรยืายเ็มวามสู
“หม่อมันมิอาเอื้อมปรารถนาเพะ“ พระายานามเอ่ย ใบหน้าสวยหวานเบือนไปทาอื่นอย่าน้อยเนื้อ่ำใ แ่มืออบอุ่นอพระสวามีลับประอปลายามนให้ลับมาเผิหน้า
เรื่อประับทอำามเส้นผมถูถอออทีะิ้น อย่าเบามือนลุ่มผมสวยสยายลมาลุมแผ่นหลับอบบา ริมฝีปาสีแสวยสัมผัสไ้ถึไอร้อนอลมหายใาปลายมูโ่่อนะรับรู้สัมผัสแรแหุ่มพิาพระสวามีรูปาม
เสียหวานถูลืนลลำอเมื่อหิามำลัะร้อทัท้ว ลิ้นร้ายวา้อน ลิ้นเล็ที่ไร้เียสาอย่าอ้อยอิ่แ่ลับร้อนแร นายบอบบาอ่อนระทวยไร้แร้านยอมให้มือหนาปลอาภร์สีสออนสิ้นเหลือเพียายเปลือยเปล่า
ริมฝีปาหยัยอมผละาวามหวานละมุนเพื่อให้พระายาัวน้อยไ้มีโอาสหายหายอ ยับเลื่อนุมพิประทับราวามเป็นสามีลบนแอ่ีพรนเสียหวานหูัลอเ้ามาในโสประสาท
ุเ้าบ่าวลายมัรลไปออยู่ับพื้นเย็นเยียบอย่าที่เ้าอไม่ิใยีแม้แ่น้อย แผอว้าสีร้ามแเบียเสียอนุ่มนิ่มเสียนแผ่นหลับอบบาทาบทับลบนฟูนอนนุ่ม
มู่หลันฮวาแทบลืมหายใเมื่อยามยออสีหวานนั้นถูรอบรอ้วยวามอุ่นร้อนแสนร้ายาที่น้อส่เสียน่าอายออมา แผ่นหลับาแอ่นโ้ราวันศรเมื่อวามหวามไหวแผ่่านสู่ร่าาย สัมผัสแปลใหม่ที่ไ้ลิ้มลอทำให้นาลืมสิ้นึ่วามเป็นสรีที่ถูสอนมา
ปลีาาวถูแยว้าโยมีท่อนาแ็แราั้นราวปราารมั่นนอไม้อวโมท้าทายภุมรี สะโพลมลึถูมือหนารึไว้นไร้ทาหนี ้านนิ้วหยาบแทรเ้าสู่ลาใายสาวอย่าใเย็นแ่ลับปลุเร้าร้อนแรนายอบบาร้อนวูบวาบ บิเร่าราวับทรมานเหลือแสน
“อพระอ์ทรเมาหม่อมัน้วยเพะ” เสียหวานระเส่าเว้าวอนยามอไม้ามถูสวามีรูปามรีเอาน้ำหวานออมานร้อนรุ่ม ใบหน้าสวยหวานผุเม็เหื่อเป็นหลัาน
ใบหน้าหล่อเหลาประับรอยยิ้มมาร้าย ่อนะถอถอนนิ้วเรียวที่เปียุ่มออมาและส่สะโพสอบเ้าบุรุนนในอ้อมอเนื้อัวสั่นเทิ้มาวามปวหนึบลาาย พร้อมเสียหวานที่เปล่ออมาไม่เป็นภาษาเล้าไปับเสียเียนอนที่โยไหวไปามแรสะบัอเอวสอบราวับไม่รู้ัเหน็เหนื่อย
ู่สามีภรรยา่วยันทำให้เียเย็นเยียบอุ่นนร้อน ว่านเป็นสามีะยอมพัผ่อน็เือบรุ่สา พระายานาม็หมสิ้นเรี่ยวแรอยู่ในอ้อมออนัวโ
ความคิดเห็น